#امام_حسن_زمینه #شهادت_امام_حسن 🎤

🍀🍀 زمزمه امام رضایی 🍀 تو کعبه و قبله رو به مرقد تو نماز گداها رو به مشهد تو یه عمره که غبطه میخورم آقاجون به حال کبوتر های گنبدتو من کی هستم نوکر و غلامت یه آهوی افتاده در دامت بی همتایی شاه دوسرایی تو علی بن موسی الرضایی حریم تو بهشت من رقم خورده باعشقت سرنوشت من الا یا ایها السلطان تویی شمس الشموس عالم آقاجان رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم بریدم و مایوسِ دلم آقاجون تو حسرت پابوسِ دلم آقاجون خودت میدونی که از همون کوچیکی به لطف تو مانوس دلم آقاجون دل بیتابه صحن گوهرشادت دارالشفاء پنجره فولادت واسه زائر وامیکنی آغوش کنار تو میشه غم فراموش من و حاجت روا کرده آقا نگاهت سنگ قلبم و طلا کرده الا یا ایها السلطان تویی شمس الشموس عالم آقاجان رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم رضاجانم امیری و امید دل فقیری بدی و خوب و باهم آقا می پذیری یقین دارم آخر باتموم بَدیم سرازیری قبر دستم و میگیری لطفی کن به دلی که بیتابِ کرم تو بی حدو حسابِ ازکوچیکی دلم زیر پاتِ کربلای من گیر امضاته نظر داری تو به هردل نرفته دست خالی از درت سائل الا یا ایها السلطان تویی شمس الشموس عالم آقاجان 🍀 ✍️ 🍀🍀

#زمزمه #واحد #امام_رضا

داروی دردم شده زهر اعدا راحت شدم می روم نزد زهرا دیگر نبینم به كوچه به هر جا ، دستی كه زد از جفا مادرم را آه ، دلم پاره پاره ز غم هاست آه ، دلم تنگ دیدار زهراست ای ، حسن جان ** داد از غم بی وفایی مدینه كرده اثر بر دلم زهر كینه شد قاتلم همسرم ای خدایا ، بنشسته داغی دگر روی سینه آه ، میان غریبان غریبم آه ، كه در خانه هم بی حبیبم ای ، حسن جان 🎤حسین روشنازاده #شهادت_امام_حسن

تو عقیق یمنی حب الحسن اجننی تو خوده پنج تنی حب الحسن اجننی تو امیر جمل و مثل علی صف شکنی چو هوا گشت پریشان و حسن آمد از آن سمت به میدان و از این سمت دل لشکر دشمن همه شد مضطر و نالان و علی داد به شیر نر خود یکسره فرمان که بزن بُرقَعِ خود را تو حسن جان و بسوزان و بسوزان و حسن جان و به آتش بکشان خانه ی شیطان که پریشان بشود این شتر سرخ و بخوابان همه ی قائله را تا بدانند که مثل پدرت صف شکنی خوده پنج تنی عقیق یمنی یل حیدر حسنی حب الحسن اجننی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

#واحد #امام_حسن

کرم نگو آقای کریمان جهانی حرم نگو قلبم حرمت در دل و جانی تو سراسر همه حُسنی حَسَناتی داری من به عشق شما اویس قرنی سیدالکریم حسن ابن فاطمه زینت نوکریم حسن ابن فاطمه **** به سائل میبخشی تموم زندگیتو غلامتم سر میدم اگه بهم بگی تو پاداشاهان جهان ریزه خور سفره ی احسان حسن منم از خیل مریدان فقیران مسلمان پریشان حسن رزق ما بی شک حلال است که خوردیم فقط نان حسن واجب السلام حسن ابن فاطمه عزت مستدام حسن ابن فاطم ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

#زمینه #امام_حسن

اشعار شهادت حضرت امام رضا(ع) ای که اعضای تو از زهر جفا می لرزد با زمین خوردن تو ارض خدا می لرزد بارها پا شدی و باز به خاک افتادی با زمین خوردن تو عرش خدامی لرزد به خدا ناله تو کی به مدینه برسد خواهرت تا شنود آه تو را می لرزد پسرت آمده و روی تو را می بوسد لحن غمبار جواد ابن رضا می لرزد جگرت سوزد و رویت به کبودی بزند پلک چشمان تو اینگونه چرا می لرزد به روی خاک ولی سینه تو سنگین نیست تا رسد روضه به صحن تو صدا می لرزد بی حیا، چکمه به پا، تیغ به دست آمده است چه شنیده است به گودال چرا می لرزد این جگر گوشه زهراست که بی یار شده وسط این همه سرنیزه گرفتار شده .

