#Part_59 با صدای فریاد بلند عمو نگاهم رو از قاب در می‌گیرم و نگاهم به ابروهای گره خورده این مرد میوفته، مردی که تا حالا حتی تشر‌هاش رو هم دریغ می‌کرد حالا به حدی عصبانیه که فریاد می‌زنه: - به جدم قسم محمد پاتو از این در گذاشتی بیرون، بابا حرفش رو قطع میکنه با عجله میگه: - کظم غیظ کن مرد، چیزی نگفت که. حرفشو قطع می‌کنه، فکر کنم داره صحنه‌هارو مرور می‌کنه و بعد از با مکث دوباره میگه: - جوونی کرد، ولش کن جوون و سربه هوا از اون طرف خونه مامان با یک سینی که داخلش دوتا لیوان بود از آشپز خونه خارج میشه و به طرف ما دخترها که گوشه‌ی سالن ایستادیم و ماتمون برده میاد. لیوانی که داخلش آب قنده رو به دست های ملیحه میده‌، لیوان دوم‌هم که خاکشیر و گلاب بود رو به عمو میده تا کمی از خشمش کم بشه. با صدای هق‌هق زن عمو همه نگاه‌ها متعجب به سمتش میره - آخ محمود - اخ.. چقدر بهت گفتم بیا و به حرف دلش گوش کن با دلش راه‌بیا مرد، هی گفتی :<نه! جوونه سر‌به هواست، خام من صلاح‌شو میدونم، ولش کنم که با ابروی‌من و داداشم بازی کنه؟ > چقدر اینارو بهم گفتی؟ اشک هاش روی گونه‌هاش می‌غلتید و تند تند با دست مشت شده به سینه‌اش می‌زد متعجب نگاهم رو بالا میارم که مامان لب می‌زنه: - برو اسما و ملیحه رو بردار برو خونه. نگاهم رو دور تا دور سالن می‌چرخونم و به عمو و بابا می‌دوزم که متفکر به زمین نگاه میکردن. اینجا چه خبره! ، چشم‌هامو ازشون گرفتم و دنبال اسما گشتم، حتما توی آشپزخانه هستش از جا بلند میشم وبه آشپرخونه میرم. اسما جلوی میز نهار خوری به دیوار تکیه زده و هق هق می‌کنه: - چرا اینجا نشستی؟ پاشو. پاشو ما بریم خونه. صلاح نیست اینجا بمونیم. حرفاشون دو پهلو شده! حتما نمیخوان من و تو بفهمیم، برو ملیحه رو بگو بیاد بریم، پاشو دیگه! اخه تو چرا گریه میکنی؟ از جاش بلند شد دستمال کاغذی ای بهش میدم تا اشک هاش رو پاک کنه: - نگرانم اسرا! بدون جواب دادن به حرفش بغلش می‌کنم و کمی بعد مدتی از خودم جداش می‌کنم که راه می‌افته و منم پشتش از آشپزخونه خارج می‌شم. #ادامه‌دارد... @Banoyi_dameshgh