eitaa logo
ژئوپلیتیک رسانه
1.2هزار دنبال‌کننده
509 عکس
380 ویدیو
2 فایل
سایت اختصاصی http://chaponashr.ir/bavir فعالیت‌های علمی https://elmnet.ir/eid/N-0017-7032 ارتباط @bavirhassan
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 استقامت درمقابل عذرهای شرعی 🔺يكى از عواملى كه در كارهاى بزرگ، جلوِ انسان را سدّ میكند، است. گاهی انسان باید كار و تكليفى را انجام دهد اما انجام چنین کاری مستلزم یک اشکال بزرگ است، مثلا لازمه چنین کاری عده زیادی است، اینجا آن شخص احساس میكند كه ندارد. در مقابلِ امام حسين(ع) از اين‏گونه عذرهاى شرعى كه میتوانست هر انسان ظاهر بينى را از ادامه راه منصرف كند، زیاد بود: 🔺از اِعتراض مردم كوفه و كشته شدن مسلم گرفته تا حادثه کربلا، از شهادت اصحاب گرفته تا اسارت آل الله. امام حسین(ع) میتوانست بگوید شرایط محیا نیست، مردم تحمّل نمیكنند، اقتضا میکند کنار بیاییم. يك‏وقت به كسى میگويند: «اين راه را نرو؛ ممكن است شكنجه یا کشته شوى.» انسانِ قوى میگويد: «شكنجه شوم! کشته شوم، چه مانعى دارد؟» 🔺اما يك‏وقت میگويند: «نرو؛ ممكن است گروهى از ، به‏ خاطر اين حركت تو کشیده و شوند.» اينجا ديگر پاى جان ديگران در میان است. مصلحت چه اقتضا میکند؟ مگر دیگر بزرگان اسلام، نکردند؟ 🔺، ، و... چگونه با این مسئله برخورد کردند؟ تلاش کردند تا این مصلحت سنجی خود را بر امام خود نیز تحمیل کنند اما زورشان نرسید. امروز نیز عده ای مشی شان چنین است.    🔺مطلب اساسی این است که اگر امام حسين(ع) میخواست در مقابل حوادث تلخ و دشواری که برای او پیش آمد با ديد يك متشرّعِ معمولى نگاه كند و عظمت رسالت خود را به فراموشى بسپارد، می‏توانست ‏نشينى كند و بگويد ديگر تكليف نداريم. در بیعت با یزید است. 🔺اما ایشان چنين نكرد. اين، نشان از او دارد، اما نه استقامتِ مرسوم بلکه استقامت در مقابل ، عرفی و عقلی. تحمل این سنخ مشکلات، خیلی سخت تر از دیگر مشکلات است چرا که در ظاهر به نظر می آيد. 🔺کسی میتواند در مقابل این مصلحت سنجیهای به ظاهر شرعی استقامت کند که اوّلًا در حد اعلى داشته و بفهمد چه كار بزرگى انجام میدهد. ثانياً داشته و ضعفِ نفسش او را نگيرد، چنین شخصی دیگر پایش نخواهد لرزید. امام حسين(ع) اين دو خصوصيت را در كربلا به خوبی از خود نشان داد. لذا حادثه‏ كربلا مثل خورشيدى بر تارك تاريخ درخشيد؛ هنوز هم می‏درخشد، و تا ابد هم خواهد درخشيد. 🔺 نیز در اين خصوصيت، به طور كامل دنباله ‏رو امام حسين(ع) شد. یک روز به او گفتند با این کارت، حوزه علمیه قم را به تعطیلی میکشانی، روز دیگر گفتند همه علما و مراجع علیه شما تحریک میشوند و بین علما می‌افتد، روز دیگر گفتند جواب این خون های ریخته شده را چه کسی میدهد؟ 🔺اين طرز فكرهاست که ممكن است هركسى را از ادامه حركت منصرف كند. اما امام، کرد. عظمت روح او و عمق بصيرتى كه بر او حاكم بود، در اين جاها ديده می‌شود. 📌پ.ن1: ▫️از ابتدای انقلاب عده ای از میترسیدند. به مرور افراد زیادی به این نتیجه رسیدند که نمیشود با امریکا مبارزه کرد، حتی همان هایی که اول انقلاب برای مبارزه با امریکا دو آتیشه بودند. ▫️آنها که دیروز خود را میدانستند و شعار مرگ بر امریکایشان گوش عالم را پُر کرده بود اما امروز در روزگار سپری میکنند. آنوقت میکردند و امروز . ▫️بهانه میکنند که تحمل تهاجم امریکا را ندارند، اما حقیقتاً خود بریده اند. قطعا همراهی مردم بسیار مهم و اساسی است اما مشکل ما همیشه در و بوده، نه مردمی که همراه نبوده اند. تمام حرف این است که راه، همان است که خمینی به تبع حسین(ع) رفت. ▫️امروز نیز برخی میگویند: چالش با بس است، بیش از این ماجرا را کش ندهید، با مذاکره مسئله را حل کنید، مردم تحمل سختی و نبرد با اسرائیل را ندارد و... ▪️همینقدر ساده و گوگولی... هنوز قائلند که دنیای امروز دنیای و گفتمان است، نه دنیای قدرت و . ▫️انسان تعجب میکند. بله مهم و اساسی است اما این نگاه بیشتر شبیه به است، تا عقلانیت. میگوید: وقتی تو در حال از خودت هستی و او با تمام توانش به تو ضربه زده، تو نباید کوتاه بیای و باید ضربه محکم تری بزنی تا او عقب بکشد. اگر تو عقب بکشی، قطعا او احساس قدرت میکند و مجدد به تو ضربه محکم تری خواهد زد. 📌پ.ن2: ▫️ جزو عناصر مهم و اساسی فقه شیعه و فقاهت حضرت امام است اما قرار نیست به بهانه مصلحت، هر جا که مشکلی پیش آمد، برای پیشبرد کار خود، عَلَم مصلحت به دست گیریم.