♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_شانزدهم #عطر_یاس #بخش_اول . محراب عصبے خندید و جوابے نداد. در را باز ڪرد و اعتماد را بہ سمت جلو هل داد. سرش را بہ سمت من برگرداند:چرا وایسادے؟! بجنب دیگہ! اشڪم طاقت نیاورد و مقابل چشم هایش زانو زد. صدایم مے لرزید:نمیام! دارے با جونت بازے میڪنے! خیرہ نگاهم ڪرد:جونمو از دست بدم برام آسون ترہ تا... آب دهانش را با ادامہ ے جملہ اش فرو داد. صداے چند مرد نزدیڪ شد. در هرج و مرج بودند و بہ محراب مے گفتند حماقت نڪند! نگاهش را از صورتم گرفت و ڪلت را محڪم تر بہ شقیقہ ے اعتماد چسباند! لحنش جدے شد و سرد:وقتو تلف نڪن! این راہ،برگشت ندارہ! اعتماد خندید:براے تو نہ ولے براے خانم نادرے... محراب اجازہ نداد جملہ اش تمام بشود. _بهترہ دهنتو ببندے! زبان سرخ،سرِ سبز میدهد بر باد! سپس سر من فریاد ڪشید:را بیوفت! گوش هایم لرزید و همراهش تنم! آب دهانم را فرو دادم و بہ سمتش قدم برداشتم. ڪنارش ڪہ رسیدم گفت:باید سریع بدویے! سرم را تڪان دادم و دم پایے هایم را در آوردم. _جلوتر از من برو! گنگ نگاهش ڪردم. در آن شرایط لبخند زد:عادت ندارم ڪسیو پشت سرم جا بذارم! جلو باشے بهترہ! سپس بلند طورے ڪہ همہ بشنوند رو بہ اعتماد گفت:بہ آدمات بگو اسلحہ شونو بذارن زمین و راهو باز ڪنن. اگہ بذارن بے دردسر از اینجا رد بشیم زندہ میمونے وگرنہ فاتحہ تو بخون! اعتماد خونسرد جواب داد:ڪیو از چے میترسونے بچہ جون؟! نگاهم بہ بیرون اتاق افتاد،چهار فردِ مسلح در راهرو ایستادہ بودند و اسلحہ هایشان بہ سمت محراب و اعتماد بود. محراب نگاهے بہ من انداخت و اسلحہ را از ڪنار شقیقہ ے اعتماد پایین ڪشید. _اسلحہ هاتونو میذارین رو زمین یا به گولہ حرومش ڪنم؟! آن چهار نفر بدون توجہ بہ محراب نزدیڪ شدند. متعجب بہ دستش خیرہ شدم،ناگهان اسلحہ را بہ سمت پاے اعتماد گرفت و شلیڪ ڪرد! پلڪ هایم پرید،مات و مبهوت بہ پاے غرق در خون و گلوے اعتماد ڪہ بہ فریاد باز شد،خیرہ شدم. _چے...چے ڪار ڪردے؟! جوابے نداد،صورت اعتماد از درد جمع شد. نالہ اے ڪرد و فریاد ڪشید:دیونہ ے زنجیرے! این بار محراب بے خیال گفت:میگے بڪشن ڪنار یا با مغزتم همین ڪارو ڪنم؟! انتخاب با خودت! صدایے از بیرون پرسید:چے میخواے؟! محراب بہ من اشارہ ڪرد ڪہ جلوتر بروم،ڪرخت و بدحال بہ سمتش قدم برداشتم و ڪنارش ایستادم. با سر بہ من اشارہ ڪرد:بیرون بردن ڪسے ڪہ بے گناہ اینجاس! مرد اسلحہ اش را پایین گرفت:مملڪت قانون دارہ پسر جون! اوضاع رو بیخ دار تر نڪنے! محراب پوزخند زد:ڪدوم قانون؟! ڪدوم مملڪت؟! مگہ گذاشتین مملڪتے بمونہ! ببین آقاے نسبتا محترم! اگہ واسہ هر حقے ڪہ تو و بالادستیات ازمون گرفتین،هر آزادے اے ڪہ ازمون حبسش ڪردین و تن و سر لختے رو بہ اسم آزادے تو دهنمون ڪوبیدین،هر مظلومے ڪہ بے گناہ خونشو ریختین ڪوتاہ اومدیم اما براے ناموسمون ڪوتاہ نمیایم! جرم این دختر اینہ ڪہ همڪار شما ازش خوشش اومدہ و بهش جواب نہ دادہ! ڪدوم قانون