✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۷ و ۳۸ نه تنها اشكي نديد بلكه آرامش و قاطعيت  در آن چشم‌هاي آبي ديد آرامشي كه بر دل پر آشوب او نيز سرازير گشت آخرين نگاهش ، همچون اولين نگاهش بود. پايين پلكان  دانشكده - خانم اصلاني ! ببخشيد مزاحمتون  شدم ، من به عنوان مسؤول جُنگ شعر دانشكده از شما دعوت ميکنم كه با ما در زمينه شعر كه به نظر ميرسه استعداد خوبي  هم دارين ... با ما در اين زمينه همكاري كنين صداي افتادن شيءی بر روي موزائيک‌هاي  حياط ، ليلا را به خود می‌آورد و نگاهش از خاطرات به آن سو كشيده  ميشود علي را ميبيند كه بر لبه‌ی بام نشسته است  و دستي بر چارچوب تكيه  داده ليلا به آن سو ميرود، پتك كوچك را برميدارد و به دست علي  ميدهد علي لبخند ميزند و ليلا بی‌تفاوت ميگذرد. در همين اثنا صداي كوبه‌ی در به گوش ميرسد. ليلا به طرف در رفته ، آن را باز ميكند حاج خانم را ميبيند كه در يك دست ساك  نان  دارد و كنارش امين با يك آبنبات چوبي در دست ايستاده است علي از لبه‌ی بام پايين میپرد. عرق صورت و گردنش را با دستمالي پاك ميكند به طرف مادر و امين ميرود و امين را در بغل ميگيرد و بوسه بر صورتش ميزند. ............ پ.ن :علی برادر شوهر لیلا است حاج خانم به طرف درخت تاك  ميرود و مقابلش مي‌ايستد. - خير ببيني مادر! اين داربست ديگه داشت  درهم ميشكست علي دست بر سر خود كشيده ، ميگويد: - وظيفمه مادر... كاري نكردم ... يكي بايد به  شماها برسه ... به خدا مشغول ذمه‌ايد اگه  كاري داشته باشيد و به من نگين ... اين علي  نوكرتونه - مادرجان ! پسرم ! تو خودت هزار كار و گرفتاري داري ... عيالواري علي با سرفه سينه را صاف كرده و ميگويد: - اين حرفها كدومه مادر! غريبه كه نيستم ... تعارف ميكني .. به خدا قسم اگر دست و پام  هم بشكنه ، باز هم اين علي چاكرتونه ... مگه  اين علي نباشه كه ديگه شماها رو تنها بذاره مادر با مهربانی به او نگاه ميكند و دلسوزانه  ميگويد: - خدا نكنه پسرم ! ان‌شاءالله هميشه خوش و سالم باشي دست به خاك بزني طلا بشه خدا عمر و عزتت  بده علي ، امين را زمين ميگذارد، آستين هايش را پايين می‌آورد و كتش را كه به شاخه‌ی بريده‌ی توت آويزان است ، برميدارد - كجا مادر؟ نهار باش  - نه ديگه به زهره گفتم ناهار ميام خونه ليلا، چادر را زير گلو ميفشارد و رو به علي  ميگويد: - لااقل چايتونو بخوريد، حتماً سرد هم  شده ، ميرم براتون گرمش كنم  علي كت را روي شانه می‌اندازد، از كنج چشم  به ليلا نظر دوخته ، با تبسم ميگويد: - زحمت نكشيد ليلا خانم ، نميخواد گرمش  كنيد، همينطوري هم  ميچسبه 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی

✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۹ و ۴۰ وارد مسجد مي شود، انبوه جمعيت ، چادرها رنگ و وارنگ سرش را پايين می‌اندازد، و به دنبال حاج‌خانم كه دست  امين را در دست دارد به راه می‌افتد زني ميان سال و فربه كه مقنعه‌اي همرنگ  چادرنمازش به سر داشت جايي در كنار خود براي آن دو باز ميكند حاج خانم كنار زن  مينشيند. زن در سخن پيش دستي ميكند: - عروسته ؟ حاج خانم آه كوتاهي  ميكشد: - آره سلطنت خانم ، ليلاست زن حسين  شهيدم ... سلطنت سر از تأسف تكان ميدهد، چشم در چشم ليلا ميدوزد و به مهرباني ميگويد:  - خدا به تو و حاج خانم صبر بده ... پيش  خدا خيلي اجر دارين سپس دست بر دست ديگرش گذاشته و حسرت بار ادامه ميدهد: - هِي هِي هِي! حسين گل بود... تقدير هم گل بر چينه  ليلا سجاده‌اش را مرتب ميكند و تسبيح  زيتوني رنگ را پيرامون مهر قرار ميدهد سنگيني نگاه‌هايی را احساس ميكند كه گاه و بيگاه از صفهاي جلو به او دوخته ميشود، عده‌اي هم درگوشي پچ‌پچ ميكنند. نگاه ترحم آميز آنها را ميبيند ليلا سرش را پايين می‌اندازد و چادر را بر سر جابه جا ميكند، از اين نگاه‌ها بدش مي‌آيد نميخواهد ترحم و تأسف كسي را بر خود و فرزندش ببيند، نداي درونش را ميشنود: «ليلا! چرا سرتو پايين انداختي ! نگاه ميكنن  كه بكنن ، دلشون براي خودشون بسوزه ليلا!سرتو با افتخار بلند كن ... بگذار تو رو خوب  ببينن ... همسر يك شهيد رو... پس غرورت  كجاست ؟ سرتو بالا كن ... با افتخار... بگذار غرورت رو ببينن ...» نماز به پايان ميرسد و نمازگزاران متفرق  ميشوند ليلا دست امين را ميگيرد تا از مسجد بيرون  برود در ازدحام زنان صدايي به گوشش میرسد:  - بيچاره !... چه جوونه !...حيفش ... حالا تا عمر داره بايد يتيم‌داري كنه ....! ليلا با عصبانيت روي به طرف صاحب صدا ميچرخاند زني  را ميبيند، باريك‌اندام و سبزه رو، با چانه‌اي گود افتاده، نگاهش روي او متوقف شده،ابروان درهم فروميكند زن باريك اندام ، لبه‌ی چادر را به دندان ميگیرد و برای فرار از نگاه‌های خشم آلود در ازدحام جمعیت گم میشود 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

1 یبار این مدلی جیگر رو کباب کن دیگه جیگر رو خالی کباب نمیکنی 🥮••🍹•» ☕️🧁 «•🍹••🥮 کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

فوايد نان سنگگ برای صبحانه 👌🏻 ▫️ نان سنگک خاصیت ضدسرطان روده و کلسترول است. گنجاندن نان سنگک در برنامه روزانه به ویژه وعده صبحانه می‌تواند موجب ثابت ماند میزان قند خون شده و به بهبود حال مبتلایان به دیابت کمک کند. ▫️نان سنگک دارای سطح بالایی از ویتامین ها مانندکلسیم، پروتئین و آهن است. از دیگر فواید نان سنگک می‌توان به طعم، عطر، مغذی بودن و قابلیت سیرکنندگی آن اشاره کرد. فیبر و سبوس زیاد موجود در نان سنگک باعث هضم بهتر غذا و درمان یبوست می‌شود. 🥮••🍹•» ☕️🧁 «•🍹••🥮 کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

نیمرو متفاوت 🥮••🍹•» ☕️🧁 «•🍹••🥮 کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

طبخ متفاوت سوسیس 🥮••🍹•» ☕️🧁 «•🍹••🥮 کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

