#علوم_قرآن #قراء_سبعه #شعر «قرّاء سبعه» به ترتيب سال وفات آنان عبارت اند از 1. عبداللّه بن عامر(متوفای118) 2. عبداللّه بن كثير(متوفای120) 3. عاصم بن ابی النجود(متوفای128) 4. ابوعمرو بن علاء(متوفای154) 5 . حمزة بن حبيب(متوفای156) 6 . نافع بن عبدالرحمن (متوفای169) 7. علی بن حمزه كسائى (متوفای189) نام اين هفت تن در اين دو بيت گردآمده است: در مكه نخست ابن كثير است امام نافع ز مدينه، ابن عامر از شام در بصره ابوعمرو علا دارد نام عاصم چو كسا و حمزه از كوفه تمام @DUROUS_ALSHABAB

#شعر #فهرست_لمعه #جلد اول @DUROUS_ALSHABAB

#شعر #فهرست_لمعه #جلد دوم @DUROUS_ALSHABAB

#شعر #ملک_الشعراء_بهار (محمد تقی بهار) ملک الشعرای بهار در مجلسی بود .قرار شد از طبعش امتحان به عمل آید . چهار اسم را تعیین کردند که بهار در دو بیت هر چهار را بیاورد. (تسبیح – چراغ – نمک – چنار) ملک الشعرا سرود: با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار * گفتا ز چراغ زهد ناید انوار کس شهد ندیده است در کان نمک * کس میوه نچیده است از شاخ چنار بعد اسامی: ( خروس – انگور – درفش – سنگ ) را مطرح کردند . پس بهار چنین سرود: برخاست خروس صبح برخیز ای دوست * خون دل انگور فکن در رگ و پوست عشق من و تو قصه ی مشت است و درفش * جور من و دل صحبت سنگ است و سبوست دیگری گفت: اگر استاد کلمات ( گل رازقی – سیگار – لاله – کشک ) را که خیلی دور از مفهوم یکدیگرند در شعر بگنجاند همه به برتری وی اذعان خواهیم کرد ملک الشعرا پس از لحظه ای چنین سرود: ای برده گل رازقی از روی تو رشک * در دیده مه زدود سیگار تو اشک گفتم که چو لاله داغدار است دلم * گفتی که دهم کام دلت یعنی کشک جوانی حاضر بود گفت: شاید استاد ابیات خوانده شده را قبلا سروده باشند. اگر ( آیینه – اره – کفش – غوره) را در یک رباعی آورند دیگر کسی را جای تردید باقی نخواهد ماند. و بهار چنین سرود: چون آینه نور خیز کشتی احسنت * چون اره به خلق تیز گشتی احسنت در کفش ادیبان جهان کردی پای * غوره نشده مویز گشتی احسنت @DUROUS_ALSHABAB

#تلخیص #شعر #الانصاف ابن انباری تلخیص کتاب «الإنصاف فی مسائل الخلاف» به صورت شعر در 7 صفحه https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#شعر #دیدار_رهبری خدا لعنت کند ناهمرهان سست عنصر را، فقط ارشاد مال مردم بدبخت پایین نیست، فقط ارشاد را محدود در پوشش نباید دید، فقط منکر که موی لخت یا پوشیدن جین نیست. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#ممکن #نیازمندی_به_علت #شعر #محمود_شبستری #سعادت_نامه چرا عالم آفریننده می خواهد؟ آنچه می خوانید، از کتاب سعادت نامه شیخ محمود شبستری است. که بعد از 20 سال امروز مجددا به آن رجوع کردم، و قسمتی را برای شما عزیزان به اشتراک می گذارم. هیچ ممکن به خویش هست نشد شیب و بالا، بلند و پست نشد دور باطل، تسلسل است محال اوست پس مبدء و بدوست مآل زانکه بر بود ذات خود موقوف نشود کس چو وصف بر موصوف نرسد جملۀ دوم به نخست هر دو گردند منتهی به درست ممکنیّت ز ممکنی منفک نشود بی خلاف و شبهه و شک هرگز او واجب الوجود نشد منبع فضل و فیض و جود نشد واجب آنگه نمی شود ممکن گردش ذات کی بود ممکن زانکه قلب حقایق است محال حاش للّه ز ایزد متعال خود گرفتم که می بگشت صفات منقلب کی شود حقیقت ذات صفت ذات هم نمی گردد هیچ هستی عدم نمی گردد صفت او چو اوست پاینده هم نمود است و هم نماینده https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#شعر #علی علیه السلام #هفت_بند #ملا_حسن_کاشی شاهکار شعر فارسی در مدح امیر المؤمنین علی علیه السلام معرفی: هفت‌بند کاشی مجموعه اشعاری مشهور در مدح امام علی(ع) از حسن کاشی آملی (درگذشت ۷۳۸ق). شاعران متعددی در ایران و شبه‌قاره هند از هفت‌بند کاشی تقلید کرده‌اند. کاشی آملی در این مجموعه از آیات، روایات و رخدادهای تاریخی استفاده کرده و آرایه‌های گوناگون ادبی را در اشعار خود به‌کار برده است. این اثر در سده‌های گذشته، بارها در ایران و شبه‌قاره هند به دست افراد هنرمند نوشته شده است. دو شرح بر منظومه هفت‌بند وجود دارد: یکی «معادن‌الرضا» متعلق به اصغرحسین از فارسی‌زبانان شبه‌قاره هند که در سال ۱۱۹۶ق نوشته شد؛ شرح دیگر، هشت بهشت (قنبرنامه) است که توسط شاعر و عارف آذربایجان ملا ادهم خلخالی متخلص به عزلتی (درگذشته ۱۰۵۲) نوشته شده است. هفت‌بندِ حسنِ کاشی همواره مورد تقلید و تَتَبُّعِ ادیبان دوره تیموری و صفوی قرار گرفته است و به ادعای برخی محققان، نوعی طرازِ ادبی را در تاریخ ادب فارسی به وجود آورده است. تبعیت و تقلید از هفت‌بند کاشی مختص ایرانیان نبوده و سرایندگان شیعی در شبه قاره در تبعیت از آن نیز شعر سروده‌اند. برای معرفی بیشتر با جستجوی هفت بند ملا حسن کاشی در اینترنت به سایت ویکی شیعه مراجعه کنید. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB