بسم الله الرحمن الرحیم ♦️⚜💠#حفظ_نهج_البلاغه 💠⚜♦️ ✅ #جلسه_دوم_حفظ_حکمتها حفظ حکمت 2 👇👇👇

صوت متن عربی، ترجمه و توضیح تصویری نهج‌البلاغه حکمت 2 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 👌#پیشنهاد_دانلود طرح رایگان #حفظ حکمتهای نهج البلاغه لینک گروه حفظ 👇 https://eitaa.com/joinchat/3264479378C1f2904c88b

متن حکمت 2👆👇 #حفظ_نهج_البلاغه #حفظ_کلمات_قصار #حکمت_شماره_2 #اخلاقی 💎 عوامل ذلت و خواری 💎   💎 شناخت ضدّ ارزش ها 💎 🔶 وَ قَالَ علی (علیه السلام) 🔷 ☀️ أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَه. 🌸 و درود خدا بر او، فرمود: آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پست كرده، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است. #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی طرح رایگان #حفظ حکمتهای نهج البلاغه لینک گروه حفظ 👇 https://eitaa.com/joinchat/3264479378C1f2904c88b

صوت ترجمه استاد جعفری حکمت 2 طرح رایگان #حفظ حکمتهای نهج البلاغه لینک گروه حفظ 👇 https://eitaa.com/joinchat/3264479378C1f2904c88b

#ترجمه_وشرح_نهج_البلاغه #حکمت_شماره_2 📝بخش اول : 🔰 از اين کارها بپرهيز 🔰 ✍ امام علی (ع) در اين کلام نورانى اش به پيامدها و آثار سوء سه رذيله اخلاقى در عباراتى کوتاه و فشرده اشاره فرموده است. 1⃣ نخست مى فرمايد: «هر کس طمع را پيشه کند خود را حقير ساخته است». (أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ). 👈 واژه «طمع» به معناى بيش از حق خود طالب بودن و گرفتن مواهب زندگى از دست ديگران است و تعبير به «استشعر» که به معناى پوشيدن لباس زيرين است اشاره به اين است که طمع را به خود چسبانده و از آن جدا نمى شود; بديهى است که افراد طماع براى رسيدن به مقصود خود بايد تن به هر ذلتى بدهند و دست سؤال به سوى هرکس دراز کنند و شخصيت خود را براى نيل به اهداف طمعکارانه خود بشکنند. 💠در سخنان رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ طَمَعٌ يَقُودُهُ إِلَى طَبَع». در حديث ديگرى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) درباره خطر اين صفت مذموم مخصوصاً براى علما وارد شده است که فرمود: «إن الصّفاة الزّلال الذي لا تَثْبُتُ عَلَيْهِ أقْدامُ». ‼️ و عجيب اين که هنگامى که طمع فزونى يابد کارهايى از انسان سر مى زند که کاملاً احمقانه است،شبيه آنچه درباره طماع معروف عرب به نام «اشعب» نقل شده که بسيارى از اوقات هنگامى که راه مى رفت دامن خود را به دست مى گرفت و آن را در برابر آسمان باز نگه مى داشت و مى گفت: شنيده ام بعضى از پرندگان در حال پرواز تخم مى گذارند شايد تخم آن پرنده در دامن من بيفتد. و يا نقل مى کنند هنگامى که گروهى از کودکان او را در کوچه و بازار آزار مى دادند براى پراکنده ساختن آنها گفت: شنيده ام در فلان خانه حلوا پخش مى کنند بچه ها به سوى آن خانه دويدند ناگهان ديدند خود اشعب نيز به سوى آن خانه مى دود گفتند: تو چرا؟ گفت: شايد حرف من درست باشد. اين داستان ها خواه واقعيت داشته باشد يا نه اشاره به کارهاى ننگ آورى است که انسان به جهت طمع انجام مى دهد. نقطه مقابل طمع قناعت است که سبب عزت آدمى مى شود همان گونه که اميرمؤمنان فرمود: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ; آن کس که قناعت پيشه کند عزيز خواهد بود».(1) 2⃣ در دومين نکته مى فرمايد: «کسى که سفره دل خويش را (نزد اين و آن بدون هيچ فايده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضايت به ذلت خود داده است»; (وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ). روشن است هرگاه انسان نزد طبيب درد خود را بگويد و از وى راه درمان بطلبد يا پيش قاضى ظلمى را که بر او رفته بيان سازد و از او احقاق حق بخواهد يا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگويد کار خلافى نکرده و به دنبال مشکل گشايى بوده; اما طرح مشکلات نزد کسانى که هيچ گونه توانايى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافکندگى انسان نخواهد داشت. در اين گونه موارد بايد خويشتن دار بود و لب به شکايت نگشود. ✍ادامه ....👇👇👇

