#سراب_عرفان #طلب_مال #صوفیه علّامه مجلسی رحمه الله: «بدان كه چنانچه از احاديث معتبره ظاهر مى شود، طلب مال از مصرف حلال خوب است، بلكه واجب و لازم است. اما آن طلب را مانعِ عمل به سنّتهاى پيغمبر اکرم كردن، يا اعتماد بر طلب خود كردن، خوب نيست، بلكه مى بايد عمل به فرايض و سُنن الهى بكند و چنانچه فرموده اند قدرى از سعى بكند و بداند كه با وجود سعى، مُعطى خداست، و از او طلب نمايد، و به سبب اين سعى از ياد او غافل نشود. چنانچه حق تعالى مدح كرده است ايشان را كه: "مردانى كه غافل نمى گرداند ايشان را تجارت و بيع از ياد خدا و از اقامه صلاة و دادن زكات." و بعد از تحصيل به آنچه به هم رسد، بايد قناعت كرد و اگر از حلال كه به هم رسد، بر خود مشقّت مى بايد گذاشت. و در اين صورت ترك لذّتها كردن و جامه‌هاى درشت و كهنه پوشيدن خوب است، كه متوجّه حرام نبايدش شد. و اگر خداوند متعال وسعت و فراخى در روزى دهد، بعد از اداى حقوق واجبه الهى، توسعه بر خود و عيال و مؤمنان و اعانت فُقرا و مساكين بايد كرد. و در همه باب وسط را رعايت مى بايد كرد كه آن قدر به فُقرا ندهد كه خود محتاج شود، و زياده از قدر ضرورت و احتياج خود هم نگاه ندارد، و آنچه را نگاه دارد هم تعلّق به آن نداشته باشد و روزى خود را منحصر در آن نداند. و آنچه از براى خود صرف كند بر عيال تنگ نگيرد. و طعامهاى لذيذ بخورد و بخوراند به مؤمنان. و جامه هاى نفيس بپوشد و بپوشاند، امّا به قدرى كه به حدّ اسراف نرسد. اما اگر قدرى از مال داشته باشد كه به آن طعام لذيذى تواند خريد و فقيرى را محتاج داند و خود به قليلى قناعت كند و زيادتى را به او دهد، ايثار كرده است، و ايثار درجه مقرّبان است. و حاصل آن است كه اصل ترك لذّتها را فى‌نفسه كمال دانستن خوب نيست، كه در مجلسى وارند شوند و به طعام لذيذى ايشان را دعوت نمايند، نخورند كه ما رياضت مى كشيم و اينها را نمى خوريم، اين مذموم است. اما اگر بخاطر فقر و يا اعانت مؤمنى بر خود تنگ گيرد خوب است. و در حديثی از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت شده است كه: چه نيكو ياورى است بر پرهيزكارى خدا، توانگرى و غنا؛ و حضرت صادق عليه السّلام فرمودند كه: خيرى نيست در كسى كه نخواهد كه مال از حلال جمع نمايد، كه روى خود را از مذلّت طلب از مردم نگاه دارد، و قرض خود را ادا نمايد، و رحِم و خويشان را اعانت كند. و فرمودند كه: چه نيكو ياورى است دنيا بر تحصيل آخرت؛ و در حديث ديگر حضرت صادق عليه السّلام فرمودند كه: حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه با بيل كار مى كرد و زمينها را آباد مى كرد. و رسول خدا صلى الله عليه و آله هسته خرما را به دهان مى بُرد و تر مى كرد و در زمين مى‌كِشت، همان ساعت سبز مى شد. و اميرالمؤمنين عليه السّلام هزار بنده از كدِّ يد خود آزاد فرمود. و به سند معتبر از اسباط بن سالم منقول است كه: به خدمت حضرت صادق عليه السّلام رفتم. از احوال عمر بن مسلم سؤال فرمودند. گفتم: صالح است و خوب است امّا ترك تجارت كرده است. حضرت سه مرتبه فرمودند كه: این از شيطان است.  و حضرت امام محمد باقر عليه السّلام فرمودند كه: هر كه طلب دنيا مى كند براى اين كه محتاج به درخواست از مردم نباشد، و بر اهل خود توسعه نمايد، و مهربانى به همسايگان بكند، در روز قيامت كه مبعوث شود روى او مانند ماه شب چهارده باشد. و حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمودند كه: عبادت هفتاد جزو است، و بهترين جزوهايش طلب حلال است. و منقول است كه: سدير صرّاف به حضرت صادق عليه السّلام عرض نمود كه: بر آدمى در طلب روزى چه چيز لازم است؟ فرمود كه: چون درب دكّان را گشودى و متاع خود را پهن كردى، آنچه بر تو لازم است به جای آورده‌اى.» عین الحیات، نشر قدیانی، ص ۴١٩ کپی از کانال خرقه تزویر