همچین اجازہ اے بہ شما دادہ؟! الان وقتو حوصلہ ے نطق ندارم،اگہ میخواین آدمتون زندہ بمونہ اسلحہ هاتونو بدینو راهو باز ڪنین. بذارین بے سر و صدا بریم! وگرنہ من از شڪنجہ و مردن هیچ ترسے ندارم! بہ ما یاد دادن مرگمون،دلپسندتر از زندگے ڪردنمون باشہ! مردے ڪہ جلوتر از همہ ایستادہ بود دندان قروچہ اے ڪرد و بلند گفت:اسلحہ ها رو زمین! مردے از پشت سر نزدیڪش شد و گفت:اما قربان... فریاد زد:گفتم اسلحہ ها رو زمین! این احمق،ڪلہ شق تر از ایناس ڪہ بذارہ خودشو اعتماد زندہ بمونن! سپس با اخم بہ محراب خیرہ شد،عرق سرد روے تنم نشست. هر چهار نفر کلت هایشان را آرام روے زمین گذاشتند،محراب نفسش را بیرون داد و بہ یڪے از آن ها اشارہ ڪرد:تو! هر چهارتا اسلحہ رو با پات هول بدہ جلوے پاے من! مرد مردد و خشمگین کلت ها را با پایش بہ سمت مان سوق داد. محراب آرام گفت:برو جلو! اسلحہ ها رو بردار! فاصلہ ت با ما یہ قدم باشہ! سرم را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان دادم و از ڪنار اعتماد گذشتم. همین ڪہ جلوے اعتماد ایستادم از پشت سر گفت:میخواے شریڪ حماقتاے این بشے؟! آب دهانم را فرو دادم و چیزے نگفتم. با احتیاط ڪلت ها را از روے زمین برداشتم. افرادے ڪہ در راهرو ایستادہ بودند پراڪندہ شدند و ڪنار ایستادند. صداے محراب جدے بود و محڪم. _حرڪت ڪن! حواست بہ اطراف باشہ! نفسم را بیرون دادم و اولین قدم را برداشتم،پاهایم روے موزاییڪ هاے سرد بالا و پایین شدند. نفسم در سینہ حبس شدہ بود،از نزدیڪ هر ماجمور ساواڪے ڪہ رد میشدم قلبم از سینہ بیرون میزد و دوبارہ سر جایش بر مے گشت! صداے نفس هاے ڪشدار و بے رمق اعتماد هم شدہ بود سوهان روحم! ڪلت ها را محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندہ بودم! 🍃 @Ayeh_Hayeh_Jonon 🍃 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🌸🍃 •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_شانزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . نمیدانم چقدر طول ڪشید تا از آن راهروے سیاہ و پر خون رد بشویم،براے من ساعت ها طول ڪشید! نہ ساعت ها نہ! بہ اندازہ ے سال ها! بہ اندازہ ے تمام هجدہ سال عمرم! بہ اندازہ ے قطرہ قطرہ خون هایے ڪہ روے آن موزاییڪ ها چڪہ ڪردہ و در گلوے زمینِ زندان جمع شدہ بود! نور خورشید ڪہ بہ چشم هایم تابید،دلم ڪمے گرم شد. حیاط خلوت بود و بے عابر. با راهنمایے محراب بہ سمت در بزرگ پستہ اے رنگ رفتم. درے ڪہ روز اول،با پاے خودم از چهارچوبش عبور ڪردم. نگهبان متعجب نگاهمان ڪرد،خواست اسلحہ اش را از ڪمرش آزاد ڪند ڪہ اعتماد نالید:خسروے! درو باز ڪن! نگهبان سرے تڪان داد و قفل در را باز ڪرد،محراب اسلحہ را بہ سمتش گرفت و گفت:اسلحہ تو بذار زمین! مرد با ڪمے مڪث ڪلت را از ڪمرش باز ڪرد و روے زمین انداخت. محراب رو بہ من گفت:اسلحہ رو با پات سر بدہ بیرون در! سرم را تڪان دادم و سریع با پایم ضربہ اے نثارش ڪردم ڪہ نزدیڪ در افتاد. بہ نگهبان زل زد:روتو برگردون! دستا رو سر! مرد خواست قدمے بہ سمت مان بردارد ڪہ محراب ڪلت را بہ سمتش گرفت و نزدیڪ پایش شلیڪ ڪرد! مرد غرید! محراب اخم ڪرد:روتو برگردون! یالا! نیومدم خالہ بازے! اعتماد لب زد:دارے خودتو این دخترو بدبخت میڪنے! نگهبان پشت بہ ما ایستاد و دست هایش را روے سرش گذاشت. محراب با سر بہ سمت دیوار پشتے اشارہ ڪرد،شانہ بالا انداختم ڪہ "یعنے چے؟!" حرڪت لب هایش را خواندم. _اونجا منتظرتن! خواستم بگویم "پس تو چے؟!" ڪہ صدایے از داخل ساختمان پیچید،صدا هر ثانیہ نزدیڪ و نزدیڪتر مے شد. محراب با حرص اما آرام با ڪلت بہ بازویم ضربہ اے زد و گفت:منتظر چے اے؟! این همہ راہ نیومدم ڪہ دوبارہ برگردے اون تو! گیج پرسیدم:پس...پس تو چے؟! حصار دست هایش را دور تن اعتماد تنگ تر ڪرد،عرق روے پیشانے اش نشستہ بود و ڪمے نفس نفس میزد. مضطرب نگاهے بہ پشت سر انداخت و گفت:فقط سریع برو! دارن میان! مردد بہ سمت در رفتم،اشڪے روے گونہ ام لغزید. حالم را ڪہ دید،اخم هایش در هم رفت. _اتفاقے نمیوفتہ البتہ اگہ بجنبے! کلتا رو بذار رو زمین! کلت ها رو روے زمین گذاشتم،بغض صدایم را لرزاند:محراب! یعنی آقا محراب! من... انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت:هیس! وقت براے حرف زدن زیادہ! اشڪ دیدم را تار ڪرد:مطمئنے؟! چشم هایش خندیدند:شڪ ندارم! برو! بغضم را قورت دادم و سرم را تڪان،از چهارچوب در عبور ڪردم. چادرم را جمع ڪردم و زیر بغلم زدم. با تمام توانے ڪہ داشتم بہ سمت ڪوچہ پشتے دویدم. نگاهے بہ پشت سرم انداختم،در با شدت بستہ شد و صداے تیرے آمد! قلبم همراہ پاهایم از حرڪت ایستاد،نفس نفس میزدم. در آن هواے سوزناڪ،عرق از سر و رویم چڪہ میڪرد. خواستم بہ سمت ساختمان ڪمیتہ برگردم ڪہ صداے بوق ماشینے باعث شد سر برگردانم. پیڪان نارنجے رنگے ڪہ روے پلاڪش رنگ پاشیدہ شدہ بود،ڪنارم ترمز ڪرد. مردے ڪہ صورتش را با شال مشڪے رنگے پوشاندہ بود بلند گفت:بدو بالا رایحہ! متعجب سر خم ڪردم،چشم هایش شبیہ چشم هاے امیرعباس بودند! لب زدم:پسرعمہ؟! بے توجہ گفت:بدو بالا! سریع در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪردم،همین ڪہ داخل ماشین نشستم صداے باز شدن در زندان و فریاد مردے بہ گوشم خورد. _ایست! امیرعباس سریع فرمان را چرخاند و دور زد. چند متر بیشتر نرفتہ بودیم ڪہ صداے برخورد گلولہ با بدنہ ے ماشین باعث شد جیغ بڪشم. صداے امیرعباس بالا رفت:آروم باش! سرتو بدزد! سپس سرعتش را بیشتر ڪرد،صداے شلیڪ گلولہ ے دیگرے بلند شد. دوبارہ بغضم سرباز ڪرد. سر برگرداندم تا پشت سرم را ببینم. خاڪ و دود بلند شدہ بود. دو مرد اسلحہ بہ دست پشت سرمان مے دویدند! چند ثانیہ بعد از دیدم محو شدند،بے اختیار هق هق ڪردم. لڪنت گرفتہ بودم:مِح...محراب...چے...چے میشہ؟! امیرعباس پوفے ڪرد:نگران نباش! سرم را بہ پنجرہ تڪیہ دادم و دستم را روے دهانم گذاشتم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 @zeinabiha2

