واحدتند شب نهم محرم پاشو که کار خیمه دیگه زاره پاشو که حسین گرفتاره پاشو عباس پاشو که دارن سمت حرم میرن سمت موی دخترم میرن پاشو عباس ای اهل حرم میر و علمدار و نیامد ای دل مشو ارام که دلدار نیامد عباس تک یل ام بنینی تو مرد ترین مرد زمینی تو علمدارم عباس یه تنه یه لشگری واسم می دونی که رو تو حساسم سپهدارم تو پشت و پناهی و امید خیمه گاهی تو برا زنای توی خیمه ها پناهی ...................... دیدم دست سردار زمین افتاد رو به کربلا زدم فریاد زدم فریاد خوندم گاهی روضه ی تن قاسم گاهی شعر اکبر ناظم زدم فریاد ای اهل حرم میر و علمدار نیامد از کربلا قاسم سردار نیامد یار هست تو حرم هنوز علمدار هست علم حیدر کرار هست سپهدار هست میریم پرچم صهینو می ندازیم یه حرم مدینه میسازیم که سردار هست ما لشگر ذوالفقار صاحب الزمانیم ما لشگر انتقام سخت شهدائیم .

#واحد_تند #تاسوعا

🏴 اشعار #شب_تاسوعا #شب_نهم_محرم ========================== #حضرت_عباس بر شانه گرفتیم از اول علم ات را بر سینه نشاندیم سپس داغ غم‌ات را در روضه و در سینه زنی های محرم خواندیم فقط شعر تر محتشم‌ات را ((ای اهل حرم میر و علمدار)) که گفتیم هی باد نشان داد به عالم علم‌ات را ما فاصله داریم که احساس نکردیم آغوش پر از لطف و لطیف حرم‌ات را هرگز نفروشیم به جنات پر از شور شیرینی این عشق پر از پیچ و خم‌ات را شاعر بِنِشین گریه کن از درد فراق‌اش بگذار زمین دفتر شعر و قلم‌ات را 🔸شاعر: #سجاد_روانمرد ===========================

#روضه و توسل به حضرت عباس علیه السلام اجرا شده شبِ نهم محرم به نفس سید مهدی میرداماد یا كاشِفَ الْكَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِكْشِفْ كَرْبنا بِحَقِ اَخْیكَ الْحُسَیْنِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ‏. السَّلامُ عَلَيْكَ یا قَمَرَالعَشیرَه. یاحامِلَ اللِواء.السّلام عَلیکَ یا ساقِیَ العَطاشا ای زخم های پیکرت آیات محکمه و ای داغدار داغِ لَبت نهرِ علقمه «آن‌ که رفت و برنگشت ساقی حرم‌ نبود آن که رفت و برنگشت آبروی آب بود» پرواز کرده دور سرت حاجت همه بابُ الحسین، نخلِ امید دو فاطمه توکیستی که گفت وَلیّ خدایِ تو عباس! ای امام تو بادا فدای تو عاشورا فقط حسین به عباس پناه نیاورد هشتاد وچهارتا زن و بچه همه میگفتن‌: عباس! همه می گفتن: "بِنَفْسِی أَنْتَ"... بی دستی و دل همگان پای بست توست وقف خدا و خون خدا بود و هستِ توست در وصف تو هر آنچه بگویم شکستِ توست روز ظهور پرچم مهدی به دستِ توست *فکر نکنی عباس فقط کربلا علمداربود، روز ظهور مهدی هم علمداره... سه نفر تو‌ تاریخ علمدار بودن یکیش جناب جعفر طیار برادر امیرالمؤمنینِ، در رکاب پیامبر دستش از تنش جدا شد. برا همین‌ شد جعفر طیار.دستش رو زدن چون عَلَم دستش بود. یکی هم خودِ امیرالمؤمنینِ تو‌جنگ اُحد برا پیغمبر علمدار بود تو یه روز تو اُحد نود تا زخم خورد. امیرالمؤمنین دستش شکست، بازوش شکست..اما نذاشت عَلَم بیفته میدونست همه نگاهها به این عَلَمه. عَلم رو‌ دست کسی میدن‌ که همه ی لشکر ببینن، برا همینه که همه هجوم‌میبرن علمدار رو بزنن که اگه عَلَم بیفته لشکر از هم‌ میپاشه. برا همین وقتی عباس می خواست بره میدان ابی عبدالله فرمود:"أنْتَ صَاحِبَ لِوَائِی" تو علمدار منی. سومین علمدار عباسِ، عباس هم از پدرش یادگرفت که باید تا لحظه ی آخر علم‌ تو‌ دستش بمانه و میمانه. به ظاهر افتاده ..