🏴صلی الله علیک یا امیرالمؤمنین🏴 #خلوت_خوبان ■روحيه‌تان را خلوت كنيد تا بزرگ شود. دنيا را مى‌توان مهمان كرد. با دلتان مى‌توانيد براى همه روى زمين دعا كنيد. بگوييد خدايا! آن سفره‌اى را كه براى من انداخته‌اى براى اينها هم بينداز. ■ هرگاه خلوت كرديد و چيزى آمد، ريخت و پاش كنيد و براى ديگران هم بخواهيد. هر وقت اوضاع تنگ بود؛ چه از جهت مادى و چه از جهت معنوى، انفاق كنيد. اگر حال عبادتى، تجلّى نمازى و چيزهاى خوب ديگرى نصيب شما شد؛ ريخت و پاش كنيد. ■حتى التذاذ عبادات به اين بدن هم سر در مى‌آورد. در نماز، اين بدن شما هم التذاذى مى‌برد كه محال است در طبيعت به اين شدّت براى شما فراهم شود. آن لذّت ايمانى، مخصوص خود شماست. در جاى خلوتى كه مى‌نشينيد تجلّى خدا همه چيز را جواهر مى‌كند، سنگ را دُرّ مى‌كند. ■اينها همه بر اثر صبر است. دُرّها همه سنگ بوده‌اند. تجلّى خدا به كوهى كه هيچ شرط و مشكلى ندارد مى‌خورد، آن را آب مى‌كند و دُرّ پديد مى‌آيد. انسان هم همين‌طور است؛ ■ألنّاسُ مَعادِنُ كَمَعادِنِ الذَّهَبِ وَالفِضَّةِ*■ ■مردم همانند معدن‌هاى طلا و نقره هستند. پيغمبر خدا(صلى الله عليه و آله)مثال زده است، يعنى خدا از همين بشر معادنى را درست مى‌كند، شما را نورانى و قوى مى‌كند. ■مؤمن اين‌طور است. اول گوشت و خاك بود، او را با محبّت آب مى‌كنند و دوباره سفت مى‌كنند. بعد هم او را راه مى‌اندازند و خودش را نشانش مى‌دهند. ان‌شاءالله خداوند متعال با همه شما اين‌چنين كند تا مرتّب بگوييد خدا من را ساخته است. ■من لا يحضره الفقيه، ج٤،ص٣٨٠*■ ■● #طوباى_محبت مجالس حاج محمّد اسماعيل #دولابى كتاب يك، مجلس پانزدهم صفحه ى١٧٠●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

#اولین_منزل_آخرت □○چه چيزى خلاص مى كند؟ موت. موت انسان را خلاص مى كند. خلاص كننده ى گرفتارى هاى خلقت همان چيزى است كه همه ى مردم از آن بدشان مى آيد، يعنى موت. □○ملائك داد مى زنند لِدوا لِلمَوتِ وَابنُوا لِلخَرابِ*. بزاييد براى مردن و بسازيد براى خراب شدن. مَلَكى هست در اسمانها كه صدايش خيلى رساست، خلقش كرده اند كه فقط اين را بگويد. پرسيد صدايش از كجا مى آيد؟ گفت صدايش خيلى بلند است. صدايش همه جا هست و شنيده مى شود. □○انسان از همان موقع كه زاييده مى شود، رو به موت قدم بر مى دارد. يعنى مى رود به طرف آن موتى كه قرار است به آن برسد. هر لحظه به موت نزديكتر مى شود. نوزاد تا تولد يافت به طرف موت مى رود، چون دنيا جاى خوبى نيست، جاى ماندن نيست. #یاعلی *نهج البلاغه، حكمت١٣٢ □○ #طوباى_محبت مجالس حاج محمّد اسماعيل دولابى كتاب دوم، چاپ هشتم، مجلس اول صفحه ى ٢٣-٢٢○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

■● #ولدت_اموت●■ ■انسان در طول مسير دورو است، يكى اوّل راه و يكى هم آخر راه يك‌روست. والّا در بين مسير دوروست، اين دورويى خوب هم نيست، انسان خوب است يك‌رو باشد، ساده باشد، تا مى‌گويند بگو ■اَشْهَدُاَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ، اَشْهَدُاَنَّ عَلِيّاً وَلِىُّ اللهِ ■بگويد. آدم يك رو زود به خدا جواب مى‌دهد. امّا آدم دورو، هم مى‌خواهد اهل دنيا را جواب بدهد، هم اهل آخرت را. هم مى‌خواهد با اهل آخرت رفيق باشد و رو به آخرت برود، هم مى‌خواهد دنبال سور و سات دنيا و مال و تجارت باشد. دو كار دارد. ■به آن جَلدى هم‌عارف نيست كه بيايد بدنش را دست شما بياندازد و روحش برود با انبياء و اولياء بنشيند، به آن بزرگى نيست. هنوز كوچك هستيم. وقتى رو به دنيا مى‌رويم سرگرم دنياييم و رو به آخرت كه مى‌رويم سرگرم آخرتيم. دنيا و آخرت با هم جمع نمى‌شوند. ■هُما بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ * ■مثل مشرق و مغرب مى‌مانند، مغرب با مشرق به هيچ وجه جمع نمى‌شود، يعنى اين دو هوو هستند. مانند اينكه دو دكان باشد و هر دو چينى بفروشند، مشترى كه مى‌آيد، يكى از اين طرف مى‌گويدبفرماييد. آن ديگرى از آن طرف مى‌گويدبفرماييد. مشترى به سمت هر كدام كه برود آن ديگرى ناراحت مى‌شود. يكى گفت اين هفت سيب را بين ما قسمت كن، سه سيب اين طرف گذاشت، سه سيب هم آن طرف. سيب هفتم را گفت اگر من بردارم تو پكر مى‌شوى، اگر تو بردارى من پكر مى‌شوم، پس هر هفت سيب مال من و هر هفت تا را برداشت. اين قسمت كردن اهل دنياست. ولى آخرت اينطور نيست. آنجا همه قاطى‌اند و در قرب خدا. #یاعلی ●*نهج البلاغه،حكمت ١٠٣● ■● #طوباى_محبت مجالس حاج محمّد اسماعيل دولابى كتاب دوم، چاپ هشتم، مجلس دوم صفحه ى٣٨-٣٧●■ @mohamad_hosein_tabatabaei