💠در ستایشِ پوپولیسم! عوامفریب‌ترین آدم‌ها، کسانی‌اند که #پوپولیسم را در معنای #عوامفریبی به‌کار می‌برند و از آن به مثابه‌ی چماقی بر سر #مردم‌باوران سود می‌جویند. سال‌هاست که فریب‌کاران، پوپولیسم را مترادف با مردم‌فریبی جا انداخته و با استعمالِ فلّه‌ای آن، هر اراده‌ و تصمیمِ مردم‌‌گرایانه‌ای را هوچیگرانه به تمسخر و تحقیر گرفته‌اند. هرگاه جریانی به نفعِ عامه‌ی مردم در شُرف تحقق بوده، عوامفریب‌ها با پوستینِ عقلانیت و محاسبه‌گری و مبارزه با پوپولیسم، در برابرش صف کشیده‌اند. جالب است که در معنای پوپولیسم آمده‌ است: «پوپولیسم بر آن است که می‌باید میان مردم و حکومت رابطه‌ی مستقیم وجود داشته باشد. این اعتقاد، همچنین با ایمانی ساده فضایلِ مردم را در برابر منشِ فاسدِ طبقه‌ی حاکم یا هر گروهی که موقعیت سیاسی و اقتصادی و اجتماعیِ برتر داشته باشد، قرار می‌دهد و می‌ستاید.» (دانشنامه‌ی سیاسی، داریوش آشوری) از اینها گذشته، عوامفریبی، پیش‌فرضی به نام قطعیتِ فریب‌خوریِ مردم دارد. این دیدگاه، عامه را تا بدان پایه بی‌خرد و ضعیف‌النفس فرض می‌کند که فریبِ هر شعاری را می‌خورَد. و این است رمز #مردم‌گریزی و #مردم‌ستیزیِ #شبه‌روشنفکران. چنین تلقیِ سخیفی، امروزه در مویرگ‌های ساختار سیاسی متعارف کشور جریان دارد! 📎پی‌نوشت: در فرهنگ غرب، عوامفریبی در معنای #دماگوژی به کار رفته است. ✍روح الله رشیدی @Kolbe_Andishe_Farhang