* پرچم به دوش یاری دین خدا کنی پشت سر امام زمان اقتداکنی *شب تاسوعاست ..همه دارن عباس رو صدا میزنن..سقای دشت کربلا اباالفضل، اباالفضل...* دریا به پیچ و تاب تو را میزند صدا قرآن در آفتاب تو را میزند صدا تا روز حشر آب تو را میزند صدا شش ماهه ی رباب تو را میزند صدا دستِ تو را چهار ولی بوسه داده اند خون خدا، حسن، دو علی بوسه داده اند *دستش رو بوسیدن چون‌ میدونستن این دست قراره چیکار کنه کربلا .. میدونستن این دست میخواد گره باز کنه.. همون دستایی که فردای قیامت مادرش بغل می کنه.. باهمون دستا، دستمون رو‌میگیرن. میدونستن این دستا کاشِفَ الْکَربِ، میدونستن این دستا محافظ حرمه .. عباس غیر از علمداری سه تا وظیفه ی مهم‌ داشت..اولین وظیفه اش محافظت از جان خود امام بود. دومین وظیفه اش حافظُ الخیام بود یعنی محافظت از خود امام و زن‌ و بچه اش. و سومین وظیفه اش سقایی بود."أَبو الْقِربَه"یعنی پدر مشک بود. لذا تو‌ داستان عطش همه سوختن. اما عباس به اضافه ی سوختن شرمنده هم بود. آخه بچه ها هر وقت عمو رو‌ میدیدن ،میگفتن تا عمو‌ هست آب هست. تا عمو‌ هست تشنگی محاله. همین باعث شد دیگه نتونست رو‌ پای خودش بند بشه. وقتی صدای العَطش رو‌ شنید.. «زان تشنگان هنوز به عَیّوق میرسد فریاد العطش ز بیابان کربلا»ابی عبدالله دید همه یاراش افتادن اصحابش یه طرف، شهدا یه طرف، کسی براش نمونده از طرفی هم‌ گوشش به خیمه هاست صدای بچه ها داره میاد بریده بریده میگن العطش. دل حسین داره می لرزه یه مرتبه دید عباس پشت سرشه. با ادب اومد پشت سرآقا یه سؤال کرد." يَا أَخِي هَل مِن رُخصَه؟"یعنی آقا اجازه دارم‌ من برم‌. تو‌ همین فاصله ای که حسین برگشت صاحب صدا رو ببینه. نوشتن تمام‌ محاسنش پر از اشک‌ بود.اینقدر گریه کرد..تو هم‌ میخوای بری داداش..؟ عباس گفت آقا سینه ام تنگ شده دیگه طاقت ندارم حضرت فرمود: تو‌صاحَب لِوای منی. تو علمدار منی. اگه میخوای بری، برو، اما "أُطْلُبْ لِهَؤُلَاءِ الْأَطْفَالِ قَلِيلًا مِنَ الْمَاءِ"...میخوای بری برو، اما برا آب برو. بعضی نقلها نوشتن باهم زدن به دل میدان .. اومد مشک برداشت با هیچ‌کس خدا حافظی نکرد.. بعضی از نقلها هم‌ نوشتن عباس رفت. اما رفتنش حماسه داشت. رجز میخوند می رفت به دل لشگر... ابی عبدالله هفت تا وداع داشت. وداع با علی اکبر خیمه رو بهم ریخت. شهدا وداع دارن. اصحاب وداع دارن. اما برای عباس هیچ‌ گزارشی نیومده.چرا وداع نکرد؟! اصلاً بچه ها نیومدن خداحافظی کنن..چون باورشون نمیشد عمو برنگرده. میگفتن عباس بره با آب میاد نمیشه بره نیاد. لذا رفت به سمت شریعه. رسید کنار شریعه همه مطمئن هستند عمو میاد، نشست کنار آب، دست رو برد زیرخُنکای آب، آب رو آورد بالا یه دفعه دستش رو از آب بیرون‌ کشید... خدا رحمت کنه استادحسان لطیف آورده‌ میگه دستش رو برد زیر آب دست رو از آب بیرون کشید گفت...* دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد چشم من داد از آن آب روان تصویرم

