#سجدهٔ_شکر #یادآوردی_نعمت   عَنْ يُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِذَا ذَكَرَ أَحَدُكُمْ‏ نِعْمَةَ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى التُّرَابِ شُكْراً لِلَّهِ فَإِنْ كَانَ رَاكِباً فَلْيَنْزِلْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى التُّرَابِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ يَقْدِرُ عَلَى النُّزُولِ لِلشُّهْرَةِ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى قَرَبُوسِهِ وَ إِنْ لَمْ يَقْدِرْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى كَفِّهِ‏ ثُمَّ لْيَحْمَدِ اللَّهَ عَلَى مَا أَنْعَمَ عَلَيْهِ.» یونس بن عمار از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمودند: هرگاه یکی از شما ، نعمتِ خداوند عزّوجلّ را به یاد آورد، برای شکرم خدا، پیشانی‌اش را بر خاک بگذارد، اگر سواره بود، پس پیاده شود و پیشانی‌اش را بر خاک بگذارد، و اگر به‌خاطر شهرت نمی‌توانست پیاده شود ، پیشانی‌اش را بر برآمدگیِ زین بگذارد، و اگر نتوانست، پیشانی‌اش را بر کف دستش بگذارد، آن‌گاه، حمد خدا را به‌خاطر نعمتی که به او عنایت فرموده، به‌جای آورد. كافي، ج‏۲، ص۹۸ #الحمدلله_که_مولایم_امیرالمومنین_است.