شیرینی ۱۰ دقیقه ای بدون فر 🥮••🍹•» ☕️🧁 «•🍹••🥮 کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۴۱ و ۴۲ حاج‌خانم براي رفتن به نانوايی از ليلا جدا ميشود و ليلا به همراه امين به طرف خانه به  راه می‌افتد سر كوچه که ميرسد مرد چهارشانه‌اي را جلو در خانه ميبيند كه دو جعبه در كنارش روي زمين  قرار دارد. مرد ليلا را كه ميبيند با خوشحالي به طرفش  می‌آيد و امين را با خوشحالي دربغل ميگيرد: - نيم ساعته پشت در منتظرم ، مسجد رفته  بودين ؟ ليلا سر تكان ميدهد. علي ابرو بالا می‌اندازد ، ميگويد: - رفته بودم ميدون بار، چند جعبه ميوه  خريدم ، دو جعبه هم براي شما آوردم . ليلا به ميوه هاي درون جعبه نگاه ميكند، با خجالت ميگويد:  - علي آقا! شما هميشه ما رو شرمنده‌ی محبت‌هاتون ميكنين . علي دستي به سر امين كشيده و ميگويد: - دشمنتون شرمنده باشه ، ليلاخانم ! علي جعبه‌های ميوه را داخل حياط ميگذارد، سپس می‌ايستد، دست بر دست ميمالد و اين  پا و آن پا ميكند ليلا او را به ناهار تعارف ميكند. علي بعد از كمي تأمل قبول ميكند. علي امين  را كنار حوض ميبرد و مينشيند. ميخواهد دستي در آب حوض فرو برد كه ليلا از كنار حوض عبور ميكند و تصويرش بر آب  حوض می‌افتد علي نگاهي به تصوير درون حوض و سپس  زيرچشمي نگاهي به ليلا كه به طرف اتاق  ميرفت می‌اندازد. آهي كشيده ، مشتي آب  به  صورت ميپاشد. *** علي وارد اتاق ميشود، كتش را‌ به گوشه‌اي پرت ميكند. زهره به  طرفش ميرود  - دير كردي علي ! علی بی‌آنكه به او نگاه كند با بيحالي ميگويد: - كار داشتم ، ميدوني كه اين روزها خيلي  سرم شلوغه زهره دستي به  كمر زده با كنايه ميگويد: - چند روزه كه سرت خيلي شلوغه  علي نگاه تندي به او ميكند، با پرخاشگري  ميگويد: - به  جای سربه سر گذاشتن ، يك ليوان آب  بده دستم كه از تشنگي مُردم زهره ليوان آب برايش می‌آورد، ميگويد: - ناهار بكشم ؟ 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی کانال زوج خوشبخت وتربیت فرزند ❤️ ایتا https://eitaa.com/joinchat/4178051217Cfdf20f5eae سروش https://splus.ir/joingroup/AGimDIjc-b5qplaV1a7j9g

✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۴۳ و ۴۴ علي خود را به روي كاناپه می‌اندازد، با بی‌حوصلگي ميگويد: - ناهار خوردم ... سيرم . زهره باتعجب  ميگويد: - ناهار خوردي ! من با بچه ها غذا نخوردم ... گفتم تو بياي با هم بخوريم ...لااقل قبلش يك  خبر ميكردي  علي نگاه تندي به زهره می‌افكند غرولندكنان  ميگويد: - زهره ، بهت گفتم که گرفتار بودم ! ناهار هم  خوردم علي  بی‌حوصله از جاي بلند ميشود. به اتاق بچه‌ها رفته ، در را محكم ميبندد اشك در چشمان زهره جمع ميشود. به در بسته  چشم ميدوزد و زيرلب ميگويد: «من كه حرف بدی نزدم اينطور جوش آوردي ، يك دفعه بگو حوصله تو رو ندارم.» به آشپزخانه ميرود، پشت ميز مينشيند و سرش را ميان دست ميفشرد: «در و همسايه و فك و فاميل به سرش قسم  ميخورن ، خوش و بشش تو بيرونه... اخم و تخمش تو خونه... اونا چي ميفهمن كه  ... تو خونه چه شمر ذي الجوشنيه يكي مثل حسين گُل بايد بره زير خاك ، يكي مثل اين برج زهرماري ... عرصه رو به زن  و بچه‌هاش تنگ كنه ... مردم ظاهرمونو ميبينن  و فكر ميكنند من  چقدر خوشبختم ... از دلم كه خبر ندارن » قطرات اشك روي ميز ميچكد. با دست اشك‌ها را روي ميز ميمالد. از جا بلند مي شود، از پنجره آشپزخانه بيرون را نگاه ميكند، دلش ميگيرد از اين كه ديگر حسين نيست كه  درد دل و شِكوِه و گلايه‌اش را پيش او بكند و حسين با مهرباني و دلسوزي او را دلداري دهد صداي حسين در گوشش ميپيچد: - علي ! خدا رو خوش نمياد، اينقدر زهره رو اذيت كني - چيه! باز زهره اومده چوقوليمو پيش تو كرده - آخه داداشم ! يك كمي به فكر زهره باش ... هر چه باشه همسرته ... مادربچه‌هاته  - حرف‌ها ميزني حسين! ديگه ميخواي خودم  رو به سيخ سرخ بكشم تا خانم راضي بشه ...  مگه خونه‌ی باباش كه بود حلواي تن تناني تو دهنش ميگذاشتن ...خودت ميدوني كه از صبح سحر تا بوق سگ دارم براي اون و بچه‌ها جون ميكَنم  - علي  جان ! اينها رو قبول دارم ولي زندگي  كه فقط خورد و خوراك و پوشاك نيست ... زن  محبت ميخواد... توجه ميخواد... زن مثل گل  نازكه ... دلش از شيشه ست... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی

✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۴۵ و ۴۶ - حسين ! بس كن تو رو به خدا! نميخواد براي  من منبر بري و درس اخلاق بدي ...از گل  نازكتره ! چشم از پنجره برميگيرد، اشك‌هايش را پاك ميكند، ليوان آب را ميان  دستان ميفشرد، تنها جرعه‌اي آب تا بغضش را فرو دهد ناگاه صداي آشنايي درگوشش ميپيچد باعجله به طرف پنجره رفته بيرون را نگاه  ميكند... حسين در نظرش مجسم ميشود، با لباس سپاهي ، چفيه به گردن لبخندي به لب  دارد و چشم به پنجره دوخته است : - سلام ... زن داداش . اومدم خداحافظي  چشمان زهره از تعجب گرد ميشود. دهانش باز ميماند. چشم هايش را ميمالد و دوباره به آن جا نگاه ميكند ولي اين‌بار حسين  را نميبيند خاطره‌اي زنده ميشود، خاطره‌ی آن آخرين وداع ... علی - حسين ! اون از جنگ كردستان ... اينم از جنگ عراق ! آخه پسر ! آمد و جنگ ساليان  سال طول  كشيد تو هم بايد تا ابد تو جبهه ها باشي ؟ حالا ديگه زن و بچه داري...عيالواري ... ديگه بسه حسين تنها لبخند ميزد، ديگراز آن بحث‌های گذشته خبري نبود، شوقي  در ديدگانش موج ميزد و آرامش بر او حاكم  بود. صورتش نورانی‌تر شده بود. علی - آخه حسين ! بابامونو كه ساواكي‌ها كُشتن ... نديدي مادر چه بدبختي ها كشيد تا ما رو بزرگ كرد. مادر چه  خيري  ديد! ما دِين‌مونو به انقلاب ادا كرديم ... حسين همچنان سكوت اختيار كرده بود، سكوتي كه هزاران سخن در جوف خود پنهان  داشت. گويي سخنان علي را نميشنود، گويي گوش به آوايي ديگر سپرده ، به  آوايي دلنشين تر... *** روي نيمكت چوبي پشت به محوطه‌ی چمن  دانشكده نشسته است دست بر لبه و چوب‌های نيمكت ميكِشد: «چقدر حسين روي اين نيمكت مينشست و با دوستاش و همكلاسی‌هاش بحث ميكرد...»  حسين را هميشه در آن گوشه از دانشكده  ميديد، دانشجويان پيرامون حسين جمع  ميشدند و او با شور و حالي انقلابي برايشان  سخن ميراند ليلا هر وقت از آن جا ميگذشت،  دوست داشت در جمع مشتاقان باشد و به  صحبت‌هاي او گوش فرادهد، صحبت‌هاي  پُر حرارتي كه ديگران را مجذوب خويش ساخته  بود 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی

✿❀❀✿✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿✿❀❀✿ 🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۴۷ و ۴۸ حسين در نظر او مظهري از تلاش و غيرت بود ازدواج او با حسين مواجه شد با تعطيلي دانشگاه‌ها و شروع انقلاب فرهنگي مدتي نگذشت كه حسين به جمع بسيجيان  پيوست و بعدها به عضويت سپاه درآمد و او در انتظار تولد نوزاد خانه‌نشيني اختيار كرد * آه ميكشد و به آسمان پيدا در لابلاي درختان  چشم ميدوزد: «حسين ! كجايي كه نيمكت هم جاي خالي تو رو احساس ميكنه ... متروك و بيكس مونده ... احساس تنهايي ميكنه ... حسين ! اينجا خيلي بي سر و صداشده ... حتي پرنده هم پر نميزنه حركت شاخ و برگ درختان هم مُرده ... نسيمي هم نمي‌وزه تا لااقل صدات رو به  گوش برسونه ... حسين ! حسين ! باورم نميشه كه ديگه برنميگردي ، دانشگاه بدون تو ديگه صفايي نداره » سرش را به لبه‌ی نيمكت ميگذارد و شروع به  گريه ميكند ميخواهد در آن گوشه‌ی دنج و خلوت زار بزند، فرياد بكشد ... نام حسين همراه ناله از دهانش خارج ميشود گريه‌اش شدت ميگيرد. عنان از كف ميدهد. در اين حال غرق بود كه صداي مردي او را از گريه كردن بازميدارد سر از لبه‌ی نيمكت برميدارد. آن سوی نيمكت مردي را ميبيند بلند بالا با ته‌ريش و كاكُلي سفيد افشان بر پيشاني مرد سامسونت را روي نيمكت ميگذارد. چشم‌هاي خرمايي‌اش از پشت عينك به او دوخته ميشود: - خانم ببخشيد! مثل اينكه حالتون خوب  نيست ... مشكلي پيش آمده ؟  ليلا لحظاتي مات و مبهوت به او مينگرد دستپاچه صورت خيسش را با لبه‌ی چادر پاك  كرده ، بريده بريده ميگويد: - نه! مهم نيست مرد عينك را روي بيني جابه جا ميكند و ميگويد: - ببخشيد خانم ! قصد من فضولي نبود، راستش روي نيمكت پشت آن درخت نشسته  بودم كه صداي گريه شما رو شنيدم ... متأثر شدم ، جسارت كرده و مزاحم  شما شدم ليلا باعجله بلند ميشود. چادر بر سرش جابه جا ميكند و با دستپاچگي ميگويد: - خيلي ببخشيد من هم شما رو ناراحت كردم مكث ميكند، اين پا و آن پا ميكند نميداند ديگر چه بگويد سرش را پايين انداخته خداحافظي  ميكند و به سرعت از آنجا دور ميشود * بعد از ماه‌ها دوري از دانشگاه وارد كلاس  ميشود. ديدن صندلي‌ها، تخته و ميز استاد و ياد روزهاي خوش گذشته ، گرمي مطبوعي  در تار و پود وجودش ميدواند براي لحظه اي احساس ميكند، همان دختر چند سال پيش است كه تازه قدم  به دانشگاه گذاشته بود. حتي براي لحظه‌اي  فراموش ميكند كه ازدواج كرده، بچه‌اي دارد و حسينش هم شهيد شده است، روي صندلي  مينشيند و با سرانگشت ضربه هايي ملايم بر دسته ميكوبد غرق در رؤيا ميشود، و نگاهش از خلال پنجره به آسمان پرواز ميكند با ورود استاد، همهمه‌ی دانشجويان آرام  ميشود ليلا چشم از آسمان برگرفته ، به استاد مينگرد، يكباره با ديدن او يكه  ميخورد، چشمانش از تعجب گِرد ميشود: «باور نميكنم ! پس  او... اون  آقاهه ...» استاد سامسونت  را روي ميز ميگذارد، رو به دانشجويان كرده. دو دستش را درهم  قلاب ميكند و بالبخندي كه به صورتش نقش بسته ، ميگويد: «دوستان عزيز! 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی