واهی خیلی جاها برده بودمشون... پیاده خیلی راه بود... اما... ✨👈 #گنبد رو #نشونه گرفته بودم که #گم نشم...👉✨ فقط و فقط تند میرفتم... بعضی وقت ها اشکم جاری میشد...😭 صدای بوق ماشینها🚙🚕 رو گنگ میشنیدم... نمیدونم برا سوار کردنم بوق میزدن یا برای اینکه بدون توجه از جلوشون رد شدم و باعث ترافیک شدم...🚕🚗🚕🚙 اصلا تو حال خودم نبودم.... فقط بعضی وقت ها باباجون تو ذهنم میومد... 🎅 یعنی هروقت که فکرم میخواست از پاهام بپرسه «هی پسر داری کجا میری؟» سریع حرف های باباجون👴🏻 درباره امام رضا رو جلو میانداختم که افکار واهی نتونن بهم غلبه کنن... شوق رسیدن به حرم... فرصت نگاه به چپ و راست رو ازم گرفته بود...البته چفیه هم مانع میشد نزدیک در ورودی بودم نمیدونم کدوم در بود... پاهام سست شد... 🕊با کدوم رویی میخوای بری زیارت.؟.. 🕊پس تا حالا کجا بودی.؟.. 🕊تو که زیارت نکردی تا حالا!... اصلا بلد نیستی.!.. 😞بالاخره افکار شوم راه پاهام رو سد کرد...😞 نشستم جلو در ورودی حیاط... تکیه دادم به یه ستون، چفیه💚 رو انداختم رو سرم و های های زدم زیر گریه...😭 از غصه و غریبی داشتم از درون منهدم میشدم...😭😭😭.... ادامه دارد.... نویسنده:سجاد مهدوی ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍂🍂🍂🍂🍂 🍂مـــا زنده بہ آنیــمـ ڪہ آرامـ نگیریمـ... 🍂موجیــــمـ ڪہ آسودگــے ما عدم ماســٺ... 🍂🍂🍂🍂🍃🍃🍃🍃 🍃 #رمـان_زیبا_ومفــہومــے 🍃 #خنده_هاے_ݐـــدربزرگ 🍃 قسمت #بیست_و_پنجم 💤💤 💤دنبال صدا دویدم...🏃 صدای آرام بخشی بود...وسط یه حیاط بزرگ...😧 یه راه پله بزرگ بود که نمیشد انتهاش رو دید... پا گذاشتم رو پله اول....😦 بازم صدا میگفت بیا...✨👉 خیلی فکر کردم این صدا رو کجا شنیدم... اما...😧 فقط پله ها رو بالا میرفتم...🚶 ✨با آرامش تمام قدم برمیداشتم...دیگه نمیدویدم... صدا نزدیک و نزدیک تر میشد... هفت یا هشت تا پله ها که بالا رفتم... سمت راست ...👈 یه راهرو دیگه بود... شبیه... شبیه جایی نبود...😧 اما پر از اتاق.... از داخل اتاق ها صدای استکان نعلبکی☕️ با خنده ها 😄✨😁🗣✨و حرف های مبهم درهم پیچیده بود... از تو یکی از اتاق ها اون صدایی که #منوصدامیزد بگوشم رسید... #خیلی_آشنابود... 👈بسمت اتاق رفتم...اتاق شماره 14👉 _اومدی پسرم... دیدی گفتم تنها نمیمونی...😊دیدی گفتم امام رضا مهربونه ... غریب نوازه......👴🏻😍 حالا بیا داخل.... اول با عموحسین دیده بوسی کن...👈🌷✨ یه چایی☕️ هم ازش بگیر بخور ... دیگه ما باید بریم... 🌟 تو خیلی کارا باید انجام بدی🌟 هر وقت هم دلت تنگ شد و احساس تنهایی کردی... بیا همین جا...👴🏻☝️ منم قول میدم بیام پیشت... اما... به شرطی که فراموش نکنی 🌷عمو حسین🌷 چطوری اومده اینجا... ما بخاطر عموجونت اینجا 👈 #دعوتیم👉 من هاج و واج ...😳😧 فقط خوب گوش میکردم... و بی اختیار به سمت مردی که چفیه💚 رو شونه اش داشت رفتم... 🍃مثل قاب عکسش... 🍃 تا حالا چایی به این خوش طعمی نخورده بودم...☕️😋✨ 💤💤💤💤💤💤 🕊🕊🕊🕊 _باباجون بلند شو.... پسرم.... پاشو... عزیزم... پاشو باباجان...😊🕌پاشو اینجا زیر دست و پایی ... برو تو حرم هرچقدر خواستی گریه کن... نوازش پرهای نرمی🍃 منو بخودم آورد پیرمرد مهربون قد بلندی با لباس پالتویی بلند بالای سرم بود... که از خیسی چشمام بزحمت میشد چهره سفیدش رو تشخیص داد... شوکه شدم... اون روز اول که با باباجون اومدم چند نفری این شکلی دیده بودم... _داخل حرم برم... 😭😳 با چنان بغضی گفتم که پیرمرد نشست و دست به سرم کشید... _معلومه خیلی دلتنگ و تنهایی... آره پسرم حرم... مخصوص آدم های دلشکسته و غریب...😊یه کسی تو حرم هست که غریب نوازه و تو تنهایی کمکت میکنه... پاشو... پاشو باهم بریم...😊 یاد چایی افتادم...☕️ ✨طعمش هنوز توی دهنم بود.. آب دهنم رو قورت دادم تا طعمش رو بیشتر حس کنم... دستم رو گرفت و راه افتادیم... همش سنگفرشها رو خیس میدیدم😭 رسیدیم به اون حیاط که دیده بودم... اما... اما از راه پله خبری نبود...😳😭😟 👥👥جمعیت👥👥 موج میزد... _پسرم همه مشهد حریم امام رضاست بلکه همه ایران..اما اینجا داخل حرمشه... اونم که مردم دورش میچرخن و خیلی شلوغه ضریح آقاست...مثل من دستت رو بزار رو سینه و بگو😊😢✋ 🌹🌹🌹🌹🌹 السلام علیک یا امام رئوف یا امام رضا... 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 اشک امانم نمیداد... 😭 یاد باباجون افتادم...👴🏻یاد عمو حسین👣... اصلا احساس تنهایی نمیکردم... صدای صلوات بود که فضا رو پر کرده بود.... 💭_باباجون تو هم صلوات بفرست... برا من و عموحسین... صدای آشنای باباجون اومد... اما کسی نبود...😧😭 🍃اللهم صلی علی محمد و آل محمد🍃 همچنان اون پیرمرد قدبلند نورانی پیشم بود و دعا میخوند... دیگه آروم شده بودم... خالیِ خالی...✨ خیلی دوست داشتم برم طبقه ای که دیده بودم... _ببخشی

من و تو هرموقع دلت گرفته قطعه 50 بهشت زهرا مزار‌شهید #میردوستے دوست دارم.. گل نازم🕊✍ هوالمحبوب 🕊رمان #هادےدلـــــہا قسمت #چهارده 🍀راوے توسڪا🍀 تومسیر مدرسه تا خونه فقط به حرفای خانم مقری فکر میکردم🤔 مامان: توسکا بیاا ناهار _نمیخورم😕 نشستم روی تخت. 🙁مگه خانم مقری نمیگه شماها زنده اید؟ اگه واقعا زنده اید یه #نشونه یا #واقعه نشونم بدین😢 تنها کسی که میدونستم به شهدا خیلی ارادت داره زینبه☺️ گوشیمو برداشتم پروفایلای زینیو باز کردم. 🌺اولیش با حسین بود تو یک دریاچه مصنوعی نوشته بود👇 "بعد از تو با خاطراتمان چه کنم برادرم 🌺بعدش یک عکس آقایی بودزیرش نوشته بود👇 #ابراهیم_هادے مراقب عزیزمن باش تو سوریه جامونده زوم کردم رو عکسش:مگه نمیگن زنده ای بهم نشون بده..