مهارت هایی که آینده فرزندتان را تضمین می‌کند توانایی پنجم: تغییر کودک شما باید برای دنیایی آماده شود که در آن همه‌چیز مدام در حال تغییر است. محیط کار، همکاران، شرایط سیاسی، نرخ ارز و هر چیزی که فکرش را بکنید. دنیا نمی‌تواند در یک حالت بی‌تغییر بماند تا فرزند دلبند شما با خیال راحت سود کسب‌ کند. بعضی از والدین سعی می‌کنند بچه‌های خود را در یک وضعیت ثابت قرار دهند. چنین کودکی به لیوان، قاشق و بالش خود عادت می‌کند و هر تغییر برایش آزاردهنده است. اگر کودک شما توانایی درک و تحلیل شرایط جدید را نداشته باشد، در دنیای پرتلاطم بزرگ‌سالی پریشان و افسرده می‌شود. منظور این نیست که نگذارید او به چیزی دل ببندد. بلکه در او این وهم را ایجاد نکنید که خوش‌حالی و آرامش در ثبات به دست می‌آید. اگر کودک شما توانایی درک و تحلیل شرایط جدید را نداشته باشد، در دنیای پرتلاطم بزرگ‌سالی پریشان و افسرده می‌شود. آدم‌هایی که مدام از تغییر گله می‌کند و ریشه تمام شکست‌ها را در بی‌ثباتی‌های جهان می‌دانند، در کودکی یاد نگرفته‌اند که در هر تغییر یک فرصت جدید وجود دارد. توانایی ششم: استقلال شخصیت «همه می‌خواهند پیتزا بخورند، پس تو هم باید پیتزا بخوری!» این نصیحت شاید تهیه شام را راحت‌تر کند، اما یکی از بدترین نصایحی است که می‌توانید به کودک خود بکنید. هیچ ایرادی ندارد که او سلیقه خود را داشته باشد و بتواند مستقل از دیگران کاری را بکند که دوست دارد. او می‌تواند در مورد موسیقی، لباس و چیزهای دیگر سلیقه داشته باشد. لازم است بداند که او فردی مستقل است و نباید همیشه از انتخاب جمع پیروی کند. باید به کودک‌مان اجازه دهیم سلیقه خود را داشته باشد و انتخاب کند. البته همان‌طور که گفتیم همیشه هم قرار نیست همه‌چیز بر وفق مراد او باشد. در مواردی لازم است که او بتواند وضعیت‌های متفاوت را درک کند و خود را با آن تطبیق دهد. منظور این است که نباید شرایط را مدام به او تحمیل کرد. به همین ترتیب نباید او اجازه داشته باشد دلخواه خود را به دیگران تحمیل کند. در کنار استقلال، کودکان باید یاد بگیرند که دیگران هم مستقل هستند و سلایق خود را دارند 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

مهارت هایی که باید به فرزندان خود بیاموزیم( قسمت آخر) توانایی هفتم: توانایی مشورت کردن در موارد زیادی کودک با دو انتخاب به شما مراجعه می‌کند. معمولا ما، یکی را برایش انتخاب می‌کنیم؛ مثلا ممکن است او در انتخاب دو لباس مردد باشد. آن‌ها را به ما نشان می‌دهد و کمک می‌خواهد. ما می‌گوییم «این‌یکی را بپوش» و تمام. بجای این کار ما می‌توانیم خوبی‌ها و بدی‌های دو انتخاب را به او بگوییم. «اگر این لباس را بپوشی سردت خواهد شد پس بهتر است یک کاپشن هم برداریم. آن‌یکی گرم‌تر است اما رنگش خیلی به شلوارت نمی‌آید.» مشورت می‌تواند با جمله «حالا خودت فکر کن و ببین با کدام راحت‌تری» تمام شود. به این ترتیب او یاد می‌گیرد که الزاما نباید از نظر دیگران پیروی کند. همچنین شما می‌توانید با او مشورت کنید. حتی اگر موضوع پیچیده‌تر از آن است که او بتواند درک کند، همین که در تصمیم‌های مهم همراه شما باشد به او حس خوبی خواهد داد. اگر با کودک خود مشورت می‌کنید، همیشه لازم نیست نظر او را بپذیرید. به‌این‌ترتیب او یاد می‌گیرد که الزاما نباید از نظر دیگران پیروی کند؛ اما حواستان باشد که