✍#دانستنی
#قسمت_اول
⬇️ #خون ⬇️
🔷 واژه «دم» به معنای «خون» با مشتقاتش 10 بار در قرآن به کار رفته است. قرآن کریم به مسئله گردش خون به صورتی که در علم امروز مطرح است، تصریح نکرده اما به مسائلی که با خون ارتباط دارد که میتوان آنها را نیز جزء فرآیند گردش خون به شمار آورد، اشاره دارد و مطالبي كه مرتبط با خون است (مانند حرمت خوردن خون و پيدايش شير از خون اشاره نموده است.
🌹حرام شمردن خوردن خون🌹
✅ خداوند در چهار سوره قرآن کریم با الفاظ مختلف به خون و پرهیز از خوردن آن اشاره کرده است. در سه آیه با الفاظ شبیه به هم آمده (إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ).[1]
✅ ولی در سوره انعام آیه 145 این گونه آمده است:
🔹«بگو: «در آنچه به سوى من وحىشده هيچ (غذاى) حرامى بر خورندهاى كه آن را مى خورد، نمی يابم؛ جز اينكه مردارى باشد يا خونِ ريخته شده، يا گوشت خوك، چرا كه اين(ها) پليد است.»
✅موضوع خوردن خون در میان اقوام و ملل جهان سابقهای طولانی داشته و در آمریکای شمالی (قدیم) با خون تغذیه میکردند و در دوران جاهلیت نیز مردم خون را میخوردند آنها گوسفند را سر نمیبریدند که مبادا خونش بریزد و از بین برود. بلکه با گرفتن خون از طریق رگ زدن، آن را در روده میریختند و بر روی آتش بریان کرده و میخوردند.[2]
🔷بعد از ظهور اسلام و نزول قرآن، به شدت با خوردن خون مبارزه شد و اهلبیت: نیز به ضررهای خون اشاره کردهاند.
✅مردی از امام صادق(علیه السّلام) پرسید:
🔹 چرا خداوند خوردن خون را حرام کرده است؟
امام صادق در پاسخ فرمودند: برای آنکه خوردن خون باعث قساوت قلب و از بین رفتن مهر و عاطفه است و خونخواری موجب تعفن جسم و تغییر رنگ چهره و بدن میشود.[3]
✅خوردن خون سبب تغییر اخلاق و روحیات انسان میشود[4]
✅ و همچنین از امام صادق(علیه السّلام) حکایت شده: افرادی که خون میخورند آنچنان سنگدل میشوند که حتی ممکن است به قتل پدر، مادر و فرزند خود دست بزنند.[5].
📚منابع
[1] . «[خدا]، تنها (خوردن) مردار و خون را بر شما حرام كرده است؛» (نحل/115، بقره/173، مائده/3).
[2] . فلسفه احكام، اهتمام، احمد، ص 125، با اختصار و توضیح.
[3] . بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 65، ص 162.
[4] . تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج 1، ص 586.
[5] . وسائل الشیعه، شيخ حر عاملی، ج 16، ص 310.
#ادامه_دارد..............
http://eitaa.com/Etratt
✍#دانستنی
🌹برخی از آداب عفو و عذرپذیری از خطای دیگری :🌹
#قسمت_اول
✅1- بهانهتراشی برای خطاکار:
🔷 انسان نهتنها باید بهانه و عذر موجه دیگری را بپذیرد بلکه حتی اگر عذرش بیپایه و اساس بود روی او نیاورد و بلکه حتی برایش عذر و بهانه بتراشد.
🔷 امیرالمؤمنین (علیه السلام) میفرماید:
عذر برادر دینیات را بپذیر و اگر برای خطای خود عذری نداشت تو برای او عذری بتراش! (تحفالعقول، ص 107)
🔷حتی امام حسن مجتبی (علیه السلام) میفرماید:
اگر کسی برابر یک گوش من مرا دشنام دهد بعد در گوش دیگر از من عذرخواهی کند عذر او را میپذیرم. (احقاقالحق، ج 11، ص 116)
🔷امام زینالعابدین (علیه السلام) میفرماید:
اگر کسی از طرف راست تو آمد و ناسزا گفت بعد برگشت و از طرف چپ از تو عذرخواهی کرد تو عذر او را بپذیر. (بحار، ج 78، ص 141)
http://eitaa.com/Etratt
#دانستنی
⬇️دروغ از منظر آيات و روايات⬇️
#قسمت_اول
🔷آيات و روايات بسياري در زمينه زشتي دروغ سخن مي گويند و آيات تکان دهنده اي حتي دروغگو را در رديف کافران و منکران آيات الهي مي شمارند.
« إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُون»(1)
" تنها کسانی دروغ میبندند که به آیات خدا ایمان ندارند؛ (آری،) دروغگویان واقعی آنها هستند."
🔷گرچه در اين آيه دروغ و افترا بر خدا و پيامبر است ولي به هر حال زشتي دروغ اجمالا در اين آيه مجسم شده است و در تعليمات اسلام به مساله راستگويي و مبارزه با کذب و دروغ فوق العاده اهميت داده شده است که نمونه هاي آن را در ادامه بررسی خواهد شد.
#ادامه_دارد...
📚 [1] سوره نحل آيه 105
http://eitaa.com/Etratt
#دانستنی
⬇️#صبر_در_قرآن_و_روایات ⬇️
#قسمت_اول
✅ صبر:
🔷صبر یکی از زیباترین و عام ترین ویژگی های اخلاقی انسان است. واژه «صبر» در لغت به معنای حبس و در سختی و محدودیت و ضیق قرار دادن است. [۱] در تعریف چنین گفته شده است:
🔷صبر، شکیبایی و خودداری نفس بر آن چه را که عقل و شرع حکم میکند و آن را میطلبد یا آن چه را که عقل و شرع، خودداری نفس از آن را اقتضاء میکند. [۲]
✅ صبر در قرآن:
🔷ریشه «صبر» از لغاتی است که در قرآن بسیار به کار رفته است. صبر در قرآن از صفات انبیاء است.
🔷« وَ إِسْماعیلَ وَ إِدْریسَ وَ ذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرین »[۳]
(و اسماعیل و ادریس و ذا الکفل را[به یاد آور] که همه از صابران بودند.)
🔶در قرآن آمده است که منشأ و سرچشمه صبر از خداوند می باشد.
🔶« وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُکَ إِلاَّ بِاللَّه ...»[۴]
(و تو [ای رسول] صبر و تحمل پیشه کن که صبر تو تنها به [توفیق] خداست،!... .)
♦️قرآن می فرماید: باید مقصد و هدف از صبر را نیز رضایت الهی قرار دهیم؛ نه خوشنامی و نه هیچ چیز دیگر. ♦️«وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ»[۵]
( و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن.)
📚منابع
[۱] . راغب اصفهانی حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن،ص۴۷۴؛ دارالعلم- الدار الشامیة ، دمشق - بیروت، اول، ۱۴۱۲ ق.
[۲] . المفردات، ص ۴۷۴.
[۳] . انبیاء/۸۵ .
[۴] . نحل/۱۲۷.
[۵] . مدثر/۷.
http://eitaa.com/Etratt
#دانستنی
⬇️وفای به عهد در آیات و روایات⬇️
#قسمت_اول
✅وفای به عهد از نشانه های افراد نیکوکار است:
«وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ»
(آیه 8 سوره مومنون)
«و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند؛»
✅وفای به عهد از خصوصیات افراد نیکوکار است:
«...وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا...»
(آیه 177 سوره بقره)
«...کسانی که به عهد خود -به هنگامی که عهد بستند- وفا میکنند...»
✅وفای به عهد از صفات برجسته حضرت اسماعیل (ع) است:
«وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ كَانَ رَسُولًا نَبِيًّا»
(آیه 54 سوره مریم)
«و در این کتاب (آسمانی) از اسماعیل (نیز) یاد کن، که او در وعده هایش صادق و رسول و پیامبری (بزرگ) بود»
http://eitaa.com/Etratt
#دانستنی
⬇️احترام و نيكي به والدين در قرآن⬇️
#قسمت_اول
✅ نيكي به پدر و مادر در كنار توحيد:
«لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»،[1]
«وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»،[2]
«أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»،[3]
«وَ قَضى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»،[4]
«يا بُنَيَّ لا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ».[5]
🔷از اين آيات معلوم ميشود كه عقوق والدين بعد از شرك به خدا در شمار بزرگترين گناهان و يا خود اين از بزرگترين آنها است و از آن طرف هم معلوم ميشود كه واجبترين واجبها احسان به پدر و مادر است.[6]
📚منابع
[1] . سوره بقره، آيه 83.
[2] . سوره نساء، آيه 36.
[3] . سوره انعام، آيه 151.
[4] . سوره اسراء، آيه 23.
[5] . سوره لقمان، آيه 14،13.
[6] . محمّد حسين طباطبايي، الميزان، مترجم سيد محمّد باقر موسوي همداني، (قم، انتشارات اسلامي) ج 7، ص 515.
http://eitaa.com/Etratt