✨🏴 . . . . . . #پروفایل 📸✌️ #مذهبی 🖤 #محرم 🏴 #عاشقانه ♥️ #اربعین_ڪربلا ✨ . . . 🖤 @zeinabiha2 🖤 . . . ✨🏴 . . .

📱| #استوری 💔| #اربعین ☕️| #چای_عراقی سال‌هاست دل ما با زیارت اربعین گره خورده ... به دعاهای فرج پای هر ستون ... به روضه‌های بین راه ... به ضیافت موکب‌ها ... می‌شود امسال هم اربعینی شوم؟! به عشق #حسین و به نیت #فرج ... بی نصیبمان نگذار مولای غریبم😔 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌸🍃 🏴| @ZEINABIHA2

✨🏴. . . . . . #تلنگر⚠️ مُد‌شده، افراد‌به‌اصطلاح‌مذهبی‌! ی‌چیزی‌میزنن‌!‌‌‌به‌اصطلاح‌رل||: (ما‌میگیم‌رابطه‌غیر‌شرعی😌) از‌همه‌جالب‌تر‌طرف‌گفته؛ مگه‌رل‌مذهبی‌اشکال‌داره🙁!! ‌‌ بله‌هررابطه‌‌ی‌با‌نامحرم،‌ مذهبی‌وغیر‌مذهبی‌ مجازی‌و‌واقعی‌و...‌ #گناهه‌👌🏻!‌ حالا‌افرادی‌‌خودشونو‌توجیح‌میکنن‌، با‌استدلال‌های‌که‌بسی‌خنده‌داره‌!‌😐 بعد‌پروف‌این‌‌ دوست‌دختر‌پسرای‌مذهبی‌😳! عاشقانه‌وسط‌بین‌الحرمین‌،شلمچه‌،‌ قطعه‌شهدا🔫😕!‌ کجای‌کاری‌رفیق‌،چی‌زدی‌! امام‌حسین‌لحظه‌شهادتت‌شون‌ دلهره‌داشتن‌نامحرم‌طرف خیمه‌ها‌نره!‌ شهدا‌هیچ‌رابطه‌غیر‌شرعی‌با‌نامحرم‌ نداشتن‌،حتی‌خوشتیپ‌ترین‌شون‌!🖐🏻 ‌ حواسمون‌باشه‌یه‌امام‌زمانی‌حواسش‌ هست،☝🏻💕 اشتباه‌کردی!‌ #برگرد‌...‌دیرنشه‌!🚫 #فروارد‌و‌کپی‌اجباری...🚶🏻‍♀ . . . 🖤 @zeinabiha2 . 🖤 . .🏴✨ . . .

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . با صداے یااللہ گفتن محراب،الناز چادرش را مرتب ڪرد و سر پا ایستاد. گونہ هایش گل انداختہ بود! با حرص لبم را جویدم و نگاهم را بہ مقابلم دوختم! محراب نزدیڪ ما شد بہ همہ سلام داد و سر بہ زیر و معذب رو بہ روے الناز نشست. الناز هم دوبارہ نشست و با شرم جواب سلامش را داد. محراب نگاهے بہ بشقاب هاے خالے ما انداخت و گفت:ببخشین معطل من شدین! ڪاش شروع مے ڪردین! خالہ ماہ گل دیس برنج را مقابل الناز گرفت و گفت:منتظر تو نبودیم! منتظر رایحہ جانم بودیم! محراب لبخند شیرینے زد:همہ ے مامانا پسر دوستن نمیدونم چرا ماہ گل خانم دختر دوستہ؟! گونہ هایم بیشتر رنگ گرفت،دختر خانوادہ ے مولایے بودن برایم معناے دیگرے پیدا ڪردہ بود! دیگر بہ واسطہ ے جبر برادرے محراب دختر این خانوادہ نبودم،مے توانستم تنها دختر عمو باقر و خالہ ماہ گل باشم در صورتے ڪہ همسر محراب میشدم! با این فڪر لبم را محڪم تر گزیدم و سریع براے خودم لیوانے آب ریختم. آب را لاجرعہ سر ڪشیدم،خالہ خواست براے الناز برنج بڪشد ڪہ سریع گفت:نہ خالہ جون! اول براے خودتون و آقا محراب بڪشین! محراب سر بہ زیر گفت:اول خانما! ڪاش انقدر مودب و آقا نبود! تقصیر خودش بود ڪہ بہ جز من دل الناز را هم لرزاندہ بود! ڪاش تا این حد دوست داشتنے نبود! ڪاش چشم هایش مثل قهوہ ے قجرے ڪشندہ نبود و اے ڪاش لبخندهایش عطر یاس نداشت! قلبم از حسادت مچالہ شد! از این ڪہ دخترے ڪہ ڪنارم نشستہ دل بہ معشوق من دادہ! خالہ ماہ گل دو سہ ڪفگیر براے خودش ڪشید و سپس بشقاب الناز را پر ڪرد. الناز دیس برنج را بہ سمتم گرفت،تشڪر ڪردم و دو سہ ڪفگیر برنج ڪشیدم. خواستم دیس را بہ دست