همیشه نظر او را رد نکنید. اگر پیشنهاد خوبی داد او را تشویق کنید. در موارد زیادی می‌توانیم مسائل مختلف را برایشان تشریح کنیم. با آن‌ها حرف بزنیم. برایشان توضیح دهیم که چرا این تصمیم را می‌گیریم. در زندگی شرایطی پیش می‌آید که لازم است با بچه‌ها صحبت کنیم. در مورد فوت یکی از اقوام، تغییر محل زندگی، جدایی والدین یا حوادثی که درک آن‌ها برای بچه‌ها ساده نیست. اگر آن‌ها هرگز حرف زدن را تمرین نکرده باشند، در این مواقع حساس هم به‌سختی می‌توانند شرایط را درک کنند. برای همین لازم است از کودکی و برای مسائل ساده با آن‌ها به گفت‌وگو بپردازیم. 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

مراحل مهارت نه گفتن نوجوانان قدم اول : تصمیم قطعی در مقابل نه گفتن  در مرحله اول به فرزند خود بیاموزید که تصمیم بگیرید که آیا می خواهد درخواست دیگران را قبول نکند؟ این موضوع را بخوبی تصمیم بگیرد و قاطعانه سر تصمیم خود بماند. به او بگویید که اگر تصمیم گرفته است که نه بگوید به هیج عنوان از خواسته خود کوتاه نیاید! قدم دوم : همراهی کردن طرف مقابل بعد از اینکه تصمیم خود را برای نه گفتن بطور قاطعانه گرفت به او بیاموزید که با طرف مقابل باید همراهی کند. برای همراهی طرف مقابل به او بگوید: متشکر م که من را برای این موضوع انتخاب کرده اید و ممنون هستم که به من اطمینان دارید. باید در قدم دوم یک حس خوب و یک اقتدار خوب از خود را به نمایش بگذارد و عزت نفس و اعتماد به نفس خود را افزایش دهد . قدم سوم : بیان دلیل نه گفتن در این مرحله به فرزند خود بیاموزید دلیل اینکه نمی تواند به درخواست دیگران بله بگویید را بیان کند و این کار را قاطعانه انجام دهد. و بعد از بیان دلیل نه گفتن، خود نه را بگوید! مثلا: متاسفانه الان بدلیل نداشتن وقت نمی توانم با شما به سینما بیایم. الان خودم به این پول نیاز دارم و نمی تونم به شما بدهم! البته در این مرحله می توانید از جملاتی استفاده کنید که فرصت فکر کردن را به زمان دیگری منتقل کنید: ( می تونید بهم فرصت بدهید تا فکر کنم و بعد به شما بگم! ( الان یک مقدار گرفتار هستم و اگر میشه بعدا با هم صحبت کنیم)   من خودم در مضیقه هستم و … اگر نمی توانید که این کار را بیان کنید حتما بگویید که در مضیقه هستید و خود شما مشکلاتی دارید و انجام این کار امکان پذیر نیست ! البته می توانید بجای اینکه بگویید امکان پذیر نیست بگویید: اجازه بدهید یک بررسی کنم و بعد خدمت شما خبر می دهم 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

برای ایجاد تفکر انتقادی در کودکان چه کار کنیم؟ واقعیت آن است که تفکر انتقادی بیش از هر چه باید در مدارس پرورش و شکوفا شود. ما پدر مادرها باید بتوانیم زمینه تفکر انتقادی را در بچه هایمان مهیا کنیم.   انجمن فلسفی اروپا برای پرورش تفکر انتقادی در کودکان توصیه‌هایی دارد که بسیار کاربردی و نتیجه‌بخش است؛ اگر که آنها را با آگاهی و شناخت و به گونه‌ای مؤثر به کار گیریم: 1- زودتر دست به کار شوید: هر چند ممکن است کودکان خردسال برای فرا گیری دروس زندگی در قالب منطق رسمی آمادگی کافی نداشته باشند، اما شما می توانید روند ساده نتیجه‌گیری را به آنها آموزش دهید. تنها لازم است با فرزندتان گفت و گوهای رفت و برگشتی انجام دهید.  برای مثال اگر مایل به شرکت در برنامه‌ای خاص یا پوشیدن لباس منتخب شما نیست، از او بخواهید دلایل خود را برایتان توضیح دهد.  با این تمرین کودک به مرور زمان می‌آموزد که علاوه بر ریشه‌یابی نتیجه‌گیری‌های خود، علل ذکر شده توسط دیگران را هم ارزیابی کند. پس به او فرصت تصمیم‌گیری بدهید و درهنگام تصمیم گیری، اجازه دهید به اندازه کافی فکر کند، دلایلش را بگوید و کاری را که درست می‌داند عملی کند. به جای او تصمیم نگیرید فقط راهنمایی‌های لازم را به او بدهید و خطرات و هشدارهای لازم را بگویید. - تعصب و اجبار به خرج ندهید: آموزش تفکر انتقادی نیازمند ارائه یک سری دستور العمل های مشخص به کودکان و ملزم ساختن آنها با پیروی از این متدها است. اما باید مراقب باشید که در این حیطه هیچ گونه رفتار تعصب آمیز و یا توام با اجبار از خود نشان ندهید. اگر کاری را از کودک خود می‌خواهید، همیشه دلیل آن را نیز شرح دهید. - کودکان را به پرسش تشویق کنید: پرسش اساس تفکر انتقادی است. پرسشگری توانمندی ذهنی کودکان را افزایش می‌دهد و یادگیری را برای آن‌ها مفرح و مهیج می کند. از طریق پرسش کردن، کودکان نقش فعال بیشتری در تفکر نقادانه و استدلال پیدا می‌کنند. پس: کودکان را به پرسش کردن و پرسش‌های بیشترتشوبق کنید؛  از کودکان پرسش‌هایی بپرسید که می‌دانید جوابشان را می‌دانند. اجازه دهید آن‌ها احساس کنند که خودشان جواب را یافته‌اند؛  فضای یادگیری را برای ایده های که آن‌ها می دهند باز بگذارید. اجازه دهید تا آن ها از تجربه ایده های جدید راحت باشند و از خطا کردن، نترسند؛  جواب اشتباه را به عنوان یک فرصت یادگیری تلقی کنید. هرگز کودک خود را به خاطر جواب اشتباه سرزنش نکنید؛  همواره به پرسش‌ها کودکانتان با اشتیاق پاسخ دهید؛  به یاد داشته باشید پرسش‌هایی که با "چه"، "کدام"، "کجا" پرسیده می‌شوند، حافظه را تحریک می‌کنند و پرسش‌هایی که با "چرا"، "چطور" و "چگونه" همراهند، تفکر را تحریک می کنند. پس در سوال از کودکان از چرا، چطور و چگونه بیشتر استفاده کنید. - از فرزندتان بخواهید که توضیحات و راه حل‌های جایگزین را نیز در نظر بگیرد: بسیاری از مشکلات پیچیده تر از تصور ما هستند و به همین علت ممکن است نیازمند بیش از یک راه حل باشند. اگر کودکان بتوانند راه حل‌های مختلفی را برای یک موضوع واحد در ذهن خود طراحی کنند، تفکر منعطف‌تری برای حل مسائل خواهند داشت. - در مورد تعصب و تبعیض صحبت کنید: حتی کودکان 6 ساله نیز به خوبی می‌توانند درک کنند که احساسات و انگیزه‌های انسانی بر قضاوت‌های ما تاثیر می‌گذارند. به آنها بگویید و نشان دهید که تعصب و تبعیض عوامل مخربی هستند که می‌توانند از به دست آمدن نتیجه مطلوب و مورد انتظار جلوگیری کنند. تعصب و تبعیض را با مثال های ساده به آنها بیاموزید. - از کودکان بخواهید تا افکارشان را بلند بیان کنند: بیان کردن افکار و ایده هایی که بچه ها در ذهن دارند باعث می شود تا آنها روش فکر کردن و نحوه یادگیری آن‌ها را بهتر بفهمید و در ضمن اعتماد به نفس بیشتری در بیان افکار و عقاید خود پیدا کنند. - به عقاید کودکان احترام بگذارید:  اجازه دهید بچه ها عقاید و نظر خود را داشته باشند. این شاید یکی از زیربنایی‌ترین و در عین حال مشکل‌ترین بخش آزاداندیشی و مهیا شدن بستری برای تفکر انتقادی است. در واقع زمانی که کودکان شما در منزل تجربه داشتن عقاید و نظراتی متفاوت با والدین و پذیرش آن از سوی والدین را تجربه می‌کنند به گونه‌ای زیربنایی پذیرش عقاید مخالف و نظرات متفاوت دیگران را در خود نهادینه کرده‌اند. پس آن‌ها عقاید خودشان را داشته باشند حتی اگر با عقاید شما متفاوت یا مخالف باشد و به نظراتشان احترام بگذارید و اگر قرار است با آن مخالفت کنید حتما با استدلال همراه باشد. 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

تکنیک های افزایش اعتماد به نفس نوجوانان ایجاد تنوع در فعالیت ها و علاقه مندی ها نوجوانانی که درگیر فعالیت های مختلف و انجام کار های ورزشی و فرصت های گوناگون هستند، اعتماد به نفس بالاتری پیدا می کنند. پس همانطور که نمناک خاطرنشان کرده است سعی کنید برای انجام فعالیت ها و علاقه ای که دارد تنوع ایجاد کنید تا بتواند آزادی عمل داشته باشد. زمانی که در کار مورد علاقه خود پیشرفت کند، قطعاً عزت نفس او بیش از پیش، افزایش پیدا می کند. کاهش پند و اندرز می دانید که اصلا راحت نیست یک گوشه بنشینید و مدام اشتباهات فرزندانتان را شاهد باشید اما خواهشاً خودتان را کنترل کنید. مراقب باشید که بیش از حد پند و اندرز ندهید. تا جایی که می توانید کمتر به او توصیه کنید. مگر این که احساس کنید جسم و روحش در معرض خطر قرار گرفته است. پس سعی نکنید که خودتان مشکلات فرزندانتان را حل کنید. اجازه دهید که او هم کمی درگیر سختی های زندگی باشد تا بتواند از پس آن ها بهتر بر بیاید. گوش کردن باید رابطه خود را با نوجوان قوی نگه دارید و حس خود ارزشی را در او افزایش دهید و حرف های او را با دقت گوش دهید. روی چیز هایی که می گوید و نظراتی که می دهد، تمرکز داشته باشید. حدس و گمان های خودتان را کنار بگذارید و قضاوتش نکنید. درخواست برای پیشنهاد و یا توصیه خانواده ها معمولاً بیش از نوجوانان با چالش های زندگی مواجه هستند. پس سعی کنید در این لحظات به فرزندان خود کمک کنید و چالش های پیش رو را با آن ها در میان بگذارید و اشتباهات تان را در شرایط مختلف بپرسید. سپس از آن ها پیشنهاد بگیرید و نظر آن ها را جویا شوید. با انجام این کار نه تنها رابطه نزدیکتری با او پیدا می کنید، بلکه اعتماد به نفسش را افزایش می دهید. افزایش اعتماد به نفس خودتان نوجوانتان مدام در حال نگاه کردن به شماست. اگر او ببیند که شما با اعتماد بنفس بالا با شرایط مواجه می شوید و چالش ها را کنار می گذارید و نسبت به خودتان حس خوبی دارید، در نتیجه از شما یاد می گیرد. پس سعی کنید قبل از هر چیز اعتماد به نفس خودتان را افزایش دهید تا بتوانید الگوی مناسبی برای فرزندتان، چه در سنین کودکی و چه در سنین نوجوانی باشید 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

برای کودکان خود یک الگوی خوب باشیم کودکان مشغولیت‌های ذهنی و درگیری‌های ما را ندارند، بنابراین در ذهنشان فضا و جای بیشتری برای توجه به اطراف و تقلید از والدین خود دارند. به عبارت دیگر، تمام حواس آنها به رفتار و گفتار شماست و هر کاری شما بکنید و هر چه بگویید، به زودی همان را از کودکتان دریافت خواهید کرد. برخورد خوب و خوش‌رفتاری شما با کودک به او یاد می‌دهد چطور با شما و دیگران رفتار کند. اگر شما دروغ بگویید، کودکتان هم شروع به دروغ گفتن خواهد کرد. اگر فردی خوش‌صحبت باشید، خواهید دید که فرزندتان هم شیرین‌زبان خواهد بود. فراموش نکنید که ثابت‌قدم بودن در رفتار خوب نیز ملاک است، یعنی اگر توقع دارید همیشه کودکتان راست بگوید، خودتان