پس از بازنشر کلیپ راه نرفتن گربه از روی صفحات قرآن یکی از دوستان ازنشر این کلیپ انتقاد و گلایه کردند بدین شرح که: قرآن مانند امام معصوم (ع) است اینکه ما قرآن را پایین پای حیوانی روی زمین بگذاریم و امتحان کنیم آیا پا روی قرآن میگذارد یا نه به دنبال اثبات چه چیزی هستیم؟؟؟ یعنی قرآن آنقدر اعجاز و اثرات ندارد که ما دست به دامن یک حیوان شدیم. ودیگر اینکه اگر خدای نکرده حیوان پایش را روی قرآن میگذاشت چه... این فقیر متنی را در پاسخ نوشتم که خدمت دوستان هم تقدیم میکنم. امیدوارم دوستان این بنده را از نظراتشان محروم نفرمایند. ممنون از نظرتون درباره کلیپ گربه. از جناب سلمان پرسیدند ریش تو بهتر است یا دم سگ؟! ( معلوم است پرسشگر بسیار بی ادب و مغرض و معاند بوده است) حضرت فرمود: اگر از پل صراط رد شد ریش من، و اگر رد نشد دم سگ. مگر ندای قرآن و روایات طلب نصرت از مؤمنان نیست؟ چگونه است که من حلم زاده که ممکن است ریشم از دم سگ پست تر باشد بتوانم دین را یاری کنم اما خود سگ نتواند؟! کجا ثابت شد که من حلم زاده از گربه بهترم؟! شعور حیوانات بسی فراتر از آن چیزهایی است که در مخیّله امثال بنده بگنجد.... بنده عندالله شهادت میدهم که همین سگ و گربه ها را در عبادت و شکرگزاری از خودم جلوتر و خالص تر یافته ام. چند سال پیش در منزلی ساکن بودیم که یک صحن همکف باصطلاح پیلوت داشت و از آنجا به طبقات بالا که مسکونی بود پله میخورد. خانواده گفته بودند گاهی که برای گربه داخل صحن حیاط گوشت می اندازند این گربه اولش خود را روی زمین می مالد و بعد گوشت را میخورد... راستش من خیلی باور نکردم پیش خودم گفتم اینها لابد بنظرشان چنین آمده... تا روزی که از سر کار آمدم و در را باز کردم و با صحنه شگفتی مواجه شدم.... از پنجره طبقه بالا تکه ای گوشت به پایین برای گربه انداخته شد گربه اول آن را بو کرد سپس لحظاتی تمام بدنش را روی زمین مالید و غلتاند که در بیننده فقط به فقط احساس تشکر را برمی انگیخت و سپس سراغ گوشت رفت و مشغول خوردن شد! اشکم جاری شد که چقدر در دین دستور داده اند نمازمان را که مفهوم شکرخدا را دارد قبل از غذا خوردن انجام دهیم و ما اول میرویم سراغ غذا و خواب و استراحت و هر وقت دیگر کاری نداشتیم نمازمیخوانیم... این یک گربه است نه قرآن خوانده نه روایت و نه پای منبر نشسته ولی از روی غریزه و شعور باطنی اش اینقدر روحیه تشکر و قدردانی دارد.... ای کاش من بقدر یک گربه حداقل شرم از خدا میداشتم... ما از انسانها اگر یک عمر هم خدمت ببینیم کافی است تا یک امر ناخوشایند و خلاف میلمان مشاهده کنیم تا تمام خوبیهایش را ندیده بگیریم و هستند کسانی که تا قدری ناملایمات در زندگی می بینند نمازشان را ترک میکنند اما این سگ و گربه هرگز نسبت به کسی که به آنها لطفی کرده ناسپاسی نمی کنند.. ما کجا و سگ و گربه کجا... این است نگاه بنده تا حقیقت چه باشد... حلم زاده

شهدایمان راکه تشییع میکردیم،زبان دراز می‌کردند که «۴ تکه استخوان».. جنجال میکردند که جای شهید فقط در قبرستان است،حالا از ضرورت احترام به جسد مومیایی یک دیکتاتور حرف می‌زنند! 🆘 Eitaa.ir/Roshangari_ir

واکنش تحسین‌برانگیز آذری جهرمی به استفاده از القاب تملق آمیز:دست من کجایش مبارک است؟ مقام من کجا عالیست؟ بعضی ازعنوان‌ها برای مسئولان مانندمن سم است،ممکن است باورمان شود 🆘 @Roshangari_ir