باید این دیده و این دست دهم قربانی تا که تکمیل شود حج من و تقصیرم *دیگه این دستی که به این آب خورده رو نمی خوام. چشمم‌خورد به آبی که بچه هات دارن براش میمیرن این چشم رو‌ دیگه نمی خوام. لذا بلند شد"رَمَی المَاءَ عَلَی المَاءِ"آب رو روی آب ریخت. سوار اسبش شد. تصمیم‌عباس قطعیه باید برسه حرم.. همه ی حواسش به خیمه هاست..کاربلده میدونه نباید مستقیم نره، مارپیچ باید بره. جوری که برسه. چهار هزار تیرانداز نشستن رو‌ کُنده ی زانو هدف یه نفره. تیراندازا تیر زدن اما همه ی حواس عباس به مشکه مثل پدری که بچه اش رو بغل میکنه، مشک رو بغل کرد. تو‌ خیمه همه منتظرن. رفتنی لحن عباس حماسی بود اما برگشتن لحنش عوض شد یه دفعه دیدند یه صدا بلند شد "وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا یَمینی" همه دلا لرزید، گفتن چی شده دستش قطع شده؟ اما عباس میاد، عموش جعفر طیار هم یه دستی تونست بیاد، تونست بجنگه. اومد جلوتر دوباره یه صدا بلند شد... صدا ضعیف تره فهمیدن دست دیگرس رو هم زدن.. چیکار کنن عباس رو‌ متوقف کنند؟ راهی نداره عباس بی دست می تازه یه هدف داره اونم رسوندن آبه. یه مرتبه مشک آبش رو زدن.. "فَوَقَفَ العَباس مُتَحیّرا"... متحیر شد.جلو بره آب نداره برگرده دست نداره چی کار کنه؟ تو همین‌ حال آب داره می ریزه همه امیدش داره می ریزه.. مقتل مقرم‌ نوشته همه ی لشگرفهمیدن دست نداره دیگه نمی تونه دفاع کنه . عمر سعد گفت دسته دسته بریزید از اسب پایین بندازیدش. عده ای میومدن، دور عباس، همه فرار می کردن هی رفتن واومدن. شمر یقه ی یکی رو‌گرفت گفت کجا فرار می کنی؟ مکه نمیگید عباس ابن علی دست نداره .گفتن آره دست نداره اما دوتا چشم داره بیچاره می کنه. گفت من کارش رو تمام می کنم حرمله کجاست؟ یه‌جوری چشم رو زد... آدم یه خار تو‌ چشمش بره با دست باید خار رو درآره اما عباس دست نداره هرکاری کرد نشد. سر رو‌تکون داد تیر بیرون‌ نیومد. دوتا زانوش رو آورد بالا سر رو‌ خم‌ کرد سرش برهنه شد. کلاه خودش از سرش افتاد، دشمن گفت تنها جای سالم‌ عباس سرشه..بدنش پر از زخمه، سر سالمه، ریختن دورش یه نانجیبی دو‌ دستی با عمود آهنی به فرق عباس زد. تیر به‌ چشم‌ خورد هرکاری کرد نتونست در بیآره، عمود آهن رو زدن، نوشتن با صورت به زمین‌ خورد... نوشتن ابی عبدالله سر هر شهیدی می رسید با یه دست تن رو بغل میکرد اما نشست بالاسر عباس دو دستی آروم سر رو برداشت.. نشست دید یه چشم‌ پُره خونه یه چشم پُره اشکه خونا رو‌ پاک‌ کرد. ابی عبدالله تا دید عباس داره گریه می کنه بهم ریخت فرمود "مَا یُبکِیکَ یَا أخا" من بی برادر شدم تو داری گریه می کنی. صدا زد حسین‌ جان گریه ام برای الان نیست. گریه ام برای یه ساعت دیگه است، تو الان سر من رو برداشتی اما یه ساعت دیگه هیچ کسی نیست سرت رو برداره.. سرت رو‌خاک می مونه... عباس نگرانیت جا داشت. نگران بودی سر داداشت روی زمین نمونه نگران بودی کسی هست سرش رو برداره یا نه؟ آره به جا یه نفر لشگر سرش دعوا کردن.. هرکی می گفت بزار من برم سر رو بِبُرَّم... زودتر از زینب رسیدن.. ابی عبدالله دوتا حرف آهسته درِ گوش دو نفر گفت..اولیش رو‌ درگوش عباس گفت... گفت بلکه بلند شه بیاد چی گفت؟..* گریه ام میگیره از تو طاقت بره زنده باشی تنت به غارت بره *هنوز اون‌ حرف آهسته رو‌ نگفته* عباس! سکینه بی آب هم ازت راضیه راضی نشو زینب اسارت بره *پاشو دارن به خیمه ها نگاه میکنن، روشون به حسین وا شده* میبینی تو‌حرم اشک رقیه رو بعد تو بسپارم به کی ناموس حیدر رو *همه منتظرن ابی عبدالله برسه بچه ها از خیمه ریختن بیرون ..همه دیدن بابا داره میاد با این آستیناش هی اشکاش رو‌ پاک می کنه..اومد جلو.. همه شنیدین رفت عمود خیمه عباس رو خوابوند اما یه نقل دیگه هم هست نوشتن رفت به طرف زینب، آروم سرش رو آورد کنار گوش خواهر گفت: زینبم‌ بگو‌ گوشواره هارو درآرن...بگو‌ معجرها رو‌ محکم‌ کنن.. ای حسین .....