هم نباید یک بار راست بگویید و یک بار دروغ! به بچه‌ها کمک کنیم حرف بزنند، با ما صحبت کنند تا در آینده دچار انکارهای مختلف شخصیتی و خودسانسوری نشوند، آرزوها و بهشت کودکی‌شان همیشه همراهشان بماند و قربانی کنش و عملکردهای مداوم بازدارنده با اثرهای بد نباشند. به لحنمان دقت کنیم لحن حرف زدن شما اثر مشخصی با یادگیری حرف زدن کودکتان دارد. اگر با کودکی که پرخاشگری می‌کند یا مدام ناله می‌کند که بچه‌های نوپا بر حسب طبیعتشان این رفتار را خواهند داشت، با لحنی تند و پرخاشگر صحبت کنید، نتیجهٔ کار مشخص است؛ اوضاع فقط بدتر خواهد شد! پس وقتی کودک آرام شد با او حرف بزنید. همچنین بالا و پایین شدن تن صدای شما باید بسیار هماهنگ و متناسب با موقعیت باشد، پس اگر همیشه با داد و فریاد حرف می‌زنید باید این عادت را ترک کنید، چون شاید فرزندتان هم به شما نگاه می‌کند و کار شما را تقلید کرده است. حرف زدن منجر به فکر کردن می‌شود. فکر کردن می‌تواند باعث ایجاد خلاقیت درونی یا محدودیت فکری شود. سبک فکری افراد آموختنی و یادگرفتنی است که در دوران کودکی شکل می‌گیرد و هر کودکی شیوهٔ فکر کردن را از والدینش می‌آموزد. کودک را تهدید نکنیم هرگز کود خود را با کلمه‌ها و شیوه‌های مختلف کم و زیاد تهدید نکنید. قرار نیست کودکمان را مطیع و بدون هیچ ‌نظر و عقیده‌ای تربیت کنیم، برعکس، لازم است به کودکان فرصت اندیشیدن و اشتباه کردن بدهیم. تهدید کردن کودک باعث خواهد شد تا اعتمادبه‌نفس او از بین برود و در آینده هم در درون خودش و هم در ارتباط با دیگران دچار مشکل شود. حواسمان به صحبت کردن با دیگران هم باشد. به همسرمان چه می‌گوییم؟ چگونه در مورد همسایه حرف می‌زنیم؟ هنگام رانندگی در مورد خودرویی که کاری غلط را انجام می‌دهد با چه الفاظی صحبت می‌کنیم؟ تمام اینها را کودک ما یاد خواهد گرفت! 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

؛﷽ 🔵بدون شرح و غم‌انگیز .... از #بحران_تنهایی و #سندروم_آشیانه_خالی تا #خانواده_اجاره_ای و #انقلاب_خانواده 🔴 کانال تربیت فرزند زندگی آموز https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

 برای رابطه ی بهتر با فرزندان و نوجوانان همه ی ما می دانیم که انسان ها با هم متفاوت اند و حتی اگر از یک پدر و مادر باشند و در یک خانه بزرگ شوند، تفاوت های چشمگیری با هم دارند. فرزندانی که از یک پدر و مادر زاده شده اند در ظاهر، خصوصیات سرشتی، بهره ی هوشی، نحوه ی ارتباط با دنیای اطراف، باورها، احساسات و رفتارهای شان تفاوت های زیادی با هم دارند. این تفاوت ها حتی در دوقلوهای هم سان یک تخمکی هم دیده می شود. بسیاری از آن ها در دبیرستان رشته های متفاوتی بر می گزینند و بعدها در مشاغل مختلف مشغول کار می شوند. همه ی ما می دانیم بسیاری از این تفاوت ها عمدی و ارادی نیستند و باز هم می دانیم از مهم ترین عوامل محیطی تفاوت ها، وضعیتی است که ما به عنوان والدین به وجود آورده ایم. باز همه ی ما می دانیم مقایسه کردن فرزندمان با دیگری، به او کمکی نمی کند بلکه او را خشمگین و فضای ذهنی او را ناامن می کند. هم چنان که خودمان هم طاقت این را نداریم که مثلاً همسرمان ما را با دیگری مقایسه کند و بگوید: «از فلانی یاد بگیر، ببین چه قدر بیش تر از تو کار می کند، چه قدر باهوش تر از توست، چه قدر موفق تر از توست و ...» همه ی ما این موضوعات را