تفاوت «خدای قرآن» با خدای «تورات» و «انجيل»؟ نگاهى كوتاه به عهدين كافى است تا بر ميزان سستى توصيفات خدا در تورات دست يابيم، كه او را در حدّ بى ارزش ترين مخلوقات تنزّل مى دهد و در ساحت قدسى و والاى او دست اندازى هايى نامربوط دارد. اين داستان آغاز آفرينش است كه در «سفر تكوين» به گونه اى زشت و تحريف شده آمده است و خداى آفريننده و برتر را در آنجا در رقابتى سخت با مخلوق خود و تلاشى نافرجام مى يابيم: «پس خداوند خدا آدم را گرفت و او را در باغ عدن گذاشت تا كار آن بكند و آن را محافظت نمايد. و خداوند خدا آدم را فرموده گفت از همه درختان باغ بى‌ممانعت بخور؛ اما از درخت معرفت نيك و بد زنهار نخورى؛ زيرا روزى كه از آن خوردى هر آينه خواهى مرد». تورات اين سخن خداوند را دروغى مى داند كه آدم و حوّا را بدان فريب داد تا مانند او آگاه از امور نشوند و در حكومت و حكمرانى بر جهان با او رقابت نكنند؛ اما «شيطان» حقيقت را در اين ماجرا به آنها گفت: «مار به زن گفت هر آينه نخواهيد مرد؛ بلكه خدا مى داند در روزى كه از آن بخوريد چشمان شما باز شود و مانند خدا عارف نيك و بد خواهيد بود»! اما قرآن دليل نهى از خوردن ميوه از درخت را خطر رنج و سختى در زندگى مى داند كه در صورت خوردن از درخت در انتظار آنها بود؛ دستورى ارشادى كه به مصلحت خود آنها بود: «مباد كه شما را از بهشت بيرون كند تا به رنج افتيد [يعنى در سختى ها و مشقت هاى زندگى؛ پس از اين عيش و نوش و آسايش كنونى]». و اين شيطان بود كه به ايشان خدعه زد و دروغى رسوا به كار بست: «شيطان گفت: پروردگارتان شما را از اين منع نكرد، جز براى آن كه مبادا دو فرشته گرديد يا از جاودانان شويد * و براى آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعاً از خيرخواهانِ شما هستم * پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد؛ پس چون از آن درخت [ممنوع] چشيدند، برهنگى هاشان بر آنان آشكار شد و به چسبانيدن برگ هاى [درختان] بهشت بر خود آغاز كردند». بنابراين، آن كه دروغ گفت و رسوا شد شيطان بود؛ چنان كه در قرآن آمده است؛ اما تورات عكس اين را مى گويد. تفاوت ديگر اين است كه بنابه گزارش قرآن، آدم و حوّا پيش از آن كه شيطان گمراهشان سازد تا لباسشان را بركَند و عورت هايشان را بديشان بنماياند، تن پوشى داشتند كه آنها را مى پوشاند. به عكس تورات ـ البته تورات ساختگى ـ كه آنها را برهنه فرض مى كند كه خود نيز نمى دانستند برهنه‌اند، و وقتى از درخت خوردند فهميدند، و در پى پوشاندن خود با برگ هاى بهشتى برآمدند. گويا خدا ايشان را چنان آفريده بود كه چونان حيوانات، بى هيچ احساس شرمى، برهنه باشند، و شيطان بود كه آنها را از اين غفلت و بى خبرى به درآورد. تفاوت سوم در اين است كه قرآن خداى را ارج مى نهد كه رحمت او بر سر همه بندگان گسترده است، حتّى بر سر كسانى كه به خويش ستم كرده اند كه نبايد از رحمت او نوميد شوند. قرآن مى گويد: «إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ». و آدم را نيز بخشوده و با همه كوتاهى كه در از ياد بردن توصيه خدا و تخلف از آن داشت، او را برگزيده است؛ «ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى». همچنين او را وعده فرموده كه در طول زندگى خود و فرزندانش در زمين مشغول رحمت پيوسته و عاقبت فراگيرشان گرداند؛ «فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يَحْزَنُونَ». اين همه به معناى آن است كه بركات الهى بر زمينيان تا ابد ادامه دارد؛ برخلاف آنچه در تورات آمده كه آدم مورد خشم هميشگى خداوند است، و زمين براى آدم و همسر و فرزندانش تا ابد نفرين شده خواهد بود؛ «پس به سبب تو زمين ملعون شد». آرى خداوند در توصيف قرآن، با بندگان خود بخشش و مهربانى و مهرورزى روا مى دارد؛ اما در توصيف تورات با ايشان كينه ورزى و عناد و انتقام دارد. پس كجاست آن همسانى خيالى كه اثبات مى كند سخنان ساختگى يهود منبع اصلى قرآن است؟ 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0419885 #خدا #آدم #حوا #بهشت #زمین #قرآن #تورات #انجیل #عهدین #میوه_ممنوعه #علم #شیطان #غضب #رحمت #مهربان #رنج __