روایت شده که وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر صلوات الله علیه و علی آله به مولا علی علیه السلام می فرمایند که به زهرا بگو ، برای شفاعت و نجات امت چه داری ؟ مولا پیام حضرت رسول را به خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها می رسانند و ایشان در پاسخ می فرمایند که : دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی ست.  📚معالی السبطین ، جلد 1 ، صفحه 452 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج

شب تاسوعاست خیلی ها یک سال منتظر بودن شب تاسوعای عباس برسه .. "فَسَمَعَ الأَطفالُ یُنادُونَ العَطَشَ العَطَشَ" صدای بچه ها رو تو‌ خیمه ها شنید دارن صدا میزنن العطش، العطش.."فَرَكَبَ فَرَسَهُ وَ أخذَ رُمْحَهُ وَ الْقِرْبَه" سوار بر اسبش شد یه نیزه برداشت،مشک رو برداشت، "وَ قَصَدَ نَحْوَ الْفُرات"به سمت فرات حرکت کرد."فَأَحاطَ بِهِ أَرْبَعَةُ آلافٍ مِمَن كانوا مُوَكِّلينَ بِالْفُرات"چهار هزار تیرانداز مأمورند از آب فرات، از اونجایی که عباس می خواد بره مشک و به آب بزنه مراقبت کنن. "وَرَموه بِالنِّبالٍ فَكَشَفَهُم وَ قَتَلَ مِنٰهُم عَلى مَا رَوي ثَمانينَ رَجُلا" محاصره اش کردن انقدر تیر بارونش كردن اما نمی تونن از پادرش بیارن. چرا ؟ آخه عباسه...همچین‌که به سمت لشگر حمله میکنه همه ی اینا فرار می کنن. فلذا امام سجاد فرمود: عموی ما عباس "نافِذُ البَصیره" بود. چشماش خیلی بصیرت داشت وقتی نگاهی به یک‌ نفر می کرد ترس همه وجودش رو‌ فرا می گرفت... "حَتى دَخَل الماء"به آب رسید."فَنَزَل غُرفَة مِنَ الماء" پیاده شد از مرکب مشک رو به آب زد. همچین‌ که به آب رسید مُشتی از آب رو برداشت مقابل صورتش گرفت. " ذَكَرَ عَطَشَ الحُسَينِ وَ أَهلِ بَيتِهِ فَرَمَى المَاءَ" یاد تشنگی بچه های حسین افتاد، آب رو روی آب ریخت. صدا زد: وای برمن اگه قطره ای از این آب رو بخورم. در حالی که آقام تشنه است. بچه هاش تشنه اند. بعد شروع کرد شعر بخونه ،می خواد نَفْسش رو بزنه...: یا نَفسُ مِن بَعدِ الحُسَینِ هُونی فَبَعده لاکُنتِ أنْ تَکُونی هذَا الحُسَینِ شارِبُ المَنون وَ تَشْرَبَینِ بارِدَ المَعین "ثُّمَ مَلأ القِربَة وَ حَمَلِها عَلى كِتفِه الأيمَن" مشک رو‌ پر کرد دست راستش انداخت، به سمت خیمه حرکت کرد. "وَتَوَجَّه نَحوَ الخِیمه" فقط داره به خیمه ها توجه میکنه. جلوش رو‌گرفتن از همه طرف دارن بهش حمله میبرن . از همه طرف دارن بهش ضربه میزنن.. حکیم ابن طُفیل لعنة الله علیه پشت یه نخلی پنهان شد همچین‌ که عباس اومد رد بشه با شمشیر زد دست راست عباس رو قطع کرد. "ضربه نوفل الأزرق على يَدِه اليُمنى فَقَطَعها فَأَخذَ سَیفَ بِشمالِه وَحَمَل عَلیه" مشک رو به دست چپش داد شروع کرد به سمت خیمه ها بره.طُفیل دوباره پشت یه نخلی پنهان شد "فَضَرَبَ عَلی یَدَیه یُسرا" دست چپش رو قطع کرد، "فَحَمَلَ القِربَة بِاثْنانِهم" ...مشک رو به دندان گرفت. داره میتازونه به سمت تشنگی خاندان، از همه طرف محاصره اش کردن تیر بارونش کردن. تا اونجایی که یه تیر به مشکش خورد، آبا داره میریزه. یه تیر به سینه اش خورد، یه تیر دیگه به چشمش زدن اینقدر تیر بهش زدن که میگه مثل خارپشت شد. حکیم ابن طفیل ملعون اومد جلو؛ برا عباسی که دست به بدن نداره رجز بخونه: عباسی که میگن تویی؟! شنیده بودم خیلی قوی هستی. شنیده بودم چشمِ امید خیمه ها هستی، شنیده بودم علمداری، شنیده بودم امروز حسین فقط به تو تکیه کرده، چرا نمیای با من بجنگی؟! اون نامرد شروع کرد رجز بخونه... نمیدونم ابی عبدالله این صحنه ها رو داره نگاه میکنه یا نه.