#انفرادی2⛓ #قسمت72🎬 گرمای خرداد داشت خودش را نشان می‌داد. این دو ماه گذشته یک‌پایش تهران بود و یکی قم. مجبور بود تا تمام شدن مدرسه‌ی بچه‌ها صبر کند. از ماشین پیاده شد و تسبیحش را دور مچ پیچید. نگاه کنجکاوش را به لعیا دوخت. لعیا با لب‌های آویزان چشمش را بین سینا و کوچه‌ی طولانی و یک متری خانه‌ی جدیدش جابه‌جا کرد. صورتش رفته بود توی هم. - سینا!.. اینجا که مثل زندون می‌مونه با این دیواراش... سینا دست گذاشت پشت کمر لعیا و او را به جلو هول داد: - ولی حیاطش باصفاست. دوتا درخت خوشگل داره.. برو ببین بعد قضاوت کن.. لعیا بسم‌الله گفت و پا به کوچه گذاشت. نفسش در سینه حبس شد. انگار که دیوارهای کوچه‌ی تنگ بر سرش بریزد، راه رفتن برایش دشوار شد. دست به دیوار گرفت و قدم جلو گذاشت. سینا در را باز کرد. روی در سه‌تا برآمدگی عمودی بود. نرجس و محمدجواد از زیر دستش رد شدند و پریدند توی خانه. خندید و در را نگه‌ داشت. - بفرمایید خانم. لعیا درحالی‌که نیم‌نگاهش را به سینا می‌داد و پا به داخل خانه می‌گذاشت لب زد: - به خدا ظلمه منو آوردی اینجا... چین افتاد میان ابروهای سینا. صدایش لرزید: - لعیا؟! لعیا پله کوتاه جلوی در را پایین رفت. چشمش به حیاط افتاد. درختان سبز و با نشاط توی باغچه‌ی وسط حیاط ایستاده بودند. چرخید سمت سینا. صورتش هنوز درهم بود. - منظوری نداشتم سینا.. دلم گرفته فقط... من یه عمر اونجا زندگی کردم. سخته که بیام اینجا... نرجس و محمدجواد با شوق دور باغچه می‌چرخیدند و دنبال هم می‌کردند. سینا چانه بالا انداخت و دسته کلید را گرفت سمت لعیا. - در ورودی قفله.. برید تو من برم چمدون‌ها رو بیارم. کلید را گرفت و سینا رفت. لعیا پوف کلافه‌ای کشید و به طرف ساختمان خانه رفت. - بازم دل‌خور شد..چیکار کنم حالا.. دست به دیوار گرفت و پله جلوی در را بالا رفت. شیشه‌های در آبی بود و رنگ چارچوب، سفید. کلید را توی قفل چرخاند و صدا زد: - بچه‌ها بیاید بریم تو... ببینیم بابا خونه رو چجوری چیده. کفشش را بیرون کشید. بسم‌الله گفت. پرده را کنار زد. نرجس پشت سر مادر و زودتر از محمدجواد وارد شد و با شوق گفت: - وای اینجا چقدر قشنگه... لعیا چادر را از سر برداشت و چشم چرخاند دور خانه. لبخند نشست روی لب‌هایش. نورگیر خانه عالی بود. علاوه بر در شیشه‌ای، دو پنجره‌ی بزرگ داشت. به سمت چپ قدم برداشت و لبه تاقچه کوتاه پنجره نشست و زل زد به پذیرایی که با دو فرش دوازده متری پوشیده شده بود. نرجس و محمدجواد تمام درها را باز کرده بودند. دو اتاق‌خواب خانه روبه‌روی پنجره بود و گوشه سمت چپ، حمام قرار داشت. سمت راست یک در بود و کنارش یک پنجره‌ی کوچک. نرجس همان در را باز کرد و گفت: - وای مامان!.. اینجا آشپزخونه‌ست، ولی چقدر هنوز بهم ریخته‌ست. در باز شد و سینا با دو چمدان بزرگ وارد. لعیا ایستاد و به طرفش رفت. در همان حال رو کرد به نرجس: - خب مامان‌جان خونه جدید طول می‌کشه مرتب بشه.. نزدیک سینا شد و دست برد سمت چمدان سورمه‌ای. - تو دست نزن، خودم می‌برم. چطوره؟ خوشت اومد؟ لعیا شانه بالا انداخت. - باصفاست. کنار میام باهاش... سینا لبش را تر کرد. - پس نگو دارم ظلم می‌کنم. - از دهنم پرید. چرخید و قدم برداشت سمت آشپزخانه. لبخند نشست روی لبش. اجاق گاز و سینک ظرفشویی درست زیر پنجره آشپزخانه بود. - خب داره قابل تحمل‌تر میشه... با صدای سینا شانه‌اش بالا پرید: - دیگه خیلی عمیق وسایل رو نچیدم فقط تیکه‌های بزرگ و نصب کردم، دست نزدم گفتم خودت بیای با سلیقه خودت بچینی. لعیا خندید و دست برد سمت موهای سینا. تارهای روی پیشانی را کنار زد و گفت: - لطف کردی واقعاً... هرچند سلیقه‌ت بد نیست! سینا ابرو بالا انداخت و دست به کمر زد: - بد نیست؟!.. عالیه! وقتی تو