اشک شمع اشکِ شمع‌هایی که در دستان زن و مرد و کوچک و بزرگ بود و داغی آتش آن دستان و چادر زنان را می سوزاند،روشنی‌بخش خیابان‌ها می‌شد تا اباعبدالله علیه السلام مشتاقان شهادت را ببیند. با اشکِ چشم، دل‌ها پاک می‌شد؛ مردم در کوچه و خیابان‌ها با نالهٔ محزونِ مکن ای صبح طلوع می‌چرخیدند. دخترها و پسرها از سر شب طبل‌ها و پرچم‌ها و شمع هایشان را آماده می‌کردند و برنامه می‌چیدند که شمع‌های سفید و لاغر و کوتاهشان را چطور دست بگیرند که دستشان نسوزد . پدرها جلوی دسته و مادرها بعد از مردان حرکت می‌کردند، دستهٔ عزاداری خیلی سوزناک بود...اما همیشه بابای من به جای جلوی دسته ایستادن و زنجیر زدن و طبل زدن، بالای سر دیگ غذای نذری سیدالشهدا علیه السلام بود و با هم زدن غذای نذری طبل عزا می‌زد و با تحمل گرمای اجاق و عرق ریختن اشک می‌ریخت و غم امام شهید را به جان می‌خرید ... امسال نه دسته ای هست،نه سینه زنی و نه شمع گردانی در خیابا‌ن ها و نه بابایی که هر سال تا عاشورا و شام غریبان نمی‌دیدمش، کسی جز دیگ و اجاق و امام حسین علیه السلام با او ملاقات نداشت،امسال بابای من سر سفره اباعبدالله الحسین مهمان است،خوش به حالت بابا ... ✍️ فاطمه خانی حسینی #دخترم #شب_عاشورا #محرم #یا_امام_حسین #حب_الحسین_یجمعنا #چهل_غروب_بی_تو_گذشت http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60