اون لحظه کجابود؟ یه مرتبه از دور دید یه عمود بالا رفته.عمود، عمودِ آهنیه. نمیدونم تا حالا با صورت زمین خوردی یا نه؟ وقتی زمین میخوری دستات رو سپر صورتت می کنی. همچین که اومد زمین بخوره این‌ عمود رو به فرق عباس زد.دست در بدن نداره ،تیر توچشم فرو‌رفته چنان با صورت به زمین افتاد. کار به اینجا تمام‌نشد ..تا از رو‌ی مرکب با صورت زمین خورد. همه شیر شدن روی سرش ریختن پاهای عباس رو قطع کردن. شروع کرد لباساها رو‌ از بدنش در بیاره. صداش بلندش" یا أخا ادرک أخا" وا أخاه، وا عَباسا، وا مُهجةَ قَلبا، وا قُرَّةَ عَینا، ابی عبدالله سریع مثل باز شکاری اومد بالاسر عباسش. اون نامردا رو از چپ و راست عباس دور کرد. همه دیدن کمر حسین تا شده. بالا سرِ دست بریده اش ایستاده، دید دستاش رو بریدن، پیشونیش رو‌ شکستن، چشماش رو با تیر زدن، خیلی زخم‌ داره. یهو‌ ناله ی حسین بلند شد ... صدایت را تا شنیدم‌ گریه کردم‌ به سوی تو‌ دویدم‌ گریه کردم تمام پیکرت تیرِ سپر بود تنت را تا که دیدم‌ گریه کردم‌ ببین پایم‌ دگر قوت ندارد برادر مُرده جز غربت ندارد به تو سر بسته می گویم‌ اباالفضل حرم بعد از تو امنیت ندارد بین تیر سه پر خوردی اباالفضل ببین آخر نظر خوردی اباالفضل چی کار کردن باهات سرو رشیدم مگه چند تا تبر خوردی اباالفضل ببین که قامتت سقا بهم ریخت تمام هیبتت سقا بهم ریخت الهی بشکنه دست کمون دار نظام صورتت سقا بهم ریخت نمی تونم ببوسم روتو عباس نکش روی زمین بازوتو عباس یه لشکر ریخت سرت ای لشکر من تموم دشت داره بوتو عباس چقد بد شد کمین خوردی اباالفضل عمود آهنین خوردی اباالفضل با این تیری که تو چشماته سقا چه جوری پس زمین خوردی اباالفضل؟! #شاعر:سید حسین صمدی

سقای دشت کربلا اباالفضل دستش شده از تن‌جدا اباالفضل ام البنین در کربلا نبودی واویلا بر فرق عباست زدند نبودی واویلا سه شعبه راه چشمات و‌ که بست غم‌ عالم تو‌ قلب من نشست تا دیدم افتادی پشتم‌شکست اباالفضلم خیلی سخته من ببینم پیکرتو روی خاکا افتاده دستای تو‌هرکدومش توی صحرا افتاده خواهرِ من تا تو رو دید. دیدم از پا افتاده فرق سرت رو شکسته دیدم از این زمونه دیگه بریدم پاشو ببین که بهم‌ میخندن نگم‌ براتون چیا شنیدم‌ شکسته ابروت ای جونم‌ فدات نمونده دیگه جونی تو‌ صدات نزن حرف رفتن رو با نگات، ابالفضلم! ای عباسم! جون داداش میشه پاشی علمت رو برداری، داری میری اما بازم یاد طفلِ شیر خواری عباس! همه تو‌ خیمه چشم‌ انتظارن دخترا خیلی دلهره دارن دیگه میدونن برنمی گردی گوشواره هاشون رو‌ در میارن *مگه میشه علقمه رفت مدینه نرفت؟ آخ عباسم...یه نیگا به بدن عباسش کرد...* نمونده چیزی از بال وپرت مثل مادر زخمی شد پیکرت رسیده زهرا بالای سرت، فقط بخند اومد مادر... دیدی یا نه جای سیلی که روی صورت داره دیدی یا نه دیده هاشو که از اون سیلی تاره دیدی یا نه چادرش رو‌ جای پای اغیاره اما ندیدی حقش رو‌ خوردن تو‌ خونه ی ما هجوم آوردن یه عده نامرد درو سوزندن با دست بسته بابا رو بردن ...