می دانیم و باز هم فرزندان مان را با دیگران مقایسه می کنیم! شاید این باور غلط را داریم که با این کار زودتر به نتیجه می رسیم، یا الگوی موفقی پیش روی او قرار می دهیم یا ... در حالی که او گیج تر و دستپاچه تر می شود و فکر می کند ما آن فرد دیگر را بیش تر از او دوست داریم. شاید از تلخ ترین خاطرات فرزندان من همین موضوع است. آنان به من می گویند: «مامان، یادت میاد ما رو با فلانی مقایسه می کردی؟» وقتی به گذشته نگاه می کنم می بینم برای شان خیلی خوب وقت صرف می کردم، با آن ها زیاد بازی می کردم، سعی می کردم در حدی که می توانم به آن ها مطالب جدید بیاموزم، اما قطعاً اشتباه هم می کردم. و فکر می کنم مهم ترین اشتباه من این بود که بسیاری از اوقات آن ها را با دیگران مقایسه می کردم. البته اغلبِ فرزندان، در نهایتِ انصاف و مهربانی با ما برخورد و ما را بر اساس مجموع نکات مثبت و منفی رفتارمان داوری می کنند. فرزندان من هم با توجه به خاطرات مثبت شان داوری مثبتی نسبت به من دارند اما هنوز احساس بد و گیجی آن مقایسه شدن ها را به یاد می آورند. افسوس که دو بار به دنیا نمی آییم و قادر به استفاده از تجربیات خود نیستیم. گرچه می توانیم از تجربیات دیگران استفاده کنیم یا لااقل تجربه های منفی خودمان را تکرار نکنیم. من اگر عمر دوباره ای می یافتم که بتوانم از تجربه ی عمر اولم استفاده کنم، این بار، فرزندانم را با دیگران مقایسه نمی کردم؟! منبع مقاله : موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

چگونه مشکل با قیافه در دوران بلوغ را در فرزند خود بهبود ببخشیم؟ نوع برخورد والدین و واکنش‌هایی که آن‌ها به بحران‌های مرتبط با بلوغ فرزندان خود نشان می‌دهند از جمله عوامل بسیار مؤثر در میزان سازگاری نوجوانان و سلامت روان آن‌ها است. ما در ادامه به چند توصیه اشاره کرده‌ایم که به شما کمک می‌کند به فرزندتان در دوران بلوغ کمک کنید تا به پذیرش واقع بینانه‌ای در مورد ظاهر خود دست یابد و این موضوع برای او به یک بحران و مشکل جدی تبدیل نشود. فرزندتان را به صورت یک کل یکپارچه در نظر بگیرید اینکه شما در جایگاه پدر یا مادر در خانواده خود برای چه چیزهایی ارزش قائل می‌شوید و در ازای چه چیزهایی به فرزندتان پاداش می‌دهید، در نوع شکل‌گیری باورهای فرزندتان و میزان اعتماد به نفس او بسیار تأثیرگذار است. در همین راستا بسیار اهمیت دارد که فرزندتان را به خاطر توانمندی‌ها و کارهایی که می‌تواند انجام دهد تشویق کرده و او را بر مبنای نوع ظاهر و قیافه‌ای که دارد ارزش گذاری نکنید. افتخار کردن به فرزندتان به خاطر تلاش‌ها و پشتکارهایی که در زندگی از خود نشان می‌دهد فارغ از نوع ظاهری که دارد به او کمک می‌کند تا از تمرکز افراطی در مورد قیافه خود دست بردارد و برای مسائل مهم‌تری در زندگی خود وقت بگذارد. شما می‌توانید با تربیت درست و داشتن برخوردهای مناسب این پیغام را به نوجوانتان برسانید که او را همان گونه که هست به صورت یک کل یکپارچه در نظر می‌گیرید و برای توانایی‌ها و علاقه‌مندی‌های او بیش از هر چیز ارزش قائل هستید. تلاش کنید تا به طور معتدل و معمول به ظاهر و قیافه خود بپردازید. والدینی که به طور کل هیچ اهمیتی به ظاهر خود نمی‌دهند، نمی‌توانند درکی از کمال طلبی فرزندشان در دوران بلوغ داشته باشند. علاوه بر این اگر پدر و مادر خود نیز به طور افراطی دائماً