🍂🍂رقص میان ابرها دستانم مانند چوب، خشک شده و چشمانم درد گرفته است. این باد تنم را می‌لرزاند و دل و جرأتم را با خود می‌برد و من بدون آن نمی‌توانم چشم باز کنم و دستانم را رها. آخرین تصویری که در قاب چشمانم نقش بست شاخه‌های درخت بود که مثل گیسوان شانه نکشیده دخترکی در هم پیچیده بود و برگ‌ها و شکوفه‌هایی گل‌سرهای این موی ژولیده، شده بودند. با اولین لگد پسر بچه‌ای که به این سر ژولیده خورد و چند شکوفه روی زمین افتاد، تنم لرزید، چشمانم را بستم و دستم را با تمام توان در وجود یک برگ تازه نفس، دور تارِ مویی حلقه کردم و هنوز می‌فشرمش. حالا در اتوبان تنم تردد باد سرد پاییزی را حس می‌کنم و صدای رگ و ریشه های خشکیده‌ام را می‌شنوم، دوباره سر ژولیده می‌لرزد! دوباره صدای خنده بچه‌ها سرم را به درد می‌آورد و دلهره را مهمان دلم می‌کند. لگد پاهای کوچک چند پسربچه تن تنومند درخت را می‌لزاند. ترس در تنم چرخی می‌زند. محکم شاخه را با دستانم می‌فشرم و تن خشکیده و پوسیده‌ام از هم می‌پاشد مثل بلوری که از طبقه دهم ساختمان به زمین می‌افتد و هر تکه از جان و تنم در میان ابرها شروع به رقصیدن می‌کند! ✍️فاطمه خانی حسینی #پاییز #برگ_ریزان #جان_پنداری #دخترم ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60