#پارت527 💕اوج نفرت💕 صبح روز بعد احمدرضا اومد و ازم خداحافظی کرد و به تهران برگشت. طبق قرارمون با علیرضا برای ناهید عیدی بردیم. پدر ناهید اجازه داد تا ناهید شب اول سال رو خونه ی ما باشه علیرضا تالار رو هماهنگ کرد و کارهای قبل از مراسم عروسیشون رو هم انجام دادن. به ناهید که با ذوق و سلیقه مشغول چیدن سفره ی هفت سین بود نگاه کردم. _نگار به نظرت سیب رو وسط بزارم یا سبزه کنارش ایستادم _ماشالله خودت انقدر با سلیقه ای من چی بگم. لبخند پهنی زد _ممنون ولی تو این گیر کردم یه نظر بده به سفره ی هفت سینش نگاه کردم _به نظرم سبزه رو بزار اون ور آینه سیب رو بزار وسط کاری که گفتم رو انجام داد _وای ممنون عالی شد با صدای علیرضا سمتش برگشتیم. _یه ساعت دیگه سال تحویل میشه شما هنوز در گیر سفره هفت سین هستید. ناهید با روی باز گفت _عزیزم اخه فقط این مونده علیرصا خیلی جدی گفت _لباس من رو اتو نکردید متعجب به علیرضا نگاه کردم همیشه کارهای شخصیش رو خودش انجام میداد و هیچ وقت ازم نخواسته بود تا براش لباسش رو اتو کنم. ناهید جلو رفت _عزیزم لباست کجاست؟ _گذاشتم رو تخت اتو هم پایین کمدِ _الان برات اتو میزنم رفتن ناهید رو با چشم های گرد نگاه کردم رو به علیرصا آهسته گفتم _از این اخلاق ها نداشتی؟ روی مبل نشست کنترل رو برداشت و روشنش کرد. دلم شور زد نکنه ناهید از رفتارش ناراحت شده باشه. وارد اتاق علیرضا شدم ناهید با ظرافت خاصی اتو رو روی لباس میکشید. با احتیاط گفتم _خوبی؟ با همون چهره ی با نشاط سر سفره ی هفت سین نگاهم کرد _اره عزیزم _ناراحت نشدی اینجوری بهت گفت _چی گفت مگه _که لباسش رو اتو کنی لبخند دندون نمایی زد _نه. خوشمم اومد. خب من زنشم _خدا رو شکر ترسیدم از لحن گفتنش دلخور شده باشی. تو چشم هام نگاه کرد _ادم وقتی یکی رو دوست داشته باشه باید با تمام اخلاق هاش بخوادش نه بعضی هاش رو فاکتور بگیره. میدونی من کی از برادرت خوشم اومد. با لبخند و سوالی نگاهش کردم _اون روز که اومد برای اقا احمدرضا شاخ و شونه کشید. من تا حالا همچین رفتاری از مردای خانوادم ندیده بودم. بوی سوختگی باعث شد تا به لباس که ناهید اتو رو روش رها کرده بود و با عشق از رفتار های علیرضا حرف میزد نگاه کنم. هینی کشیدم و آهسته لب زدم _سوخت ناهید فوری اتو رو بلند کرد . عکس قهوه ای از اتو روی لباس مونده بود . نگران گفت _چی کار کنم خندم گرفت و جلو رفتم _عیب نداره لباس سفید زیاد داره یکی دیگش رو میپوشه _اخه اینو تازه خریده بود انقدر هم تو خریدش وسواس نشون داد که نگو. الان ناراحت میشه. _از این اخلاق ها نداره با صداش سمت در چرخیدم _بوی چی میاد؟ ناهید فوری لباس رو روی میز اتو گذاشت. به زور جلوی خندم رو گرفتم _هیچی لباست سوخت ابروهاش بالا رفت ک جلو اومد لباس رو برداشت و نگاه پر از حرفی ناهید انداخت سرش رو به نشونه ی تاسف تکون داد و از اتاق بیرون رفت. ناهید پر بغض گفت _نگار من چی کار کنم _هیچی فدای سرت _اخه ناراحت شد یه لباس سفید دیگه از کمد بیرون اوردم و روی میز گذاشتم _اینو اتو بزن من الان میام از اتاق بیرون رفتم کنارش نشستم اخم کمرنگی چاشنی پیشونیش بود. _ببخشید استاد میتونم حرف بزنم متعجب از نوع خطاب کردنش نگاهم کرد _میگم این که تو اتاق لباستون رو سوزوند دانشجوتون نبود که به خاطر یه اشتباه اشکش رو درآوردید. همسرتون بود لباس فدای سرش شد. ابروهاش بالا رفت _مگه داره گریه میکنه _اون نگاه غضب ناکی تو بهش انداختی به عمو اقا هم مینداختی گریه میکرد نگاهش بین من و اتاق جابجا شد _بلند شو برو از دلش دربیار. نزار اولین عید کنارهمتون خراب بشه. _من که چیزی نگفتم ایستاد و سمت اتاق رفت. کاش احمدرضا هم اینجا بود. گوشیم رو برداشتم و براش پیام فرستادم. عزیزم چقدر دلم میخواست اینجا باشی صدای در خونه بلند شد ایستادم و سمت در رفتم. نگاه گذرایی به اتاق علیرضا انداختم هر دو روی تخت نشسته بودن و ناهید به حالت قهر صورتش رو از علیرضا برگردونده بود. لبخندی زدم و پشت در ایستادم از چشمی نگاهی به میترا انداختم و در رو باز کردم. 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