🎙 دو نوع روحیه‌ی مورد نیاز در خانواده #صوتی #همسرداری استاد #عباسی_ولدی ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

عزیزان متاهل 😊 کانال دوم ما برای تمام همسران ضروریه تا با تزریق عشق و محبت کانون خانواده رو گرم کنید😎👆👆

#خانه_های_نورانی #سفره_رمضان متاسفانه عکسهای سال گذشته اعضا بدلیل مشکل ایتا از بین رفته؛ این یک نمونه از کارهای ارسالی اعضاست در سال گذشته برای استقبال از ماه مبارک #رمضان 😊 ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

#پرسش_پاسخ #مشاوره دکتر #حبشی 👈 سوال: سلام. من و همسرم رابطه خوبی باهم داریم.حدود ۱ماه بعد از ازدواج وقتی از همسرم پرسیدم چه کسی را بیشتر از همه دوست داری؟ گفت: مادرم (به دلیل سختی های خیلی زیادی که تحمل کرده). مثل آب سردی بود که روی من ریخته باشن. سخته تحمل کردنش.هروقت یادم میاد خیلی ناراحت میشم.بعد از مدتی وقتی یکبار دیگه مطرح کردم گفت: فکر نکن تک ستاره هستی! فکر نکن طاق آسمون باز شده و تو اومدی پایین! با اینکه رابطه خوبی با هم داریم ولی اینا زندگی رو برام سخت و بی انگیزه میکنه... 👈پاسخ: پیداست که شما خیلی آدم حساس و زودرنجی هستی و بجای دریافت محتوای کلام، در سطح آن باقی می مانی! مثلا اینکه این آقا مادرش را بیشتر از همه دوست دارد ، به دوست داشتن شما لطمه می زند؟! و آیا این آقا می تواند بواسطه بیشتر دوست داشتن مادرش به آغوش او برود؟!!! مثل این می ماند که مادرش برود و بپرسد چرا به من که دست می زنی و می بوسی تحریک نمی شوی و لذت نمی بری ولی با خانمت می بری و بخاطر این موضوع قهر کند؟!! یا آن جمله فکر نکن طاق آسمون، این جمله در مورد همه هست، حتی خودش و مادرش! اگر شما از ایشان بپرسی طاق آسمون برای تو سوراخ شده یا مادرت می گوید برای ما؟!! بجای این رنجش های کودکانه به تقویت عواطف زندگی ات با شوهرت بیاندیش. ببین چه کار بکنی که میل و شوقش را به خودت دوچندان کنی. با این حساسیت و رنجش ، بهره بردن از زندگی ممکن نیست. ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

🎧 #مشاوره 🎀 چگونه روابط مستحکم و پایداری در خانواده داشته باشیم؟! دکتر #حبشی ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨ ✫⇠ رمان زیبای #پسرک_فلافل_فروش 📌زندگینامه شهید محمدهادی ذوالفقاری...🍃🌹 ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

#پسرک_فلافل_فروش #قسمت23 #مشقات در حکایات تاریخی بارها خوانده ام که زندگی در شهر نجف، برای طلبه های علوم دینی همواره با تحمل مشقات و سختی ها همراه است. برخی ها معتقد بودند که اگر کسی می خواهد همنشینی با مولای متقیان امیرالمومنین(ع) داشته باشد باید این سختی ها را تحمل کند. هادی نیز از این قاعده مستثنا نبود. وقتی به نجف رفت، حدود یک سال و نیم آنجا ماند. تابستان  و ماه رمضان بود که به ایران بازگشت. مدتی پیش ما بود و از حال و هوای نجف می گفت. همان ایام یک شب توی مسجد او را دیدم. مشغول صحبت شدیم. هادی ماجرای اقامتش را برای ما اینگونه تعریف کرد: من وقتی وارد نجف شدم نه آنچنان پولی داشتم و نه کسی را می شناختم. دوست من فقط توانست برنامه حضور من را در نجف هماهنگ کند. روز اول پای درس برخی اساتید رفتم. نماز مغرب را در حرم خواندم و آمدم بیرون. کمی در خیابان های نجف دور زدم. کسی آشنا نبود. برگشتم و در حوالی حرم، جایی که برای مردم فرش پهن شده بود خوابیدم! روز بعد کمی نان خریدم و غذای آن روز من همین نان شد. پای درس اساتید رفتم و توانستم چند استاد خوب پیدا کنم. مشکل دیگر من این بود که هنوز به خوبی تسلط به زبان عربی نداشتم. باید بیشتر تلاش می کردم تا این مشکلات را برطرف کنم. چند روز کار من این بود که نان یا بیسگویت می خوردم و در کلاس های درس حاضر می شدم. شبها را نیز در محوطه اطراف حرم می خوابیدم. حتی یکبار در یکی از کوچه های نجف روی زمین خوابیدم! سختی ها و مشقات، خیلی به من فشار می آورد. اما زندگی در کنار مولا بسیار لذت بخش بود. کم کم پول من برای خرید نان هم تمام شد! حتی یک روز کمی نان خشک پیدا کردم و در داخل لیوان آب زدم و خوردم. زندگی بیشتر به من فشار آورد. نمی دانستم چه کنم. تا اینکه یکبار وارد حرم مولای متقیان شدم و گفتم: آقا جان، من برای تکمیل دین خودم به محضر شما آمدم، امیدوارم لیاقت زندگی در کنار شما را داشته باشم. انشاءالله آن طور که خودتان می دانید مشکل من نیز برطرف شود. مدتی نگذشت که با یکی از مسئولین سپاه بدر که از متولیان یک موسسه اسلامی در نجف بود آشنا شدم. ایشان وقتی فهمید من از بسیجیان تهران بودم خیلی به من لطف کرد. بعد هم یک منزل مسکونی بزرگ و قدیمی در اختیار من قرار داد. شرایط یکباره برای من آسان شد. بعد هم به عنوان طلبه در حوزه نجف پذیرفته شدم. همه اینها چیزی نبود جز لطف خود آقا امیرالمومنین(ع) خانه من قدیمی و بزرگ بود. خیلی ها جرأت نمی کردند در این خانه تاریک و قدیمی زندگی کنند، اما برای من که جایی نداشتم و شبهای بسیاری در کوچه و خیابان خوابیده بودم محل خوبی بود... هادی حدود دو ماه پیش ما بود. یادم هست روزهای آخر خیلی دلش برای نجف تنگ شده بود. انگار او را از بهشت بیرون کرده اند. کارهایش را انجام داد و بعد از سفر مشهد، آماده بازگشت به نجف شد.  #پسرک_فلافل_فروش زندگینامه و خاطرات #طلبه_شهید_مدافع_حرم_محمدهادی_ذوالفقاری🌷 ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

