در سال ۲۰۲۳، یک استاد دانشگاه آمریکا با رنگ پوست نسبتاً سیاهش، دچار تبعیض است. اما این مطلب هر چقدر هم برای آمریکا و اساساً انسانیت شرم‌آور باشد، برای یک فیلم، مطلب جدید و جذابی نیست. حرف فیلم این است که خود آفریقایی-آمریکایی‌ها نیز تا حدی به این نوع نگاه دامن زده‌اند/می‌زنند و امروزه رمان‌هایی را می‌نویسند که نه راجع‌به سیاه‌پوست‌ها که راجع‌به «سیاهی است». اینکه فقر و فلاکت و پایین ‌بودن جایگاه سیاه‌ها در رمان‌ها و فیلم‌ها باعث می‌شود سفیدهایی که عذاب وجدان دارند آرامش پیدا کنند و برای این آثار ایستاده کف بزنند عجیب نیست؛ آنچه عجیب می‌نماید بازی خود آفریقایی-آمریکایی‌ها در وسط میدان این بازی هویتی است. داستانِ «داستان آمریکایی» پیرامون ماندن و لق زدن میان سه نوع هویت از سیاه‌پوستان است: «آنچه دوست دارند باشند»، «آنچه واقعاً هستند» و «آنچه سفیدها از زیست و هویت سیاه‌ها می‌پسندند». این حرکت آونگی میان هویت‌های مختلف حتی تا پایان‌بندی فیلم هم ادامه می‌یابد و بیننده قرار است به «داستان ‌بودن» کل این حرکت پی ببرد و برای هریک از هویت‌‌های مذکور، یک مدل مجزای پایان را هم ببیند. متن کامل ریویوی فیلم داستان آمریکایی را در پرونده اسکار بخوانید. #داستان_آمریکایی #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 9⃣8⃣ @azadisqart

«منطقه‌ی مورد علاقه» که از رمان اقتباس شده و ساخت آن هم چندین سال طول کشیده، ساخت کمپانی خوب A24 است. تازه می‌توان با کمک نظریات هانا آرنت هم درباره‌اش حرف زد، ولی هیچ کدام از این‌ها اهمیتی ندارد. چون فیلم داستان ندارد. خالیِ خالی‌ است. مانند خود اردوگاه آشویتس، خالی و بی‌سکنه است. فیلم در خود اردوگاه و حوالی آن ساخته شده و دو بازیگر اصلی دارد: زاندرا هولر و کریستیان فریدل. فیلم را جاناتان گلیزر ساخته است. او پیش از این، سه فیلم دیگر ساخته بود که آن‌ها نیز کم‌وبیش هنری هستند. هرچند این سه اثر هم داستان قابل توجهی ندارند ولی به لحاظ ظاهر کار و باطن کار که معنی و معنا باشد، چیزی برای عرضه دارند. اما این فیلم آخر واقعاً تهی است. نه اینکه من و تو و مای مخاطب، هنوز آماده نشده‌ایم و اثر زیادی عظیم و کبیر است و به مداقه‌ی بیش از حد و عرق‌ریزانِ روح نیاز داشته باشد، نه. فیلم، بی‌مایه است و بی‌مایه فطیر است. نامزد اسکار شده است؟ بله، چون ضد آلمان و نازیسم و هیتلر است، چون اسکار سیاسی‌ است، چون اسکار به پای ونیز و کن نمی‌رسد- که البته آن‌ها هم سیاسی‌اند (قضایای اوکراین و روسیه را به یاد بیاورید)- منتها در کن هنر بیشتر فهمیده و ارج گذاشته می‌شود. متن کامل ریویوی فیلم منطقه مورد علاقه را در پرونده اسکار بخوانید. #منطقه_مورد_علاقه #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 9⃣9⃣ @azadisqart