#ترجمه_وشرح_نهج_البلاغه #حکمت_شماره_2 📝بخش دوم : 3⃣ آن گاه امام(عليه السلام) در جمله سوم مى فرمايد: «کسى که زبانش را بر خود امير سازد شخصيت او تحقير مى شود»; (وَهَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ). منظور از امير شدن زبان آن است که از تحت کنترل عقل و فکر خارج شود و هرچه بر زبانش آمد بگويد. بديهى است سخنانى که از فکر و عقل و تقوا سرچشمه نمى گيرد در بسيارى از موارد خطرهايى ايجاد مى کند که انسان قادر بر جبران آن نيست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ايجاد اختلاف در ميان مردم و کينه و دشمنى نسبت به گوينده و ديگران مى شود و چه زيبا مى گويد شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسانَکَ اَيُّهَا الاْنْسانُ * لا يَلْدَغَنَّکَ إنَّهُ ثُعْبانٌ کَمْ فِى الْمَقابِرِ مِنْ قَتيلِ لِسانِهِ * کانَتْ تُهابُ لِقاءُهُ الاْقْرانُ اى انسان زبان خود را حفظ کن ـ مراقب باش تو را نگزد که اژدهايى است.چه بسيارند کسانى که در گورستان ها خفته اند و کشته زبان خويشند ـ همان کسانى که همطرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. 💠در حديث ديگرى در سلسله همين کلمات قصار مى خوانيم: «مَنْ کَثُرَ کَلاَمُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ; کسى که زياد سخن گويد اشتباهات زيادى خواهد کرد».(2) و اين خطاى بسيار باعت تحقير و بى ارزش شدن او در نظرها مى شود. کوتاه سخن اين که انسان عاقل بايد زبانش را در اختيار عقلش قرار دهد نه اين که عقلش را در اختيار زبان که اولى مايه سعادت است و دومى اسباب حقارت. شايان توجه است صفات سه گانه نکوهيده اى را که امام در اين بيان کوتاه ذکر کرده (طمع، فاش کردن ناراحتى ها نزد هرکس و امير ساختن زبان بر خود) هرسه در اين جهت مشترکند که سبب ذلت و خوارى مى شوند و اين هماهنگى در اثر سبب شده است که امام(عليه السلام) هر سه را کنار هم قرار دهد. ✍ پی نوشت: 1. غررالحکم، ص 392، ح 9018. در بعضى از عبارات این جمله به این صورت نقل شده است: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ وَ ذَلَّ مَنْ طَمَعَ» (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 19، ص 50). 2. نهج البلاغه، حکمت 349. 📚برگرفته از کتاب پیام امام امیرالمومنین(ع) شرح آیت الله مکارم شیرازی بر نهج البلاغه. #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی 🔹#شرح_حکمتها @KhatmeNoor

