🦋🕯🦋🕯🦋🕯 🕯🦋🕯🦋🕯 🦋🕯🦋🕯 🕯🦋🕯 🦋🕯 🕯 #پارت_483 #رمان_حامی بریزی تو خودت داغون می شی. توی جوونی احساس پیری می کنی. توی خودت نریز. گریه کن. از شکستن غرورت نترس. کم کم آرام گرفتم و هق هق هایم بی صدا شدند. - چرا اینقدر بی قراری؟ یعنی واقعا اون برگه اینقدر ارزش داشت که نیست شدنش آرامش کاشفی رو به این حال و روز کشونده؟! با چشمان اشکی و پف کرده ام نگاهش کردم. سوز صدایم سنگ را هم آب می کرد. - کل زندگی من پدرم بود. مادرم بود! بعد از این همه سال، قبل رفتنش یه کار ازم خواست که از پس همونم بر نیومدم!! جای من نیستی بدونی چه باری رو دوشمه. جام نیستی بفهمی تو دلم چه خبره. - منم کم نکشیدم از این دنیای ناتو. منم کم نشکستم زیر بار مشکلات و بدبختیا. کم درد نکشیدم.کم غم ندیدم. هنوزم داغدارم. زخم قبلی هنو خوب نشده جدیده میاد، اون قبلی رم می زنه عمیق تر می کنه.تو یه جور درد داری من یه جور. تو یه جور گرفتاری من یه جور. اصلا کلا رسم دنیا همینه. این دنیا جای آزمایشه. اومدیم که امتحان پس بدیم. اومدیم که آماده شیم. این زخما فقط و فقط واسه اینه قوی شیم