بخش2: مادی گرایی، که میگوید ماده تنها جزء سازنده واقعیت است، یکی ازین فرضیات می باشد. یکی دیگر از فرضیات مربوطه، تقلیل گرایی است. این مفهوم بیان می کند موجودات پیچیده را می توان با تقلیل آنها به فعل و انفعالات اجزایشان ، یا به موجوداتی ساده تر یا بنیادی تر، مانند ذرات مادی کوچک، شناخت و درک کرد”. (بیانیه ای برای علم پسا مادی گرایی) بررسی فرآیندهای عصبی – شیمیایی (نوروشیمیایی) مغز فرد در هنگامی که یک تجربه ذهنی برای وی پیش می آید، بسیار مهم است و می تواند بینش خاصی به دست دهد. بررسی این فرآیندها به ما می گوید که وقتی “این” نوع از تجربه رخ می دهد، “آن” وضعیت در مغز ایجاد می شود. اما ثابت نمی کند که فرآیندهای عصبی – شیمیایی آن تجربه را تولید کرده اند. اگر خود این تجربه فرآیندهای عصبی – شیمیایی را تولید کرده باشد چطور؟ گام بعدی تحقیقات ما آن است که تعیین کنیم آگاهی چگونه باعث تبدیل شدن ماده به ماده می شود. یک چیز مسلم است؛ با در دست داشتن همه اطلاعاتی که در مورد مستقل بودن آگاهی از مغز به دست آورده ایم، دیگر زمان آن رسیده که مرزهای چهارچوبی که برای علم پذیرفته ایم را جابجا کنیم و آنچه که فکر می کنیم می دانیم را زیرسوال ببریم. نتایج حاصل از این نظریه بسیار زیاد هستند. فقط تصور کنید که اگر حیات پس از مرگ توسط جامعه علمی تایید می شد، تا چه حد می توانست بر درک ما از علم، و همچنین فلسفه، مذهب و بسیاری از عرصه های دیگر زندگی ما تاثیر بگذارد؟ یک سخنرانی فوق العاده در ادامه به بررسی یک ایده بسیار جالب از سخنرانی دکتر گری شوارتز، استاد دانشگاه آریزونا می پردازیم. او در این مورد بحث می کند که آیا آگاهی انسان محصول مغز اوست، یا مغز آن را از جایی دیگر دریافت می کند. “برخی از دانشمندان و فیلسوفانی که تمایل به مادی گرایی دارند، حاضر نیستند به این پدیده اذعان کنند، زیرا این پدیده با مفهوم منحصر به فردی که آنها برای جهان در نظر گرفته اند، مغایرت دارد. رد کردن بررسی پسامادی گرایانه طبیعت یا امتناع از چاپ یافته های علمی قوی که از وجود یک چهارچوب پسامادی گرایانه پرده بر می دارند، با روح تحقیقات علمی در تضاد است. همیشه باید با داده های تجربی به شکلی مناسب برخورد شود. داده هایی که با نظریه ها و باورهای مطلوب ما سازگار نیستند نباید در قیاس ها نادیده گرفته شوند. این نادیده گرفتن ها در قلمرو ایدئولوژی مرسوم است، نه علم”. (دکتر گری شوارتز، استاد روانشناسی، پزشکی، مغز و اعصاب، روانپزشکی و جراحی در دانشگاه آریزونا) در مورد تجربه حالات نزدیک به مرگ چه چیزی می توان گفت؟ در ادامه بخشی از سخنرانی دکتر بروس گریسون در یک کنفرانس را ارائه کرده ایم. این کنفرانس توسط سازمان ملل متحد برگزار شده بود. دکتر گریسون را یکی از سردمداران مطالعات مربوط به تجربیات نزدیک به مرگ می دانند. او استاد ممتاز روانپزشکی و علوم عصبی – رفتاری در دانشگاه ویرجینیا است. در این کنفرانس، او به موارد مستند از افرادی اشاره می کند که از لحاظ بالینی مرده بودند (هیچ فعالیت مغزی نشان نمی دادند) ، اما همزمان هر آنچه روی تخت بیمارستان برای آنها رخ می داد را می دیدند. دکتر گریسون توضیح می دهد که چگونه با موارد متعددی از این دست مواجه شده است. افراد می توانند چیزهایی را توصیف کنند که قبل از تجربه مرگ، توصیف آنها غیرممکن بود. وی می گوید این نوع از مطالعات، به دلیل گرایش ما به نگاه علمی کاملا مادی گرایانه کم کم کنار گذاشته شدند. در جوامع علمی، دیدن، به معنای باور کردن است، و فقط در صورتی که چیزی را ببینیم می توانیم در موردش صحبت کنیم. مایه تاسف است که فقط به دلیل آنکه نمی توانیم چیزی را از طریق مادی گرایی توصیف کنیم، آن را فورا بی اعتبار تلقی نماییم. درک این واقعیت ساده که خود “آگاهی” یک “موجود” غیرفیزیکی است، برای بسیاری از دانشمندان دشوار بوده و چون این “موجود” غیر مادی است، آنها معتقدند نباید توسط علم مورد مطالعه قرار بگیرد. تجربه حالات نزدیک به مرگ (NDE ها) در یک دوره طولانی مستند شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای مثال، در سال ۲۰۰۱، نشریه پزشکی بین المللی The Lancet ، نتایج یک تحقیق ۱۳ ساله روی تجربه حالات نزدیک به مرگ را منتشر کرد: “نتایج تحقیقات ما نشان می دهند که عوامل پزشکی نمی توانند موجب وقوع حالت نزدیک به مرگ شوند. همه بیماران مورد مطالعه ما دچار ایست قلبی شده بودند. آنها از لحاظ بالینی مرده محسوب می شدند و کاملا بیهوش بودند. این وضعیت ناشی از نرسیدن خون کافی به مغز بود. در آن شرایط، EEG (میزان فعالیت الکتریکی مغز) کاملا صفر می شود و اگر CPR در مدت ۵ الی ۱۰ دقیقه آغاز نشود، آسیب جبران ناپذیری به مغز وارد می شود و بیمار می میرد”. محققان ۳۴۴ بیمار را تحت نظر قرار دادند. ۱۸% آنها خاطراتی از زمانی که مرده یا بیهوش بودند (هیچ فعالیت مغزی نداشتند) به یاد دارند و ۱۲% ازآنها

بخش 3: (یعنی از هر ۸ نفر، یک نفر) تجربیاتی بسیار قوی و “عمیق” در این زمینه داشتند. باید دانست این تجربیات زمانی رخ داده که بعداز وقوع ایست قلبی، هیچگونه فعالیت الکتریکی در مغز وجود نداشته است. تحقیق دیگری در دانشگاه ساوت همپتون انجام گرفت. در این تحقیق، دانشمندان شواهدی به دست آوردند که نشان می داد آگاهی می تواند برای حداقل چند دقیقه بعد از مرگ ادامه داشته باشد. در جهان علم، همواره تصور می شد که این امر غیرممکن باشد. نتایج بزرگترین تحقیق جهان در مورد تجربه حالات نزدیک به مرگ، که در نشریه Resuscitation نیز منتشر شده به شرح زیر است: “در سال ۲۰۰۸، یک تحقیق بزرگ مقیاس با شرکت ۲۰۶۰ بیمار از ۱۵ بیمارستان در انگلستان، ایالات متحده و اتریش آغاز شد. این تحقیق که با نام “آگاهی” (آگاهی در طول فرآیند احیا) مشهور شده، با حمایت دانشگاه ساوت همپتون انگلستان انجام شد و طیف گسترده ای از تجربیات ذهنی در رابطه با مرگ را بررسی کرد. محققان، برای اولین