🌸🌺🌼 فصل گل #بابونه و #پنیرک #تویه_دروار_زیبا ۱۷ خرداد 1402 *تقدیم شما همراهان عزیز و همیشگی 🌸🌺🌼 ارسال : #حاج_رحیم_رستمیان @zadgahamtuyehdarvar ┄┄┄┄┅═ ═❁✧❁═ ═┅┄┄┄┄ آداب و رسوم«ییلاقات صددروازه» در ایتا @gooyesheyelaghatesaddarvaze اولین کانال فرهنگ جامع«دامغان کهن» پیام #697

‍ ✅ قلعه گُنبُو ، همچنان سربلِند بُمان سِلام . کاش قلعه گنبو زوآن داشت ، مِتانست از گذشته هاش ، از درد دلهاش ، اِز قدیم تِرین اجدادمان ، از اوِّلین علی علی بَگُتِن در نوسال حرف بَزِنه . اگِر چه خشت و گل های دیواراش ، برج و باروش ، سوراخ های دیده بانیش ، از درد و غصه پی کنی های پی در پی داخلیش از دست گنج کنان، در دل شبها با ما حرفها زِنِن ، کاش مِتانِست از تنبِلی و بی مسئولیِّتی کِسانیکه در میان معدن سنگ تویه دروار سنگهای دیوارشا برای مصرف شخصی بَکِندین به اُما معرفی کِرد . قلعه گُنبُو و سایر قلاع تویه دروار میراث تاریخی و فرهنگی با ارزشیِّن که هنوز بقدر کافی قدرشانا نِمدانیم . قلعه گنبو ، چنار دوهزار ساله ، تنها آسیو آبی باغستان و زوآن تویه دِرواری از دوستان قدیمِن ، که در دستان نسل اُما امانِتِن (امانت هستند) . قلعه گنبو تا ایسا ( تا این زمان) با همه نامهربانیها و بیرحمی ها همچنان سرپا بُمانده . در مقابل بلایای طبیعی زلزله ، طوفانها ، باد و باران و تگرگ ، همچنان مقاومِت هاکرده و سر خم نکِرده . هرسال پذیرای میهمانان محلی ، زن و مرد ، پیر و جوان در جشن علی علی اِه و دلش به این جشن کم نظیر با شعار های مذهبی خوشه ، که فِراموش نَبو . هر روز صبح با اهالی باغستان ، گل آرا ، نوراتپه ، قلعه ها ، کوهها و اشتلو و آقا سنجرو و کوهپایه های هِمسایه اطرافش سِلام و علیک کنه . قلعه گنبو ،از حدود پنجاه ، شصت سال پیش هِمسایگان جدیدی پیدا بَکِرده که با اونها همسایه و دوست هابین . تا زمانی که جا و فضا داشته پذیرای میهمانانش بی ، اما دیگه ظرفیِّت پذیرشِش تُمام بَبی . شایِد بخاطر رودروایستی ، مهمان زیادی ایج بِگِته ، قدُم این میهمان روی چشم قلعه گنبو و اینجانب . قلعه گنبو دوست داره همه اهالی و رهگذران، از دور او را خُجی (خوب) تُماشا هاکنِن و پی به تاریخ و قدمت روستا بیفتِن . اهالی و میهمانان ایج دوست دارِن اِز خانیشان ، از کوچه محله ، از باغ و درشان قلعه گنبو آ ، خُجی تُماشا هاکنِن . روستا زیبایی اِش به همین تپه ها ، کوهها و قلعه ها و درختان کهنسالش اِه . راستی وظیفه این نسل حاضر بعنوان امانِت دار میراث فرهنگی و تاریخی چی اِه ؟ آیا مایِد بی تفاوت به میراث باقیمانده گذشتگانمان بیم ؟ کم و بیش شاهد نگرانی دوستان و اهالی تویه دروار خصوصا جوانان با غیرت باغستان اُم که خواستار توجه و جلوگیری از تخریب ، دخل و تصرف ویشتِر قلعه گنبواِن ( میباشند) . در این سالها قبل از برگزاری جشن علی علی ، شاهد اقداماتی از طرف برادران شورای اسلامی و سایر علاقمندان میراث فرهنگی برای حفظ و حراست این قلعه ایم . ازشان ممنون ایم . البته هر گونه تعمیرات بهتره با نظِر کارشناسان میراث فرهنگی بو ، حفظ و حراست از این امانت ها نیاز به خرد ، عزم و خواست جمعی داره . اگه قلعه گنبو را از بلندیهای کوه اُشتلو ، یا آقا سنجرو نُقاه هاکُنیم ، هنوز فضای کافی برای پذیرای میهمانان جشن نوسال و غیره را داره ، بشرطی که مردم بطور دسته جمعی از شورا و نهادهای واگذاری زمین ، قاطعانه بخواهن از واگذاری هر گونه زمین مسکونی، خدماتی و غیره در محدوده قلعه گنبو به افراد ، نهادها و سازمانها جدا خود داری هاکنِن و جلوی هر گونه دخل و تصرف واستارِن . افرادی را بعنوان آبادگران باغستان که مورد وثوق ، دلسوز ، آینده نگر و علاقمند به توسعه و آبادانی روستا اِن ، انتخاب هاکنِن و بهشان اختیار هادین از این میراث محافظت و نگِهداری هاکنِن و ازشان حمایِت هاکنِن . یک خط قرمزی برای قلعه گنبو بَکِشِن . راه ورود و خروج ، جای پارک حداقل سیصد خودرو ، فضای لازم برای برگزاری مراسم با ظرفیت حد اقل هزار نفر را پیش بینی هاکنِن . ماه محرم نزدیکه ، اهالی روستا از اطراف و اکناف برای عزداری به طرُف زادگاهشان سرازیر بِن . در خلال عزاداری برای امام حسین( ع) انشاء الله هسته مرکزی آبادگران باغستان کلید بَخوره . به امید خدا علاقمندان به حفظ میراث فرهنگی و تاریخی با حضور برادران شورا یک نشست عصرانه را در بلندی قلعه گنبو برگزار هاکنِن و خط و مشی آیِنده را ترسیم هاکنِن . " یا علی مدد " به امید روز های بهتِر سرزمین مادریمان . #حاج_رحیم_رستمیان ۸ شهریور ۹۸ 🔘نمای شرقی قسمتی از دیواره های قلعه گنبو باغستان ، در حین برگزاری مراسم جشن نوسال ۹۷ ارسالی: آقای حاج رحیم رستمیان ┄┄┄┄┅═ ═❁✧❁═ ═┅┄┄┄┄ کانال آداب و رسوم ییلاقات صددروازه @gooyesheyelaghatesaddarvaze اولین کانال فرهنگ جامع«دامغان کهن» پیام # ┄┄┄┄┅═ ═❁✧❁═ ═┅┄┄┄┄

✳️‍ میراث تاریخی #چهل_دختران چطوری ؟ (واقع در دهستان دروار ، روبروی پاسگاه نیروی انتظامی ) سلام . میراث تاریخی چهل دختران اِز سؤالُم ناراحِت بَبه ( شد ) جواب بِدا : چه حالی ! چه احوالی !!! بعد پنجاه شصت سال که مُنا اینجان وینی ( می بینی ) ایسا از حال و روزُم خبِر گیری !!! سر راهتان دَبیُم ، از جاده تا مُنی پیش مگه چند قدُم راه اِه ، ماستی زودتِر بییِی ( بیایی ) سراغُم ، مُن که دانُم ، اینبار ایج ماستی نامه به پاسگاه هادی یکدفعه چشمت به مُن ( چهل دختران ) دَکُفت ، روت نَبه ور هادی بَشی !! شایِد فکر کردی اینجان چهل تا دُتِر وَچه ای خانه اه ، ماستی بِینی دُتِران گَت بَبییِن ؟ یا نه ؟ آقا جان بَرو دنبال کارت ، از حال و احوالُم نَپرسیا ، که خیلی از دست شما آدُما ناراحِتُم ، اصلا وقتی یکی از شماها میا نزدیکُم ، تُمام وجودُما وحشِت گیره ، فکر کنم حتما یک نقشه ای پیدا بَکِرده ، بیامی وراندازُم هاکنه , همین که هُوا تاریک هابه ، با بیل و کلِنگ بیا دَکُفه به جانُم ، آقا بَرو خجالِت بَکِش !!! راستش از حرفهای میراث یکه بَخوردُم ، عرض هاکِردُم ، میراث جان مُن که (اینجانب) حرف بدی به شما نزیُم ، چِکا ناراحت هابی ؟ باز ، میراث با ناراحتی بَگُت ، آخه خودت یک نُقاهی به دور و ورم هاکن ، بِین ( ببین ) شما آدما چجوری اینجانا شخم بَزییِین ، از بس هی پایه هاما بَکِندین ، یک قسمِتی از ستون و بدِنه اُم هورتیسته ( فروریخته ) ، دنبال چی دَرین ( هستین) ؟ دنبال گنج درین ؟ آقا گنج خودُم اُم ، که بعد از سالیان دراز سر پا اُم . شما درین از بینِش بُرین . چهل دختران اضافه هاکرد ، باز خدا پدر و مادر خانما را بیامرزه ، تا ایسا نَدیُم (ندیدم) یک خانم به مُن اذیِت و آزار بَرِسانه ، شاید بخاطر اسمُم اِه ، یا چیز دیگه ؟ نِمدانُم . اما شما آقایان فقِط پُز بِداینا بلِدین ( به چیزی افتخار کردن) ، اما از حفظ و حراست میراث تاریخی ، اصلا چیزی بلد نین ، هر وقت ما یک کتابی چاپ هاکنين ، یا دلتان خواهه ارزش روستا تانا این و اونی پیش بالا بَبُرین ، از مُن ( چهل دختران ) نام بُرین . اینکه درست نیه . میراث جان ، مُن ( اینجانب ) همیشِک به فکر حفظ و حراست شما دَرُم . میراث همچنان با عصبانیِت جواب بدا ، آقاجان این کافی نیه ، شما مایِد درد دلُما به همولایِتی هات بَرِسانی ، مردما به شرایطُم حساس هاکنی ، ایسا بیو جلوتِر ، چندتا عکس از اطرافم بیگیر ، عکسا را منتشر هاکن ، مردم بِینِن وضعیت میراث تاریخی چهل دخترانشان در چه حال و روزی اه . شاید بفکر دَکُفِن ، یک کاری هاکنن ، بیان پایه هاما سفت هاکنِن . مُن که در مقابل باد و طوفان ، ورف و وارش و زلزله خوشتنُما حفظ هاکردیُم ، اما امان از دست گنج کنان ، حالُم اصلا خوب نیه !!! عرض هاکردم روی چشم ، باعث افتخاره که با شما عکس یادگاری بیگیرُم ، خدمِت شما ( چهل دختران) عارضُم ، اینجانب به عنوان یک تویه درواری مِتانُم وضعیت اسفناک شما را به سازمان میراث فرهنگی خبر هادیُم ، البته با شناختی که دارُم ، خیلی به آنها امیدوار نیُم ، اینقدر میراث گرانبها دور و بر ، اونها وجود داره و همینجور دَرِن یکی یکی از بین شِن ، فکر نَمکُنُم نوبِت رسیدگی به شما بَرسه . همین چار قدُمیشان ( چند قدمی ) کهن ترین آثار تاریخی جهان ، مثل تپه حصار وجود داره ، چقدر ارزش اونا دانِن ، والا اگه این گردشگران خارجی و تاریخ دانان نَبِن ، بدان تا ایسا چیزی از میراث تاریخی برامان باقی نُماندی به . چهل دختران بَفِرمایی ، پس شما ایج هیچکاره ای ؟؟؟ از اوِل ایج بَگُتُم عموجان بَرو ، دنبال کارت ، عرض هاکردم . نه خواهش کنُم ، ممکنه تویه دِرواری دِله تعدادی انسانهای فرصِت طلُب و طُمَع کار دَبِن ، اما پر از انسانهای دلسوز و دوستدار میراث فرهنگی درن ، اگر مطلع هابِن حتما یک فکری کنن و جلوی ضرِر را گیرِن . همین #درواری دله کلی انسانهای خیر و دلسوز درن ، شورا و دهیاری فعالی داره ، مُن ( اینجانب ) گلایه های شما را انتشار دیُم . میراث چهل دختران کمی آرام بِگِت . خدمتش عرض هاکردُم ، اگر ممکنه کمی از تاریخچه بنا و اطلاعات دیگرت را برام تعریف هاکُن . میراث چهل دختران بفرمایی صد بار برای این و اون تعریف هاکردیُم ، برو همانها را بخوان ، فعلا تو شرایط نامطلوبُم را برای مردم بازگو هاکن ، کافیه !!! ضمن اینکه از شرایط چهل دختران خیلی ناراحت بیُم ، خدا حافظی هاکردم . #همولایتی_های_محترم_میراث_تاریخی_و_فرهنگی_خود_را_دریابیم. *⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۲ فروردین ۹۹ @zadgahamtuyehdarvar ┄┄┄┄┅═ ═❁✧❁═ ═┅┄┄┄┄ آداب و رسوم«ییلاقات صددروازه» در ایتا @gooyesheyelaghatesaddarvaze اولین کانال فرهنگ جامع«دامغان کهن» ┄┄┄┄┅═ ═❁✧❁═ ═┅┄┄┄┄

#زنان_شیردل_تاریخ_تویه_دروار ✅ سِلام مرحوم خانم #ام_نساء فرزند "کربلائی علی اکبر " همسر "مشهدی تقی " از طایفه رستم . *⃣ مقدمه داستانهایی که اِز نحوه زندگی این خانم بِشنوفتیبیوم،مونا وادار هاکِرد از هفت هشت نفِر در موردِش سؤالاتی هاکُنُم، اما تعریف های "عمو حاج غلامحسین رستمیان" شهیدی چِر،یک چیز دیگِری اِه. خدا طول عمرِش بَدی،یک سرمایه ای اومِی بین دَرِه،ایکاش قدرشا ویشتِر بدانیم. با سر پا نگهداشتِن آسیو،بهتِرین تبلیغاتا تویه دِرواری به داره.جمعه ای روز ۲۲ دی ۹۶ بَشیوم خانیشان،دو تائی کرسی جیر هوشِتیم،دوساعِتی گپ و گفت داشتیم.اینقدر شیرین و جِذاب تعریف کُنِه مون که اِز خِنده دل درد بِگِتُم... خب،عمو جان از "مرحوم ام نساء" مشهدی تقی زن،یعنی گَت نه نه اُم چیزی یادته ؟ عمو حاج غلامحسین:عمو جان هی اَری !!!! این زن با پارسائیش و زرِنگیش یک پا دکتر به،اگِر دلمان درد گِت، همین که اوئی پیش گوتیم خالِی جان،مونی دل درد کُنِه،گوت:بَخُس بَخُس، بِینوم چت بَبی؟ وقتی دستِشا اُشکُمی دیم کِشی،اِز بس این دست کار هاکِرده و درشت به،انگار کنی دَرِن آدومی اُشکُما سنگ پا کشِن. یا گوت هیچیت نیه،یا دستوری دا و خار بِیم. (خنده دونفری مان ) "عمو حاج غلامحسین" ادامه هادا: خانم ام نساء دو دانگ آسیوآ شِریک به(از چِرِش ارث بَبُردی به،عَدی به حاج اسحاق بَرِسی)، با مونی مار دو تائی آسیوآ گِرداندِن. شبانه روزی۲۰ مُن آرد کِردِن،که سهمشان شبانه روزی دِلِه فقِط دو مُن آرد به. روباری اُء اُنگُدِرا غَلبه به ،وَچِه را اُء برد. یک روز که دَبییِن آسیویی بندا دَموِستِن، مارُم(مادر حاج غلامحسین)ام نساءای دست سنگ دایِه،ام نساء سنگها را دَمچیه،یکدفعه یک سنگ اِز دستِش هومکُفِه و یک انگشت خانم ام نساء را جوری قطع کُنِه که یک بند انگشتِش قطع بو و فقِط اِز پوستِش اوزان بو... مارُم بی دست پا بو و خیلی تِرسِه! ام نساء یک باشِلو (داس) پیدا کنه و اُن انگشتا که اوزان بَئیبی را با باشِلو بِرنِه و دور دِمداجِه. عَدی گوئِه یک ظرفی دِلِه روغان داغ هاکُنین. همین موقع یکی از دوتِرانِش "خانم گلابی" مش رمضانی زن،سر رِسِه و جیغ و شور کنه. ام نسآء داد زِنِه و گوئِه چِکا شیان شیان کنی!! خُشتِنومی تقصیره،طوری نَبی!! عمو حاج غلامحسین گوت:این زن مارم سید اولاد پیغِمبرا تبرئه هاکِرد. دیگه روغان داغ بَئیبه،که خانم ام نساء انگشت بریده شا،دَمزِنه روغانی دله و گوئِه تومام بَبه و دستِشا دَموِنده... به این ترتیب ملاحظه کُنین یک جراحی هاکرده و انگشت بریدییِش خوب بَبی و خم به ابرو نییِرده. اگِر معطِل بِن تا بیان برسانِنش دکتر و دوا و درمان، حتما انگشتِش عفونِت کِرد. [این یک چشمه از روحیه این خانم] @zadgahamtuyehdarvar یک شو یک وَچییه دو سه سالییِش مریض بی‌،تقی میا خانه، وقتی