مهمترین نکته در نقد و بررسی یک فیلم تاریخی یا سیاسی، این نیست که این فیلم چه چیزهایی را نشان داده یا چگونه نشان داده؛  بلکه نکته‌ی اصلی  این است: این فیلم چه چیزهایی را نشان نداده و چگونه نشان نداده. مخصوصا اگر قرار باشد قضاوت و صداقت و شرافتِ آن فیلم و مولفانش را به قضاوت بنشینیم. اوپنهایمر نولان مثل بیشتر فیلم‌های مشابه خود، قهرمانِ آمریکایی‌اروپایی را در جهان و ذهنیت آمریکایی‌اروپایی روایت می‌کند؛ مثل اکثریتِ مطلقِ فیلم‌های قهرمان‌محورِ غربی در دهه‌های اخیر، این قهرمان غربی یک نبوغ و برتری عجیب دارد، یک انگیزه‌ی قوی و یک فکر جاه‌طلبانه و خارق‌العاده و برتر دارد، روابط خاص و پیچیده و متفاوتی با آدم‌های پیرامون خود دارد، وجدان و عذاب وجدان و اضطراب دارد، با مشکلات و موانع و سختی‌ها و دشمنی‌های زیادی مواجه می‌شود، هم کارهای خوبی انجام می‌دهد هم کارهای بدی، بالا و پایین و سیاه و سفید زیاد دارد، خاکستری است، خیلی خاکستری است، اما سرانجام موفق می‌شود! و به همین دلیل سرانجام دوست‌داشتنی و قابل ستایش و احترام است. یعنی موفقیت، قدرت و به سرانجام رساندن پروژه در اینگونه فیلم‌ها همواره بر خوب‌بودن و درست‌بودن ترجیح دارد.  متن کامل یادداشت فیلم اوپنهایمر را در پرونده اسکار بخوانید. #اوپنهایمر #نولان #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣0⃣ @azadisqart

نوام چامسکی متفکر برجسته‌ی آمریکایی در توصیف جنایاتی که دولت امریکا در طول بیش از یک قرن در حق سرخ‌پوستان ساکن آن کشور مرتکب شده است می‌گوید: «ایالات متحده یک جامعه‌ی مستعمراتی بود. استعمار وحشیانه‌ترین شکل امپریالیسم است. باید این واقعیت را نادیده می‌گرفتیم که داریم به قیمت کشتار بومیان آمریکا ثروتمندتر و آزادتر می‌شویم؛ این است «گناه نخستین» جامعه‌ی آمریکا. سپس بردگی بخش بزرگی از جامعه؛ این است گناه دوم. و ما هنوز داریم با پیامدهای این دو زندگی می‌کنیم. و سپس نادیده گرفتن کار استثمار شده، فتوحات آن سوی آب‌ها و...». تعبیر «گناه نخستین» از نوام چامسکی که مورد استقبال اندیشمندان آمریکایی دیگر هم قرار گرفته است نشان‌دهنده‌ی یک عذاب وجدان و احساس گناه عمیق در تاریخ آمریکاست که شاید غیرقابل درمان باشد. چرا‌که می‌دانیم این تعبیر یک تعبیر مذهبی است در وصف گناهی که حضرت آدم علیه‌السلام انجام داد و باعث خروج او از بهشت شد. در باور مسیحی، هر فردی گناهکار به دنیا می‌آید و چامسکی این مفهوم را استخدام کرده تا بگوید کشور آمریکا گناهکار زاده شد و پس از گناه اول، در همان ابتدا مرتکب گناه دوم و سوم و… هم شد. متن کامل ریویوی فیلم قاتلان ماه کامل را اینجا بخوانید. #قاتلان_ماه_کامل #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣1⃣ @azadisqart

«آناتومی یک سقوط» محصول سینمای فرانسه است که در سال ۲۰۲۳ منتشر و پخش شده‌ و در لیست نامزدهای اسکار حضور داشته است. این فیلم با صحنه‌ای از روز عادی خانواده‌ای سه‌نفره آغاز می‌شود. مادر خانواده که به نظر می‌رسد نویسنده‌ی مشهوری است، در حال مصاحبه با یک دانشجو است؛ پسرِ تقریباً نابینا درگیر آماده شدن برای رفتن به پیاده‌روی است و پدر در اتاق زیر شیروانی مشغول تعمیرات خانه است. مصاحبه‌ی مادر به‌خاطر صدای بلند موسیقی پدر متوقف می‌شود و بیننده در این بخش احساس می‌کند که زیر پوست این فضای آرام، احتمالاً تنشی خفته است. تنشی که با پیدا شدن جسد پدر که از پنجره‌ی زیر شیروانی سقوط کرده، آشکار می‌شود. همین سقوط، پرونده‌ی یک داستان معمایی‌جنایی را باز می‌کند. پدر چرا سقوط کرده ‌است؟ آیا صرفاً یک اتفاق بوده؟ قصد خودکشی داشته؟ یا مادر خانواده که تنها فرد حاضر در صحنه است، او را به قتل رسانده؟ در طی داستان ظن سوم تقویت می‌شود و ژانر فیلم از یک داستان معمایی به‌سوی یک درام خانوادگی می‌رود و در هر مرحله بخشی از لایه‌های پنهان زندگی زناشویی «ساندرا» و «ساموئل» را آشکار می‌کند. متن کامل ریویوی فیلم آناتومی یک سقوط را در پرونده اسکار بخوانید. #آناتومی_یک_سقوط #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣4⃣ @azadisqart

بلا در بیچارگان توسط دانشمندی پس از اقدام به خودکشی زنده می‌شود و به سفری برای کشف خود در جامعه می‌رود و مانند هیولای فرانکشتاین، فیلم را به صورت یک لوح خالی شروع می کند. او که از خاطرات قبل از احیای خود پاک شده است، باید زبان، جنسیت، روابط طبقاتی و همه‌ی خوبی‌ها و بدی‌های فرهنگ غربی را دوباره کشف کند. بلا که با اعتماد به نفس در دنیایی دشوار به دنبال خوبی است، شبیه هیولای فرانکشتاین ترسناک است به خصوص زمانی که می‌گوید: «مراقب باش! زیرا من نترس و در نتیجه قدرتمند هستم». یورگوس لانتیموس فیلمساز میانسال یونانی است که اولین‌بار در سال ۲۰۰۹ با فیلم «دندان نیش» در جشنواره‌ی کن و انتخاب در بخش نوعی نگاه این جشنواره، خود را به صورت جدی به اهالی سینما معرفی کرد و اکنون با ۱۱ بار نامزدی «بیچارگان» در نودوششمین دوره‌ی اسکار و برد ۴ مجسمه‌ی اسکار، دیگر به یک کارگردان مطرح بین‌المللی بدل شده است. کارگردانی که سبک خاص خود را در فیلم‌سازی دارد و در ۵۰ سالگی دست به تجربه‌های جدید می‌زند. تجربه‌هایی که در بیچارگان به‌وضوح آن‌ها را به نمایش می‌گذارد و همه چیز به کار می‌گیرد برای اینکه شما را متعجب کند: لنز، رنگ، حرکت، نور و صدا. متن کامل ریویوی فیلم بیچارگان را در پرونده اسکار بخوانید. #بیچارگان #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣5⃣ @azadisqart

فیلم الکساندر پین، ساده و روان با ساختاری مشخص و مهندسی‌شده است و حتی گاهی می‌توان بخش‌هایی از آن را حدس زد، اما با وجود این، عصاره‌ی وجود مؤلف به‌خوبی در آن حس می‌شود، بدون اینکه به‌اصطلاح گل‌درشت باشد و توی ذوق بزند. درواقع تناسب هنر و تکنیک است که این فیلم را منحصربه‌فرد می‌کند. همچنین پیام روشن فیلم گرچه در دهه‌ی هفتاد روایت می‌شود اما کاملاً مناسب این روزهای ماست. در زمانه‌ای که همه‌ی ما به‌طرز متناقضی تنها هستیم و از فرط تنهایی فقط می‌توانیم به قضاوت دیگران نشسته و خودمان را تافته‌ی جدابافته بدانیم، «جاماندگان» نشان می‌دهد که ارتباط، ارتباطی واقعی، بهترین راه نجات ماست. هرچند که در ابتدا آدم‌های فیلم مجبورند همدیگر را تحمل کنند اما همین هم‌نشینی اجباری به‌مرور رابطه‌های موقتی را می‌سازد که باعث می‌شود مسیر زندگی شخصی هریک از شخصیت‌ها هموارتر شود. متن کامل ریویوی فیلم جاماندگان را در پرونده اسکار بخوانید. #جاماندگان #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣6⃣ @azadisqart

