ا🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 ا🌺🍃🌺 ا🍃🌺 ا🌺 ☕️ #یک_فنجان_چــــــای_با_خدا☕️ قسمت #نود_و_سه حالا دیگر زندگی طعمش با همیشه فرق داشت..😇حسام، آرزویِ روزهایِ سختِ بیماریم بود و حالا داشتم اش.😍 فردای آن شب حسام به سراغم آمد. و در حیاط منتظر ماند تا آماده شوم.از پشت پنجره ی اتاق نگاهش کردم.👀 پرشیطنت حرف میزد و سر به سر دانیال میگذاشت. شاید زیاد زنده نمیماندم اما باقی مانده ی کوتاهِ عمرم، دیگر کیفیت داشت.😊 لباسهایم را پوشیدم و خود را در آینه برانداز کردم. ❤️یک مانتویِ تقریبا بلند وشالی قهوه ایی رنگ❤️ که ساختمانِ کلیِ پوششم را تشکیل میداد. این منِ در آینه هیچ شباهتی به سارایِ بی دینِ دلبسته به آلمان نداشت و من چقدر دوستش داشتم.👉😍😇 به حیاط رفتم. با حسِ حضورم سر بلند کرد و لبخند زد.😊😍 این قنج رفتن هایِ دلی، یک نوع جوگیریِ عاشقانه و زود گذر بود؟؟ کاش نباشد.. در ماشین مدام حرف میزد و میخندید. گاهی جوک میگفت و گاه خاطره تعریف میکرد.. نمیدانستم دقیقا به کجا میرویم اما جهنم هم با حضور حسام آذین بند میشد برایم. ماشین 🚘را مقابل یک گلفروشی متوقف کرد و پیاده شد. بعد از مدتی کوتاه با دسته گلی زیبا 💐به سوار شد و آن را به رویِ صندلی عقب گذاشت. متعجب نگاهش کردم و مقصد را جویا شدم. به یک جمله اکتفا کرد _میریم دیدن یه عزیز.. بهش قول دادم که فردایِ عقد، با خانومم برم دیدنش.. پرسیدم کیست؟؟ و او خواست تا کمی صبر کنم..😊 مدتی بعد در مکانی شبیه به قبرستان ایستاد و پیاده شدیم. وقتی کمربند ایمنی اش را باز میکرد با لبخند گفت _اینجا اسمش بهشت زهراست.. خونه ی اول و آخر همه مون.. اینجا چه میکردیم.😟 با ترس کنارش قدم میزدم و یک به یک قبرها را برانداز میکردم. جلوی چند قبر توقف کرد.شاخه ایی گل بر روی هم کدامشان گذاشت و برایم توضیح داد که از رفقایِ مدافعش در سوریه و عراق بوده اند.😒 حزن خاصی در چهره اش میدویید و من او را هیچ وقت اینگونه ندیده بودم. دوباره به راه افتادیم. از چندین آرامگاه عبور کردیم که ناگهان با لبخندی خاص، 😊نجوا کرد که رسیدیم. کنار یک مزار نشست. با گلاب شستشویش داد و گلها را یک به یک رویِ آن چید.🌹🌹 من در تمام عمرم چنین منظره ایی را ندیده بودم. حتی وقتی پدر را دفن میکردند هم به سراغش نرفتم. راستی آن مردِ شِبه پدر در کدام قبرستان دفن بود؟؟😕 حسام با محبت صدایم زد و خواست تا کنارش بنشینم. _اینجا مزار پدرِ شهیدمه..😊ایشون همون کسی هستن که بهش قول داده بودم دست خانوممو بگیرمو بیارم تا بهش نشون بدم؟؟😉 هرچند که این آقایِ بابا از همون اول عروسشو دیده و پسندیده😌 پسندیده بود؟؟امیرمهدی دیوانه شده بود؟؟ _مگه مرده ها ما رو میبینن؟؟ حسام ابرویی بالا انداخت _مرده ها رو دقیقا نمیدونم.. اما شهدا بله، میبینن نه انگار واقعا سرش به جایی خورده بود _شهدا؟؟؟ خب اینام مردن دیگه.. خندید و با آهنگ خواند😇 _نشنیدی که میگن.. شهیدان زنده اند، الله اکبر.. به خون آغشته اند، الله اکبر.. نه نشنیده بودم. گلها را پر پر میکرد _شهدا عند ربهم یرزقونند.. یعنی نزد خدا روزی میخوردن.. یعنی جایگاهش با منو امثالِ منِ بدبخت، زمین تا آُسمون فرق داره.. 😒یعنی میان، میرن، میبینن، میشنون.. یعنی خلاصه که خدا یه حالِ اساسی بهشون میده دیگه.. حرفهایش همیشه پر از تازگی بود. نو و دست نخورده..👌چشمانش کمی شیطنت داشت _خب حالا وقتِ معارفه ست..معرفی میکنم.. بابا.. عروستون.. عروسِ بابام.. بابام خدایی تمام اجدادمو آوردین جلو چشمم تا عروس بابام شدیناااا..😉 وقتی مامان گفت که شما جوابتون منفیِ چسبیدم به بابام که من زن میخوام..😩 که زنمم باید چشماش آّبی باشه.. قبلا ساکن آلمان بوده باشه.. داداشش دانیال باشه.. اسمشم سارا باشه..😍 یک روز درمیونم میومد اینجا و میگفتم اگه واسم نری خواستگاری؛ وقتی شهید شدم هر شب میرم خواب مامانو اسمِ حوریاتو یکی یکی بهش لو میدم..😃😉 قلبم انگار دیگر نمیزد.. 😥😧 مگر قرار بود شهید شود؟؟ در عقدنامه چیزی از شهادت قید نشده بود. ناخوداگاه زبانم چرخید _تو حق نداری شهید بشی..😥 لبخندش تلخ شد _اگه شهید نشم.. میمیرم.. او حق نداشت.. من تازه پیدایش کرده بودم.. نه شهادت، نه مردن..🙁 با جمله ی آخرش حسابی به هم ریختم. حال خوشی نداشتم. انگار سرطانِ فراموش شده، دوباره به معده ام سرک میکشید و چنگ میانداخت. این سید زاده ی خوش طینت، همه اش مالِ من بود..با هیچکس قسمتش نمیکردم.. هیچکس..حتی پدرشوهر شهیدی که داشتنِ حسام را مدیونش بودم..😒 بعد از بهشت زهرا کمی در اطراف تهران گردش کردیم و او تلاش کرد تا حالِ ویران شده ام را آباد کند. اما افکار من در دنیایی غیرقابل تصور غوطه ور بود و راه رسوخی وجود نداشت.😔 ادامه دارد ... #نویسنده_زهرا_اسعد_بلند_دوست @charkhfalak500 @charkhfalak110 @zekrabab125 @zekrabab