درگیر قیافه و ظاهر خود باشند نمی‌توانند به درستی به فرزندشان بیاموزند که ارزش‌های جدی‌تری را در زندگی خود دنبال کند. اطرافیان و مردم را همان گونه که هستند بپذیرید و دائماً انسان‌ها را بر اساس شکل ظاهریشان قضاوت یا طبقه بندی نکنید. تلاش کنید تا عزت نفس خود را ارتقا ببخشید و بر مبنای توانمندی‌ها و تلاش‌های شخصی خود را قضاوت کنید. اگر در این زمینه دچار مشکل هستید مراجعه به یک روانشناس می‌تواند هم برای شما و هم برای تربیت فرزندانتان راهگشا باشد. 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

ترفندهای برخورد با مشکل نوجوانان با ظاهر خود ویژگی دوران بلوغ یکی از دغدغه های نوجوانان دختر تغییرات ظاهری چهره اشان و رشد نابرابر اندام ها و بینی... است . دختران در دوران بلوغ برای اینکه بتوانند با تغییرات ظاهری خود کنار بیایند و آن ها را کم رنگ تر کنند به استفاده از وسایل آرایش رو می آورند. در چنین شرایطی والدین باید درباره ویژگی های دوران بلوغ فرزند خود شناخت و آگاهی کافی به ست آورند تا بتوانند به درستی با فرزند خود رفتار کنند. استفاده از لوازم آرایشی نوجوانان به دلیل اعتماد به نفس پایین و جلب توجه دیگران استفاده فراوانی از لوازم آرایشی می کنند و میزان استفاده آن ها از این لوازم با اعتماد بنفس شان رابطه عکس دارد بنابراین ریشه این رفتار در اعتماد به نفس نوجوانان است. افزایش عزت نفس نوجوانان برای اینکه اعتماد به نفس فرزند نوجوان خود را بالا ببریم باید رفتار صحیحی با او داشته باشیم . ⦁ برای او موقعیت هایی ایجاد کنید که در آن بتواند موفقیت به دست آورد . ⦁ در اجرای قواعد و قوانین خانواده قاطع و باثبات باشید تا او نیز در زندگی خود اینگونه عمل کند و دچار دوگانگی نشود. ⦁ نقطه ضعف فرزندتان را به رخش نکشید. ⦁ از بکارگیری عبارات تحقیر آمیز خودداری کنید. ⦁ به طرز فکر و عقاید فرزندتان احترام بگذارید. ⦁ به شخصیت او احترام قائل شوید و برای انتقاد از او فقط از رفتاراشتباهش صحبت کنید نه کل شخصیتش. ⦁ اورا با همسالانش مقایسه نکنید. 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

نحوه برخورد با مشکلات نوجوانان و والدین دوره نوجوانی هم مثل دوره های قبلی نیاز به مراقبت دارد، ولی نه مراقبت های قبلی. در دوره نوجوانی باید به فرزندان نزدیک شوید. اما نه با بغل کردن. این را در نظر بگیرید که نوجوان آن کودک قبلی نیست و باید رفتارتان را نسبت آن تغییر دهید و خوبه که بدانید بسیاری از والدین در این دوره با فرزند خودشان دچار مشکل می شوند. پس لازمه است برای برطرف کردن مسائل به وجود آمده، به نوجوان آموزش بدهید که از روش حل مشکل استفاده کند. بهتر است والدین یک زمانی را برای صحبت کردن با نوجوانان در نظر بگیرند و رفتارهای نوجوان را که بر اساس هیجان و تفکر خودش است درک کنند و سعی کنند قبل از اینکه نوجوان درگیر مشکلی بشود، راجب آن با او صحبت کنند و تجربیات خودشان را در اختیارش قرار بدهند. باید به عنوان والدین از تحقیر و سرزنش فرزندانتان دوری کنید. شما باید با توجه بهe سنشان از آنها توقع داشته باشید. یادتان نرود که فرزند شما هنوز کامل بزرگ نشده و کودک قبل هم نیست. یعنی نوجوان نه اون قدر بزرگ شده که بتوانید مثل یک آدم بزرگ باهاش رفتار کنید و نه یک کودک که نیاز به مراقبت داشته باشد و به او امر و نهی کنید. راه های ارتباط