تولد حضرت علی اکبر علیه السلام مبارک🌺 🌷حضرت علی اكبر (علیه السلام) فرزند ابی عبدالله الحسین(علیه السلام) بنا به روایتی در یازدهم شعبان، سال 33قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود. مادر بزرگوار ایشان لیلا دختر ابى مره می باشد. 🌹وی زمانى چند در خانه امام حسین علیه السلام به سر برد و روزگارى در زیر سایه امام حسن (علیه السلام) بزیست. لیلا براى امام حسین (علیه السلام) پسرى آورد، رشید، دلیر، زیبا، شبیه ترین کس به رسول خدا صلى الله علیه و آله رویش روى رسول ، خویش خوی رسول ، گفت و گویش گفت و گوى رسول خدا صلى الله علیه و آله؛ هر کسى که آرزوى دیدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر لیلا مى نگریست. 🌷 تا آنجا که پدر بزرگوارش می فرماید هرگاه مشتاق دیدار پیامبر مى شدیم به چهره او مى نگریستیم؛ به همین جهت روز عاشورا وقتى اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، امام حسین(علیه السلام) چهره به آسمان گرفت. 🌕و گفت: اللهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الى رؤیه نبیک نظرنا الیه… 🌟حضرت علی اکبر در کربلا حدود ۲۵ سال داشت. برخی راویان سن ایشان را ۱۸ سال و ۲۰ سال هم گفته اند. او اولین شهید عاشورا از بنى هاشم بود. شجاعت و دلاورى حضرت على اکبر (علیه السلام) و رزم آورى و بصیرت دینى و سیاسى او، در سفر کربلا بویژه در روز عاشورا تجلى کرد. سخنان و فداکاریهایش دلیل آن است. 🍀 وقتى امام حسین (علیه السلام) از منزلگاه قصر بنى مقاتل گذشت، روى اسب چشمان او را خوابى ربود و پس از بیدارى انا لله و انا الیه راجعون گفت و سه بار این جمله و حمد الهى را تکرار کرد. حضرت على اکبر(علیه السلام) وقتى سبب این حمد و استرجاع را پرسید، حضرت فرمود: در خواب دیدم سوارى مى گوید این کاروان به سوى مرگ مى رود. پرسید: مگر ما بر حق نیستیم؟ فرمود:چرا. پس گفت: فاننا اذن لا نبالى ان نموت محقین پس باکى از مرگ در راه حق نداریم. روز عاشورا نیز پس از شهادت یاران امام، اولین کسى که اجازه میدان طلبید تا جان را فداى دین کند او بود. اگر چه به میدان رفتن او بر اهل بیت و بر امام بسیار سخت بود، ولى از ایثار و روحیه جانبازى او جز این انتظار نبود. وقتى به میدان مى رفت، امام حسین(علیه ااسلام) در سخنانى سوزناک به آستان الهى، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولى تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد. على اکبر چندین بار به میدان رفت و رزمهاى شجاعانهاى با انبوه سپاه دشمن نمود. اما پیکار سخت، او را تشنه تر ساخت؛ به خیمه آمد. بى آنکه آبى بتواند بنوشد، با همان تشنگى و جراحت دوباره به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید. قاتل او مره بن منقذ عبدى بود. 🌹پیکر حضرت على اکبر(علیه السلام) با شمشیرهاى دشمن قطعه قطعه شد وقتى امام بر بالین او رسید که جان باخته بود. امام حسین(علیه السلام) صورت بر چهره خونین حضرت على اکبر(علیه السلام) نهاد و دشمن را باز هم نفرین کرد. 🍃قتل الله قوما قتلوک…و تکرار مى کرد که:على الدنیا بعدک العفا. و جوانان هاشمى را طلبید تا پیکر او را به خیمه گاه حمل کنند. حضرت على اکبر ، نزدیکترین شهیدى است که با امام حسین دفن شده است مدفن او پایین پاى ابا عبد الله الحسین قرار دارد و به این خاطر ضریح امام، شش گوشه دارد.🌹 نشر دهید http://telegram.me/joinchat/Be5fEjuo9Iyb-3c_Y5MwnQ 🌸🌸🍃🌸🌸🍃🌸🌸🍃🌸🌸🍃