#امان #عذاب_الهی #رسول_الله صلی الله علیه و آله #استغفار وحكى عنه أبوجعفر محمد بن علي الباقر عليهما السلام، أنه قال: كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ، وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ: أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسول اللَّه صلى الله عليه و آله، وَ أَمَّا الْأَمَانُ البَاقِي فَالإِسْتِغْفَارُ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: «وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ». امام باقر عليه السلام از جدّش اميرمؤمنان على عليه السلام چنين نقل مى‌كند كه فرمود: در روى زمين دو امان (وسيله نجات) از عذاب الهى بود كه يكى از آن دو برداشته شد، دوّمى را دريابيد و به آن چنگ زنيد. امّا امانى كه برداشته شد رسول اللَّه صلى الله عليه و آله بود و امّا امانى كه باقى مانده استغفار است، خداوند تعالى مى‌فرمايد؛ «خداوند آنها را عذاب نمى كند تا تو در ميانشان هستى و خداوند آنها را هرگز عذاب نمى كند در حالى كه استغفار مى كنند». نهج البلاغه حکمت 88 سيّد رضى رحمه الله مى‌گويد: كه اين يك نمونه از بهترين استفاده ها و لطيفترين استنباطها از آيات قرآن است. #اللهم_عجل_لولیک_الغریب_المهموم_الفرج