#وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها بازهم روضه ی زینب همه جا ریخت بهم حال و روز همه ی اهل سما ریخت بهم   بازهم پیرهنی را به سر و روش کشید آسمان تیره شد و حال هوا ریخت بهم   زیر خورشید نشسته به خودش میگوید به چه جرمی همه ی عزت ما ریخت بهم؟   اشک هایش چقدر حالت مادر دارد… آه … از بی کسی اش کرب و بلا ریخت بهم   لحظه ی آخر عمرش دل او بی تاب است کهنه پیراهنی از آل عبا ریخت بهم   میرود تا به برادر برسد اما حیف… گریه هایش همه ی مرثیه را ریخت بهم   یاد آن لحظه ی بی طاقتی گودال است نیزه آمد که تن خون خدا ریخت بهم   #پوریا_باقری

#وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها ای زینب! ای که بی تو حقیقت زبان نداشت خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت بی تو حیا به خاک زمین دفن گشته بود بی تو شرف ستاره به هفت آسمان نداشت در باغ وحی بین دو ریحانه رسول رعناتر از تو فاطمه سرو روان نداشت تو عاشقی چو یوسف زهرا نداشتی او چون تو عاشقی به تمام جهان نداشت بی تو شکوفه های شهادت فسرده بود  بی تو ریاضِ عشق و وفا باغبان نداشت آگاه بود عشق، که بی تو غریب بود اقرار داشت صبر، که بی تو توان نداشت در پهندشت حادثه، با وسعت زمان دنیا سراغ چون تو زنی قهرمان نداشت تاریخ صابران جهان جانگدازتر از قصّه صبوری تو داستان نداشت هفتاد داغ بر جگرت بود و باز خصم تنها نه از سخن، ز سکوتت امان نداشت گر پای صبر و همّت تو درمیان نبود اسلام جز به گوشه عزلت مکان نداشت کاخ ستم به خطبه توگشت زیر و رو تابی به پیش قلّه آتش فشان نداشت این غم کجا بَرَم که گل دامن رسول آبی به غیر اشک غم باغبان نداشت شبها گرسنه خفت و نماز نشسته خواند سهم غذاش داد به طفلی که نان نداشت او دخت مادریست که از جور دشمنان حتّی کنار خانه خود هم امان نداشت روزی به زیر سایه پیغمبر خدای روزی به جز سر شهدا سایه بان نداشت زینب اگر نبود، شجاعت به گور بود زینب اگر نبود، شهامت روان نداشت زینب اگر نبود، وفا سرشکسته بود زینب اگر نبود، تن عشق جان نداشت زینب اگر کمر به اسارت نبسته بود آزادی این چنین، شرف جاودان نداشت زینب اگر نبود پس از کشتن حسین گلدسته صفا به صدای اذان نداشت "میثم" هماره تا که به لب داشت صحبتی حرفی بجز مناقب این خاندان نداشت #استاد_غلامرضا_سازگار

شعر شهادت حضرت زینب (س) برای تسلیت به امام زمان (عج) دلم گرفته از این انتظار طولانی به پشت پرده غیبت چقدر می‌مانی سرم فدای قدم‌های تو بگو امشب کجا برای غم عمه روضه میخوانی؟ فدای شال سیاهت که دور گردن توست چقدر مثل دل عمه‌ات پریشانی  به یاد غربت زینب دو دیده‌ات خون است دلت شکسته‌ترین شد امامِ بارانی به گوشه‌ای ز نگاهت بیا بخر ما را به پای درد دل عمه‌ات ببر ما را ⚑⚑⚑⚑ و قبل از اینکه مرا هم از این سرا ببرید کمک کنید مرا سمت کربلا ببرید تمام قامت من را شکسته داغ حسین  کمک کنید مرا دست بر عصا ببرید درآن غروب فدایش شدم؛ قبول نکرد  اگر که قابلم اکنون مرا فدا ببرید کمی ز خون دل عمه رنگ بردارید برای موی سفیدم کمی حنا ببرید به خیمه سوختم اما دوباره می‌سوزم در آفتاب اگر بستر مرا ببرید کنار بستر من روضه‌ای بخوانید و مرا میان همین اشک و گریه‌ها ببرید همان که خون سرم پای نیزه‌اش می‌ریخت مرا به دیدن خورشید نیزه‌ها ببرید  همان کسی که سرش زیر دست و پا افتاد مرا به شُکوه از آن شام پُر بلا ببرید مرا لباس اسیری کفن کنید و سپس حسین حسین بگویید و کربلا ببرید. رحمان نوازنی