محراب بدهم ڪہ خالہ ماہ گل گفت:چقد ڪم ڪشیدے خالہ! نگاهے بہ بشقابم انداختم و گفتم:ڪافیہ! با چشم و ابرو بہ دیس اشارہ ڪرد:بازم بڪش! پوست و استخوون شدے خالہ! الناز هم بہ صورتم خیرہ شد و گفت:آرہ رایحہ! از آخرین دفعہ اے ڪہ دیدمت خیلے لاغر شدے! سنگینے نگاہ محراب را احساس ڪردم،بہ اجبار دو سہ ڪفگیر دیگر هم برنج ڪشیدم و دیس را بہ سمت محراب گرفتم. تشڪر ڪرد و دیس را از دستم گرفت،خالہ ماہ گل پرسید:اوضاع دانشگاہ چطورہ؟! میگن دانشگاها شلوغ شدہ! شانہ بالا انداختم و سرم را تڪان دادم:والا تعریفے ندارہ! شلوغہ و ناآروم! محراب ظرف خورشت را بہ سمتم گرفت،همانطور ڪہ قاشقے برنج بر مے داشت گفت:جو دانشگاہ شما از بقیہ ے دانشگاها خطرناڪ ترہ! بنے صدر تا دانشجوهاے چپ گرا را از میدون بہ در نڪنہ بیخیال نمیشہ! الناز پرسید:چرا؟! ابرو بالا انداختم و ظرف خورشت را از دست محراب گرفتم. آرام لب زد:چون منتقداے اصلے آقاے بنے صدرن! ایشونم خیلے دارہ تلاش میڪنہ ڪہ ڪنارشون بزنہ! شدہ بہ بهونہ ے پاڪ سازے دانشگاہ! آهے ڪشید و قاشق را داخل دهانش برد،ڪنجڪاو بودم ڪہ بدانم چرا الناز بہ اینجا آمدہ بود؟! با ڪمے دست دست ڪردن رو بہ خالہ ماہ گل پرسیدم:از فاطمہ خانم چہ خبر؟! مامان فهیم مے گفت حالش خوب نیس! خالہ ڪمے از لیوان آبش نوشید و جواب داد:زیاد خبر ندارم! سپس با چشم و ابرویش بہ محراب اشارہ ڪرد! منظورش را گرفتم! یعنے محراب رفت و آمد با خانوادہ ے حافظ را قدغن ڪردہ بود! خالہ نگاهش را بہ الناز دوخت:خبرا رو باید از الناز جون بگیریم! سر الناز بیشتر خم شد و صورتش سرخ! گلویش را صاف ڪرد و جوابے نداد،خالہ ماہ گل با شیطنت پرسید:ڪے شیرینے عروسیو میخوریم؟! الناز من من ڪنان جواب داد:اگہ منظورتون بہ آقا حافظ واقعیت جواب رد دادیم! خالہ خونسرد مشغول غذا خوردن شد و اخم هاے من در هم رفت. بہ حافظ جواب رد دادہ چون دلش گیر محراب بود! محرابِ من! منتظر اشارہ از جانب از خانوادہ ے مولایے بود! با حرص مشغول غذا خوردن شدم،غذا ڪہ تمام شد محراب اجازہ نداد میز را جمع ڪنیم و خودش میز را جمع ڪرد. براے ظرف شستن هم خودش پیش قدم شد و دور از جمع زنانہ در آشپزخانہ سنگر گرفت! از صحبت هاے خالہ ماہ گل و النار متوجہ شدم،خالہ و الناز در خیابان یڪدیگر را دیدہ اند و بہ اصرار خالہ ماہ گل براے نوشیدن یڪ لیوان چاے الناز بہ عمارت سفید آمدہ بود‌. دختر آرام و خوبے بود اما از سیاست و زیرڪے مادرش هم بے بهرہ نماندہ بود! محراب همچنان در آشپزخانہ بود ڪہ الناز خداحافظے ڪرد و رفت. نفس آسودہ اے ڪشیدم،هر چقدر هم قلب محراب براے من بود اما نمے توانستم تحمل ڪنم نگاہ و قلب دختر دیگرے دنبالش باشد! الناز ڪہ رفت،محراب با دست هاے خیس از آشپزخانہ بیرون آمد و رو بہ خالہ ماہ گل گفت:مامان! من یہ سر میرم باغ قلهڪ! متعجب نگاهش ڪردم،خالہ پر پرتقالے بہ دستم داد و پرسید:باغ قلهڪ چے ڪار دارے؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . چند قدم نزدیڪ شد و گفت:ماشیناے تایپ و یہ سرے وسیلہ موندہ تو انبارے،دو سہ نفر در بہ در دنبال ڪارن. شاید این ماشیناے