💠ذلت‌پذیری در مکتب تصوف💠 🔸یکی از صفات ممدوح و پسندیده که در قرآن و روایات بدان تأکید شده، داشتن عزت و اقتدار است که صوفیان تقرب به خداوند را در ذلت‌پذیری و خوارشدن با انجام اعمال پست می‌دانند، که این مسئله جهالت و تسلیم محض مرید نسبت به اقطاب را می‌رساند که هر عمل خوار و ذلیلی را حاضر هستند انجام دهند. 🔻ابوالقاسم قشیری از سران صوفیه، در رساله خود درباره‌ یکی از آداب سلوک گفته: «استاد بر مرید شرط می‌کند که ذلت را بر عزت اختیار کند.»[1] 🔻همچنین بایزید در برنامه سلوک یکی از مریدان خود، به او سفارش می‌کند: «این ساعت مو و محاسن خود را بتراش و لباسی از گلیم بر تن کن و کیسه‌ای پر از گردو بر گردن بیاویز و به بازار برو و کودکان را جمع کن و به آنها بگو اگر کسی به من یک سیلی بزند یک گردو به او می‌دهم...» [2] ♻️آیا این از عزت است که شخصی به دیگران بگوید به من سیلی بزنید؟ 📚پی‌نوشت [1]. قشیری، عبدالکریم بن هوازن، الرسائل القشیریه، المعهد المرکزی للابحاث الاسلامیه، پاکستان، ص65. [2]. عطار نیشابوری، تذکره الاولیا، انتشارات صفی علیشاه، تهران، 1375 ش، ج1 ، ص124. #نقد_تصوف #عزت #بایزید_بسطامی 🔰 @adyanuniv 🔰