وچه را وینه خیلی ناراحِت بو. همین موقع مهمان رِسِه خانیشان،بَشه غِذا درِست هاکُنِه،غِذا را که خار هاکِرد و واشت میهمانی پیش،بَشه که وَچِه را سر بَزِنه،وچه ای حال یکدفعه بد بو و وچه زودی میره. اما این خانم این وقت شوو،ناراحِتیشا دِلِشی دله دَمریجه. یک پارچه سرِش دِمداجه،تقی میا وچه ای خبِرا بیگیره،خانم "ام نساء"گوئِه دست نَزِنیا،وچِه عرُق بَکِرده،دستِش نَزِنیا. اُن شوو نِمِله تقی ملتِفت بَبو که وچه بَمرده. صبح که بو صبحانه درِست کنه و میهمانا صبحانه دی . تقی میهمانِشا تا چناری پیش جلو دِمداجه و وَمگِرده وچه ای خبِرا بیگیره. "ام نساء" گوئِه ، دوشنه وچِه بَمُرده... تقی ناراحِت بو،گوئِه پدِر فلان،وچه بمرده اِز دوشنه تا ایسا مونا نَمگوئی؟! "ام نساء " گوئِه هر کاری که دوشنه ماستی هاکُنی ایسا هاکُن ، بَرو قبر کِنا خبِر هاکُن،تا مون کاراشا انجام هادیوم... [ اینیج یک چشمه دیگِر اِز کارهاش ،که سختیهایی مقابل دست و پاشا گم نَمکِرده ...] 💕💕💕💕💕💕 مارُم تعریف کِرد، مون درس زندگیما اِز این زن یاد بِگتیوم. مارشی واری او را دوست داشت. خیلی تعریف هاکِرد ، یکیشا عرض کنم : مارُم گوت ظاهرا یک دوره ای وضع مالیشان خوب نَبی. "ام نساء" دیگی دله اُء دَمکِرده و دیگی اُء را وامِشته کِله ای سر و جیرِشا آتِش کِرده ، که دود از کِلیشان بَشو بالا ،یا اگِر کِسی خانیشان سر زِنِه بِینه دَرِن غِذا خار کُنِن . در حالیکه اِز غِذا خبِری نَبی، بقول معروف دیمِشا(صورتش) با سیلی سرخ کِرده . #ام_نساء و #مشهدی_تقی چهار تا پسِر عباسعلی ، اسحاقعلی ، غلامعلی ، کرم و سه تا دوتِ گل نه نه ، گل بی بی ، گل آبی را تربیِّت و تحویل جامعه هادایِن . روحِشان شاد💐💐💐 *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۸ دی ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar @gooyesheyelaghatesaddarvaze

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 🌺 🍃 ✳️ساخت اولین قهوه خانه در تویه دروار سلام. #مشهدی_رمضان فرزند #مهدی معروف به #محمدی یک کارگر ساده معدن ، مبتکر بِساتِن اولین قهوه خانه دربهترین موقعیت تجاری ولی بلا استفاده محله باغستان تویه دروار بی ، که تا قبل از آن ویشتر محل استراحت چهارپایان بی . موقع شروع بکار بعضی ها گُتِن ، مثل اینکه مشهدی رمضان مخش عیب بَکِرده ، این خِرابه هایی دِله ، دَره پولشا هدِر دی ، ولی او در کارش مصمم تر به . مردم تویه دروار همیشان از دارا و نِدار میهمان دوست اِن ، اگه راه مانده ای بعلت دَوِسته بین راه بشم و ورف و یخ دِهی دله ماند ، مردم روستا بدون اینکه او را بشناسِن ، میردن خانه تا از سرما یا گشنگی اذیِت نَبو . بعضی از این مسافران مسجدی دله خفتِن و قبول نَمکِردِن بَشِن مردمی خانه ، تازه برای آنها غِذا بردِن . اُنگُدِرا ، دهه سی ، حدود شصت سال پیش هیچ خانه ای در باغستان انطرُف خط وجود نِداشته ، از همین خرمِن قدیمی روبرو (ساختمان مخابرات) تا قبرستانی و از اونطرُف از ساختمان تعاونی تپه های کش تا دشتِرخان و از اونجا تا نزدیک آقا میرجبرئیل هیچ خانه ای طرُف شمال خیابان ساخته نَبی . وقتی مشهدی رمضان بازنشست بَبه با مشورِت و موافقت بزرگان محل یک زمین نسبتا هموار و بلا استفاده را برای قهوه خانه در نظر بِگِته و از محل فروش خانیشان به مرحوم حاج علی اکبر ابراهیم پور ، تاسیساتی بنام قهوه خانه را به پا هاکرد . بعدا عمو حاج محمد که پست تویه دروارا داشت ، پشت قهوه خانه خُوشتِنشی واسری خانه و گاراژ بِسات و بعدا آقا سید محمد فرزند آقا میر علی اصغر ، باباشی باغی دله روبروی قهوه خانه یک دکان راه هُندات و این محله از اُنوقت رونِق بِگِت و یواش یواش تپه های کش پی دیگِران خانه بِساتِن ، با این حساب مِشا این محل را رمضان آبادی ایج نام واشتِن و دیگه مسافران بجای بَشین مردمی خانه یا بَخُفتِن در مسجد شییِن قهوه خانه که تا مدتها در زمان حیاتِش قهوه خانه سر پا به ، بعدا مردم زحمتکش ساروی ها با همت تعدادی از بزرگانش جاده بشم را خوار هاکِردن . این جاده نه تنها رفت و آمد خودشانا راحت هاکِرد ، منشا خیر برای رفت و آمد مردم فولا محله ، کیسر و آبادی های دیگه بَبییِن . اُنگُدرا ویشتِر رفت و آمد مردم فولاد محله به شهر و زیارِت از تویه دروار بی . مُن یادُمه ، مرحوم چِرُم چقدر رِفیق بخاطر همین رفت و آمدها در فولاد محله ، اراء و غیره داشت . برادر مرحوم حاج میرزا بنام مراد از اهالی فولاد محله ، برای درس بِخواندِن تا کلاس ششم ، گَت نه نمی خانه ساکن به . اینها را بَگُتُم بِینین مردم تویه دروار از قدیم الایام از محلات همجوارشان جلوتر دَبین . فِراوانی ماشین و بهبود جاده ها ، یواش یواش مشتری قهوه خانه را کم هاکِرد . اما مشهدی رمضان با این نبوغ و تشخیص درستِش باعث آبادی محله های جدید بَبی . ایسا جمعیِت ساکن شمال جاده از محله اصلی باغستان ویشتِرِن ، فقِط دعا هاکُنیم قلعه گُنبو و سایر قلعه های تویه دروار تخریب نَبِن ، که یکی از زیبائی های تویه دروار اِن . مشهدی رمضان یک خواهر هم داشته بنام #لیلا که به عمه لیلا معروف بی . یک زن زرنگ و سرشناس در محل هولار زندگی کِرده ، در محل قهوه خانه قدیم . ایسا سه تا از فرزندان مرحوم مشهدی رمضان ، آقا مهدی ، مرحوم آقا رضا علی و آقا عید علی خانه دارِن ، الحمد لله از این خاندان بزرگ پسران و دخترانش خانمها (مرحوم زهرا ، خدیجه ، کبری ، بانو و خاتون ) فرزندان خدمتگزاران خوبی تحویل جامعه بَبی . روح مشهدی رمضان و همسر وفادارش خانم #گلابی رستمیان ، شاد . برای وَچا و وَچه زانانِش از خداوند متعال سِلامِتی و توفیق آرزو کنیم. *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۸ دی ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ آداب و رسوم "ییلاقات صددروازه"‌ @gooyesheyelaghatesaddarvaze ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄

عروس چقدر قشنگه ... سلام: ✍ عروس چقدر قشنگه ، ایشالا مبارکش باد، الهی قربون خدا برم ، عجب عروسی مفصلی ، همه را هم دعوت کرده، حالا خیلی ها روشان نمیشه بیان بیشینند و کف بزنند  شادی کنند ، دیگه تقصیر خدا نیست و همگی با هم بگن کف بزنید و شادی کنید ، ببینید حالا چه میشه ... ❄️ قربون خدا اینقدر این عروسی شاد و شنگ  بود ، پرندگان هم از لانه هاشان بیرون آمده در حال رقص و آواز هستن ، نقل و نبات بود که مثل برف از آسمون بر سر عروسا می ریخت، عروس خانم ها هم تو پوست خودشان نمی گنجیدند ، آقا ، خانم ، دخترخانم ، آقا ‌پسر  آی  گوگوری ، مگوری، آی تازه عروس و داماد،حضرت عجل آقای سالمند ، اخماتو باز کن ، تو هم دعوتی ، خانم بزرگ سخت نگیر بیا وسط هیچیت نمیشه بیا وسط، با آقاتون  ، با بچه هات ، با نوه هات یکخورده بشین و پاشو کن ،  بازی کن، بابا ول کن ، یکروز هم شده ، چند ساعت هم شده  ترا بخدا قسمت می دم غم و غصه ، چه شو د ، چه نشودا ، بریز دور ، همش که نمیشه بار غم و غصه را تو این دنیای به این قشنگی بدوش بکشیم ، کی گفته تو شادی نکنی ، ولا کسی بهت نمی خنده ، تاز ه اگه آقایان و خانم های سالمند بیان وسط گود و شاد باشند. همه میگن ببین !!! ببین ،یاد بگیر ین ، تازه  عروس ، به داماد اخمو و خجالتیش  میگه  ببین ، دود از کنده بیرون میاد آقا چه اشکال داره صدای این شادی که مزاحم کسی نمیشود ، به پلیس شکایت کنند، تازه خودم هم از صدای شادی کلاغ ها متوجه این عروسی تو پارک شدم ، لباس گرم پوشیدم  از خونه زدم بیرون ، عجب معرکه ای ، هوش از سر آدم ... داخل پا‌رک ، تزئین به این زیبایی ندیده بودم . ❄️ لطفا تو دلتان بد راه ندید ، یک وقتی عصبانی شوید ، می خواستم امتحان کنم ، زود قضاوت نکنید ، اصلا عروسی آنچنانی که خدای نکرده تو فکرتان زودی  تجسم کردید ، نیست ، بابا یک روز برفی را میگم ❄️⛄️ راستی چرا بچه ها دوست دارند  آدمک برفی درست کنند ☃️ چرا اغلب مردم دوست دارند برف بازی کنند ، اگر یکخورده ، خودشانا آزاد بزارند  و خودشانا سانسور نکنن می فهمند،  آنها هم برف بازی را دوست دارند ، دیگر مانع برف بازی دیگران هم نمی شن بسم الله ، چقدر دوست داشتم در یک روز برفی مثل روز  ۸  بهمن  صدتا مرد سالمند ۷۰  تا ۹۰ ساله ، با عبا و پالتوشان ، با صد تا خانم سالخورده ۷۰  و ۹۰ ساله که ۴۵  تا ۵۰ ساله نشان میدن می آمدند توی همین  پارک،برف بازی می کردن و بچه ها و نوه هاشان  دور  تا دور پارک می ایستادن   و کف می زدند و می گفتن ، باریکلا بابا بزرگ داد می زند باریکلا مامان بزرگ و شادی و لذت را از بزرگان خود یاد می گرفتن ، همش که نصیحت ، چه بکن ، چه نکن  نمیشه ، و بعد بچه ها می رفتن از گلوله های برف پدر بزرگ و مادر بزرگ یک آدم برفی درست می کردند و یک مجسمه شادی برای آیندشان که سفید و یک رنگه و پیام خوشبختی را داره،   درست کرده ، و کنارش عکس می گرفتن ،تا نوبت به تازه عروس ها و تازه داماها  می رسید  آنقدر برف به سر و گردن هم می زدند  تا  داخل لباسشان پر برف شود  تا حسابی  یخشان باز شه. از آنطرف آقای سالمندا می بینم که دستشا روی سینه اش گرفته، ترسیدم جلو رفتم از بچه اش که مرد میانسالی بود ، سؤال کردم ، خدای نکرده مشکلی برای پدر بزرگ  پیش آمده ، پسرش گفت نه پدر خیلی  از صحنه ها خوشش آمده از ته دل داره می خنده ، از آن خنده های که معلوم نیست خنده است یا گریه خدا را شکر. گفتم پدر حالت خوبه  گفت،  خیلی عالیه ، یاد بچگی و نوجوانی افتادم و امروز یک بار دیگر مثل بچه ها شدم و سبک  ، گفتم چند سالته ، گفت ۹۰ سال ، ایشالا سی سال دیگه که حق قانونیت هستش ،  خدا بهت عمر،  همراه با شادی و شور و شعف مثل امروز بده ، بقیه اش  دیگه  با خودت و خدای تو  خدایا ممنونیم از نعمت های بیکرانت   خاطره یک روز پر برفی  و پر حرفی!!! #حاج_رحیم_رستمیان ۹ بهمن ۹۶ کانال تویه دروار بزرگ متحد ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ کانال ' آداب و رسوم ییلاقات صددروازه ' در ایتا @gooyesheyelaghatesaddarvaze ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄

🌳🌳 #درختکاری 🌳🌳 گویش تویه درواری سلام هی!!! راست هابین !!!، راست هابین ، !!نه🌳🌳 مثل اینکه حالیشان نَبه ،سلام دار و درختا با شما اُم 🌳 وَرِستین ، بابا ورستین ( برخیزید ، برخیزید ) چقد خُسین ( می خوابید ) اصلا دانین چند ماه خُوتان بَبُرده !!!! ( خوابیدین) اوه یییییههههه، آخرای ‌ پائیز،، به( بود) که با بادهای نه نه سرما ، بَشِین تو لاک خودتان و بَخُفتین ، یعنی هنو خو سیر نَبِین؟ ( خواب سیر نشدین) هی درختان ، با شما ام ،🌳 مگه صدای وزش بادهای موسمی بهارا نِمِشنوئین ؟؟ عزیزان دار و درخت ، درسته بخاطر کرونای منحوس نِمتانیم مثل گذشته پهلوتان بییم ( بیاییم ) و عمو نوروز با لباس های قرمز رنگ و کلاه سیاهش نیامی(نیامده) اُمِی به بخوانه : عمو نوروز آمده ، سالی یکروز اومده ، اما اُما منتظر گلهای بهاری شما درختانیم ، روز شماری کنیم ، اگه مثل گذشته شور و حال عید و عید دیدنی ، دسته روی و مارغانه جنگیا نِداشته بیم ، دلمان برا بَدین( دیدن) گلهای بهاری لک بَزی ، درسته تو فصل زُمِستان ایج تو گل فروشی ها گل دارِن ، قر بون خدا ، اما گلهای صحرایی ، گلهای دارو درخت و سبزه ها ، گلهای باغچه چیز دیگری اِه . چند روزی اِه بادهای موسمی با خودش بوی گل و گیاه بهارا برامان میره ، نگران شما ایم ، تا اِز خُو زُمِستانی راست هابین و دنیا را گل افشانی هاکنین ، گلهای زرد به ژاپونی پیش باز بیامین ، عیب نِداره اگه گل ایج نِداشته بین ، برگ سبزتان حالمانا جا میره ، درختان عزیز بُبَخشید ، مُن دانُم بادهای باهاری تا بیدارتان نکنن ، دست از سرتان نَمکِشِن ، هر روز از صبح تا نامشان به سراغتان میان ، خوشتِنِتان دانین روز پانزدِه اسفندا روز درختکاری اسم گذاری هاکردین ، زیبایی شهر و روستا ، باغ و بستان به سرسبزی شما بستگی داره ، پیشینیان اُما از هزاران سال پیش هرسال با زحمت دار بکاشتیِن ، اُما از سایه و حاصلشان استفاده کنیم ، مثل درخت چنار هزارساله باغستان ، درختان گردو تنومند و غیره . اُما با هم رِفیق ایم ، اگه اُما نبیم ( نباشیم ) شما زنده نین ، اگه شما نبین ، اُمِی زندگی مختل اه ، همانطور که دانین دوستان دیگری ایج داریم ، که همه لازُم و ملزوم هم اِن ( هستند) اون دوستان هم منتظر حضور سبز شما ان ، باد ، باران و زمین ، چشمه سارها ، آهای درختان کوچولو ، حال شما چطوره ؟ نزدیکای عید مییِیم سراغتان ، تا شما را بَبُریم جای اصلی و دایمی را نشانتان بَدِیم (بکاریم) هم ولایتی ها روز درختکاری را فِراموش نکنین . 🌳راستی سعی هاکُنین از درختان اصلاح شده با بار دهی بالا استفاده هاکنین🌳 آب و هوای ولایت ما طوریه که تا ۱۵ روز بعد از عید مِشا درخت بِکاشتِن ، پدران ما بهترین روز درختکاری را روز طبیعت یعنی سیزده بدر دانِستِن ، هر باغی دله را نُقاه کِردین صاحبانِش سور ساتا ناهارا میردن باغی دله ، وچا تاب بازی کردن ، چر و مارمان درختکاری کردن . یادمان بو ، تو باغات درخت حاصلی بکار یم ، اما در کوچه و خیابان بهترین درخت ، تو (توت) و سنجه اه ، که درختان مقاومی اِن و به اُو هم زیاد نیاز نِدارِن ، سایه انداز خوبی ان ، باز بستگی به سلیقه و محل کاشت درخت داره ، کنار رودخانه ها درختان بید و ون ، اِسپی دار مناسبه ، که ضمن سرسبزی از تخریب دیوار و باغا از خطر سیل جلوگیری کنه . ✍ #حاج_رحیم_رستمیان ۱۲اسفند ۹۹ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ کانال ' آداب و رسوم ییلاقات صددروازه ' در ایتا @gooyesheyelaghatesaddarvaze ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄

گویش و رسومات عید نوروز در تویه دروار مارغانه پِتِیی(تخم مرغ پخته) سِلام بهانه ای برای تعریف یک آسانو با زوآن شیرین تویه دِرواری. یکی از کارهای خانمها قبل اِز عید نوروز بَپِتِن(پختن) حدود صد تا مارغانه عیدی به اِ . عیدی مارغانه،رنگ و بوی دیگِری داره،ویشتِر وقتها موقع بَپِتن مارغانه،بسته به سیلقه خانمها مُرغانیشان یکجور رنگ داشت؛ یکی با نوراس ، یکی با پوست پیاز ، یکی با کاه(سفال گندم )، یکییج سفید ، بعضی ها که سلیقه و حوصله ویشتِری داشتِن،با دَپیچین پارچه گل منگلی، مارغانه ایچ ، رنگ گل و نقشه پارچه را بخودش گیره، که اِز همه قشِنگ تِره. برای اینکه مطمئن بَبِن مارغانه بَپِته ، مارغانه را زِمینی سر وامِلن با دو انگشت سبابه چرخانِن ، اگر مارغانه خوب بَچِرخی معلومه بَپِته ، کال مارغانه زِمینی سر نَمچِرخه. عیدی مارغانه جای پول هاداین عیدیا گِت و کارا راحِت کِرد ، این چقدر پول هادایه ؟اون کم هادیه!! خانمها حساب کار مارغانیشانا داشتِن ، چند دسته نوروزی روز اوِّل عید و چند دسته نوروزی روز دُیُّم میان عید دیدنی . معمولا هر دسته ای به شش تا مارغانه یک باشقابی دِلِه،کنار وامِشتن ،پرده ای پشت یا طاقچه ای دِلِه. خدا به تویه دِرواری روحانی ها عمر هادی ، بعد اِز انقلاب، خیلی جاهایی واری ، عید نوروزا طق لق نکِردِن ، مارغانه جنگی به ، سخت گیری نکِردِن،که این قماره، فلانه ، بَمِدانه ، وگرنه جُوانا عید دیدنی هایی دله کمتِر شرکِت کِردِن. یک رسم و رسومات ، یک فرهنگ که سالها در بین مردم رواج داره ، نِمشاست (نمیشه)با یک سیلقه یکدفعه از بین بَشو , عید نوروز،سیزده بدر،مراسم نوسال و غیره در بین مردم یک ریشه ای داره. مردمی واسری یکنوع دلخوشی اه،وجود همین مراسمات ، یکمقداری مردما دور هم نگهداشته،پسر و َچا عاشُق مارغانه رنگ کرده عید نوروزِن ، اگِرتنهایی یا چر و مارشانی هِمراه بیان عید دیدنی ، خانم خانه یک مارغانه را با احترام وامِله جلویش ، همینکه دسته نوروزی سفره سر هومشینِن ، انبار دار دسته که مارغانه ها را یک دستمال یزدی دله جمع هاکرده ، مرغهایی خبِرا گیره ، خلاصه به صاحب خانه فهمانه ، سهمیه مارغانه را مرحمِت هاکُنین ، انبار دار حساب مارغانه ها با تعداد نفِراتا داره. برای اینکه دسته نوروزی شل نبِن ، چند دفعه وعده تقسیم دی ، عَدی میا وامِستاره دری پیش و به هر نفِر یک مارغانه دی . مارغانه جنگی کوچه و پس کوچه ای دله رونق گیره ، تویه درواری های زبل از قبل از عید به دنبال پیدا هاکردن تشنویی(مرغی که تازه شروع به تخم گذاری کنه) مارغانه درن,تشنویی مارغانه خوردتِره( کوچکتره) اما پوست سر و ته مارغانه سفت تِره. آدُمهای خبره مارغانه جنگی،مارغانه را با بَزین مارغانه ای سر به دِندانشان ، از میزان سفتی مارغانه پی بُرِن . یک اصطلاع در بین اوشانا دَرِه که گوئِن چکلی واری اِ . همینکه وینِن یک مارغانه دستت دره ، گوئِن هوشین ، اُنهایی که بلِدِن ، چنان مارغانه را بین شصت دستشان و انگشت سبابه گیرن که نالاجی فقِط یک سانت سر مارغانه اِز بالا معلوم بو . ثابت هابی پوست سر مارغانه از همه جاش سفت تِره ، زرنگها چند دفعه مارغانه را بالا و پائین بُرِن تا حُواس طرفا پرت هاکنِن ، اگِر بِتانِن بجای مارغانه ای سر،مرغانه ای کش را زِنن، هر کامین که بِشکِست ، بایِد هوشینه ، این دفعه ته مارغانه را دستشانی دله گیرن . مارغانه جنگی که شروع بو ، کار به این سادگی نیه ، اطرافیانیج با تشویق و کرکری بِخواندِنِشان،مارغانه جنگیا جِذاب کُنِن ، و یک بَگو بَخِند حسابی راه هُمکُفه. با یک باهانه کوچِک،کلی بگو و بخند پیش میا. .... .... .... یک مارغانه جنگی دیگِری قدیم ها رسم به که قِطار وامِشتِن ، نوع حرفه ای تِرِش به ، معمولا قلایی پشت،جلوی مخابرات باغستان،درمیانده و کربلایی میرزا بابایی خانه ای پیش در سراج محل حرفه ای ها به، که هرکِسی نِمتانِست با اینها بَجِنگه. تویه دِرواری ها معمولا تا سیزدِه بدر هر روز یک مارغانه را با نعنا نوش جان کِردِن ، اُنیج تویه دِرواری مارغانه که زردیش پر رنگ تِره. خلاصه مارغانه استفاده های زیادی داشت ، خانم ها خبِرگیری و مبارِک پا(مبارک باد) زائو ایج شش تا مارغانه را چادرشانی جیر گِتِن و شییِن مبارِک پا. قدیم ها اگِر میهمانی رِسی یک طِلایی(خروس) سر بِرنییِن ، هیچکِس مثل طِلاکوله (خروس تازه بالغ) خوشحال نَمبه ، یک نفِس راحِتی کِشی و اِز فِردا مرغ هایی شاه به و عقده هاشا طلاکوله هایی سر در میرد. خواهشا این رسم و روسومات مارغانه ، مرغ و طِلا ،به گوش دولِتی ها نَرِسه وگرنه باز گران تِرش کنِن. اُنوقت دیگه دسته ها انتطار مارغانه را اِز صاحب خانه نِداشته بن... به امید دیدار در عید نوروز. *⃣ *⃣ *⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۱۲ اسفند ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار ┄┅┅❅●☆eitaa☆●❅┅┅┄ @gooyesheyelaghatesaddarvaze آداب‌ورسوم‌ییلاقات‌صددروازه

