💎•﴿ باغ انار ﴾•💎
#تمرین173 نور نُه ساله هستید. توی مینی بوس سبز نشسته اید و رفته‌اید حسینیه امام خمینی. یک چادر خ
#تمرین174
نور
عیدتان مبارک. عید مبعث است دیگر عزیزان من. چشمتان را ببندید. الان نه. زود بستید. باز کنید و چهره مبارک پیامبر را تجسم کنید. تخیل کنید. حالا به ایشان خوب نگاه کنید. چهره کم‌کم در مخیله شما واضح خواهد شد. چطوری؟ الان ویژگی های چهره و شمائل حضرت را برایتان توضیح می‌دهم.
سیمای رسول در روایات
در توصیف شمائل و سیمای مبارک رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گفته شده که: ایشان مردی بود خوش‌اندام، و چهار شانه و دارای سینه‌ای ستبر و فراخ.
قامتش میانه بالا بود نه کوتاه بود و نه بلند؛ گرچه قامتش چندان بلند نبود؛ ولی از افراد معمولی بلندتر می‌نمود و چون همراه گروهی می‌آمد از همگان برازنده‌تر و برتر به نظر می‌رسید؛ هیچ‌کس از مردم هر چند بلند قامت، با وی راه نمی‌رفت، مگر آن‌که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از او بلندتر و برجسته‌تر می‌نمود.
نه لاغر‌اندام بود و نه بسیار فربه، خلقتی همگون و میانه داشت.
بدنش فربه بود و در عین حال، سینه و شکمش در یک سطح بودند.
رنگ آن قسمت از پوست بدن حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که در معرض تابش خورشید و برخورد با باد و هوا بود، مایل به سرخی بود؛ اما آن قسمت از بدن که در زیر لباس ایشان مستور بود سفید درخشان بود.
عرقش بسیار و بوی عرق آن حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پاکیزه‌تر و خوشبوتر از مشک می‌نمود و هیچ مشک و عنبری به خوشبویی بدن او نبودعنبری به خوشبویی بدن او نبود.
موهایش نه مجعد بود و نه کاملاً صاف، بلکه چین و شکن اندکی داشت.
موهایش از حد معمولی بلندتر و از زلف کوتاهتر بود.
بلندای مویش تا نیمه گوشش بود و هیچ‌گاه موهایش از نرمه گوشش فراتر نرفت.
گاه موها را چهار رشته می‌کرد و هر گوشش را میان دو رشته قرار می‌داد و گاه موهایش را روی گوش‌هایش قرار می‌داد.
موهای سرش انبوه و با این‌که سن شریفش از شصت سالگی گذشته بود با این حال موهایش کاملا سیاه بود تا آن‌جا که اندک موهای سفیدی که بر سر و صورت ایشان روییده شده بود از بیست تا سی عدد موی سفید تجاوز نمی‌کرد.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سری بزرگ و متناسب داشت.
با چهره‌ای گرد و سفید سپیدی‌ای آمیخته با اندکی سرخی (گلفام)، که چون ماه شب چهارده نورانی و درخشان بود. دانه‌های عرق بر چهره‌اش چون مروارید غلطان بود.
پیشانی‌ای بلند و پهن و در عین حال اندکی متمایل به جلو داشت که درخشش و تابندگی آن چون چراغی روشن مردم را به خود جلب می‌کرد.
ابروان سیاه و باریکش کشیده بود و کمانی که در عین پیوستگی جدا از هم به نظر می‌رسید. میان ابروهایش رگی وجود داشت که به هنگام عصبانیت برجسته و متورّم می‌شد.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دارای چشمانی سیاه و درشت بود و در سپیدی چشمانش کمی سرخی دیده می‌شد.
مژگانش پر مو بود و بلند و برجسته. بینی کشیده و باریک و ظریفش برجسته بود و دارای سوراخ‌هایی تنگ که در وسط آن کمی برجستگی وجود داشت.
محاسن کوتاه و پر پشتش بسیار زیبا بود جز چند تار موی سپیدی که در زیر لب پایینی ایشان قرار داشت، تمامی محاسنش سیاه بود.
گوش حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نه خیلی بزرگ بود و نه بسیار کوچک. گونه‌هایش هموار و کم گوشت و دهانش گشاده و زیبا بود. جوهره صدایش بلند و آهنگ صدایش از همه مردم زیباتر بود و در آوازش گرفتگی‌ای بود. دندان‌های زیبای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سفید و برّاق بود. میان دندان‌های ایشان اندک فاصله‌یی بود که چون سخن می‌گفت چیزی چون پرتو از میان دندان‌های پیشین آن حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیرون می‌جست.
چانه‌ای کوتاه، و متناسب داشت.
زیباترین گردن را در بین مردم دارا بود.
#مبعث
#عید_هدایت_بشریت
#تجسم
#تخیل
@ANARSTORY