شبیه حضرت عباس دستش جدا شد شهید سردار قاسم سلیمانی #اسماعیلی_(سما)

شبیه امام حسین در غربت و دور از وطن شهید شد شهید سردار قاسمِ سلیمانی #اسماعیلی_(سما)

بعضی کلمات را باید نوشید ن اینکه در کتاب لغت معناشناسی کرد معنای عطش را نوشیدم معنای غربت را چشیدم معنای پاره تن بودن را حس کردم و معنای مقتدر مظلوم را و امروز معنای حسرت را لمس کردم و معنای خسران را فهمیدم 17 دی 98 شهید سردار قاسم سلیمانی #اسماعیلی_(سما)

کلام نور امام خامنه ای مد ظله العالی از برجسته ترین صفات بسیجی صفا ، خلوص و معنویت است. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:54 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

کلام نور امام خامنه ای مدظله العالی کار علمی کار لازمی است . با سوار شدن بر مرکب دانش می شود بر رقبایی که امروز انقلاب را تهدید می کنند، فائق آمد. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:53 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

امام خامنه ای مدظله العالی عرصه فرهنگ عرصه جهاد است. حق جهاد را باید انجام داد. خداوند هم کمکتان می کند. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:53 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

شهید آوینی نپندار که تنها عاشورائیان را بدان بلا آزموده اند و لا غیر ... صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است .  ای دل تو چه می کنی ؟؟؟ می مانی یا می روی؟  داد از آن اختیار که تورا از حسین علیه السلام جدا کند.....

شهید حسن رضا ماژانی همچنان که پرنده با یک بال نمی تواند پرواز کند  علم بدون ایمان و ایمان بدون علم هم به درد نمی خورد. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:52 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

باران نبارید ، چشمه ها نجوشید ، سالها آمدند و رفتند اما ابری نیامد و بارانی نبارید. در جست و جوی آب گوشها تیز شده بودند. به ناگاه صدایی شنیده شد: تا بارانی نشوید باران نمی بارد... برخی گفتند : هذیان تشنگی است. ... برخی گفتند: از بی حوصلگی است... اما نبارید باران و تشنگی نه هذیان گویی بود و نه بی حوصلگی. چاره ای نبود باید بارانی می شدند تا باران ببارد. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:50 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

شهید چمران من اعتقاد دارم که درجه شخصیت انسانها به اندازه غم و درد آنها ست. می دانم که خدای مهربان بر بندگان مخلص و دلباخته خود رحمتی می کند و دریایی از درد و کوهی از غم به آنها ارزانی می دارد. غم هایی که همچون آتشی مقدس شمع وجود آدمی را روشن می کند، جسم را می سوزاند و عصاره حیات را به صورت اشک تقدیم محبوب می کند. نتیجه این سوزش نور و روشنایی است. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم دی ۱۳۸۹ ساعت 20:50 توسط مریم اسماعیلی(سما) 16 دی 98

تحلیل یک دوست یک روزی یک جا بودند، یک هدف داشتند و یک راه... اصلا یکی بودند، جآنی در تن ها. گواه؟ جنس لبخند هایشان... حتی جنس لبخند هایشان هم یکی بوده... زمان گذشت و در دامنش تاریخ قد کشید... و امان! از تفاوت #سرنوشت_شان. د #زمان و #تاریخ دهشتناکه! یکی #گذرش... دیگری #تکرارش... ما کجای تاریخیم؟