#پسرک_فلافل_فروش #قسمت24 #ساکن_نجف می گفت:‌ آدمی که ساکن نجف شده نمی تواند جای دیگری برود. شما نمی دانید زندگی در کنار مولا چه لذتی دارد. هادی آنچنان از زندگی در نجف می گفت که ما فکر می کردیم در بهترین هتل ها اقامت دارد! اما لذتی که به آن اشاره می کرد چیز دیگری بود. هادی آنچنان غرق در معنویات نجف شده بود که نمی توانست چند روز زندگی در تهران را تحمل کند. در مدتی که تهران بود، در مسجد و پایگاه بسیج حضور می یافت. هنگام حضور در تهران، احساس راحتی نمی کرد! یکبار پرسیدم از چیزی ناراحتی!؟ چرا اینقدر گرفته ای؟ گفت: خیلی از وضعیت حجاب خانم ها توی تهران ناراحتم. وقتی آدم توی کوچه راه می ره، نمی تونه سرش رو بالا بگیره. بعد گفت: یه نگاه حرام آدم رو خیلی عقب می اندازه. اما در نجف این مسائل نیست. شرایط برای زندگی معنوی خیلی مهیاست. هادی را که می دیدم، یاد بسیجی های دوران جنگ می افتادم. آنها هم وقتی از جبهه بر می گشتند، علاقه ای به ماندن در شهر نداشتند. می خواستند دوباره به جبهه برگردند. البته تفاوت حجاب زنان آن موقع با حالا قابل گفتن نیست! خوب به یاد دارم از زمانی که هادی در نجف ساکن شد، به اعمال و رفتارش خیلی دقت می کرد. شروع کرده بود برخی ریاضت های شرعی را انجام می داد. مراقب بود که کارهای مکروه نیز انجام ندهد. وقتی در نجف ساکن بود، بیشتر شب های جمعه با ما تماس می گرفت. اما در ماه های آخر خیلی تماسش را کم کرد. عقیده من این است که ایشان می خواست خود را از تعلقات دنیا جدا کند. شماره تلفن همراه خود را هم عوض کرد. می خواست دلبستگی به دنیا نداشته باشد. می گفت شماره را عوض کردم که رفقا تماس نگیرند. می خواهم از حال و هوای اینجا خارج نشوم. خواهرش می‌گفت: هادی برای اینکه ما ناراحت نشویم هیچوقت نمی‌گفت در نجف سختی کشیده، همیشه طوری برای ما از اوضاعش تعریف می‌کرد که انگار هیچ مشکلی ندارد. فقط از لذت حضور در نجف و معنویات آنجا می گفت. آرزو می کرد که روزی همه با هم به نجف برویم. یک بار در خانه از ما پرسید: چطور باید ماکارونی درست کنم؟ ما هم یادش دادیم. یک طوری به ما نشان داد که آنجا خیلی راحت است، فقط مانده که برای دوستان طلبه اش ماکارونی درست کند. شرایطش را به گونه‌ای توضیح می داد که خیال ما راحت باشد. همیشه اوضاع درس خواندن و طلبگی‌اش را در نجف آرام توصیف می‌کرد وقتی به تهران می‌آمد آنقدر دلش برای نجف تنگ می‌شد و برای بازگشت لحظه شماری می‌کرد که تعجب می کردیم. فکر هم نمی‌کردیم آنجا شرایط سختی داشته باشد. هادی آنقدر زندگی در نجف را دوست داشت که می‌گفت: بیایید همه برویم آنجا زندگی کنیم. آنجا به آدم آرامش واقعی می‌دهد. می‌گفت قلب آدم در نجف یک جور دیگر می‌شود. بعضی وقت‌ها زنگ می‌زد می‌گفت حرم هستم، گوشی را نگه ‌می‌داشت تا به حضرت علی(ع) سلام بدهیم. او طوری با ما حرف می‌زد که دلواپسی‌های ما برطرف و خیال‌مان آسوده می‌شد. اصلا فکر نمی‌کردیم شرایط هادی به گونه ای باشد که سختی بکشد. فکر می‌کردم هادی چند سال دیگر می‌آید ایران و ما با یک طلبه با لباس روحانیت مواجه می‌شویم، با همان محاسن و لبخند همیشگی‌اش. #پسرک_فلافل_فروش زندگینامه و خاطرات #طلبه_شهید_مدافع_حرم_محمدهادی_ذوالفقاری 🌷 ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

#صفحه340ازقرآن🌸 #جز_هفدهم🌸 #سوره_حج🌸 ثواب تلاوت این صفحه هدیه به #شهید_عبدالله_میراحمدی 😍😍😍😍 #ختم_قرآن ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══