- - - ꧁بر مــــدار عشـــ♡ــــق꧂ - - - ✨♥️|| #پارت22 مشتی محكم به صورت محمد خورد و از پشت پرت شد روی زمـين. سـرش خورد به ديوار سيمانی و چون به صندلی بسته شده بود، نتوانست از جا بلند شود. بازجو داد كشيد: «بلند شو!» محمد تلاش كرد بلند شود، اما نميتوانست. هـم چشـمانش بسـته بـود، هـم دستهايش. آن هم به صندلی آهنی! بازجو جلو آمـد،موهای محمـد را گرفـت وكشيد و او را از زمين بلند كرد. محمد لحظه ای ايستاد. صندلی آهنی كه به او بسته شده بود،سنگين بود و محمد مجبور شد بنشيند. بازجو با لحنِ آرامی گفت: «ببين پسرجان، ما همه چيز را در مورد تو ميدانيم. ميدانيم كه سرباز فراری هستی ميدانيم بچه تهرانی، ميدانيم به چه قصدی ميرفتي عراق. اما می خـواهيم همـه چيز را از زبان خودت بشنويم». ـ آخر چی را از زبان من بشنويد؟ گفتم كه داشتم ميرفتم دنبال جنس آوردن. بازجو داد كشيد و لحظه ای بعد دو نگهبان آمدند. دستهای محمد را از صندلی باز كردند و او را كشان كشان با خود بردند. طنابی به مچ پای محمد بستند و او را وارونه از سقف آويزان كردند. چشـمان او هنوز هم بسته بود. وارونه تاب می خورد و دور خودش می چرخید .يكـی دو ساعت اول زیاد سخت نبود. امـا چنـد ساعتی گذشت، دل و روده اش ميخواست از حلقومش بزند بيرون. سرش گيج ميرفت و دنیا پیش چشمانش سياه شده بود. انگار كاسه سـرش را باسـرب پـر كـرده بودند سنگین بود و ميخواست از سنگينی و فشار بتركد. گاهی خودش را شل ميكرد و اجازه ميداد كه راحت بچرخد. به چيزی هم فكر نميكرد. اما نميتوانست اين حالت را زيـاد ادامه بدهد. #تکه_ای_از_آسمان🍃 زندگینامه شهید محمد بروجردی♥️