‍ #خانه_پدری {بخش دوم} سلام. تویه درواری دله ، یک کَمو که از پاییز شه ، زودی کرسی وامشتن. مشق بَنوِشتِن زیر کرسی مزه دیگری داره ، مخصوصا اگر بیامی بِی پایین کنار (قسمتی از کرسی که پشتی نداره) اینجا دیگه اصلا خسته نَمبی . کرسیمان طوری قِرار گِت ، که پایین کنارش راحِت مِتانستی ایوانی دله ، مَله تا دِروازه را مخبر بی (ببینی ) کتابو دفتِرا وامِشتیم لمه ای سر (روی نمد) دمرو خفتیم ، لینگمانا (پا) تا زانو دِمداتیم کرسی جیر همینجور که مشق نوشتی پاتیج ، کرسی دله برای خودش وازی کرد هر وقت خسته که بِی ، دستاتا چانه ای جیر تکیه دایی ، کمی کیسه های رنگا رنگ انگورا را که ، مَلی دیم (روی درخت انگور)برای روزهای سردتر دَوِستی بییِن (بستن) تُماشا کردی , مِتانِستی اشتلویی چکلا که روبرت به ، تُماشا هاکنی . وسط تنه اشتلویی کوه پایین تر از خط الراسش ، سنگ های بر آمده سیاه رنگ قسمتی از دل کوه شکل های حیوانات مثل اشتر را نشان دا که سرشان طرف اشتلویی تُک اِه و هميشِک بَخفتی یِن ، هر روز و شُو ، صباحی ، نامشان سر این چکل ها ، اشتلویی چکل ، آقاسنجرو و تپه ها یک جور خوشتنشانا به اُما نشان دان ، زُمِستانا وقتی وَرف میامه و روی کوه از وَرف اِسبی به (سفید) دلمان سوت ، نکنه سردشان بَبو . هلامی کوهی سر ایج ویشتِر هُواشناسیا برات پیش بینی کردِن ، تورانه بالاش خفته ، صافه ، از بس چشممان به چکل چکو دَکُفته ، تویه درواری وچا شخصیِتشان چکلا مانه ، که بعدا مِتانِستِن از سختیهای زندگی و روزگار راحِت تِر عبور هاکنن . پِلوار کشانش ، شُونشینش ، صحرا بَشینِش ، تُماشای لانه کِلاغ کشکو ، دسته بَبییِن کلاغها حوز داری سر ، مخصوصا نامشان سرا که با قار قارشان دور هم جمع بین ، باهار و توئِستانی دله ، زُمِستانهای ورفیش ، ورف پاک کنی بُومی سر ، که صدای ورفها ، کروپ ، کروپ ، هومرِتِن(می ریختن) کوچه مله ای دله و هزاران خاطره و زیبایی های طبیعی دیگر که نِمشا همیشا بَگُتِن ، حوصلی تان سر شو ، اما هدُف از این نوشته این به که یک نظِرا گروهی دله مطرح هاکنیم ، مُن نه اختیار دارُم نه مسؤل ، نه گَت تِر . به قول معروف نه ته پیازیم و نه سر پیاز ، فقِط بعنوان یک عضو کوچک همه شما و تویه درواریها نظِر خودما گوئُم . مُن گوئُوم سعی هاکنیم خانه های پدری را تا مِتانیم از دم زیر و رو نکنیم ، شخم نزِنیم ، یک آثاری که دست و پا گیرمان نیه ، همینجور والیم دَبو تا با بَدین این آثار خاطره هامان زنده بُمانه ، چِرو مارمانا کنارشان حس هاکنیم یک کم . بوی چر و مارمان ، بوی وچگیمانا هادی ، خانه پدری ... بطور کلی ممکنه شامل دو دسته بَبو ؛ یک دسته که تویه دروار زندگی کنن و ساکنن که هیچ نظِری نِدارُم هر جوری کارشانی واسری خوبه انجام دین . اما مهاجرین ، آقایان مهاجرین اُما شیم تویه دروار که طبیعت روستا را بِینیم ، نُما بَشیم شهرستانی دله که همش آجر ، بلوک ، سیمان و تیر آهنا بِینیم ، شما شهر ماسوله رشتا بِینین ، روستاهای سنگی کردستانا بِینین ، روستای معروف اَبیانه و جاهای دیگر دیدنی شهر و روستا را بینین ، اگِر هر کدامشانا دست بَزِنِن خِراب بو ، بعضی وقت ها فکر کنیم اگر دیوار باغمانا بلوک سیمانی هاکنیم قشِنگ تِره ، اونیج یک دیوار دومتری که باغی دله اصلا معلوم نَمبو !!! مُن با چند نفِر از عزیزان که خانه پدریشان دالان داشت ، صحبِت هاکردُم آیا عقیده دارین این دالانا خراب هاکنین ، از بعضی ها بِشنُفتُم نه هیچوقت ، این یادگار مایِد بُمانِد ، چقدر خوشحال بَبیُم ، مخصوصا وقتی فقِط در نظر داریم یک درب چوبی قدیمی محکم را از جاش دربیریم و یک در آهنی جاش والیم که ماشین رو ایج نیه ، خیلی از تنورها در یک گوشه ای از خانه قِرار بِگِتین ، اونا را خراب کنیم تا مثلا فضای سبزمان زیاد بَبو ، بِلین سر جاش دَبو ، یک وقت برای تفریحی ایج که بو ، تنورا روشِن هاکنین خانوادگی ، چند تا فتیر خار هاکُنین ، چندتاش ایج بَسوت عیب نِداره ، همان دود و دمه اش که از خانه ای دِله بالا شو بِینین چه حالی داره . لطفا نظرات موافق و مخالف مخصوصا از مهندسین محترم عمران معماری تویه درواری خواهش کنیم نظر تخصصی هادین ، تا به یک فرهنگ عمومی و مورد پسند همه قرار بیگیره . البته با بِساتِن خانه های ویلایی شیک و حالا چند ساختمان چند طبقه که خودش یک تبلیغ برای تویه درواره مخالف نیُم . ادامه دارد... *⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۷ آبان ۹۶ زادگاهم تویه دروار      ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ @gooyesheyelaghatesaddarvaze #آداب‌_و_رسوم‌_ییلاقات‌_صددروازه