‍ #خانه_پدری {بخش دوم} سلام. تویه درواری دله ، یک کَمو که از پاییز شه ، زودی کرسی وامشتن. مشق بَنوِشتِن زیر کرسی مزه دیگری داره ، مخصوصا اگر بیامی بِی پایین کنار (قسمتی از کرسی که پشتی نداره) اینجا دیگه اصلا خسته نَمبی . کرسیمان طوری قِرار گِت ، که پایین کنارش راحِت مِتانستی ایوانی دله ، مَله تا دِروازه را مخبر بی (ببینی ) کتابو دفتِرا وامِشتیم لمه ای سر (روی نمد) دمرو خفتیم ، لینگمانا (پا) تا زانو دِمداتیم کرسی جیر همینجور که مشق نوشتی پاتیج ، کرسی دله برای خودش وازی کرد هر وقت خسته که بِی ، دستاتا چانه ای جیر تکیه دایی ، کمی کیسه های رنگا رنگ انگورا را که ، مَلی دیم (روی درخت انگور)برای روزهای سردتر دَوِستی بییِن (بستن) تُماشا کردی , مِتانِستی اشتلویی چکلا که روبرت به ، تُماشا هاکنی . وسط تنه اشتلویی کوه پایین تر از خط الراسش ، سنگ های بر آمده سیاه رنگ قسمتی از دل کوه شکل های حیوانات مثل اشتر را نشان دا که سرشان طرف اشتلویی تُک اِه و هميشِک بَخفتی یِن ، هر روز و شُو ، صباحی ، نامشان سر این چکل ها ، اشتلویی چکل ، آقاسنجرو و تپه ها یک جور خوشتنشانا به اُما نشان دان ، زُمِستانا وقتی وَرف میامه و روی کوه از وَرف اِسبی به (سفید) دلمان سوت ، نکنه سردشان بَبو . هلامی کوهی سر ایج ویشتِر هُواشناسیا برات پیش بینی کردِن ، تورانه بالاش خفته ، صافه ، از بس چشممان به چکل چکو دَکُفته ، تویه درواری وچا شخصیِتشان چکلا مانه ، که بعدا مِتانِستِن از سختیهای زندگی و روزگار راحِت تِر عبور هاکنن . پِلوار کشانش ، شُونشینش ، صحرا بَشینِش ، تُماشای لانه کِلاغ کشکو ، دسته بَبییِن کلاغها حوز داری سر ، مخصوصا نامشان سرا که با قار قارشان دور هم جمع بین ، باهار و توئِستانی دله ، زُمِستانهای ورفیش ، ورف پاک کنی بُومی سر ، که صدای ورفها ، کروپ ، کروپ ، هومرِتِن(می ریختن) کوچه مله ای دله و هزاران خاطره و زیبایی های طبیعی دیگر که نِمشا همیشا بَگُتِن ، حوصلی تان سر شو ، اما هدُف از این نوشته این به که یک نظِرا گروهی دله مطرح هاکنیم ، مُن نه اختیار دارُم نه مسؤل ، نه گَت تِر . به قول معروف نه ته پیازیم و نه سر پیاز ، فقِط بعنوان یک عضو کوچک همه شما و تویه درواریها نظِر خودما گوئُم . مُن گوئُوم سعی هاکنیم خانه های پدری را تا مِتانیم از دم زیر و رو نکنیم ، شخم نزِنیم ، یک آثاری که دست و پا گیرمان نیه ، همینجور والیم دَبو تا با بَدین این آثار خاطره هامان زنده بُمانه ، چِرو مارمانا کنارشان حس هاکنیم یک کم . بوی چر و مارمان ، بوی وچگیمانا هادی ، خانه پدری ... بطور کلی ممکنه شامل دو دسته بَبو ؛ یک دسته که تویه دروار زندگی کنن و ساکنن که هیچ نظِری نِدارُم هر جوری کارشانی واسری خوبه انجام دین . اما مهاجرین ، آقایان مهاجرین اُما شیم تویه دروار که طبیعت روستا را بِینیم ، نُما بَشیم شهرستانی دله که همش آجر ، بلوک ، سیمان و تیر آهنا بِینیم ، شما شهر ماسوله رشتا بِینین ، روستاهای سنگی کردستانا بِینین ، روستای معروف اَبیانه و جاهای دیگر دیدنی شهر و روستا را بینین ، اگِر هر کدامشانا دست بَزِنِن خِراب بو ، بعضی وقت ها فکر کنیم اگر دیوار باغمانا بلوک سیمانی هاکنیم قشِنگ تِره ، اونیج یک دیوار دومتری که باغی دله اصلا معلوم نَمبو !!! مُن با چند نفِر از عزیزان که خانه پدریشان دالان داشت ، صحبِت هاکردُم آیا عقیده دارین این دالانا خراب هاکنین ، از بعضی ها بِشنُفتُم نه هیچوقت ، این یادگار مایِد بُمانِد ، چقدر خوشحال بَبیُم ، مخصوصا وقتی فقِط در نظر داریم یک درب چوبی قدیمی محکم را از جاش دربیریم و یک در آهنی جاش والیم که ماشین رو ایج نیه ، خیلی از تنورها در یک گوشه ای از خانه قِرار بِگِتین ، اونا را خراب کنیم تا مثلا فضای سبزمان زیاد بَبو ، بِلین سر جاش دَبو ، یک وقت برای تفریحی ایج که بو ، تنورا روشِن هاکنین خانوادگی ، چند تا فتیر خار هاکُنین ، چندتاش ایج بَسوت عیب نِداره ، همان دود و دمه اش که از خانه ای دِله بالا شو بِینین چه حالی داره . لطفا نظرات موافق و مخالف مخصوصا از مهندسین محترم عمران معماری تویه درواری خواهش کنیم نظر تخصصی هادین ، تا به یک فرهنگ عمومی و مورد پسند همه قرار بیگیره . البته با بِساتِن خانه های ویلایی شیک و حالا چند ساختمان چند طبقه که خودش یک تبلیغ برای تویه درواره مخالف نیُم . ادامه دارد... *⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۷ آبان ۹۶ زادگاهم تویه دروار      ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ @gooyesheyelaghatesaddarvaze #آداب‌_و_رسوم‌_ییلاقات‌_صددروازه

#مراسم_تاسوعا_و_عاشورای_تویه_دروار ▪️▪️▪️▪️▪️ به مناسبت ایام تاسو عا و عاشورای حسینی،بخش اول؛ سنت های مذهبی در ایام سال خصوصا درماه های محرم و صفر میراث ارزشمندی است ، که از بزرگان دین و نیاکان ما در جا جای کشور پهناور ایران به فراخور اوضاع و احوال آن منطقه ، شهر و روستا بر جای مانده است ، که در هیچ یک از کشورها ی دنیا در بین ملت ها وجود ندارد که اینچنین موجب تقویت ، وحدت ، اتحاد ، همبستگی و معنویت ملی آن ها گردد. در این بین مراسم های سنتی دو روز تاسوعا و عاشورا در ایران از پایتخت گرفته ، تا مراکز استانها ، شهرستان ، شهرها و روستاهای سراسرکشور جایگاه ویژه ای دارند . مردم دینمدار روستاهای تویه دروار نیز همانند سایر روستاها و شهرها برای شرکت در مراسم محرم از اقصی نقاط کشور سر از پا نشناخته به زادگاه خود مراجعت و طبق سنت دیرینه خود در کنار خانواده و همشهریان به عزاداری می پردازند ، روز هایی که همه اهالی ساکن و مهاجر حضور دارند و برای پذیرائی از عزاداران حسینی در شب و روز از یکدیگر کوی سبقت می گیرند. برگزاری مراسم تاسوعا و عاشورا در تویه دروار بگونه ای طراحی شده است ، که انس و الفت ، همبستگی و اتحاد در بین طوایف، اقوام ، و محله ها همواره حکم فرما باشد و هیچکدام از اقوام از این گردونه خارج نباشد ، تجمع آنان در مساجد جامع برای استماع سخنرانی مذهبی و مشاهده مراسم تعزیه خوانی بگونه ای است که محل ویژه ای برای آنان پیش بینی شده است ، خوشبختانه در بین اهالی محترم تویه دروار احترام به خانواده شهداء و بزرگان دین و محل و همچنین احترام و پایبندی به سنن گذشته ، آداب و رسوم همچنان پا بر جا است ، امیدواریم این رویه و