گاهی... گاهی گمان می‌کنند آرامش و شادی‌ نتیجه‌ى بی‌خیالی‌است، باور می‌کنند فرد، رنج دنیا را نادیده گرفته و بدی‌ را حس نمی‌کند؛ گاهی خیال می‌کنند دیوارِ شادی به اندازه صدای خنده‌های اوست. اما کسانی که بیشتر در کنار او بوده‌اند و یا عمیق‌تر او را نگریسته‌اند، متوجه‌اند که بحثِ ندیدن و بی‌خیالی نیست؛ بلکه او می‌تواند ناراحتی‌‌هایی را که روی دلش سنگینی می‌کند را با چند خنده‌ از سرزمین قلبش خارج کند. کسانی که او را می‌شناسند حساب نفس‌های سنگین شده‌اش را دارند و می‌بینند گاهی با ته مانده‌ى امید، پرده اشک را کنار می‌زند‌. گاهی قاعده‌های زندگی، واقعی نیست یا حتی برعکس است مثلا آن‌هایی که دوست زیاد دارند، رفیق همراه کم دارند؛ دوستی که تاری چشم او را در پس خنده تشخیص می‌دهد و اندوهش را کم می‌کند. تنها پاسخ به اندوه، زیستن است. زندگی کردن همراه نظر داشتن به گذشته. به‌ یاد آوردن آن‌هایی که از دست داده‌ایم؛ و درعین‌حال، با توکل به خدا و امیدواری به جلو گام برداشتن و به حد کافی برای درک رنج و زندگی خردمند بودن. ✍️نجمه صالحی #یا_مُنْتَهَى_الرَّجایا #تو_باور_کن_بقیه‌اش_باخدا #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_صل_علی_محمد_وآل_محمد http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60