موثر برای صمیمی شدن والدین با فرزندان تاثیر گوش دادن و توجه فعال داشتن برای صمیمی شدن خانواده با فرزندان یکی از کارهایی که به شما به عنوان پدر و مادر کمک می کند تا ارتباط مناسبی با نوجوانتان داشته باشید این است که به حرف های آن ها خوب گوش دهید. یعنی زمانی که فرزندتان با شما مشکلی را درمیان می گذارد یا از اتفاقی برای شما صحبت می کند، آن ها را قضاوت نکنید، نصیحت نکنید و اول سعی کنید که خوب به آن ها گوش کنید و توجه نشان دهید. می توانید از کلماتی مانند " خب، ادامه بده، بعد چی شد " استفاده کنید. در زمانی که با شما صحبت می کنند سعی کنید که زبان بدنتان هم مناسب باشد یعنی تماس چشمی داشته باشید و با تکان دادن سرتان به آن ها نشان دهید که دارید به حرف هایشان گوش می کنید. سعی کنید به آن ها بازخورد احساساتشان را بدهید، مثلا " آهان پس الان از دست دوستت خیلی ناراحتی نه؟" با انجام این کار می توانید به آن ها نشان دهید که تا چه حد به آن ها توجه دارید و به آن ها گوش می دهید و درکشان می کنید، این موضوع مهم یکی از ترفند های صمیمی شدن خانواده با فرزندان است که به شما کمک شایانی می کند برای برقراری ارتباط با فرندانتان 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110

وظیفه والدین در ایام امتحانات برای کاهش اضطراب دانش آموزان والدین می‌توانند نقش پررنگی در کاهش نگرانی دانش آموزان داشته باشند. در ادامه به تشریح چند وظیفه والدین در ایام امتحانات برای کاهش استرس دانش آموزان میپردازیم: 1. انجام تکالیف درسی، تمرین حل کردن،… باید از ابتدای سال تحصیلی با نظم و جدیت دنبال شود. اگر دانش آموزی در طول تـرم تحصیـلی خـود عمـلکرد ضعیفی داشته باشد، تذکرهای پشت سرهم پدر و مادر در ایام امتحان نه تنها هیچ کمکی به کودک یا نوجوان نمی کند، بلکه موجب ترس و آشفتگی بیشتر او هم می شود. 2. هر گونه سخت گیری بی مورد و تنبیه دانش آموز به دلیل نگرفتن نمره های عالی، باعث تشدید اضطراب درونی دانش آموز از درس و مدرسه و امتحان می شود. راه حل نمرات پایین بچه ها در تنبیه کردن آنها نیست، بلکه در یافتن راهی برای رفع علت اصلی آن است که همانا ضعف یادگیری کودک است. 3. ترس از شکست و عدم قبولی در دانش آموزانی رشد می کند که فکر موفقیت و اول شدن، ذهن آنها را بیش از حد به خود مشغول کرده است. اگر پدر و مادر خواسته ها و معیارهایی دور از توان و استعداد کودکانشان داشته باشند، آنان را چنان نگران و پریشان می کنند که راه دستیابی به موفقیت برایشان غیرممکن و سخت جلوه می کند. 4. هیچ گاه تفاوت های فردی بین کودکان را نادیده نگیرید و مرتب نمره های آنها را با هم مقایسه نکنید؛ زیرا همین امر موجب ناراحتی، فشار روانی و بدبینی نسبت به یکدیگر در آنها می شود. برای تشویق بچه ها به درس خواندن می توان به آنها دلگرمی داد و با حمایت های کلامی مثبت خود آنها را نسبت به استـعدادهای بالقوه شان آگاه کرد تا بدین ترتیب، ریشه های ترس و اضطراب را – که عامل بسیاری از مشکلات روانی است – در آنها از بین برد. 5. ایجاد آمادگی در بچه ها و فراهم آوردن شرایط و امکاناتی که آنها بتوانند با آرامش و راحتی به مطالعه و درس بپردازند، می تواند ترس و اضطراب ناشی از امتحان را کاهش دهد. 🔴 کانال تربیت فرزند سامانه آموزشی زندگی آموز رو دنبال کنید. https://eitaa.com/joinchat/1456013313C6e69fa0110