بار در یک تحقیق بزرگ مقیاس، اعتبار تجربیات آگاهانه را با استفاده از نشانگرهای عینی بررسی کردند تا ببینند آیا ادعاهای مطرح شده در مورد آگاهی در زمان احیا، با تجربیات خارج از بدن که در حوادث واقعی یا توهمی رخ داده، سازگاری دارند یا خیر”. نتیجه گیری از نظرات نیکولا تسلا بهترین نظر را ارائه کرده است: “علم امروز، مطالعه پدیده های غیر فیزیکی را آغاز کرده و پیشرفت آن در یک دهه اخیر، از پیشرفت آن در طی قرن های گذشته و از زمانی که چنین پدیده هایی به وجود آمده، بیشتر بوده است.” اینکه هر ساله، دانشمندان بین المللی شناخته شده ای تلاش می کنند این موضوع نادیده گرفته شده را وارد جریان اصلی جوامع علمی کنند، دلیلی دارد. حقیقت آن است که ماده (یعنی پروتون ها، الکترون ها، فوتون ها و هر چیزی که جرم دارد)، تنها جزء سازنده واقعیت نیست. اگر بخواهیم ماهیت واقعیت وجودی خود را بشناسیم و درک کنیم، نمی توانیم با انکار این حقیقت که “نادیده ها” بخش اعظمی از واقعیت وجودی ما را تشکیل می دهند، به بررسی واقعیت فیزیکی ادامه دهیم. شاید شاخص ترین سوال آن باشد که نقش سیستم غیر فیزیکی مثل آگاهی، در ارتباط با سیستم های فیزیکی (ماده) چیست؟ “با وجود موفقیت های تجربی بی نظیر نظریه کوانتوم، بسیاری از شواهد نشان می دهند که توصیف طبیعت با این نظریه، هنوز با بدبینی، عدم درک و حتی خشم از سوی جامعه علمی مواجه می شود” (ت. فولگر، “Quantum Shmantum”؛ نشریه Discover، شماره ۲۲: صفحات ۳۷ تا ۴۳، سال ۲۰۰۱) این همان علمی است که “علم پسامادی گرایی” نامیده می شود و به نظر من، در آینده باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد تا بتوانیم ماهیت جهان خود را درک کنیم. مطالعه “آگاهی”، درست در قلب این حوزه تحقیقاتی قرار دارد. در ادامه آخرین بحث صورت گرفته میان دکتر گریسون (که پیش از این معرفی شدند) و دانشمند ارشد موسسه علوم ادراکی، یعنی دکتر دین رادین را ارائه کرده ایم. با تشکر از دکتر《م》که لینک مطلب را ارسال فرمودند. 🔸 کانال #زندگی_پس_از_زندگی @zendegi_pas_az_zendegi_tv4 منبع: گویا آی تی

پرسش یکی از اعضای محترم کانال: 🔵سلام جناب آقای زمانی آیا شما در تجربه خود، از حقیقتِ "صور" که در قرآن وارد است چیزی فهمیدید؟ همان شیپور یا صدای مخصوصی که به صدا در می آید و روح از بدن جدا می شود و به عالم روحانی قدم می گذارد. 🔵پاسخ آقای زمانی قلعه: سلام و عرض ادب و ارادت بنده در سرتاسر تجربه خودم صدای بسیار زیبا و (بهتر بگویم) ملکوتی را با تمام دل و جانم میشنیدم که بسیار عالی و آرام و نوازشگر بود و این صدا دارای مفاهیم بسیاری بود. البته منظورم از صدا یا موسیقی، آن چیزی نیست که در این دنیا نجربه می کنید. (بلکه برای اینکه بتوانید درکی از آن داشته باشید بنده نام صدا و موسیقی برایش میگذارم. وگرنه بسیار بسیار عالیتر از چیزی به نام صدا یا موسیقی بود. اصلا چیز دیگری بود) حال در این تشبیه که عرض کردم