#مهارت_های_زندگی #همدلی_با_کودکان شماره ۱۰ اساس راهنمای عاطفی‌شدن، همدلی است. همدلی در ابتدایی‌ترین شکل خود، توان حس‌کردن احساس شخص دیگر است. هنگامی که به عنوان والدین همدل می‌بینیم که فرزندمان اشک می‌ریزد، می‌توانیم خود را در وضعیت او مجسم و دردش را حس کنیم  یا با تماشای فرزندمان که با عصبانیت پایش را محکم به زمین می‌کوبد، می‌توانیم سرخوردگی و خشم او را حس کنیم. پس پدر و مادر در صورتی می‌توانند احساس‌های فرزندان‌شان را حس کنند که نسبت به عواطف آنان هوشیار باشند. تحقیقات نشان می‌دهد والدین می‌توانند از نظر عاطفی هوشیار باشند بدون آنکه به شدت ابراز احساسات کنند یا احساس نمایند که کنترل‌شان را از دست داده‌اند. به یاد داشته باشیم کودکان نیز مانند همه آدم‌ها برای عواطف‌شان دلایلی دارند، چه بتوانند آن دلایل را به زبان بیاورند، چه نتوانند. زمانی که می‌بینیم فرزندمان بر سر موضوعی ظاهرا بی‌ارزش عصبانی یا ناراحت می‌شود، شاید بهتر باشد که خود را کمی عقب بکشیم و ببینیم در زندگی او چه می‌گذرد و دلیل این همه عصبانیت چیست؟ @zendeshad

#مهارت_های_زندگی #همدلی_با_کودکان شماره ۱۱  ابراز عواطف را فرصتی برای صمیمت بدانید اصولا کودک هنگامی که غمگین، عصبانی یا ترسیده است، بیش از هر زمان دیگری به پدر و مادرش نیاز دارد. در واقع ما به عنوان والد، با پذیرفتن عواطف فرزندمان، به او کمک می‌کنیم تا مهارت‌هایی را برای آرام‌کردن خود یاد بگیرد؛ مهارت‌هایی که تا آخر عمر برایش مفید است. اگر چه برخی پدرها و مادرها با این امید احساسات منفی فرزندانشان را نادیده می‌گیرند، تا به خودی خود برطرف شود، اما این طرز فکر اشتباه است. در حقیقت زمانی احساسات منفی کودکان برطرف می‌شوند که آنان بتوانند درباره عواطف‌شان صحبت کنند و احساس کنند که درک می‌شوند. هنگامی که به شکسته‌شدن اسباب‌بازی فرزندتان یا خراش کوچکی بر پای او توجه نشان می‌دهید، در واقع بنا را از زیر محکم می‌کنید چرا که فرزندتان متوجه این مسئله می‌شود که شما حامی او هستید و اگر مشکل بزرگ‌تری در خانواده رخ دهد، آمادگی دارید که در کنار هم با آن روبه‌رو شوید و آن مشکل را به اتفاق حل کنید. @zendeshad