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🌸🍃 •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_شانزدهم #عطر_یاس #بخش_سوم . صداے نفس عمیق ڪشیدنش در ماشین پیچید. _گریہ ڪن! گریہ ڪن آروم میشے! انگار منتظر همین جملہ بودم ڪہ دوبارہ هق هقم را از سر بگیرم. با هر دوست صورتم را پوشاندم و نگرانے هایم را زار زدم. دردهایم را،دلتنگے هایم را،عشقم را زار زدم... هرچہ میگذشت،اشڪ هایم بیشتر میشد و داغ دلم شعلہ ور تر! امیرعباس سڪوت ڪردہ بود و بہ صداے فین فینم گوش مے داد. نمیدانم چند دقیقہ گذشت ڪہ گفت:خیلے مَردہ! این را ڪہ گفت دست هایم را ڪنار زدم و بہ صورتش خیرہ شدم. بینے ام را بالا ڪشیدم،صدایم همچنان مے لرزید:چرا ڪمڪش ڪردے؟! چرا گذاشتے این آشوبو بہ پا ڪنہ؟! شما دوتا عقلتونو از دست دادین! شال را از دور صورتش آزاد ڪرد و نیم نگاهے بہ صورتم انداخت. _چون مثل برادرتم! چون نبودے حال دایے خلیلو زن داییو ببینے! چون ریحانہ نشستہ گوشہ ے اتاقت زانوے غم بغل ڪردہ! چون غیرتم نمیذاش بذارم اون تو بین اون همہ ڪثافت بمونے! محرابم طاقت این چیزا رو نداش! مخصوصا ڪہ فڪ میڪرد خودش مقصرہ ڪہ این مشڪلا برات پیش اومدہ! منو دایے و حاج باقر بہ هر درے زدیم ازت خبر بگیریم نشد. ڪمر دایے خم شد! هیچوقت داییو آشفتہ و از پا افتادہ ندیدہ بودم. دو روز بعد از این ڪہ بردنت،محراب برگشت. اما هیچ خبرے ازش نبود،از خالہ ماہ گل شنیدم ڪہ گفتہ تا تو رو برنگردونہ رو ندارہ داییو زنداییو ببینہ! اون لحظہ گفتم مرحبا بہ غیرتش! بہ قول مامانم حقا ڪہ خونِ آذرے تو رگاشہ! سہ چهار روز بعد از برگشتنش،اتفاقے تو ڪوچہ دیدمش. یهو جلومو گرفتو گفت تو ڪمیتہ یہ رابط دارن ڪہ گفتہ تو ڪمیتہ نبودے تازہ یڪے دو روزہ بردنت اونجا. گفت میخواد بہ بهونہ ے لو دادن یہ سرے اطلاعات و افراد برہ ڪمیتہ پیش ڪسے ڪہ باعث دستگیرے تو شدہ. گفت میرم پیشش هرطور شدہ رایحہ خانمو مے بینم ڪہ بتونم فراریش بدم. حافظ نیس ڪہ ڪمڪم ڪنہ،یڪیو همراهم میخوام ڪہ وقتے رایحہ خانمو فرستادم بیرون ڪمڪ ڪنہ یہ مدت برہ یہ جاے امن تا آبا از آسیاب بیوفتہ! باید خیلے بے غیرت مے بودم ڪہ قبول نمے ڪردم! زار زدم:تڪلیف محراب چے میشہ؟! زندہ نمے ذارنش! میفهمے چے ڪار ڪردین؟! _مرد براے روزاے سختہ! نگران نباش! سرم داشت منفجر میشد،نگاهم ڪہ بہ جادہ افتاد چشم هایم گرد شد. از شهر خارج شدہ بودیم! متعجب پرسیدم:داریم ڪجا میریم؟! نفسش را بیرون داد:یہ جایے دور از تهران! بہ نیم رخش خیرہ شدم:تبریز؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! ڪاشان! _ڪاشان؟! ما ڪہ ڪاشان آشنا نداریم! لبخند زد:محراب دارہ! بہ من و دایے اطمینان داد ڪہ خانوادہ ے مطمئن و آبرو دارے ان! بہ رو بہ رو خیرہ شدم:حاج بابا و مامان فهیم خبر دارن؟! _آرہ! یہ سرے وسیلہ و خوراڪے هم برات جمع ڪردن تو صندوق عقب ماشینہ! _عمو باقر و خالہ ماہ گل چے؟! با ڪمے مڪث جواب داد:نمیدونم! نفسم را با حرص بیرون دادم،خودم را روے صندلے مچالہ ڪردم. امیرعباس با لحنے نرم گفت:گشنہ ت نیس؟! تو داشبورد یڪم آجیل هس! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم. مردد پرسید:خیلے اذیتت ڪردن؟! جوابے ندادم،سڪوتم را ڪہ دید دیگر سوالے نپرسید. چشم هایم را بستم،چند دقیقہ بعد طاقت نیاورد و گفت:یادتہ اون روز ڪہ برگشتیم تهران تو حیاط خونہ تون زخم و زیلے بود؟! بے حال لب زدم:هوم! _چندتا از دوستاش ڪتڪش زدہ بودن! چون حاضر نشدہ بود مغازہ هاے مردمو آتیش بزنہ! اینو همون شب از دایے شنیدم. از جنم و مرامش خوشم اومد! چندبار خواستم باهاش رفاقت ڪنم اما ازم دورے میڪرد! تو همین چند روز فهمیدم تو هر شرایطے میتونہ از پس خودش بربیاد! پوزخند زدم:بہ قیمت اشڪ و آہ خالہ ماہ گل منو ڪشیدے بیرون؟! تنها بچشہ! مردد گفت:اتفاقے نمے افتہ! دیگر چشم هایم طاقت نیاوردند و بہ خوابے عمیق فرو رفتند. خوابے ڪہ در این چند روز از چشم هایم فرار ڪردہ بود،خوابے از سر ناتوانے... از سر خستگے...از سر بے جانے... •♡• ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 @zeinabiha2