بعضی از اذکار است که در عالم عرفان و عبودیت از مرتبه بالایی برخوردار است، یکی از این الفاظ ذکر ” یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ.” ذکری که آرامش بخش ترین ذکرهاست. #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج

نوحه سنتی و قدیمی بسیار زیبا 👇👇👇 ‍ بزن بر سینه و بر سر به حال آل پیغمبر در و دیوار می گرید پریشان شو تو گریان شو امیرالمونین در ماتم پورش می گرید بکن رخت عزا بر تن ببند شال سیه گردن که زین العابدین با حالتی بیمار می گرید بزن بر سینه و بر سر به حال آل پیغمبر در و دیوار می گرید پریشان شو تو گریان شو امیرالمونین در ماتم پورش می گرید بنالید ای عزاداران که زینب گشته سرگردان دل روح الامین چون چشم حیدر زار می گرید بزن بر سینه و بر سر به حال آل پیغمبر در و دیوار می گرید پریشان شو تو گریان شو امیرالمونین در ماتم پورش می گرید حسین گشته به خون غلطان ز جور لشکر عدوان در این ماتم همه بی دین همه دیندار می گرید بزن بر سینه و بر سر به حال آل پیغمبر در و دیوار می گرید پریشان شو تو گریان شو امیرالمؤمنین در ماتم پورش می گرید .

#سینه_زنی و توسل به حضرت عباس علیه السلام اجرا شده شبِ نهم محرم به نفس حاج محمود کریمی دشت، دشتِ خون است؛ پنجه در خون خصمِ دون است! سینه خون است خیمه خون است؛ پیکرِ پاکِ علمدار غرق خون است آمده خیمه حسینم؛ قد خمیده قد خمیده یا اباالفضل! آه بر لب اشک در چشم؛ رنگ رخسارش پریده یا اباالفضل! بعد عباسِ رشیدش؛ از دو دنیا دل بریده روحِ سقا در خروش و جسم سقا آرمیده! جان تو جان حرم بود؛ ای که حالا نیمه جانی یا اباالفضل! بود امیّدم تو امشب؛ پیش این طفلان بمانی یا اباالفضل! شعله بر دریا کشیدی؛ تا خودت جان بمانی... تا کنار مشکِ پاره؛ در دل میدان بمانی ماه نیمه جان است؛ پیش او شاه قد کمان است! قد کمان است نوحه خوان است؛فکر چَشم بی قراره کودکان است ای برادر رفتی و من؛ بی پناهِ بی پناهم یا اباالفضل! دشمنم من را ز هر سو؛ دوره کرده بسته راهم یا اباالفضل! رفتی و تا ساعتی بعد؛ من میان قتله گاهم... بی تو زیر دست و پای این سپاه رو سیاهم... آه از جدایی؛ از نجف آید صدایی! تو یل خونِ خدایی؛ حیدر شاهِ غریب کربلایی

(حضرت ابوالفضل ع) سبک: همه جا کربلاست...همه جا نینواست گل ام البنین،بر حسینی معین جان تو کربلا،شد فدایی دین ابوفاضل مدد۲ کربلا همره،نور عین بوده ای تا دم آخرت،با حسین بوده ای ابوفاضل مدد۲ کربلا ساقی،تشنه کامان شدی بهر لب تشنگان،دیده گریان شدی ابوفاضل مدد۲ گوش جانت شنید،ناله ی کودکان بهر طفلان شده،دیده ات درفشان ابوفاضل مدد۲ رفتی سوی فرات،تا که آب آوری بر گلان حسین،با شتاب آوری ابوفاضل مدد۲ بین ره وای من،دست تو شد جدا با عمودی ز کین،فرق تو شد دوتا ابوفاضل مدد۲ تیر زد دشمنت،پاره شد مشک تو از برای حسین،شد روان اشک تو ابوفاضل مدد۲ تا زدی تو صدا،اخا ادرک اخا شد روان سوی تو،شه کرب و بلا ابوفاضل مدد۲ تا گل فاطمه،در کنارت رسید پیکرت را بدید،قامت او خمید ابوفاضل مدد۲ .(

«قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ‏»؛ ارزش هر کسی به چيزي است که بلد است هنری است که دارد کار خيری است که انجام می‌دهد و خيری است که به جامعه می‌رساند. .

