حکمت ۴۶۳ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : دنیا برای هدف دیگری (جهان دیگر) آفریده شده است وبرای خود خلق نشده است. وقال عليه السلام : الدُّنْيَا خُلِقَتْ لِغَيْرِهَا، ولَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِهَا.

حکمت ۴۶۸ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : مردمان را روزگاری بس دشوار فرا می‌رسد که ثروتمند در آن روز اموال خود را سخت نگهدارد در حالى كه چنين دستورى به آنها داده نشده است خداوند سبحان ميفرمايد: "بخشش ميان خود را فراموش مكنيد" (سوره بقره -آیه 237) در آن روزگاران، اشرار بلندپايه شوند و نيكان خوار گردند و مردم بينوا هستى خود را از روى اضطرار به قيمت كم مي فروشند در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از چنين معامله اى نهى كرده است.

حکمت ۴۶۹ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : دو کس در باره‌ی من هلاک می‌شوند دوستدار افراطی و دروغ‌پردازی که به راستی سخن نگوید. سید رضی می‌گوید : اين عبارت همانند سخن ديگرى است كه از امام نقل شده است: دو کس در مورد من هلاک گردند دوست غلو کننده و دشمن بهتان زننده. وقال عليه السلام : يَهْلِكُ فِيَّ رَجُلاَنِ: مُحِبٌّ مُفْرِطٌ، وَبَاهِتٌ مُفْتَرٍ قال الرضى : وهذا مثل قوله عليه السلام : هَلَكَ فِي رَجُلاَنِ: مُحِبٌّ غَالٍ، وَمُبْغِضٌ قَالٍ.

حکمت ۴۷۰ #نهج_البلاغه از امام درباره توحيد و عدل سؤال كردند فرمود: توحید آن است که در باره ی او دچار توهم نشوی و عدل آن است که او را به آنچه سزاوار نیست متهم نکنی. وسئل عليه السلام عن التوحيد والعدل فقال: التَّوْحِيدُ أنْ لا تَتَوَهَّمَهُ وَالْعَدْلُ أَلاَّ تَتَّهِمَهُ

حکمت ۴۷۱ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : در سکوت از سخن حکیمانه سودی نیست چنانکه در گفتار جاهلانه سودی وجود ندارد. وقال عليه السلام : لاَ خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ، كَمَا أنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ.

حکمت ۴۷۴ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : پاداش مجاهد شهيد در راه خدا بيشتر از كسى نيست که بر گناهش توانايى هست، ولى پاكدامنى مى ورزد نزديك است كه فرد پاكدامن در زمره فرشتگان در آيد. وقال عليه السلام : مَا الْـمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ، لَكَادَ الْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلاَئِكَةِ.

حکمت ۴۷۵ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : قناعت، ثروتی است که پایان نمی‌یابد. وقال عليه السلام : الْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَيَنْفَدُ.

حکمت ۴۷۶ #نهج_البلاغه امام اين سخن را به زياد بن ابيه فرمود هنگاميكه او را جانشين «عبد الله بن عباس »در منطقه فارس قرار داد در ضمن یک سخن طولانی او را از افزايش خراج و ماليات نهی کرد عدل را در کار گیر و از زورگویی و ستم دوری گزین که زورگویی مردم را از سرزمین‌شان کوچ می‌دهد و ستم، شمشیر را فرا می‌خواند. وقال عليه السلام لزياد بن أبيه وقد استخلفَهُ لعبد الله بن العباس على فارس وأَعمالها، في كلامٍ طويلٍ كان بينهما، نهاه فيه عن تقدم الخَراج اسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ، وَاحْذَرِ الْعَسْفَ والْحَيْفَ فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلاَءِ، وَالْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْفِ.

حکمت ۴۷۷ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : سخت‌ترین گناهان آن است که گناهکار آن را سبک شمارد. وقال عليه السلام : أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَخَفَّ بِهِ صَاحِبُهُ

حکمت ۴۷۸ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : خداوند از جاهلان پیمان نگرفت تا بیاموزند تا اینکه از دانایان پیمان گرفت که جاهلان را بیاموزند وقال عليه السلام : مَا أَخَذَ اللهُ عَلَى أَهْلِ الْجَهْلِ أَنْ يَتَعَلَّمُوا حَتَّى أَخَذَ عَلَى أَهْلِ الْعِلْمِ أَنْ يُعَلِّمُوا.

حکمت ۴۷۹ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : بدترین دوستان کسانی هستند که برای آنان در زحمت می‌افتی. وقال عليه السلام : شَرُّ الاْخْوَانِ مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ.

حکمت ۴۸۰ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : هنگامى كه مؤمن برادر خود را به خشم مى آورد او را از خود رانده است. وقال عليه السلام : إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ.