🔹اللهم و أَنْتَ الَّذِى جَعَلْتَ لِكُلِّ مَخْلُوقٍ فِى نِعَمِكَ سَهْما🔹 🔸خداوندا و تويى كه براى هر آفريده اى در نعمتهاى خود #رزق و #روزی و بهره و سهمی قرار دادی🔸 #دعا_شانزدهم_6 #شانزدهم

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_16 #دعای_شانزدهم_صحیفه_سجادیه #دعا_شانزدهم_6 #صفات_حميده_حضرت_حق‏ 2 #نعمتهای_الهى‏ #رزاق 9 ✳️ علّامه طباطبائى مى‏فرمايد: «از كتاب و سنّت، پس از تدبّر در آن دو منبع ملكوتى و الهى به دست مى‏آيد كه: حلال مصداق رزق الهى است و حرام از دايره رزق و روزى خارج است. روى اين حساب يك انسان حرام‏خوار كه شديداً دچار هواى نفس و از راه عناد و لجاج تابع شيطان است نمى‏تواند بگويد: چه كنم روزى من از اين راه قرار داده شده. اين سخن تهمت عظيمى است كه بر اثر جهل و نادانى به حضرت ربّ العزّه وارد مى‏كند. حرام‏خوار بايد بداند كه عذرش در پيشگاه خداوند به خاطر آلوده بودنش به حرام قبول نخواهد شد. ابن ابى الحديد نقل مى‏كند: «على عليه السلام وارد مسجد شد و به مردى گفت: استر مرا نگاهدار. آن مرد بدبخت دهنه بند استر را باز كرد و با خود برد، على عليه السلام پس از نماز در حالى كه دو درهم در دست مباركش بود و قصد داشت به عنوان مزد به آن مرد بدهد از مسجد خارج شد، ديد آن مرد دهنه بند را دزديده و استر را به حال خود رها كرده، دو درهم را به يكى از خدمتكاران داد تا دهنه بندى براى استر بخرد. خدمتكار دهنه بند دزديده شده را در بازار مشاهده كرد كه صاحب مغازه به دو درهم خريده بود، به همان دو درهم آن را از صاحب مغازه گرفت و به مولا عليه السلام برگرداند. حضرت على عليه السلام فرمود: انَّ الْعَبْدَ لِيَحْرِمُ نَفْسَهُ الرِّزَقَ الْحَلالَ بِتَرْكِ الصَّبْرِ، وَلا يَزْدادُ عَلى‏ ما قُدِّرَ لَهُ. به حقيقت كه عبد با افتادن در عجله و ترك صبر و استقامت روزى حلال الهى را بر خود حرام مى‏كند و چيزى از مقدار مقدّر شده به وسيله حضرت حق به خود اضافه نمى‏كند!!» انسان از جان كندن مردم در طلب آنچه كه براى آنان مقدّر نشده، تعجب مى‏كند، آنهم آنچه كه مى‏گذارند و مى‏روند. امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: لقمان فرزندش را در باب مسئله روزى بدينگونه نصيحت مى‏كرد: آن كه در طلب روزى و رزق و معيشت زندگى، يقينش كمبود دارد و اراده و نيتش ضعيف و سست است، بايد از اين واقعيّت عينى درس بگيرد كه: حضرت حق در سه موقعيت او را از نظر رزق و روزى وانگذاشت، در حالى كه دست او در آن سه موقعيت از كسب و درآمد به وسيله خودش به كلى كوتاه بود و راه چاره و تدبير به رويش بسته بود و خداى مهربان در حالت چهارم كه دستش براى كسب و كار و جدّ و جهد باز است، بدون ترديد روزى او را مى‏رساند و نيازهايش را برطرف مى‏سازد. آن سه موقعيت عبارت بود از زمانى كه در رحم مادر بود، وقتى كه در آغوش مادر به صورت شيرخوار جاى داشت، زمانى كه كودك و نوجوان بود و از درآمد پدرش استفاده مى‏كرد، چون بزرگ شد و به كاسبى روى آورد و عقلش را در خريد و فروش و ارزيابى اجناس به كار انداخت، در موردى دچار مضيقه گشت انواع گمان‏هاى منفى را نسبت به حضرت محبوب پيدا كرد و از پرداخت حقوق مالى سرباز زد و بر خود و اهلش سخت گرفت، مبادا كه به كلى دستش خالى شود و حضرت ربّ العزّه او را در امر روزى واگذارد!! 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 304 #شانزدهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2