|⇦•برادر کجایی؟ امون از جدایی... #زمزمه و توسل ویژۀ شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها برادر کجایی؟ امون از جدایی هنوز خواب میبینم، عزیزِ دلم! روی نیزه هایی، عزیرِ دلم ! فدای نگاهت، فدا اشک‌ و آهت جامونده دل من، عزیرِ دلم ! توی قتل گاهت، عزیرِ دلم ! *روضه ی حضرت زینب امشب اینه:...* تنها حسین‌ جان ای کشته ی حسادتِ دنیا حسین‌جان لب تشنه کُشتنت لبِ دریا حسین‌جان تنها حسین‌جان بی سر حسین‌جان من وصدا زدی زیر خنجر حسین‌جان میشنیدم‌ اونجا ناله ی مادر، حسین‌جان بی سرحسین‌جان چه زجری کشیدم تا که شمر رو دیدم نِشِست روی سینه ات دیگه اون لحظه جایی رو‌ ندیدم یه نامرد اَذون داد، عباشو تکون‌داد سرت رو روی دست، به لشگر نشون داد قلبم‌ شکستو دیدم‌ که با چکمه روی سینه ات نشستو با نیزه ای داداش راه گِلوتو بستو قلبم شکستو از دستِ شمرِ هرچی که میکشم از دسته شمرِ اونی که سینه ی تورو‌ شکسته شمرِ از دستِ شمرِ حسین‌جانم! حسین‌، جانم! حسین‌جان! اگر کشتن چرا آبت ندادن تورا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن برجسم‌صد چاکت نکردن حسین‌جانم! حسین‌، جانم! حسین‌جان! به یادت در نوای آب آبم چونان تو زیر تیغ آفِتابَم تو راحت خفته ای در خانه ی قبر ولی من از غمت خانه خرابم لباس تو در آغوشم برادر صدایت مانده در گوشم برادر تو‌ماندی بی کفن بر خاک صحرا چگونه من‌کفن پوشم برادر حسین‌جانم! حسین‌، جانم! حسین‌جان!

|⇦•به گُل های زینب آب ندادن... #روضه و توسل ویژۀ شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها الهی همیشه ناموست در آرامش باشه، الهی همیشه ناموست در امنیت کامل باشه، وقتی سهل ساعدی توی شهر شام سلام داد به زین العابدین، امام زد زیر گریه، گفت: آقاجان! سلامتون کردم‌ گریه میکنید، فرمود: آخه از کربلا تا شام‌ تو تنها کسی هستی که به ما سلام‌دادی... یعنی هرکی به ما رسید، ناسزا گفت.... باید از این غم بمیریم زینب رو به مجلس شراب بردن... علی وقتی میخواد زینب رو سر مزار پیغمبر ببره میگفت: حسن‌جان! روشنایی هارو‌ کم‌ کن کسی قد و بالای زینب رونبینه... یا امیرالمؤمنین شما کجا بودی ببینی وسط بازار شام رقاص ها دور محمل زینب حلقه زدن... آقا زین العابدین به سهل ساعدی فرمود: آیا میتونی برا ما کاری کنی؟ گفت: آقا من نوکر شمام هرچی بگید انجام میدم، فرمود: اگه پول داری بده این نیزه دارا این سرهارو از محمل ها جلوتر ببرن، تا به بهونه سَرها به نوامیس ما نگاه نکنند... این خانومی که می بینید، یه روزگاری وقتی میخواد از محمل پایین بیاد، عباس جلوش زانو‌ میزنه، داداش ها و برادر زاده ها دورش رو میگرفتن... روزگارچه کرد با زینب!؟ اینقدر تک‌ و تنها شده بود، عبدالله همسرش میگه: گوشه ی خونه‌ هی گریه میکرد، آب میدید گریه میکرد... بهترین طبیب هارو براش آوردن، بعضی هاشون که‌ نگاه کردن خِبره بودن، گفتن: این زن غمِ دوریه یه کسی رو داره، باید ببرید یه جایی، ببرید یه باغی، بستانی، یه آبی ببینه، گلی ببینه حالش عوض شه... دست زینب رو عبدالله میگرفت همچین که وارد اون‌ بوستان شدن یه نگاه به گل ها کرد، گفت الان حالش خوب میشه، اما یه وقت بی بی زینب شروع کرد گریه کردن، خانوم‌ جان‌ چی شده؟ فرمود: عبدالله! اگه به این گل ها آب نَدید چی میشن؟ خانم‌جان! اگه به این گل ها آب ندیم زود پژمرده میشن... صدا زد عبدالله! سه روز توی کربلا به گل های زینب آب ندادن، با لب تشنه سر از بدنشون جدا کردن...

|⇦•غارت بود‌وآتیش... #سینه_زنی و توسل ویژۀ شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها غارت بود و آتیش، خیمه دود و آتیش من هم تنها بودم همراهم آهم بود، دورم‌ نامحرم بود من هم تنها بودم بهارم می رفت، تو که‌ می رفتی قرارم می رفت، تو‌ که‌ می رفتی تو رو از من گرفتنو، ازت مونده یه پیرهِنو کاش همون شب با رقیه، می بردی با خودت منو ای تکیه‌ گاه‌ِ من، چشمای تو روشن من بی محمل رفتم‌ با جامه ی پاره، گوشِ بی گوشواره منزل منزل رفتم‌ نبودی ای یار، ببینی مارو میونه بازار ندیدی سیلی خوردنو، کجاها مارو بُردنو تو رو از من گرفتنو، ازت مونده یه پیرهِنو کاش همون شب با رقیه، می بردی با خودت منو یک‌ و سال ونیمِ با، این روضه ها تنها روزا رو شب کردم‌ از شهر شام‌ اِی داد، هروقت یادم افتاد از غصه تب کردم‌ لبت چوب میخورد، همون جا ای کاش که زینب می مُرد همه اشکام و دیدنو، نگم‌ از نِی کشیدنو کاش همون شب با رقیه، میبردی با خودت منو تو رو از من گرفتنو، ازت مونده یه پیرهِنو کاش همون شب با رقیه، می بردی با خودت منو .