رو انتخاب کردم معلومه عالیه. لعیا بلند خندید و سرش را تکان داد. توی این شرایط جدید باید منعطف می‌بود. #پایان_قسمت72✅ 📆 #14040926 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙 ♨️ https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#انفرادی2⛓ #قسمت73🎬 کیسه‌ی نان را توی دستش جابه‌جا کرد و کلید را از توی جیب مانتو‌اش بیرون کشید. چادرش را به دندان گرفت. کلید را توی قفل چرخاند و در را هول داد: - ببخشید حاج‌آقا هستند؟! هین بلندی کشید و شانه‌‌اش بالا پرید. دست گذاشت روی سینه‌اش و چند بار نفس عمیق گرفت. نوک انگشتان دست و پایش یخ زده بود. دستش را گرفت به دیوار. بدنش می‌لرزید. چشم بست و آهسته چرخید. چشمش افتاد به پسر جوان پشت سرش که موهای صورتش هنوز کامل در نیامده بود. صدایش می‌لرزید: - نه... نیستن. - کی میان؟! سرش شروع کرد به تیر کشیدن. - کار... اداری... داشتن. پسر دست کشید به گردنش و تکانی به فکش داد: - آها، می‌خواستم ببینم که برنامه کوه پنجشنبه سرجاشه یا نه. با اجازه... پسر چرخید. لعیا لرزید. انگار قلبش داشت از جایش کنده می‌شد. خواست قدم بردارد و از پله‌ی جلوی در پایین برود، درد عمیق مثل یک نیزه فرو رفت توی کمرش. پنجه‌اش را گره کرد به لنگه در. - آخ... کمرش خم شد. چشمش اشک را جاری کرد روی صورتش. صدای نرجس از توی خانه آمد: - مامان چرا نمیای تو... هی... چی شده؟ لعیا بی‌اختیار آوای درد سر داد. نان‌ها از دستش افتاد و روی زمین نشست. - نرجس... برو... خانم انصاری... نرجس نگذاشت حرفش تمام شود. دوید و رفت. طولی نکشید که نرجس همراه خانم انصاری برگشت. - چت شد دختر؟! لعیا دست خانم انصاری را گرفت و درحالی‌که به سختی می‌ایستاد رو کرد به نرجس که گریه می‌کرد: - چیزی نیست.. باید برم دکتر. نون‌ها رو از روی زمین جمع کن، برو به بابا زنگ بزن. بگو مامان رفت دکتر. خانم انصاری لعیا را توی ماشینش نشاند و سریع راه افتاد. - تو با این حالت چرا راه افتادی تو خیابون؟ شوهرت کجاست؟ لعیا لب گزید. اشک سر خورد روی گونه‌اش. - کار اداری داشت باید می‌رفت... آخه کوکو سبزی درست کردم، آقاسینا کوکو رو با نون گرم خیلی دوست داره... رفتم یکم نون بخرم. - ای خدا... از دست تو! کم خودت رو وقف این حاج‌آقا کن.. آخر می‌ذاره می‌ره‌ها. لعیا سرش را چسباند به صندلی و جمع شد توی خودش. انگار که غم دنیا ریخته باشد توی دلش هق زد و چنگ کشید به کاور چرمی ماشین. - کجا می‌ره؟ چرا باید بره؟ خانم انصاری لب گزید: - یه چیزی گفتم دیگه.. چه بدونم. درد، لعیا را بی‌طاقت کرده بود. بالاخره رسیدند بیمارستان و لعیا وقتی به خودش آمد، بهدار داشت کمک می‌کرد لباس‌هایش را عوض کند. سینا بعد از تماس نرجس، کارش را نیمه رها کرد و از اداره بیرون دوید. حتی صبر نکرد که پوشه را از مسئول بایگانی تحویل بگیرد. نشست توی ماشین. موبایلش را از توی جیب قبا بیرون کشید. کف دستش عرق کرده بود. - به کی خبر بدم الان؟ چشمش را روی هم گذاشت و آخر برای حسن نوشت: - سلام.. لطفاً مامان رو بیار تهران. پشت سرش شماره لعیا را گرفت. میان بوق‌های کش‌دار موبایل توی دستش لرزید و بعد صدای آهسته‌ای که جواب داد: - الو... - لعیا خانم؟! صدای خش‌خشی از پشت گوشی آمد و پاسخ گرفت: - لعیا اتاق عمله حاج‌آقا... لباس آمده کرده بیارید اینجا؟ سینا آهسته نفسی گرفت و به همان آرامی گفت: - بله، الان میارم. تماس را قطع کرد و پیام حسن را باز کرد." سلام چشم همین الان میارمشون." استارت زد و رفت سمت خانه. زیر لب ذکر می‌گفت و برای سلامتی لعیا دعا می‌کرد. #پایان_قسمت73✅ 📆 #14040926 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙 ♨️ https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