شرح حکمت2⃣: اگࢪ نمیتونۍ صوت رو گوش بدی🤗👇🏻 🔻امیر المومنین سه عامل از عوامل خفت و ذلت در نهج البلاغه را بیان فرمودند. 1⃣ اول طمع: تفاوت طمع با حرص در این است که طمع کار به آنچه که از مال و قدرت و احترام و شهرت متعلق به دیگران است چشم دوخته است اما حریص دوست دارد مال و مقام بیشتری داشته باشه ، چه در دست دیگران باشه چه نباشد. 🔻شش اثر برای طمع ورزی در نهج البلاغه بیان شده است: 1. خواری و ذلت: 1.1 در حکمت 2 1.2 درحمکت226 که فرمودند: « طمع کار همواره زبون و خوار است». 1.3 درانتهای بند 4 خطبه 160 که امیرالمومنین در مورد حضرت عیسی (ع) فرمودند: «آز و طمعی نداشت تا او را خوار و ذلیل نماید». 2. بردگی که بالاترین مصداق خفت و ذلت است: در حکمت 180 میفرمایند:«طمع ورزی بردگی همیشگی است» 3. آفت تفکر و بی اثر کردن عقلانیت :درحکمت 219 میفرمایند :« قربانگاه اندیشه ها زیربرق طمع ورزی ها است». 4.هلاکت : 4.1 در حکمت 275 می فرمایند: «طمع به هلاكت مى كشاند و نجات نمى دهد، و به آنچه ضمانت كند، وفادار نيست، و بسا نوشنده آبى كه پيش از سيراب شدن گلو گيرش شد، و ارزش آنچه كه بر سر آن رقابت مى كنند، هر چه بيشتر باشد، مصيبت از دست دادنش اندوهبارتر خواهد بود». 4.2 در بند 14 نامه 31خطاب به فرزند عزیزشان فرمودند: «بپرهيز از آن كه مركب طمع ورزى، تو را به سوى هلاكت به پيش راند، اگر توانستى كه بين تو و خدا هیچ صاحب نعمتى قرار نگيرد، (یعنی امید و طمع به غیر خدا نداشته باشی) چنين باش، زيرا تو، روزى خود را دريافت مى كنى، و سهم خودت را بر مى دارى، و مقدار اندكى كه از طرف خداى سبحان به دست مى آورى، بزرگتر و با ارزش تر ازمال فراوانى است كه از دست بندگان دريافت مى کنی». 5. مقدم کردن دنیا بر آخرت یا به تعبیر قران کریم (فروختن آخرت باقی به دنیای فانی است): در بند 7 خطبه 91 در صفات والای فرشتگان می فرمایند: «طمع ها به آنان شبيخون نزده تا تلاش دنيا را بر كار آخرت مقدّم دارند». 6. ایجاد ناامیدی و یاس : در حکمت 108 در حالات قلب می فرمایند: «پس اگر در دل اميدى پديد آيد، طمع آن را از بین خواهد برد». #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی 🔹#شرح_حکمتها @KhatmeNoor

