نور یک انگل، واقعا می‌تواند یک بخشی از بدن را برای خودش بردارد. ولی حقیقتا مالک آن بخش نیست. خیلی زود آن بخش به جای می‌ماند و خودش ازاله می‌شود. ولو ده‌ها سال آن بخش را آباد کرده باشد مالک آن بخش نیست. علت سوءتفاهم بعضی از مسئولین که فکر می‌کنند ذخیره نظام هستند اینجاست. حتی گلبول‌ها و سیستم های عصبی و گردش خون هم مالک بدن نیستند چه برسد به یک انگل. اگر کسی در هرجای این نظام مسئولیتی دارد و دارد خوب انجامش می‌دهد یعنی در یک سیستم سالم وظیفه اش را درست انجام می‌دهد. اگر کسی از رانت ها دارد سرمایه جمع می‌کند و خانه دوم و سومش را می‌سازد و ماشین دوم و سومش را می‌خرد مثل انگلی است که در یک سیستم سالم دارد فعالیت های شخصی اش را انجام می‌دهد. ای مسئول گرامی، تو هم مانند یک انگل دفع خواهی شد؛ ولو سه هزار میلیارد همراه خودت به روده بزرگ ببری. مطمئن باش سرنوشتت مانند یک انگل است. و یقینا در یک سیستم سالم است که انگل ها شناسایی می‌شوند، و گرفتار می‌شوند یا فرار می‌کنند. اگر کسی حیطه کاری و مسئولیتی که دارد را ملک طلق پدری‌اش بداند سرنوشتش همین است. فکر نکنید اگر یک روستای متروکه را آباد کردید صاحب آن هستید. مثل آن عمامه به سر که گفته بود: "این‌قدر بحث از اختلاس و دزدی نکنید و روحیه مردم را خراب نکنید. وقتی‌که ما یک سدی را می‌سازیم و مثلاً ده میلیارد خرج می‌کنیم، ممکن است از قِبَل آن، پانصد میلیون هم اختلاس شود، اما این سد برای کشور می‌ماند و هیچ‌کس نمی‌تواند از این سد اختلاس یا دزدی کند." مثل این آدم نباشید. برای سرمایه و پستی که در اختیارتان است وقت بگذارید و خودتان را مالک ریالی از آن ندانید که عاقبت بدی خواهید داشت. اگر یک زمین بایر و یک چشمه آب در یزد به شما دادند و شما با درایت خدادادی آنجا را تبدیل به رامسر کردید نباید خودتان را مالک آن بدانید که هر جور خواستید با منافع ملی برخورد کنید. پ.ن متن نقل شده از آقای هاشمی رفسنجانی است. پ.ن تخلص شعریِ رهبر انقلاب #امین است. #مسئولیت #خادم‌باشیم #خائن‌نباشیم #امانت #امین #واقفی @ANARSTORY