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_شانزدهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . با ترمز ماشین و صداے امیرعباس هراسان چشم باز ڪردم. _رایحہ خانم! صدامو مے شنوے؟! گنگ نگاهش ڪردم،انگار حالم را فهمید ڪہ گفت:رسیدیم! ڪاشانیم! خوابت برد،یادتہ؟! سرم را تڪان دادم،شقیقہ هایم تیر مے ڪشید. دستم را روے پیشانے ام گذاشتم،آرام گفت:میتونے پیادہ بشے؟! نفسم را بیرون دادم:آرہ! در ماشین را باز ڪرد و پیادہ شد،نگاهے بہ اطراف انداختم. هوا گرگ و میش بود،در ڪوچہ اے باریڪ و خلوت بودیم‌. بہ سمت چپم سر برگرداندم،دیوارے ڪاهگلے و در چوبے اے با عظمت در چشمم نشست. امیرعباس ڪلون در را ڪوبید و چند لحظہ بعد صداے زنی پیچید:بلہ؟! امیرعباس گلویش را صاف ڪرد:امیرعباسم حاج خانم! رفیق محراب! چند لحظہ بعد در باز شد و زنے ریز نقش نمایان. چادر گل گلے اش را ڪیپ گرفتہ بود،در ماشین را باز ڪردم تا پیادہ بشوم. همین ڪہ پاهاے برهنہ ام را روے زمین خاڪے گذاشتم چشم هایم سیاهے رفت... ‌. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفدهم #عطر_یاس #بخش_اول . _دخترم! صدامو مے شنوے؟! با صداے نازڪ ناآشنایی‌ پلڪ زدم،تمام تنم درد مے ڪرد‌. گرماے دستے را روے پیشانے ام احساس ڪردم. _هنوز تب دارہ! صداے مسن مردانہ اے گفت:مرضیہ جان! دیدے ڪہ آقاے دڪتر گفت حالش خوبہ فقط باید استراحت ڪنہ! حالا شما عین عجل معلق بالا سر طفلڪ واسادے ڪہ چے؟! _میدونے چند ساعتہ پلڪاشو وا نڪردہ؟! _از دست تو زن! من ڪہ هرچے بگم باز بہ صراط خودتے! بے رمق چشم هایم را باز ڪردم،زن مسنے بالاے سرم نشستہ و بہ سمت راست چشم دوختہ بود. روسرے سفید گلدارش بوے گلاب میداد،بہ زور لب زدم:من ڪجام؟! صداے مردانہ اے ڪہ صورتش را نمے دیدم گفت:بفرما! بیدار شد! سر زن بہ سمت من برگشت. صورت لاغرے داشت و چشم هاے درشت مشڪے. ڪنار چشم هایش چروڪ افتادہ و لب هایش باریڪ بود. چهرہ ے معمولے و نگاہ تیزبینے داشت! لبخند زد:بیدار شدے دختر جون؟! میدونے چند ساعتہ خوابیدے؟! خواستم سر بلند ڪنم ڪہ گفت:تڪون نخور! جون ندارے ڪہ! از روے تخت بلند شد و بہ چشم هایم خیرہ. _از دیروز عصر خوابے! یادتہ جلو در از حال رفتے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم‌. _دڪتر آوردیم بالا سرت فشارتو گرفت و سرم و چندتا آمپول بهت زد. چندتا داروام برات نسخہ ڪرد! خیلے تب داشتے از دیشب بالاسرتم،بندہ خدا پسرعمہ تم تا ظهر بالا سرت بود. یڪم پیش از خستگے بیهوش شد! صداے مردانہ اے نزدیڪ شد:بسہ مرضیہ خانم! بذار سرپا بشہ بعد بہ حرف بگیرش! بندہ ے خدا یہ ڪلمہ پرسید ڪجاس،ماشاللہ شما تا آخرش رفتے. زن اخم ڪرد:حاج حسین! ماشاللہ شما خودتم خوش حرف شدے! سپس بہ سمت در رفت،بے اختیار لبخند زدم. مرد مسنے با قدے متوسط و مو و ریش سفید نزدیڪم شد. عصاے چوبے اے در دست داشت و عباے شڪلاتے اے بہ دوش. لبخند زد:سلام! خوبے دخترم؟! سریع دستم را تڪیہ گاہ تنم ڪرد و نشستم. _سلام! ممنون! ڪنار تخت روے زمین نشست:بہ ڪلبہ ے حقیر ما خوش اومدے! این مرضیہ خانم ما یڪم خوش حرفہ! البت این ویژگے مختص اڪثر خانماس! حالت بهترہ؟ لبخندم تلخ شد:چے بگم؟! نفس عمیقے ڪشید:میفهمم حالتو! متعجب نگاهش ڪردم ڪہ ادامہ داد:پسرعمہ ت گفت با محراب چے ڪار ڪردن. میفهمم عذاب وجدان دارے ولے محراب ڪاریو ڪرد ڪہ هر مردے براے ناموسش میڪنہ! ناموس ڪہ فقط مادر و خواهر و زن آدم نیس! براے مردِ ایرانے همہ ناموسشن! چہ برسہ بہ محرابِ خوش غیرت! محرابِ با معرفت! محرابِ آقا! محرابے ڪہ حڪم برادر بزرگترتو دارہ! سرم را پایین انداختم،پس حالم را نمے فهمید! سڪوتم را ڪہ دید گفت:استراحت ڪن باباجان! الان میگم مرضیہ خانم برات یڪم غذا بیارہ! سرم را بلند ڪردم و لب زدم:باعث زحمت شدم! بلند شد:شما رحمتے! ڪنجڪاو بودم بدانم چگونہ با محراب آشنا شدہ و چہ سَر و سِرے باهم دارند اما رو نداشتم بپرسم. از طرفے فڪر و خیال براے حال محراب،نایے برایم نگذاشتہ بود. دلم میخواست زودتر امیرعباس را ببینم و فڪرے براے محراب بڪنیم. اگر اتفاقے براے محراب مے افتاد... قلبم فشردہ شد،اشڪ در چشم هایم چمبرہ زد‌‌. دستم را مشت ڪردم و روے قفسہ ے سینہ ام گذاشتم. با صداے مرضیہ خانم اشڪ را پس زدم:بهترے؟! شانہ بالا انداختم،تازہ متوجہ فضاے اتاق شدم. اتاقے حدود بیست متر،با دیوارهاے سفید رنگ ڪہ با ظرافت گچ برے شدہ بودند. پشت سرم پنجرہ ے قدے بزرگے ڪہ تنہ اش مستطیلے شکل و سرش هلالے بود با شیشہ هاے رنگے آبے،لاجوردے،زرد،سبز و قرمز قرار داشت. فرش دست باف زیبایے مطابق رنگ شیشہ هاے پنجرہ وسط اتاق پهن شدہ و جلوہ ے خاصے بہ اتاق دادہ بود. جز ڪمد ڪوچڪ و تختے ڪہ روے آن نشستہ بودم اتاق اثاث دیگرے نداشت. مرضیہ خانم سینے ڪوچڪ چوبے اے ڪنار پایم گذاشت،ڪاسہ ے چینے گل سرخے ڪہ از سوپ پر بود چشم هایم را خیرہ ڪرد. نگاهے بہ صورتم انداخت و گفت:میتونے بخورے یا ڪمڪت ڪنم؟! معذب گفتم:ممنون خودم میتونم. سرے تڪان داد و سینے را روے پایم گذاشت،خودش در جاے قبلے سینے نشست‌‌. وقتے دید شروع به خوردن نمے ڪنم پرسید:چرا نمیخورے؟! _شما نمیخورین؟! خندید:اوہ! وقتے تو خواب بودے سہ چهار وعدہ غذا خوردیم! لبخند ڪم جانے زدم و قاشق را برداشتم. قاشقم را ڪہ پر ڪردم گفت:خانوادہ ت یہ سرے رخت و لباس و خوراڪے برات گذاشتن،همہ رو گذاشتم تو ڪمد‌. _لطف ڪردین! مزاحمتون شدم! _مراحمے! اتفاقا برا منو حاج حسین بد نشد! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم و قاشق را داخل دهانم بردم. _آخہ خیلے وقتہ تنهاییم! هر ڪدوم از بچہ هامون رفتن پے ڪار و زندگے خودشون‌. دخترم راہ دورہ،داشتم از تنهایے غم باد مے گرفتم! این حاج حسینم از وقتے سنش رفتہ بالا یڪم بد عنق شدہ! سپس بدون این ڪہ من چیزے پرسیدہ باشم سریع اضافہ ڪرد:نڪہ فڪ ڪنے بداخلاقہ ها!حاج حسین و اخلاق و دست خیرش! @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . یہ ڪاشون بہ اسمش قسم میخورہ. اما پیریہ دیگہ! خودش صُب بہ صُب پا میشہ میرہ پاے داراے قالے،من میمونم و این خونہ ے در اندش! آہ غلیظے ڪشید:تا سہ چهار سال پیش منم گاہ و بے گاہ پاے دار قالے مے شستم اما دیگہ حاج حسین نذاش! از سر خاطرخواهے و سلامتیم! سپس بہ قالے اے ڪہ روے زمین پهن بود اشارہ ڪرد و گفت:اینم باهم بافتیم! ابروهایم را بالا انداختم و سوپ را قورتم دادم:یعنے شما و حاج حسین؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! فڪ ڪنم سال اول ازدواجمون بود! ڪمے مڪث ڪرد و ادامہ داد:تقریبا چهل سال پیش! لبخند زدم:خیلے قشنگہ! _چشمات قشنگ مے بینہ! نگاهے بہ ڪاسہ ے سوپم انداخت و ادامہ داد:بدہ بازم برات بڪشم! متعجب رد نگاهش را گرفتم،ڪاسہ ے سوپم خالے بود! شرمگین نگاهش ڪردم:دستتون طلا! انقد خوشمزہ بود تند تند خوردم! از روے تخت بلند شد و سینے را از روے پایم برداشت. با خندہ گفت:هم این سوپ خوشمزہ بود هم تو گرسنہ! الان یہ ڪاسہ دیگہ ام برات میڪشم. سریع گفتم:نہ! نہ! سیر شدم! اخم ڪرد:از سر تعارف دروغ نگو دختر! دروغ گناهیہ ڪہ هم این دنیا بلاگیرت میڪنہ هم اون دنیا! لب گزیدم،از