😢 توهمین فکرا بود خوابیدم..😴 تویه بیابون ماسه ای بودم.. یه آقا اومد گفت: 🕊_این #چادر همون نشانه آشکار _اسمتون چیه؟؟😟 🕊_ سلام علےابراهیم. ازخواب پریدم😰 فقط جیییییغ زدم😵😭 که با سیلی بابا بیهوش شدم. دیگه هیچی نفهمیدم.... چند ساعت بعد که چشمامو باز کردم دیدم بیمارستانم🏥. 🍀راوے خانم رضایے🍀 نیمه های شب بود... که یک دختر نوجوان آوردن بیمارستان میگفتن به اونم شوک عصبی واردشده پرستار وقتی داشت بهش سرم میزد میگفت: _نمیدونم والا چرا این دهه هفتادیا اینقدر عجیبن.. شوک عصبی تواین سن یه مقداری عجیبه😐 در حالیکه موهای زینب رو ناز میکردم گفتم : _اون دختر رو نمیدونم ولی زینب من برادرش رو گم کرده😊 _کجا گم کرده؟؟😕 _برادرش توسوریه #شهید شده پیکرشم هنونجا مونده😒 _وای طفلک😢 هوالمحبوب 🕊رمان #هادےدلـــــہا قسمت #پانزده 🍀راوے زینب🍀 مامان: زینبم😢 بهار سرشو پایین انداخت و گفت: _ بیا مانتوتو بپوش _چیزی شده؟؟ بابا: زینبم توباید قوی باشی.ساعت ۵وسایل حسین رومیارن😒 _نمیریم خونه؟😢 رفتیم خونه بهار به زور بهم غذا داد بعدم گفت برو بخواب. _بیدارم میکنی؟😢 _مطمئن باش بیدارت میکنم😊 نمیدونم چقدر گذشته بود که با نوازش های بهار بیدار شدم . بهار: پاشو زینب جان.. دیگه کم مونده بچه ها برسن😊 به فاصله نیم ساعت بچه هارسیدن. از برادرشهید من #یک_چمدون اومد فقط😭☝️ بابا پیش قدم شد برای باز کردن این چمدون غم.. لباس پاسداریش.. قرآنش.. دفترچه اش.. برای من یه #چادر مشکی یه چادر سفید که به دوستش سفارش کرده بود.. 🕊_به خواهرم بگید این #چادرسفید رو به نیت عروس شدنش گرفتم یه تسبیح یه انگشتر شرف الشمس که هردو #قبل از شهادت داده بود به آقامحسن. یه قطره #خون_حسینم روی انگشترش بود وچند دونه تسبیح خونی بود چون وقتی حسین خمپاره میخوره #پهلوش زخمی میشه.. آقامحسن میدوه سمتش که تسبیح و انگشتر خونی میشن تواون حال بدش به دوستش میگه : _انگشتز وتسبیح رو بده به خواهرم🕊 دوستای حسین رفتن اما ماها داغون بودیم..😭😭😭😭 اونشب بهار موند من توبغلش جیغ زدم گریه کردم.. 😫😭 بهار وقتی موهامو ناز میکرد میگفت : _یادت نره حسین ازت چه خواسته یاعلے بگو و بشو #زینب_ڪربلا فرداش شیفتمون بعد از ظهر بود بهار اول منو بردیه انگشترسازی. #انگشترحسین رو کوچک کردم انداختم دستم #تسبیحشم شده بود تمام زندگیم.. چیز عجیب این بود که توسکا غایب بود.نه تنها اونروز بله چند روز نیومد مدرسه...😟 امتحانات دی ماهمون رسیدن و من با تلاش فراوان معدلم از 19/98به 20رسوندم.☺️😍 اما توسکا معدلش افت شدیدی پیرا کرد و شد 18.☹️ امتحاناتمون تموم شدو من جشن شاگرد ممتاز مدرسه ام رو سر مزار #شهیدمیردوستے گرفتم. امروز ۹۴/۱۰/۲۵ تصمیم دارم ببینم چرا توسکا گوشه گیر شده... ادامہ دارد...