روضه حضرت عباس علیه السلام اجرا شده شب نهم محرم به نفس سید مهدی میرداماد •✾• گريه كردم مُطَهّرم كردند پاكْ مانند ساغرم كردند اسم تو آمد و دلم پَر زد به گمانم كبوترم كردند با نگاهي ز چشم های شما خاكْ بودم ولي زرم كردند پدر و مادرم همان اول نذرِ اولاد حيدرم كردند *امشب ،شب اون آقایی است که روز اول مادرش اون رو‌ فدای حسین‌کرد، وقتی به دنیا اومد، قنداقه اش رو‌گرفت دور سر ابی عبدالله گردوند.. همون روز اول دید باباش علی داره دستاش‌ رو میبوسه و گریه میکنه تا فهمید این دستا قراره جدا بشه اصلا گله نکرد، میگن بلند شد قنداقه رو بغل کرد هی دور سر ابی عبدالله چرخوند... وقتی کاروان برگشت مدینه، ام البنین چهارتا شهید داده، اما گفت : "کُلُّهُم وَمَن تَحتَ الخَضراء بفداءُالحُسین"* تا كه گفتم مُحبِّ عباسم دلِ آلوده را حرم كردند شخص بي آبرو چنان من را پيشِ مردم چه محترم كردند "يَابْنَ امُّ البنين "دعايم كن باز در علقمه صدايم كن دست بر سينه رو به كرب و بلا "السلام عليك "يا سقا قمر خانواده ی خورشيد صدقه دارد اين قد و بالا پسر چهارمِ امير حُنين دست بر سينه ی بني الزهرا چشم و ابروي تو سپاه حسين كاشف الكرب سيد الشهدا ارمني ها مُريد نام تواند شاهدم سفره هاي تاسوعا نامِ تو هم رديف يا" فَتّاح" چشمهايت "مُفَرِّجُ الغَمّها" تو كه هستي ، حسين هم آخر شد پناهنده بر تو عاشورا *شاعر داشت شعر مینوشت عرب زبان بود، رسید به این یه بیت دست خودش نبود قلم چرخید رو‌کاغذ" يَوْمٌ اسْتَجارِ بِهِ الْهُدي"روز عاشورا روزی بود که ابی عبدالله به عباس پناه آورد، یهو قلم رو‌ انداخت چی داری مینویسی؟ حسین به عباس پناه آورد؟حرفت رو‌ پس بگیر حسین امامِ ،گریه کرد رفت زیارت و برگشت، همون شب تو‌ عالم رؤیا ابی عبدالله اومد، گفت: قلمت رو بردار شعرت رو درست کن، گفت: آقاخودم فهمیدم اشتباه کردم، ببخش شما منو‌،گفت آره اشتباه کردی چی نوشتی؟ گفت: آقا نوشتم روز عاشورا شما به عباس پناه آوردی، گفت: آره اشتباه نوشتی، درستش اینه، چی بنویسم آقا شما بگید، درستش اینه روز عاشورا هم من به عباس پناه آوردم‌، هم زن وبچه ام، همه به عباس پناه آوردن ..* سايبانِ مُخَدّراتِ حرم پشتْ گرميِّ زينب كُبري "إعطِني يا كريم ، أنا سائل" "مستجيرٌ بِكَ ابوفاضل" *ابی عبدالله جوری که برا عباس گریه کرد برا هیچکس گریه نکرد، بلند زیاد گریه کرده ،کنار علی اکبر بلند‌ گریه کرد، کنار قاسم‌بلند گریه کرد ،اما نوشتن کنار عباس"وصَرَخَ الحُسین"از یکی از مراجع پرسیدم "وصَرَخَ الحُسین" گفت گریه ای که با داد زدن باشه میشه "صرخه" کنار عباس حسین داد میزد میگفت داداش ...* دست گيرِ همه خدايِ ادب دست پروردهٔ امير عرب نسلْ در نسلْ خاك پايِ توايم به تو داديم دلْ نَسَبْ به نسبْ مي كند زنده ياد حيدر را چين پيشاني ات به وقت غضب اسدالله كربلا ، عباس بِنِشين با وقار بر مركب *همچین‌که نشست رو اسب، ابی عبدالله اومد جلو‌ یه نگاه به قد و بالاش کرد، امامِ، امام‌اهل تملق نیست، امام اهل تعارف نیست "مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ"یعنی حرفش وحیِ ،حقیقتِ ،تا نگاش به عباس افتاد صدازد: حسین فدات بشه "بنَفْسي اَنْتَ"کاش میشدمن براتو بمیرم ... * قد كشيدي همينكه روي اسب لشكر كوفيان كشيد