🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 #رمان_فصل_آخر #قسمت_سی_شش (شیده) بعضی وقتا که تو خلوت خودم به کارم فکر می‌کنم از خودمو حرفایی که جلو امیر زدم خجالت می‌کشم اما سریع خودمو قانع می‌کنم که اینا همه ارزش فهموندن یسری چیزا به فرزاد رو داره حالا هر چقدم که جلو امیر کوچیکم کنه. چند روز پیش سوینو دیدم، عمه ناهید همه رو برا شام دعوت کرده بود سوین خانومم که الان دیگه نامزد فرزاد بود تو لیست مهمونا بود شایدم در الویت مهمونا. اونشب برام خیلی سخت و نفس گیر گذشت، نشستن اون کنار فرزاد، پچ پچاشون، باهم خندیدنشون همه و همش برا من حکم شکنجه رو داشت. آوا بیشتر از هر وقتی دوروبرم میومدو سعی می‌کرد سرگرمم کنه تازه این روزا داشتم می‌فهمیدم آوا دختر بدی نیست شاید حس بدی که همه‌ی ما نسبت به کتایون داشتیم باعث شده بود،با این دختر احساس غریبگی کنیم بهرحال رابطم باهاش بهتر شده بود. با تمام کارایی که آوا میکردخوندن جوک از گوشیش نشون دادن عکسای با مزه یا تعریفای الکی از بیرون رفتن با دوستاش، بازم من کل حواسم به فرزاد بود به وضوح می‌فهمیدم داره مراعات منو میکنه و وقتی متوجه نگاه من میشه سعی میکنه کمتر با سوین بخنده اما هر چقدم که از این کارا میکردنمیتونست انکار کنه که کنارعشقش چقد خوشحاله، بیشتر از همه چیزی که منو حرص می‌داد و باعث حسادتم می‌شد این بود که سوینو یه دختر بی عیب و نقص دیدم انقد خوشگل و خوش صحبت بود که اگه می‌خواستم حسودی نکنمومنصفانه قضاوت کنم به فرزاد حق می‌دادم که عاشقش بشه، خوشرویی قابل تحسینش توجه همه روبه خودش جلب کرده بود، هومن که یجوری بهش نگاه می‌کرد که حاضرم قسم بخورم اگه نامزد فرزاد نبود همون شب ازش خواستگاری می‌کرد. اونشب وسط اون همه حرص و جوش تنها نکته مثبت جمع که یکم آرومم می‌کرد سامان و فرنوش و تینا بودن که مثل یه خونواده ی خوشبخت کنار هم نشسته بودن، کتایون هنوز هم دلخور بود و با سامان و فرنوش سر سنگین برخورد می‌کرد اما راستش از بس این اخلاقای افاده ایی کتایون عادیو تکراری بود که این رفتار سردش برا هیچکس مهم نبود حتی خواهرش فرنوش. سامان با اینکه اونشب بیشتر با خونوادش بود اما نمیشه گفت که از من غافل بود، یه چند دقیقه‌ای از نبودن آوا استفاده کرد و اومد کنارم نشست یکم دلداریم دادو ازم خواست هیچ کار بچگانه‌ای نکنم، طفلک عمو سامانم خبر نداشت چه چیزایی به فرزاد گفتم، چه درخواستی از امیر کردم و قراره چه بازی راه بندازم. خلاصه با هر بدبختی که بود اونشب رو تا بعد از شام تحمل کردم بعدم به بهونه امتحان کلاس زبان از بابا خواستم بریم خونه بابامم که فک می‌کرد من حسابی پیگیر کلاس زبانمم قبول کرد که زود بریم بیچاره نمیدونست این روزا از هر چهار جلسه یکیشو به زور میرموجای سه تای دیگشم با فلور میرم بیرون. البته چند روزه فلورو ندیدم، آخرین باری که دیدمش خیلی از دستم عصبانی شد براش تعرف کردم که چی از امیر خواستم تا شنید عصبانی شد و شروع کرد به زدن همچین حرفایی که چرا باز یه بهونه برا کلید کردن دست این پسره دادی؟ این همه آدم چرا از اون کمک گرفتی؟ با دست پس می‌زنی با پا پیش می‌کشی؟؟ مکه از امیر متنفر نیستی؟ خب ولش کن پس، چرا از ازش چیزی میخوای؟ عصبانیتشو درک نمی‌کردم تنها چیزی که میدونستم این بود که فلور دوسم داره و اگه چیزی میگه بخاطر خودمه، بخاطر همین چیزی بهش نگفتم، از اون روز دیگه به دیدنم نیومده گاهی تلفن میکنه اما تو همون چند دقیقه مکالمه، سردشم همش سعی میکنه منو از کارم پشیمون کنه، منم خیلی زود خدافظی میکنمو نمی‌زارم حرفاش ذره‌ای مرددم کنه. @dastanvpand ادامه دارد.... #نویسنده_شیدا_اکبریان 🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