چنین در نظر بگیرید که در این (ندا یا آهنگ یا نوای فرضی و مثالی) هر نت آن موسیقی صدها و هزارها مفهوم متفاوت را به من میرساند یا بهتر بگویم از آن معانی را میگرفتم. ولی آنقدر در این داده ها و اطاعات تفاوت و تنوع وجود داشت که حتی دوتا نت نمیتوانست مثل هم باشد یا مثل موسیقی های زمینی ریتم مکرر و تکراری داشته باشد که در طول آهنگ، تکرار بشود و تکرار بشود. افسوس که کلمات زمینی و ادبیات من ضعیف است و بضاعت بیان مطلب من بسیار ناقص است. اما به حق همان نور و آن ارواح مقدس به شما میگوبم که میشود سالهای سال درباره ی آن موسیقی آنسوئی و روحانی صحبت کرد و کتابها نوشت. بنده هر گاه در این باره شروع به بیان مطلب میکنم از ناتوانی کلام و ضعف بیان خودم افسوس میخورم و معمولا اشکهایم مجال نمیدهد و از گفتن متوقف میشوم. 🔸 کانال #زندگی_پس_از_زندگی @zendegi_pas_az_zendegi_tv4

💠 هاله انسان امری واقعی است 🔷مجله علمی ایران : دانشمندان اخیرا پی برده اند آنچه که ما به عنوان هاله انسان می شناسیم امری واقعی است. بدن ما از خود یک میدان الکترومغناطیسی ساطع می کند و این حقیقتی فراتر از دانش عمومی ما درباره بیولوژی بدن و ارتباط متقابل ما با زندگی است. به گزارش msn، هاله انسان واقعیت دارد. به عنوان مثال آیا شما می دانستید که قلب بزرگترین میدان مغناطیسی را نسبت به همه اندام های اصلی بدن از خود ساطع می کند؟ این میدان ها و اطلاعات کدگذاری شده درون آن ها براساس احساسات، افکار و حالت های مختلف ما تغییر می کنند. قلب به واسطه سیستم نوترون ها که دارای هر دو حافظه بلندمدت و کوتاه مدت است، سیگنال هایی را به مغز می فرستد، و این سیگنال ها می توانند تجربه های احساسی ما را تحت تاثیر قرار دهند. اطلاعات احساسی که درون این میدان ها تنظیم و کدگذاری می شوند طبیعتشان را تغییر می دهد و این میدان ها می توانند روی محیط اطراف ما تاثیر بگذارند. طبق گفته رولین مک کریتی ما اساسا و عمیقا به یکدیگر مرتبط هستیم. تحقیقات نشان دادند که هنگامی که ما ارتباط قلبی برقرار می کنیم و عشق و محبت را از خود متشعشع می سازیم، قلب ما یک موج الکترومغناطیسی منسجم را در اطراف میدان ایجاد می کند که این موج ارتباط اجتماعی را چه در خانه، محل کار، کلاس و یا پشت میز آسان می کند. هنگامی که افراد بیشتری ارتباط قلبی از خود متشعشع می سازند یک میدان پرانرژی ساخته می شود که سبب می شود افراد دیگر بتوانند آسان تر با یکدیگر ارتباط قلبی برقرار کنند. بنابراین به طور نظری این امکان وجود دارد که تعداد کافی از افراد با ایجاد ارتباط فردی و اجتماعی بتوانند به ارتباط جهانی کمک کنند. 🔸 کانال #زندگی_پس_از_زندگی @zendegi_pas_az_zendegi_tv4

🌺🍃 این فایل صوتی 👆 تاملی است بر فایل قبلی که صدای آقای شفیعی در آن تدوین شده است. حتما این فایل رو بشنوید. 🔸 کانال #زندگی_پس_از_زندگی @zendegi_pas_az_zendegi_tv4 در فایل به تصویر پایین👇🏻 هم اشاره شده.