عقب مي شود روضه را تجسم كرد با كمي فكر، رويِ اين مطلب تا تو بودي سفر به خير گذشت اي نگهبان محمل زينب تا تو بودي رقيه معجر داشت روي دوش تو خواب بود هر شب تا تو بودي كسي اجازه نداشت بزند چوب خيزران بر لب... واي از لحظه اي كه غوغا شد رفتی ودرخیام غوغا شد سايه ات بين نخلها گم شد پسر فاطمه چه تنها شد... #شاعر قاسم‌نعمتی *دو تا بردار با هم زدن به دل لشگر، ابی عبدالله یه طرف، عباس یه طرف، قرار شد عباس از نخلستان بره که تو‌ نخلها خودش رو‌ گم‌ کنه‌ که به آب برسه، بتونه از لای نخلها برگرده... قرارشد ابی عبدالله حواس دشمن رو پرت کنه، اولین باره این دوتا داداش از هم‌ جداشدن، اولین باره حسین دلشوره گرفته ....* تا رسيدي كنار نهر فرات علقمه در مقابلت پا شد تا قيامت خجل ز لبهايت خنكي هاي آب دريا شد *هی علقمه التماس کرد، گفت عباس از من یه ذره آب بخور، چند قطره لبات رو‌ تر کن ،گفت التماسم نکن من لب به آب تو‌ نمیزنم، دست بُرد زیر آب، آب رو آورد بالا، دیدین آدم آب زلال رو میاره بالا عکس خودش رو‌ تو آب میبینه؟ یه شاعر آذری میگه: وقتی آب رو آورد بالا به جای اینکه تصویر خودش رو‌ ببینه لبای علی اصغر رو‌ دید، دید بچه داره بال بال میزنه گفت قسم به فاطمه لب به آب تو‌ نمیزنم آب رو برداشت ...* جانب خيمه راه افتادي تيرها در كمان مهيّا شد قدُّ و بالات كار دستت داد چند صد تير در تنت جا شد بي هوا دستِ راستت افتاد دست چپ هم شكارِ اعدا شد حرمله در شكارِ چشم آمد هدفش چشم هاي سقا شد نوكِ تير از سرِ تو بيرون زد

*تیر خاصیتش اینه سوراخ میکنه اما تیر سه شعبه فرق داره پاره میکنه، بهم‌ میریزه ... * نوكِ تير از سرِ تو بيرون زد تا پرش بين ديده ات جا شد خواستي تير را برون بكِشي گردنت خم به سوي پاها شد از سرِ تو كلاه خود افتاد يك نفر با عمود پيدا شد *یه نفر اومد جلو، عباس تویی!؟ این عباس که میگن تویی!؟ اینی که لشکر رو‌ معطل کرده تویی!؟ این که همه ازش میترسن تویی!؟ توکه دست نداری ،منکه دارم، دو دستی با عمودآهن..* آنچنان ضربه زد به فرقِ سرت تا سر چينِ ابرويت وا شد واي بي دست بر زمين خوردي سجده گاه تو خاكِ صحرا شد بعدِ سي سال يا اَخا گفتي عاقبت مادر تو زهرا شد دورتر از تنت حسين افتاد همه ديدند قامتش تا شد گفت عباس خيز و كاري كن رويِ لشکر به خواهرم وا شد دَمِ خيمه، یکی دوساعت بعد سرِ يك گوشواره دعوا شد #شاعر قاسم نعمتی *گفت نزن الان میرم به عموم‌میگم ... حسین .. ابی عبدالله کنار هر بدنی اومد، نزدیک سیزده، چهارده تا شهید رو خودش اومد بالاسرشون، هر شهیدی که می اومد مینشست، حرفاش رو‌ میزدبا خیال راحت، اون شهید رو بغل میکرد میذاشت با خیال راحت جون بده، اجازه نمیداد سرش رو جدا کنند، کنار هر شهیدی اومد بدون اضطراب نشست میدونی چرا ؟چون خیالش راحت بود عباس کنار زینب هست، اما کنار عباس که رسید اضطراب داشت هی بلند میشد عقب رو‌ نگاه میکرد... هی بلند میشد خیمه رو‌ نگاه میکرد ... دید عباس داره گریه میکنه، چرا داری گریه میکنی؟! عباس! من بی برادرم شدم.. گفت: دارم برا شما گریه میکنم...چرا من؟ گفت: داداش! الان شما سرم رو‌ بغل کردی، خیالم راحته تا زنده ام کسی سرم رو‌جدا نمیکنه، اما شمارو‌ تو گودال قتلگاه زنده، زنده سرت رو‌ می بُرند ...حسین ..* .