اخلاق برای رشد و آبادانی و تقویت بنیه معنوی روستا بیش از گذشته ادامه یابد . مقبره دو امام زاده در دو نقطه دهستان وجود دارد، امام زاده مطهر (ع) واقع در دشتبو و امام زاده آقا میر جبرئیل(ع) در تویه (پاشا) که مورد احترام همه اهالی بوده و اهالی محترم در هر فرصتی که بدست می آورند به قصد زیارت به آنجا مشرف می شوند ، وجود مزار شهدای والامقام منطقه در محوطه این دو امام زاده بر شکوه و عظمت این دو مکان مقدس افزوده شده است ، لذا به همین اندازه به میزان دلبستگی و پیوستگی مردم روستا ها به این دو نقطه اضافه شده است . از گذشته دور این دو نقطه بهترین محل اتصال ، یکپارچگی ، تجدید وحدت و دوستی بین اهالی هدف گذاری و تا نسل امروز هر سال بهتر از گذشته مراسم آن روز اجراء شده است ، وظیفه همگان است تا این سنت حسنه بنحو شایسته حفظ و آبیاری و به نسل های بعد انتقال یابد. #مراسم_روز_تاسوعا اهالی منطقه تویه دروار که با حضور اقوام و نزدیکان و مخصوصا جوانان برومند در محل شور و حال بیشتری برای عزاداری کسب کرده اند و هرسال اجتماع بیشتری را تشکیل داده از دور ترین نقطه شرقی مسجد چهارده معصوم (ع) محله باغستان (تویه) از صبح زود با صدای علی –علی و پخش نوحه خوانی صدای طبل ، اهالی گرد هم آمده و در دستجات عزاداری سینه زنی و زنجیر زنی با شور و حرارت خاصی ، به حرکت در آمده و پس از گذشتن از کوچه ها و مناطق مسکونی محل بعدی ، (محله گل آراء) در محل مسجد جامعه تویه دروار حضور می یابند و مورد استقبال هیت های سینه زنی محله های گل آرا ، پاشا ، درمیانده ، آقا میر جبرئیل ، مستقر در محل قرار می گیرند و سپس به همراه یکدیگر ، اجتماعی بزرگتری از زن مرد ، پیر جوان را تشکیل داده ، بطور پیاده و بعضا سواره (سالخوردگان ) به سوی روستای دشتبو به مقصد امام زاده مطهر حرکت می کنند ، و در نزدیک امام زاده مطهر (ع) با توقفی کوتاه ، تا پیوستن همه عزاداران به جمعیت ، دستجات تجدد سازمان نموده و بطور منظم در دستجات طولانی تر به حرکت در می آیند ، عشق و علاقه قلبی مردم به امام حسین (ع) و یارانش و عظمت این دستجات عزاداری توجه هر بیننده ای را بخود جلب می کند . عزاداران مورد استقبال هیات های عزاداری اهالی محترم دهخدا و دشتبو مستقر در ورودی روستاِی دشتبو قرار گرفته و با جملات هماهنگ میزبان : ( #سینه_زنان_شاه_دین_خوشآمدید–خوشآمدید ) مواجه و پس از عبور سینه زنان روستاهای تویه اهالی محترم دو محل دشتبو و دهخدا نیز در پشت سر آنان با تشکیل اجتماع بزرگتر به سوی امام زاده روانه می شوند سینه زنان ، با مشاهده گنبد امام زاده با حرارت و شور حال مضاعف به زنجیر زنی و سینه زنی می پردازند ، جمعیت واقعی تویه دروار را در دو روز تاسوعا و عاشورا می توان ارزیابی کرد. ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ #حاج_رحیم_رستمیان 24 شهریور 96 زادگاهم تویه دروار .┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ @GooyesheYelaghateSaddarvaze #گویش_سرزمین_کهن_ایران @gooyesheyelaghatesaddarvaze #آداب_و_رسوم_ییلاقات_صددروازه

‍ ✳️ خاطره ای از سه راه قوشه قدیم سلام. بزرگتر ها خاطرات زیادی از قهوه خانه قدیمی قوشه و آب انبارش دارند . برای دسترسی به شیر آب این آب انبار میبایست چهل ، پنجاه پله آجریش را پایین می رفتیم . آب بسیار خنڪ و گوارایی داشت ، میگفتند آب آن از آب تویه دروار پر میشود . سقف آب انبار فضای وسیع خوبی برای استراحت و نشست و برخاست دسته جمعی مسافران و زوار حج ، ڪربلا و مشهد بود . ڪسی مانع استراحت مردم در این مڪان نمی شد . حدودا هشت ساله بودم (حدودا هفتادسال پیش) یڪ شب را در روی سقف آب انبار قوشه به اتفاق اقوام نزدیڪ و افرادی ڪه برای پیشواز حجاج آنسال آمده بودند استراحت ڪردیم . نیمه شب با وزیدن بادهای خنڪ ڪویری در زیر چادر دستبافت عمه نازنینم مرحوم #گلابی پناه برده ، همراه با نوازش مهربانانه اش شب را به صبح رسانده و مشتاقانه منتظر ورود حجاج بودیم . چهار نفر حجاج ، #حاج_اسحاقعلی ، #حاج_علی ، #حاج_ڪرم_رستمیان( پدرم ) و #حاج_علیرضا_ڪلانتری بوسیله ماشین شخصی مرحوم #علی_اصغر ساڪن تهران برادر خانم مرحوم #حاج_محمدتقی_رستمیان به قوشه رسیدند . در آن زمانها خودرو سواری بسیار ڪم و نایاب بود . همه با شور و شوق زاید الوصفی بعضا با اشڪ شوق حجاج خود را زیارت ڪردند . حجاج پس از استراحت ڪوتاهی در قوشه ، سوار همان ماشین شده و به طرف تویه دروار حرڪت ڪردند . حال همه حجاج خوب و شاداب بود ، دقیقا بخاطر ندارم از تویه دروار تا قوشه و برگشت با چه وسیله ای آمده بودیم ، با خودرو یا با چهارپا ( الاغ و قاطر ) . در آن‌زمانها رفتن حج نوبتی نبود ، پدرم با هفت هزار تومان راهی سفر مڪه شد . این عدد خاطرم هست ، چون همین مقدار پول را از دسترنجش در مقابل شن و ماسه شسته ای ڪه تحویل دستگاه ذوب سرب بالاتر از مدرسه داده بود طلبڪار بود ، پس از دریافت طلبش با همان پول راهی سفر مڪه شد . ڪلی سوغاتی به همراهش آورد . از جمله یڪ دست ڪت و شلوار سفید رنگ اندازه تنم ، ڪه تا آن روز چنین ڪت و شلواری نپوشیده بودم . حجاج در روستای صح و دروار هم مورد استقبال قرار گر فته ، در روستای تویه رسم بود مردم در محل دُل دُلی پاماله ‌پایین تر از دو سر ڪوچه، پشت باغ مشهدی گل بابا تجمع ڪرده ، با اسپند دود ، چاوشی و قربانی از حجاج و زوار ڪربلا و مشهد استقبال می ڪردند . اما گوشه ای از مشاهدات آن سالهای خودم (بچگی) از قهوه خانه قوشه را عرض ڪنم : قهوه خانه قوشه به وسیله یڪ خانم و آقای سمنانی اداره میشد . اولین بار بود ڪه مشاهده ڪردم یڪ خانم برای مسافرین و راننده ها چای و غذا سرو میڪند . قسمت غربی قهوه خانه خیابان نسبتا عریضی وجود داشت ڪه بلوار نادرشاه نام داشت . بعدها خودروهای سرویس تویه دروار در این خیابان پارڪ میشدند . اولین ماشین سواری را ڪه در تویه دروار چند سال بعد سوار شدم ، خودرو سواری بنز عمو شاه محمد بود ڪه درب های طرف راننده و شاگردش از جلو باز میشدند . مشاهده خودروهای سنگین عبوری از جاده اصلی قوشه مخصوصا دوازده چرخ ، برایم بسیار جالب توجه بود . نحوه پارڪ ڪردن خودروهای سنگین ، پیاده و سوار شدن راننده ها ، طرز