﷽ 🔰 رجوع به طاعت از پس ابتلائات ✍🏻 رجوع مراتبی دارد. رجوع امثال ما، #رجوع به طاعت است. که رجوع عام است. یعنی آدم گرفتار معصیتی شده و فراموش کرده. و دچار غفلت شده است. که بیشتر هم در فضای نعمت این اتفاق میفتد. اوضاع که مطابق روال باشد، خوبی‌ها و خوشی‌ها را از خودش می‌داند و احساس می‌کند استحقاقی دارد که محبوب واقع شده! این همان حالت مستی و غرور است. حالتی که انسان «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ» (سوره نازعات، آیه۲۴) می‌گوید. ✍🏻 و ناگهان خداوند همه چیز را بهم می‌ریزد. چرا؟ تا برگردی.. چون به اسباب دل خوش کردی و به سایه‌ها تکیه کردی. ناگاه نشانت می‌دهد که خبری نیست، کسی کاره‌ای نیست، کسی به دردت نمی‌خورد! و آنگاه، خداوند در فتنه‌ها و ابتلائاتی قرارت می‌دهد، تا دل بکنی و به او رجوع کنی، به طاعت رجوع کنی. «إِلَهِي وَ رَبِّي مَنْ لِي غَيْرُكَ...» چه کسی برای من کارایی دارد جز تو! ✍🏻 این رجوع برای عموم ماست. چون ما شرک باطنی داریم که در مراتب بالاترش، تبدیل شده به عصیان ظاهری. یعنی انسان در مرحله ظاهر هم در مقابل خدا ایستاده. خودش را مستقل می‌داند؛ ▫️«كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ» (سوره علق، آیات ۶-۷). ▫️«الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ، فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ» (سوره فجر، آیات ۱۱-۱۲). ⬅️ و #طغیان از اینجا شکل می‌گیرد، وقتی حس بی‌نیازی می‌آید. احساس می‌کنی به پیامبر هم نیازی نداری! https://eitaa.com/zohoor_1