دراز بودیم روی فرش‌های خاک گرفته و گوش می‌دادیم به مداحیِ ایرانی‌ای که داشت توی پس‌زمینه‌ی صدای کِش‌کِش پاهای جمعیت از بلندگو پخش می‌شد... کوفتگی تن‌مان می‌ریخت روی زمین و عرق‌مان داشت خشک می‌شد که صاحبِ موکب به پسرش اشاره کرد مداحی را عوض کند؛ یک جورهایی داشت می‌رساند «چی می‌خونه این؟! همون عراقی خودمون رو بذار حال کنیم!» خیز برداشتم سمت میکروفون، قبل از رسیدنِ پسر جوانی که مأمور شده بود مداحی عراقی را بگذارد جای مداحی ایرانی که از گوشیِ یکی از زائرها پخش می‌شد... حیدرالبناتی را توی گوشی‌م داشتم؛ مداحیِ سفره‌الی‌الله! همان را گذاشتم؛ نفس عراقی‌ها و ایرانی‌ها حال آمد. و تا هفده دقیقه آن تمام شود رفتم کمکِ پسر جوان که آب های معدنی را می‌ریخت توی وانِ یخ برای زائرانِ مشّایه... #شب_جمعه #شب_زیارتی_سیدالشهداء #اربعین اَلِفـْـــ ــکٰافـْـ @ALEF_KAF_NEVESHT

اولین بار بود می‌شناختمش، دقیقاً همان اولین باری که از نزدیک دیدمش. رفقام بعد از نشان دادنش به هم، وقتی نشناختم با تعجب پرسیدند: «یعنی سید جواد ذاکر رو نمی‌شناسی؟!» نمی‌شناختم... سید بلند قدی با ریش و موی خوشگل و شال سبز بلندی روی شانه. وسط آن خنکی هوای شبانه خیس عرق بود و مثل آدم‌های فارغ از دنیا توی صحن آزادی برای خودش راه می‌رفت. یک عده آدم هم پشت سرش بودند که بعداً فهمیدم از طرفداران و دوست‌دارانش هستند... دقیقاً بیست سال گذشته از آن شب‌ها. هر شب توی حرم بود و یک شب که دیدم نشسته رو به ایوان طلای صحن آزادی و اطرافش خلوت است، رفتم سراغش. نشستم کنار سید جواد ذاکر و پرسیدم «قراره برنامه عزاداری داشته باشید؟!» گفت «نه...» و تاکید کردم «من دو سه روز دیگه از مشهد میرم، برنامه‌ای ندارید که بیام؟!» و نگاهی کرد و تکرار کرد که «نه... برنامه‌ای ندارم!» همین! همه برخورد و گفتگوی من با ذاکر همین بود و تمام... سید جواد ذاکر بعدها به خاطر بیماری سرطان درگذشت. مداحی که برای خیلی از آدم‌های آن دوره یک اسطوره‌ی مداحی بود. هنوز هم اگر حواستان باشد، بسیاری از مداحان کشوری به یاد او، مداحی‌هاش را بازخوانی می‌کنند... خدایش رحمت کند... #شب_جمعه #شب_زیارتی_سیدالشهداء اَلِفـْـــ ــکٰافـْـ @ALEF_KAF_NEVESHT

بهشت جایی شبیه اینجا نیست! بهشت دقیقاً همین جاست ... و فقط آنهایی که رفته‌اند معنای حرفم را درک می‌کنند... #شب_جمعه #شب_زیارتی_سیدالشهداء اَلِفـْـــ ــکٰافـْـ @ALEF_KAF_NEVESHT