#حکمت2⃣ اگࢪ نمیتونۍ صوت رو گوش بدی🤗👇🏻 🔻دوم افشا کردن مشکلات شخصی نزد دیگران: 🔷اگر افشا کردن مشکلات شخصی نزد متخصص برای حل مشکل باشد مثل مراجعه مریض به پزشک یا مراجعه به قاضی اشکالی ندارد. اما مقصود امیرالمومنین مواردی است که انسان مشکلات و گرفتاری های خودش را پیش دیگران بازگو می کند، در حالی که نه آنها میتوانند کاری بکنند نه مسئولیتی دارند. در خطبه 105 می فرمایند:« خدا را، مبادا شكايت نزد كسى بريد كه نمى تواند آن را بر طرف سازد، و توان گره گشايى از كارتان ندارد». واین باعث ذلت و خواری میشود. 🔷در حکمت 427 فرمودند: «كسى كه از نياز خود نزد مؤمنى شكايت كند، گويى به پيشگاه خدا شكايت برده است، و كسى كه از نيازمندى خود نزد كافرى شكوه كند، گويى از خدا شكوه كرده است». لذا بردن شکایت و مشکلات شخصی نزد مومن هم برای اینکه مومن برای رفع آن دعا بکند و حاجت ما را نزد خدا ببرد اشکال ندارد. 🔷 مقصود کلی حکمت 2 این است که در مقابل این افشای مشکلات، انسان رازداری را تمرین بکنیم یعنی انسان مشکلات خودش را، که بخشی مالی ،خانوادگی و شخصی است باید بتواند در سینه خودش مدیریت بکند لذا حضرت در حکمت 6 فرمودند:« سينه خردمند صندوق راز اوست....» و این رازداری در حکمت 48 به عنوان نشانه صحت اندیشه بیان شده وفرمودند:«پيروزى در دورانديشى، و دور انديشى در به كار گيرى صحيح انديشه، و انديشه صحيح به راز دارى است». 🔷 در حکمت 162 فرمودند : «آن كس كه راز خود را پنهان دارد، اختيار آن در دست اوست». 🔷در بند 10 نامه 31 خطاب به امام مجتبی می نویسند: « هر گاه خدا را بخوانى، ندايت را مى شنود، و چون با او راز دل گويى راز تو را مى داند، پس حاجت خود را با او بگوى، و آنچه در دل دارى نزد او باز گوى، غم و اندوه خود را در پيشگاه او مطرح كن، تا غم هاى تو را بر طرف كند و در مشكلات تو را يارى رساند». ✅ در نتیجه این صبر وبردباری در نگه داشتن اسرار و زبان بستن از افشای اسرار خودش یک فضیلت بسیار بزرگ است مخصوصا برای کسانی که میخواهند یک مسئولیت بزرگ به عهده بگیرند یا مسئولیتی برعهده دارند. در حکمت 176 می فرمایند : «بردبارى و تحمّل مشکلات، ابزار رياست است». که به آن سعه صدر(سینه گشاده) می گویند. ✅ نتیجه مراقبت ازاسرار و مشکلات شخصی در بند 2 خطبه 99 می فرمایند : « پس در عزّت و ناز دنيا بر يكديگر پيشى نگيريد، و فريب زينت ها و نعمت ها را نخوريد و مغرور نشويد و از رنج و سختى آن نناليد و ناشكيبا نباشيد، زيرا عزّت و افتخارات دنيا پايان مى پذيرد، و زينت و نعمت هايش نابود مى گردد، و رنج و سختى آن تمام مى شود». #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی 🔹#شرح_حکمتها @KhatmeNoor

شرح حکت 2 استاد علی رهبر طرح رایگان #حفظ حکمتهای نهج البلاغه لینک گروه حفظ 👇 https://eitaa.com/joinchat/3264479378C1f2904c88b

شرح واژه های حکمت دوم: 1 - أَزْرَی :خوار و ذلیل کرد. 2 - بـِ : حرف جر است. 3 - نَفْسِ : خود، روح، ذات 4 - هِ : ش، خود/ نفس خود، نفسش، روح خود، روحش، ذات خود، ذاتشش، خودش أَزْرَی بِنَفْسِهِ: خود را خوار و ذلیل ساخته است. 5 - مَن :کسی که 6 - إسْتَشْعَر :شعار خود قرار داد، لباس زیر خود قرار داد، یعنی همراه همیشگی خود قرار داد. استشعر، هم خانواده است با شَعْر(موی بدن)و شعار (لباس زیر که به مستقیم به بدن و موی بدن می چسبد) بر خلاف دثار(لباس رو)، یعنی طمع را محکم گرفتن و رها نکردن، چسباندن طمع به بدن که یک خصیصه و خصلت برای او شده است. 7 - الطَّمَعَ : چشم به مال و منال و جاه و مقام دیگران داشتن طمع یکی ازراه های ورود شیطان به قلب انسان است. وقتی کسی به این بیماری مبتلا گردد در ابتدا مطیع شیطان می شود، آنگاه برای رسیدن به خواسته های خود تن به هر ذلت و خواری نزد دیگران می دهد. 8 - اسْتَشْعَر الطَّمَعَ : طمع را لباس خود قرار داد، طمع را شعار خود قرار داد، طمع را همراه همیشگی خود قرارداد، همیشه طمع ورزید، همیشه طمعکار بود. ترجمه ⬅️ هرکس همواره طمع بورزد، خود راخوار و ذلیل می سازد. پیام ⬅️ قانع باش تا عزیزگردی و طمعکار نباش که ذلیل می گردی @KhatmeNoor