تایپ وسیلہ ے روزے درآوردنشون بشہ! خالہ ماہ گل لبخند پر از محبتے نثار چشم هایش ڪرد و گفت:برو در پناہ خدا! بوسہ اے روے پیشانے خالہ نشاند و گفت:جانیم سَنہ قوربان آنا! (جونم فداے تو مادر) _اللہ الَمَسین بالام! (خدانڪنہ فرزندم) محراب رو بہ من گفت:شما ڪارے ندارے؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ! اگہ ڪمڪے میڪنہ میتونم بگم بچہ هاے دانشگاہ تایپ یہ سرے مقالہ ها و ڪاراشونو بہ این بندہ هاے خدا بسپارن! لبخند مهربانے زد:لطف میڪنے! اینطورے خیلے خوب میشہ! خالہ مرموز نگاهش را میان ما گرداند و ابرو بالا انداخت! شرمگین سرم را پایین انداختم،محراب بدون توجہ بہ سمت اتاقش رفت. صداے خالہ باعث شد سر بلند ڪنم:عید تهرانین؟! _من ڪہ نہ! قرارہ برم تبریز پیش خان جون! _ڪے میخواے برے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و جواب دادم:قرارہ فردا با عمو سهراب راهے بشم! متعجب پرسید:پس دانشگات چے؟! لبخند محزونے زدم:دانشگا همینجورے تق و لقہ! الانم ڪہ دم عیدہ خیلے از بچہ ها دیگہ نمیان! بعد از ڪمے صحبت با خالہ ماہ گل و خداحافظے از محراب راهے خانہ شدم. با این ڪہ دلتنگ خان جون بودم اما دل رفتن از تهران را نداشتم! تهران شهر من بود! شهر محراب! شهر یار! •♡• همانطور ڪہ شیرینے هاے ڪشمشے را با وسواس داخل ظرف فلزے مے چیدم رو بہ ریحانہ گفتم:آبجے چمدون منو یہ دور دیگہ چڪ میڪنے؟! ببین از ڪتابا و جزوہ هام چیزے جا نموندہ باشہ! ریحانہ پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد و گفت:خر خون! ایش! لبخند دندان نمایے نثارش ڪردم و دوبارہ مشغول ڪارم شدم. از آشپزخانہ خارج شد،در ظرف را گذاشتم و روسرے ام را از روے شانہ هایم بلند ڪردم و روے سرم انداختم‌. قرار بود روزهاے آخر اسفند را ڪنار خان جون باشم و براے خانہ تڪانے ڪمڪش ڪنم. قرار شد مامان فهیم،حاج بابا و ریحانہ هم قبل از سال تحویل خودشان را بہ تبریز برسانند. روسرے ام را گرہ زدم و ظرف را برداشتم،مامان فهیم روے مبل نشستہ بود و روزنامہ مے خواند. دستے برایش تڪان دادم و گفتم:مامان جان! میرم از خالہ ماہ گل و عمو باقر خداحافظے ڪنم! سرے تڪان داد و گفت:زود بیا! چشمے گفتم و مقابل در ڪفش هایم را بہ پا ڪردم. با شور و اضطراب راہ حیاط را طے ڪردم و از خانہ خارج شدم. بوے بهار در تمام منیریہ پیچیدہ بود،بوے یاس و پیچ امین الدولہ! عمارت سفید مثل نگین در محلہ مے درخشید! زنگ در را زدم و منتظر ایستادم،با صداے محراب سر برگرداندم. _سلام! لبخند زدم:سلام! خداقوت! لباس سپاہ تنش بود و صورتش خستہ،لبخند محوش عطر یاس را پخش ڪرد! عطر نرگس و مریم را! زور عطر لبخندهاش بہ عطر شڪوفہ ها و پیچ امین الدولہ ها مے چربید! _ممنون! با مامان ڪار دارے؟! سرم را تڪان دادم:آرہ! هم با خالہ ماہ گل هم عمو! ڪنارم ایستاد و ڪنجڪاو پرسید:چے ڪار؟! ظرف شیرینے را بہ سمتش گرفتم:براے آوردن پیش ڪشے و تبریڪ سال نو و عرض خداحافظے! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:قرارہ جایے برے؟! چشم هایم را بہ نشانہ ے مثبت،بستم و باز ڪردم. دستہ ڪلیدش را از جیبش بیرون ڪشید و گفت:مامان و بابا رفتن خرید! خونہ نیستن! ظرف شیرینے را جلوے چشم هایش تڪان دادم و گفتم:نمے گیریش؟! شیطنت در صدایش موج میزد:گفتے با مامان و بابا ڪار دارے نہ من! لبم را بہ دندان گرفتم:وقتے نیستن شما نمایندہ شونے! لبخندش عمیق شد و ظرف شیرینے را از دستم گرفت. خواستم دهان باز ڪنم ڪہ سریع تر پرسید:تو پختے یا خالہ فهیمہ؟! با غرور جواب دادم:خودم پختم! لبش را گزید و گفت:پس فڪ ڪنم فقط قسمت خودم باشہ! دستت پر از خیر و برڪت براے همہ! خودم را بہ نشنیدن زدم و آرام گفتم:پیشاپیش سال نو مبارڪ! سال خوبے داشتہ باشے! سرش را بلند ڪرد و بے تاب پرسید:ڪجا میخواے برے؟! لحنش بہ قدرے دلتنگ و نگران بود ڪہ جا خوردم! گونہ هایم داغ شد و چشم هایم از نگاهش فرارے! زمزمہ ڪردم:میرم تبریز پیش خان جون! نفس بلندے ڪشید:مراقب خودت باش! توام سال خوبے داشتہ باشے! سرم را بلند ڪردم و برایش دست تڪان دادم:بہ خالہ و عمو خیلے سلام برسون! از طرف من بهشون ڪلے تبریڪ بگو و خدافظے ڪن! سرش را تڪان داد:حتما! آب دهانش را فرو داد و سیب گلویش لرزید،سر بہ زیر شد و ظرف شیرینے را میان انگشت هایش فشار داد. _دعا میڪنم امسال برات خیلے خوب باشہ! التماس دعا دختر حاج خلیل! با اجازہ! این را گفت و وارد حیاط شد و در را پشت سرش بست. پس او هم مے توانست دلتنگ بشود! این همہ او نبود و یڪ بار هم من! ڪمے بعد از مامان و ریحانہ و عمہ مهلا خداحافظے ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_ششم . عمو سهراب،چمدانم را در صندوق عقب جا داد و پشت فرمان نشست. براے بار آخر صورت مامان را بوسیدم و خداحافظے ڪردم. دو دل سوار ماشین شدم،ماشین حرڪت ڪرد. چند متر ڪہ جلو رفتیم بے اختیار سرم برگرداندم و بہ عمارت سفید خیرہ شدم. سایہ ے محراب را دیدم ڪہ با همان لباس نظامے پشت پنجرہ ے راهروے طبقہ ے دوم ایستادہ و گرفتہ بہ مسیر رفتنم خیرہ ماندہ بود! پردہ را ڪنار زد،لبخند تلخے لب هایش را از هم باز ڪرد. این روزها بے قرارے و آشوب در قهوہ ے چشم هایش موج میزد! جسورتر شدہ بود و خجالتے تر! بے پروا تر شدہ بود و مرموز تر! رفتارش پر از ضد و نقیض بود! پر از دلهرہ و نگرانے! حتم داشتم مسئلہ ے مهمے پیش آمدہ بود ڪہ اینطور بہ هم ریختہ و سرگردان شدہ بود! لبخندم را عمیق بہ چشم هایش رساندم،لبخند او هم رنگ دیگرے گرفت! نگاهش را از چشم هایم گرفت و بہ پایین دوخت. دست مشت شدہ اش را بالا آورد،خواست بہ سمت قفسہ ے سینہ اش ببرد اما پشیمان شد! سریع مشتش را باز ڪرد و بہ نشانہ ے خداحافظے برایم دست تڪان داد! با چشم هایم بہ چشم هایش گفتم:انتظار حلاوت عشق! شیرینے عشق است! انتظار جانِ عشق است! خواستم نگاهم را بگیرم ڪہ دستش را روے قلبش گذاشت! این حرڪتش پر از حرف بود! پر از خواستن و پر از عشق! انگار بہ جاے زبانش،با قلبش حرف مے زد! زبان جدیدے اختراع ڪردہ بود! زبان عشق! صداے قلبش بہ گوشم رسید،ضربانش اوج گرفتہ بود! دیدم ڪہ مامان فهیم پشت سرم آب ریخت و محراب قلبش را... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است 👉🏻