اشعار شهادت حضرت امام رضا(ع) - حسن لطفی ناله اي بر لبم از فرط تقلا مانده سوختم از عطش و چشم به در وامانده باز دلتنگ جوادم كه در اين شهر غريب به دلم حسرت يك گفتن بابا مانده دست و پا مي زنم از بس جگرم مي سوزد به لب سوخته ام روضه ي زهرا مانده جان به لب مي شوم و كرب و بلا مي بينم كه لب كودكي از فرط عطش وا مانده مادرش چشم براه است كه آبش بدهند ولي از حرمله آنجا به تماشا مانده شعله ورمي شوم از زهر و حرم مي بينم كه در آتش دو سه تا دختر نو پا مانده دختري مي دود و دامن او مي سوزد رد يك پنجه به رخسار مهش جا مانده اين طرف غارت و سيلي و نگاه بي شرم آن طرف بر سر نيزه سر سقا مانده حسن لطفی

مانند مادرت شده ای قد خمیده ای آقا چرا عبا به سر خود کشیده ای با درد کهنه ای به نظر راه می روی مانند مادرت چقدر راه می روی خونِ جگر به سینه به اجبار می دهی راهی نرفته! تکیه به دیوار می دهی داغ غریبی تو، نمک بر جگر زند خواهر نداشتی که برایت به سر زند این جا مدینه نیست، چرا دل خوری شما در کوچه های طوس زمین می خوری چرا با «یاعلی» به زانوی خسته توان بده خاک لباس های خودت را تکان بده مقداری از عبای شما پاره شد، ولی... نیزه نزد کسی به تو از کینه ی علی این جا کسی به پیرهن تو نظر نداشت فکر و خیال گندم ری را به سر نداشت وحید قاسمی

آسمان زیر پرت بود زمین افتادی یک عبا روی سرت بود زمین افتادی نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید نه کسی دور و برت بود زمین افتادی صورتت خاکی و دستار و عبایت خاکی مادرت در نظرت بود زمین افتادی زهر از جان تو آقا جگرت را می خواست آتشی بر جگرت بود زمین افتادی ناله می کرد جوادت به سرش می زد آه اشک در چشم ترت بود زمین افتادی مثل یک مار گزیده به خودت پیچیدی خوب شد که پسرت بود زمین افتادی ولی افسوس به میدان دل خون برد حسین نیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین مسعود اصلانی

انگور سرخى سبز کرده دست و پایت را تغییر داده حالت حال و هوایت را اى خاکِ عالم بر سرم حالا که مى‏آیى از چه کشیدى بر سر و رویت عبایت را؟ تو سعى خود را مى‏کنى و باز مى‏افتى این زهر خیلى ناتوان کرده است پایت را وقت زمین خوردن صدا در کوچه مى‏پیچد آرى شنیدند آسمانى‏ها صدایت را وقتى لبت خشکید و چشمت ناتوان‏تر شد در حجره‏ى در بسته دیدى کربلایت را در حجره‏اى افتاده‏اى و تشنگى دارى تو کربلاى دیگر در حال تکرارى قسمت نشد خواهر کنار پیکرت باشد بد شد، نشد امروز بالاى سرت باشد بد جور دارى روى خاک از درد مى‏پیچى اى واى اگر امروز روز آخَرت باشد حیف از سر تو نیست روى خاک افتاده؟ باید سرت الآن به دست خواهرت باشد حالا غریبى را ببین دنبال تابوتت دختر ندارى لااقل دربدرت باشد وقتى شروع روضه‏هاى ما بیان توست خوب است پایانش بیان دیگرت باشد یابن شبیب آیا شهید بى کفن دیدى؟ در لابلاى نیزه، پاره‏پاره تن دیدى علی اکبر لطیفیان

نیلی ترین رنگ ها بر پیکرش بود معلوم بود امروز روز آخرش بود معلوم بود آقای ما را زهر دادند وقتی که می آمد عبایش بر سرش بود دستی به پهلوی پر از درد خویش داشت بر شانه دیوار دست دیگرش بود دختر ندارد تا که دستش را بگیرد پس لااقل ای کاش آنجا خواهرش بود پا شد خودش را جمع کرد اما زمین خورد این ضعف خیلی مایه درد سرش بود اصلاً زمین خوردن برای او طبیعی است از بس که دنبال صدای مادرش بود در حجره بی فرش خود افتاده بود و تصویری از گودال در چشم ترش بود می گفت یا جدا "چرا خاکت نکردند " حتی "کفن بر جسم صد چاکت نکردند " علی اکبر لطیفیان

دو چشم بی رمق وا کن پدر جان غم ما را تماشا کن پدر جان همه پشت و پناه ما تو هستی نظر بر حال زهرا کن پدر جان کنار بسترت احیا بگیرم میان وادی غم ها بمیرم پدر جان تو دعایت مستجاب است دعا کن زود بعد از تو بمیرم کند آه دل تو بی قرارم به روی صورتت صورت گذارم خودت گفتی که حورای بهشتم توان ضربۀ سیلی ندارم پس از تو صبر زهرا سر بیاید زمان غربت حیدر بیاید پس از تو خانه‌ام آتش بگیرد صدای من ز پشت در بیاید کشد آتش به دور من زبانه زنم ناله به زیر تازیانه بیا بابا که زهرا بی پسر شد میان این در و دیوار خانه قاسم نعمتی

دخترم گریه ی تو پشت مرا می شکند بیش از این گریه مکن قلب خدا می شکند چه کنی بر دل خود آب شدی از گریه بغض سر بسته از این حال و هوا می شکند تا که نشکسته ای از غصه کمی راه برو که قد و قامت تو زیر بلا می شکند باز بوسیدم از این دست که زد شانه مرا حیف یک روز کسی دست تو را می شکند تو سیه پوش من و شهر به همدردی تو حرمت شیر خدا را همه جا می شکند کودکانت همه در پشت سرت می لرزند که درِ خانه به یک ضربه ی پا می شکند می دوی پشت علی تا که رهایش نکنی ضربه ای می رسد و آینه را می شکند بس که دنبال علی روی زمین می افتی دل جدا، سینه جدا، دست جدا می شکند حسن لطفی