منتظر نظرات شما در گروه باغ انار و همچنین لینک ناشناس داستان #انفرادی2 هستیم👇🌹🍃 🆔 https://eitaayar.ir/anonymous/GP6V.z28mv

🌺صوت حدیث کسا 🎤محسن فرهمند ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ 🥰 ٠٠"٠٠ 🥰 #دعای_سلامتی_امام_زمان_(عج) ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌اَللّهُمَّ                   کُنْ لِوَلِیِّکَ              الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ         صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلی آبائِهِ     فی هذِهِ السّاعَه وَفی کُلِّ ساعة   وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً         وَعَیْناً حَتّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ              طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها                     طَویلا.. #اݪهۍ‌عَجل‌لِۅَلیڪ‌الْفࢪج‌ #ساعت صفر عاشقی # ساعت ٠٠ : ٠٠

✅ بسم الله الرحمن الرحیم 📖روزمان را با قرآن آغاز کنیم، هر روز قرائت یک صفحه از قرآن کریم 💌صفحه ۲۵۰ قرآن کریم ✅ @BisimchiMedia

✅ قرائت صفحه ۲۵۰ قرآن کریم ✅ @BisimchiMedia

#معرفی_کتاب📚 #زندگی_نامه🥸 نام: مجید بربری🥖 نویسنده: کبری خدابخش دهقی✍ تعداد صفحه: 160📃 ژانر: شهدایی💣 خلاصه: کتاب حاضر، روایتی جذاب و خواندنی از حر زمانه‌ی ما، جوان دهه هفتادی، شهید مدافع حرم مجید قربانخانی است. بخش اول زندگی او، بخش تاریک و خاکستری آن است. او در یافت‌آباد تهران، قهوه‌خانه‌دار بوده و زندگی او سرشار از مواردی است که این‌جور آدم‌ها با آن درگیر هستند. از درگیری و دعواهای هرروزه تا به رخ کشیدن آمار قلیان‌های قهوه‌خانه‌اش. اما بخش دوم زندگی‌اش، عنایتی است که به او می‌شود و مسیر زندگی‌اش را عوض می‌کند و مُهر حُر مدافعان حرم بر پیشانی او نقش می‌بندد. او گرچه تک پسر خانواده است و قرار نیست که به سوریه اعزام شود، ولی عنایت بی بی او را به سوریه می‌کشاند و می‌شود مدافع حرم. مجید قصه‌ی ما گرچه ناراحت خالکوبی روی بازویش است، اما سرنوشتش این‌طور می‌شود که در خانطومان از بدنش چیزی برنگردد تا نه نشانی از خودش باشد و نه خالکوبی‌اش🙂 جلد و تکه‌هایی از کتاب را مشاهده می‌کنید📸 برای معرفی کتاب موردنظرتان، به شخصی مدیر انار نیوز مراجعه کنید✅ 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