اتاق خارج شد و پنج دقیقہ بعد آمد. دوبارہ سینے را روے پایم گذاشت و سر جاے قبلے نشست. _خب تو از خودت بگو! آقا محراب ڪہ چند روز پیش زنگ زد فقط گفت یہ مهمون عزیز برامون میفرستہ. لب هایم را براے لبخندے تصنعے ڪش دادم:چے بگم؟! _وا! چے باید صدات بزنم؟! از لحنش خندہ ام گرفت:رایحہ! رایحہ ام! _آرہ پسرعمہ ت گفت! خندہ ام شدت گرفت:شما ڪہ مے دونین چرا مے پرسین؟! _ڪہ صداتو بشنوم! پاڪ خودتو باختیا! رنگ و رو برات نموندہ. نفس عمیقے ڪشیدم،پرسید:چند سالتہ؟! درس میخونے؟! _هیجدہ! بعلہ! با چشم هایش بہ ڪاسہ ے سوپ اشارہ ڪرد:بخور از دهن افتاد. چشمے گفتم و قاشقے سوپ خوردم. مرضیہ خانم سوال هایش را از سر گرفت:پدر توام مثل حاج باقر بازاریہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بلہ! همون ڪنار حجرہ ے عمو باقر. _پس توام با فرش و قالے ناآشنا نیستے! _بگین نگین! شما همین جا حجرہ دارین یا فرشاتونو میفرستین تهران؟ _هر دو! از روے تخت بلند شد و یاعلے اے گفت. _من میرم بساط شامو آمادہ ڪنم،سوپتو خوردے برو یہ دوش بگیر. گفتم وسایلت ڪہ تو ڪمدہ،حموم و دستشویے همین بیرون ڪنار اتاقتہ. این طبقہ ڪسے نمیاد راحت باش. تشڪر ڪردم،مرضیہ خانم ڪہ از اتاق بیرون رفت سوپم را با ولع بیشتر خوردم و از تخت پایین رفتم. در ڪمد را باز ڪردم،دو چمدان روے هم افتادہ درونش جاے گرفتہ بودند. چمدانے ڪہ ڪوچڪتر بود را با تقلا پایین ڪشیدم و بازش ڪردم. داخلش ڪتاب هاے درسے ام بودند و چند دفتر و خودڪار. مقدارے پول و آجیل و خشڪبار هم ڪنارشان بود. در چمدان را بستم و ڪنار ڪمد گذاشتم،چمدان بزرگتر را باز ڪردم. محتویاتش لباس و ڪمے وسایل خردہ ریز بود. حولہ و سارافون بلندے بیرون ڪشیدم و بہ سمت در رفتم. احساس میڪردم فشارم افتادہ اما از بوے عرق و خونے ڪہ میدادم داشت حالم بد میشد. در اتاق را باز ڪردم،راهروے نسبتا بزرگے مقابلم قرار داشت و دو اتاق. بہ سمت چپم نگاہ ڪردم و بہ سمت در رفتم. دستگیرہ ے در را فشار دادم. وارد راهروے ڪوچڪے شدم ڪہ در چپ و راستش دو در قرار داشت. در سمت راست باز ڪردم و سرڪ ڪشیدم،حمام بود. نفس آسودہ اے ڪشیدم و دوش آب را باز ڪردم،فڪر نمے ڪردم روزے از دیدن حمام آنقدر خوشحال بشوم! بعد از دوش گرفتن با احتیاط بہ اتاق بازگشتم،سینے روے تخت نبود. سریع لباس پوشیدم و روسرے بلندے سر ڪردم. سر و صدایے از طبقہ ے پایین نمے آمد،آرام از پلہ هاے فرش شدہ پایین رفتم. وارد سالن بزرگے با معمارے سنتے شدم،دیوارهاے سالن مثل طبقہ ے بالا سفید و گچ برے شدہ بودند اما بسیار باشڪوہ و چشم نوازش تر! دور تا دور سالن را پنجرہ هاے قدے هلالے شڪل با شیشہ هاے رنگے احاطہ ڪردہ بودند. زمین با فرش هاے دست باف زینت شدہ و دیوارها با نقاشے هاے مینیاتورے! چشم هایم برق زد،نگاهم بہ گوشہ ے سالن افتاد. حاج حسین ڪنار یڪے از پنجرہ ها نشستہ و ڪتاب مے خواند. آرام گفتم:دوبارہ سلام! چشم هایش را از ڪتاب گرفت و سر بلند ڪرد:علیڪ سلام باباجان! چرا اومدے پایین؟! _حالم خوبہ! گفتم بیام ڪمڪ مرضیہ خانم! _مهمون و ڪمڪ؟! ابرو بالا انداختم:یعنے یڪے دو روز اینجام؟! متعجب نگاهم ڪرد:فڪ نڪنم! یڪم بیشتر! لبخند زدم:پس مهمون نیستم! البتہ جسارتا! ڪسے مهمونہ ڪہ یڪے دو روز هوار میشہ رو سر صاب خونہ! نہ چندین و چندین روز! بلند خندید:ماشاللہ بہ این زبون! حالا شما یڪے دو روز ڪار نڪن تا حڪم مهمونیت تموم بشہ! _آخہ _آخہ و ولے و اما ندارہ! بیا اینجا! ●@Ayeh_Hayeh_Jonon● بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

#اعمال_روز_مباهله #۲۴ذیحجه {🍀إِلهی‌بِأَمِیرِالمُؤمِنین🍀}‌ {🌸عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکـَـ‌الْفَرَج

#تادقایقی دیگر😍

بسم الرب الشهدا والصدیقین...

سلام رفقا زیاد مقدمه چینی نمیکنم هییت هییته شهداست باوضو اومدی پای این هییت دیگه؟! این چشم امشب باید اشک بریزه ها برو وضو بگیر که دلت آماده بشه خرجش فقط یه یاعلیه..

ای رها گردیدگان حق آن سوی هستی قصه چیست؟

بزارین امشب بهتون بگم اونور قصه از چه قراره اونور برگ برنده ها دست کیاست! اونور کیا نمرشون بیسته!

وضو گرفتین دیگه؟

یه جایی هست؛که پُرغربته حضرت مادر هرشب مهمونشونه براشون مادری میکنه میدونی کجاست؟ آ دل داده ها میدونن چی میگم یه شلمچه ای هست که پابزاری، دلتو بردن.. اشکت بیاد دیگه مال اونایی

گفتند چه شد که به شهدا دل دادی؟ گفتم ولله من ندادم آنها بردند.. میبرن بچه ها خوشگلم میبرن..

شهادت و جز به اهل درد نمیدن... ما هنوز شهادت بی درد میطلبیم بدرد چی میخوریم پس؟ بچه ها بیاییم یچی بدرد بخور از خودمون بسازیم بیاییم یچی از خودمون بسازیم که به درد مولا بخوریم

تا به اینجا رمز داره رمزشم میدونی چیه؟ رمزش حضرت زهراست...

شهدا خیلی خوب این رمزو بلد بودن این رمز حفظ کردنی نیست که این رمز بلد بودن میخواد که شهدا بلدش بودن..

خدا خودش تو قرانش سوره نسا اورده حسن اولئک رفیقا میگه اینا رفیقای خوبی هستناا حالا کیا؟

جوابشو باید بری تو آل عمران بگردی ببین چه خوشگل تورو تشنه میکنه خدا سوال جواباشو قاطی پاتی گذاشت تو دل قرآنش که ما تشنه ی جوابش قران بخونیم

ما معشوقمون اون بالاسریه؟ یا خدا معشوقش ما؟ کدومش؟ تا این حد عشق بازی با بنده هاش؟

حالا آل عمران داره میگه میدونی علتش چیه که دوستای خوبی هستن؟ چون زنده هستن چون از دستشون کاری بر میاد چون عند ربهم یرزقونن چون آرامش بخشن کجا دنبال آرامشی؟ بابا چی بهتر از همین حسن اولئکااا ای که کاری از دستت بر می آید کاری بکن😔✋🏻

هر چه میگذرد انگار بندهای دل ویرانه‌ام با شما بیشتر گره میخورد... چند نفر در اینجا خفته اید؟؟ راستی صدایم را میشنوید؟ جگر گوشه کدام مادرید؟؟ راه دارد به من هم نگاهی کنید؟؟ #راه_داره؟!😔✋🏻

شلمچه رفتی؟ رفتنش فقط دعوته یکاری کن دعوتت کنن.. اما اگه رفتی، قدم زدی رو خاکش؟ بقول حاج یکتا؛ فقط ‌استخونا‌ از این‌ خاکا اومـده‌ بیرون پوست‌وگوشت‌‌‌وچشم‌و...! همه چی ‌همینجاست‌... تو دلِ همین‌ تربت...

رفته ها دلشون گیره میدونم نرفته ها یکاری کنین رو هوا بخرنتون دعوتتون کنن..