نشستن آنها روی تخت یا صندلی قهوه خانه ڪه یڪ یا دو پای خود را جمع ڪرده و به استراحت می پرداختند ، برای ڪسی ڪه تاڪنون ڪمتر ماشین سنگین دیده ، تردد خودروهای سنگین و اتوبوس بسیار جذاب بود . ڪار آنها ( رانندگان ) را بسیار سخت و هنرمندانه تجسم میڪردم ، همینطور هم هست ، تمام حرڪات و سڪناتشان ، طرز گفتگو با قهوه چی و دستوراتشان به شاگرد ، غذا خوردن و سفت ڪردن ڪمربند بعد از غذا خوردن و حرڪت نیم تنه بالا همراه با یڪ نیمچرخ و بالا ڪشیدن شلوار و.. ..... بخاطر می سپردم ، دقت میڪردم ، چگونه خودرو را روشن می ڪنند ، گاز می دادند ، خارج شدن دود از لوله اگزوز تا حرڪت و تعویض دنده ، با تغییر صدای موتور و برخاستن خاڪ پشت سرشان را همچنان با دقت تمام به تماشا ایستاده تا از نظرم محو شوند ، به دور دستها نگاه میڪردم تا ماشین سنگین دیگری را در حال نزدیڪ شدن به قهوه خانه پیدا ڪنم ، فڪر میڪردم راننده های ڪمی چاق تر و میانسال با ڪلاه شاپو بهترین راننده ها هستند . از دور و غیر محسوس به ارزیابی آنها می پرداختم ،،،، تا قصه ای دیگر از سه راه قوشه قدیم ، خدا نگهدارتان باد . *⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۸ آذر ۹۹ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار ┄┄┅┅❅❁ایتا❁❅┅┅┄┄ @gooyesheyelaghatesaddarvaze #آداب_رسوم_ییلاقات_صددروازه

#تراز بخش اول سلام ۱۵ مرداد روز نوسال یک میزان و معیاری برای اهالی محترم تویه درواری ، برای سر و سامان دادن بعضی از کار هایشان بود. یک مناسبت روز #تراز دامداران بود که در روز نوسال یا چند روز قبل یا بعد با قول و قرار قبلی برای اندازه گیری مقدار شیر گوسفندهایشان تعیین می شد . همه دامداران گله در آن روز به محل ایستگاه تابستانه گوسفندان ( #خیلخانه ) حاضر می شدند. خیلخانه گوسفندان معمولا از روز شصت عید با تعین یکنفر بعنوان #مختاباد شروع بکار می کرد . مختآباد یکنفر آشنا به کار دامداری و تهیه محصولات گوسفندی مثل ماست ، کره ، کشک و سیچو بود. ایستگاهای تابستانی معمولا نزدیک چشمه ها ، در یک یا چند اطاق حدود ۷۰ یا ۶۰ متری گلی ، با یک تعمیرات جزیی هر ساله راه اندازی می شد. چندین اجاق بزرگ برای گرم کردن شیر ، طبخ دوغ و آب کشک و یک سکو برای تولم زدن ، از ضروریات اولیه بود . حدود پنجاه و پنج سال پیش بود که خیلخانه گله گوسفندهای ما در سیاه کوه همجوار "کلاته حاج محمدتقی" برقرار شده بود . روز تراز برای مختاباد بخاطر حضور دامداران گله روز پر کار و مهمی بحساب می آمد. در روز تراز رسم بر این بود که یک ناهار چرب و پر گوشت آماده شود. یگ گوسفند بزغاله یا گولار (بزغاله یکساله) را اول وقت سر بریده و گوشتش برای ناهار آماده میشد. پوست این حیوان هم برای نگهداری کره مورد استفاده قرار می گرفت. صاحبان دام یکی یکی پیاده یا با الاغ مربوطه از راه می رسیدند . بعضی از آنان سوار بر الاغ تا جلوی درب خیلخانه نزدیک می شدند و رفت و آمد را مختل می کردند. مختاباد ضمن خوشآمد به آنها میگفت ، عمو جان این خر را دویست متر دورتر با ریسمان ببند تا خرها با هم دعوا نکنند . اسباب صبحانه از قبل آماده بود ، نان کلوا (ضخیم و ده سانتی ) که وسطش هم حسابی پخته شده ، کره ، سر شیر ، ماست پرچرب فراوان ، مثل بعضی از رستوران های طرقبه مشهد، محدودیتی برای مصرف وجود نداشت. از آنطرف در کنار اجاق ، کتری مسی سیاه رنگ پر از آب جوش و یک قوری چای ، چندین استکان و نعلبکی آماده بود . بعد از یکساعت راه پیمایی ، چای با صبحانه ، ته لیت ماست و کلوا در لاک چوبی مزه ای می داد!! در بین آن یک لقمه نان کلوا آمیخته به کره ، حسابی حال آدما جا می آورد . داخل خیلخانه دیگ های بزرگ ماست و دوغ ، روی طاقچه ها تاس های سرشیر ، کیسه های پر از کشک خشک شده و یک پوست پر از کره، لم چوخا، وسایل چوپانان ، سنگ و ترازو خود نمایی می کردند . یکی از مالداران مشغول بهم زدن سیچو مایع بود تا سفت شود و هر از گاه یک انگشت سیچو را به دهنش می گذاشت ، می گفت به به !!! چه ترشه!!! مختاباد از راه خیر خواهی می گفت: عمو جان مراقب باش!! قره قروت اینجوری خیلی برنده است و شکم راه انداز!! به مشکلی بر نخوری!! مختاباد مردی صبور ، خوش اخلاق و با آن شرایط ساختمان بسیار تر و تمیز بود . چون هم سن و سال داییم علی اکبر بود ، او را دایی صدا می زدم و دوستش داشتم . ^به من گفت دایی جان اگر صبحانه نمخوری! چند تا سطل اووء ازچشمه بییر.^ سطلها را گرفته ، روانه چشمه شدم. یک قلاده سگ سیاه و سفید با دهن گشادش که از گرما نصف زبانش را بیرون آورده و له له می زد ، نگاه غضب آلودی به من داشت . طوری که جرات نمی کردم مستقیم تو چشماش نگاه کنم . به هرحال با احتیاط دو سه بار ، آب آورده و داخل یک دیگ بزرگ ((برکر)) ریختم ، تا مختاباد به من گفت دایی جان دستت درد نکنه، ان شاءالله عروسیت. صدای زنگوله گله گوسفند از دور به گوش می رسید . با کمی دقت آنها را دیدم ، دوست داشتم اول از همه چبش سفید رنگی که بنام من نامگذاری شده بود ببینم . به طرف چشمه آب و استخر رفتم . از بالای تپه گوسفندان دوان دوان بسمت آب هجوم آورده و دور استخر دایره وار شروع به آب خوردن کردند . بعضی ها که خیلی تشنه بودند ، دو دست خود را تا کرده و نیم خیز شده تا بیشتر از آب استفاده کنند . در این بین چبش خودم را دیدم . با قد کشیده با یک ابهت خاص با قدم های شمرده ، جلوی گوسفندان در حرکت است . گاهی با خم کردن چونه اش بسمت گردن و حرکات سرش ژست رییسی و بزرگی خودش را به بقیه نشان می داد . بخاطر گرما میش ها همه سرشان را زیر دنبه و دوپای یکدیگر گرفته اصلا سر و کله شان دیده و شناخته نمی شد . همه سرها پایین در یک صف حرکت می کردند ، تا به محل همیشگی استراحت رسیدند. سگهای گله هم از راه رسیده و سر استراحت در سایه اطاق خیلخانه با کمی غر و لند به یکدیگر جا خوش کرده ، تا حدودی رفت آمد را با ترس مواجه می کرد . ۱۰ تا ۱۲ نفر از مردان صاحبان دام هم به جمع ما اضافه شده بودند و یک بانو محترم هم کمر بسته و بسیار فعال در آن جمع بیشتر از دیگران به مختاباد کمک می کرد. 📝 #حاج_رحیم_رستمیان زادگاهم تویه دروار ┄┅❅❁سروش/ایتا❁❅┅┄ @A_R_Saddarvaze #آداب_رسوم_صددروازه