جستجوها نشان می‌دهد که کارگردان قبلی فیلم «مایسترو» از ساختش منصرف شده است، اما از آنجا که این پروژه نباید رها می‌شد، در نهایت «بردلی کوپر»، بازیگر فیلم، این جسارت را داشته است تا فیلم رها شده را بسازد؛ جسارت ساختن فیلمی زندگینامه‌ای از این نوع. فیلم «مایسترو» یا «رهبر ارکستر» برخلاف انتظار، سرشار از فراز و نشیب‌های مغز موسیقیایی نبود؛ سرشار از کلاس‌های هماهنگی میان مایسترو و نوازندگان گروه. تنها چند صحنه‌ی اندک وجود داشت از رهبری او که به نظر من نیازی به فیلم زندگینامه‌ای نبود وقتی اصل فیلم رهبری او وجود دارد، یکی از کلاس‌های تمرین و یکی دوبار از نوشتن موسیقی و ... آن ذهن خلاق و پویا که ارکستر را رهبری می‌کند فقط چندجا در چند دیالوگ به آن اشاره شده است. متن کامل ریویوی فیلم مایسترو را در پرونده اسکار بخوانید. #مایسترو #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣8⃣ @azadisqart

🔹جمع‌بندی پرونده «جایزه فیلم اسکار» در پرونده جایزه اسکار سعی کردیم مطالب کاملی از نقد و بررسی فیلم‌های نامزد و برگزیده و معرفی جوایز همه بخش‌های جشنواره از اول تا کنون را برای شما منتشر کنیم. سرمقاله نگاهی به تاریخچه دیروز و امروز اسکار  و انتشار یادداشت نقد فیلم با عنوان: نقد و بررسی فیلم اوپنهایمر نقد و بررسی فیلم بیچارگان نقد و بررسی فیلم قاتلان ماه کامل نقد و بررسی فیلم آناتومی یک سقوط نقد و بررسی فیلم جاماندگان نقد و بررسی فیلم منطقه مورد علاقه نقد و بررسی فیلم داستان آمریکایی نقد و بررسی فیلم زندگی‌های گذشته نقد و بررسی فیلم مایسترو نقد و بررسی انیمیشن پسر و حواصیل نقد و بررسی مفاهیم زندگی در انیمیشن پسر و حواصیل و همچنین فهرست‌های برگزیدگان همه ادوار در همه بخش‌های جشنواره شامل: فهرست تمام برگزیدگان بهترین فیلم فهرست تمام برگزیدگان بهترین کارگردانی فهرست برگزیدگان بهترین انیمیشن فهرست برگزیدگان بهترین بازیگر اصلی زن فهرست برگزیدگان بهترین بازیگر اصلی مرد فهرست برگزیدگان بازیگر مکمل زن فهرست برگزیدگان بازیگر مکمل مرد از مطالب منتشر شده در پرونده اسکار هستند. همین‌طور یادداشت جمع‌بندی پرونده «جایزه فیلم اسکار» را نیز می‌توانید بخوانید. #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی 1⃣1⃣2⃣ @azadisqart

«روزهای عالی» (Perfect Days) فیلمی ژاپنی-آلمانی، محصول سال ۲۰۲۳ به کارگردانی ویم وندرس است. کارگردانی آلمانی که از اوزو، کارگردان بزرگ و فقید ژاپنی بسیار تأثیر پذیرفته. این فیلم در هفتاد و ششمین جشنواره‌ی فیلم کن در بخش اصلی نمایش داده شد و بازیگر اصلی آن، کوجی یاکوشو، برنده‌ی جایزه‌ی‌ بهترین بازیگر مرد شد. «روزهای عالی» همچنین در اسکار ۲۰۲۴ جزو پانزده فیلم فهرست کوتاه انتخاب شد و برای کسب اسکار با سایر فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان این فهرست رقابت کرد. «روزهای عالی» از آن فیلم‌هایی است که هرچند وقت یک بار می‌شود از نو دیدش. با وجود همه‌ی سادگی و سکوتش و با وجود اینکه حرف‌های قلمبه‌سلمبه‌ای نمی‌زند، باید از نو دیدش و با هیرایاما و سبک زندگی‌اش و نگاهش به جهان و خرده‌آیین‌های شخصی‌اش و نحوه‌ی پیوندش با زندگی، از نو بیعت کرد. از آنجایی که زندگی امروزی و ارزش‌های جهان نو زور زیادی دارند و هر چیزی را که مشابه آن‌ها نباشد برنمی‌تابند و با قدرت تلاش می‌کنند همه‌ی ما را شکل خود کنند، باید هر بار این فیلم را از نو دید و هر بار از نو از هیرایاما چگونه زندگی کردن را آموخت. متن کامل ریویوی فیلم روزهای عالی را بخوانید. #روزهای_عالی #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣3⃣7⃣ @azadisqart

مهمترین نکته در نقد و بررسی یک فیلم تاریخی یا سیاسی، این نیست که این فیلم چه چیزهایی را نشان داده یا چگونه نشان داده؛  بلکه نکته‌ی اصلی  این است: این فیلم چه چیزهایی را نشان نداده و چگونه نشان نداده. مخصوصا اگر قرار باشد قضاوت و صداقت و شرافتِ آن فیلم و مولفانش را به قضاوت بنشینیم. اوپنهایمر نولان مثل بیشتر فیلم‌های مشابه خود، قهرمانِ آمریکایی‌اروپایی را در جهان و ذهنیت آمریکایی‌اروپایی روایت می‌کند؛ مثل اکثریتِ مطلقِ فیلم‌های قهرمان‌محورِ غربی در دهه‌های اخیر، این قهرمان غربی یک نبوغ و برتری عجیب دارد، یک انگیزه‌ی قوی و یک فکر جاه‌طلبانه و خارق‌العاده و برتر دارد، روابط خاص و پیچیده و متفاوتی با آدم‌های پیرامون خود دارد، وجدان و عذاب وجدان و اضطراب دارد، با مشکلات و موانع و سختی‌ها و دشمنی‌های زیادی مواجه می‌شود، هم کارهای خوبی انجام می‌دهد هم کارهای بدی، بالا و پایین و سیاه و سفید زیاد دارد، خاکستری است، خیلی خاکستری است، اما سرانجام موفق می‌شود! و به همین دلیل سرانجام دوست‌داشتنی و قابل ستایش و احترام است. یعنی موفقیت، قدرت و به سرانجام رساندن پروژه در اینگونه فیلم‌ها همواره بر خوب‌بودن و درست‌بودن ترجیح دارد.  متن کامل یادداشت فیلم اوپنهایمر را در پرونده اسکار بخوانید. #اوپنهایمر #نولان #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما #فیلم 1⃣0⃣0⃣ @azadisqart

◽ریویو: نقد و بررسی انیمیشن «جریان» ساخته «گینتز زیلبالودیس» 🍃 صامت بودن یا سکوت انیمیشن #جریان اگرچه فقدان هر نوع دیالوگی به نظر می‌رسد، اما زمینه‌ساز شنیدن بیشتر صدای وحشی و بکر طبیعت است. کارگردان اینجا با سکوت، بهتر منظورش را بیان کرده است. در این #انیمیشن واقعاً انسان در جریان‌ طبیعت وحشی شناور می‌شود، به‌خصوص که کار با آهنگ‌سازی مجذوب‌کننده‌ی خود کارگردان همراه شده است. 🎶 با این سکوت و صدای طبیعی و آهنگ‌سازی مدل سابلیمینال، مخاطب به‌راحتی می‌تواند تجربه‌ای از مراقبه و سکوت ذهنی داشته باشد و افکارش همان‌طور که از نام فیلم پیداست فقط در سرش شناور و جاری باشند. نه اینکه سدی از فکر کردن بر ذهن‌ زده شود و بیننده بر افکار خاصی تمرکز داشته باشد. این شناوری در جریان و مشاهده‌گری صرف، کلیدی است به آموزه‌های سکوت ذهنی و اشراقات معنوی. 🔗 متن کامل ریویوی انیمیشن جریان را در پرونده جایزه اسکار بخوانید. #پرونده_اسکار #مجله_میدان_آزادی #سینما 5⃣3⃣4⃣ @azadisqart