#مصائب_شام #مرثیه_حضرت_رقیه یا عاقبت از سینه جانم در می آید یا اینکه بابای من از این در می آید این گریه ها از درد نه از اشک شوق است امشب پدر مهمانی دختر می آید شانه زدن، جارو کشیدن، ناز کردن از دست من تنها همین ها بر می آید خاکستری یا گلی گلی عمه کدامش از این دو پیراهن به من بهتر می آید خون لبم بند آمده خوب است اما خون سرم از زیر این معجر می آید من گیسویم را دور دستم حلقه کردم چون که به دست دختر انگشتر می آید پیراهنم که سوخت قبلا پس چرا باز دارد دوباره بوی خاکستر می آید حتی صدای پای بابا فرق کرده است حس می کنم مهمان من با سر می آید 🔸شاعر: #علی_کاوند https://eitaa.com/Madahankhomein

#حضرت_رقیه_س_شهادت چهل منزل کتک خوردم، نبودی به زیر دست و پا مُردم، نبودی منی که غنچه بودم، تشنه ماندم توانم رفت و پژمردم، نبودی چرا وقتی که بد ترسیده بودم چرا نام تو را بردم، نبودی؟! شب تاریک، در بین بیابان من از محمل زمین خوردم نبودی نپرس از پهلویم، تقصیر زجر است به ضرب چکمه آزردم، نبودی چرا ساکت، چرا اینگونه سردی؟! مگر با دختر خود، قهر کردی؟! سه ساله بودم و قدم کمان شد تسلای غمم، زخم زبان شد نبودی جان بگیرم در کنارت رقیه از یتیمی نیمه جان شد حجابم را نشد محکم بگیرم دو دستم بسته بین ریسمان شد چه دستان بزرگی دارد این شمر تمام صورتم زهرا نشان شد حواسم بود روی نیزه بودی سرت بالاسر من سایه بان شد سرت را می گذارم روی شانه که گویم حرف های دخترانه اگرچه درد دارم قدر کافی نمی خوابم که مویم را ببافی نپرس از وضع موهایم که دیگر ندارد حاجتی بر موشکافی پر پروانه وارم را شکستند ندارم استطاعت بر طوافی شدم خسته ازین سربار بودن خودم حس می کنم هستم اضافی مرا با خود ببر، با من بگو که دگر از این مصیبت ها معافی بیا امشب به قول خود عمل کن مرا در لحظه ی آخر بغل کن شاعر: #محمدجواد_شیرازی https://eitaa.com/Madahankhomein

#مرثیه #حضرت_رقیه_سلام‌الله‌علیها خورشیدِ من آمدی شبانه قدری بغلم کن عاشقانه نشناختمت در اول کار نفرین خدا به این زمانه تقصیر حرارت تنور است این سوختگی زیر چانه من که همه عمر رفته بودم تنها به مجالس زنانه رفتم وسط شرابخواران کَت بسته، به زورِ تازیانه من دختر شاه عالمینم دادند ولی به من اعانه در راه، شتر تکان نمی‌خورد خوردم کتکی به این بهانه هر بار طناب را کشیدند خوردیم زمین دانه دانه من سیر غذا نخوردم اما خوردم دل سیر تازیانه افتاد سرت ز روی شاخه افتاد سرم به روی شانه هر سنگ که بر سر تو می‌خورد می‌کرد به سمت ما کمانه از خاطر من نمی‌رود... نه... آن ضربۀ چوب وحشیانه سالم لب من ، لب تو زخمی؟! واللِه که نیست عادلانه «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» #شب_سوم_محرم #پنجم_صفر https://eitaa.com/Madahankhomein

#روضه #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها در کوچه های شام سرم را شکسته اند با سنگِ روی بام سرم را شکسته اند با دست بسته چکمه به پهلوم می زدند در بین ازدحام سرم را شکسته اند زن ها و کودکان پدر دار بی حیا از روی انتقام سرم را شکسته اند اینجا یهودیان به سرم داد میزدند یک عده ای بی مرام سرم را شکسته اند بابا به دادم من برس اینجا حرامیان هر منزلی مدام سرم را شکسته اند خون سرم جای شده بر روی گونم از بس که یک کلام سرم را شکسته اند دلتنگ رفتنم پر پرواز من تویی بالای نیزه هم پدر ناز من تویی.... ✍محمد_حبیب_زاده ۴۰۱/۶/۱۱ #پنجم_صفر #سوم_محرم https://eitaa.com/Madahankhomein

متن نوحه رنگش پریده موهاش سفیده 🔳 #شهادت_حضرت_رقیه(س) سید مجید بنی فاطمه رنگش پریده موهاش سفیده گونش سیاهه قدش یه کم خمیده با اینکه جونش به لب رسیده به عشق باباش ادامه میده پشت سر اون سر بریده یه جوری شد از اون شبی که از ناقه افتاد با هیچی دیگه آروم نمیشه باباشو میخواد میگه که خستم از سفر بابا دیگه بیا منو ببر بابا **** بابا رسیدی صبح امیدی بابا یه ماهه دخترتو ندیدی تو رو که دیدم شکست غرورم برا تو سوخته دل تنورم خاک موهاتو خودم میشورم گلایم اینه چرا بابایی منو نبردی تموم سر تو زخم اما سیلی نخوردی دلم پر از سوال پر درده بابا چرا لبت ورم کرده *** زخمی وجودم روی کبودم جای خرابه کاشکی رو نیزه بودم رد طناب و دور گلومه آثار آتیش هنوز رو مومه این حرفا بین منو عَمومه بذار خودتو یه لحظه بابا به جای عمه یه چند شب دیگه وا نمیشه چشای عمه کاخ یزید بابا همین پشته مجلس اونجا عمه‌مو کشته

#السلام_ای_حجت_حق_در_زمین #امام_زمان_شهادت_حضرت_رقیه السلام ای حجت حق در زمین جان بقربانت امام نازنین کوه غم افتاده در جان دلت در کجا باشد عزیزم منزلت؟ با چه حالی روز راشب می کنی ؟ یاد درد و داغ زینب می کنی صبر و تابت را به غارت برده اند عمه جانت را اسارت برده اند در کجا می نالی ای صاحب زمان؟ عمه جانم عمه جانم عمه جان با تو چون کرداست چرخ روزگار؟ ناله هایت بهر زینب زار زار کی بُوَد وقت طلوع ای آفتاب؟ تا ز دست عمه بگشایی طناب خاطرت آزرده می گردد ببخش زینب زهرا کجا بزم شراب ؟ مهدیا جانها شده بر لب بیا بهر تسکین دل زینب بیا ازغریبی ناله زد با شور و شین جان مادیگربه لب آمد ،حسین عالم از اندوه زینب پیر شد یابن زهرا انتقامش دیر شد زجر وخولی بس که بی رحم وبَدند دسته گل های حسین را می زدند عمه جانت باز در شام خراب گشته از داغ رقیه دل کباب باز زینب داغ لاله دیده است داغ زهرای سه ساله دیده است کربلا گرچه توانش را گرفت این اسیری نیمه جانش راگرفت داغ زینب تازه گردید آه آه باز دیده در خرابه قتلگاه از تن زینب روانش رفته بود دختر شیرین زبانش رفته بود دوری از بابا برایش شد محال گفت عمه جان حلالم کن حلال تا سه ساله در دل شب دفن شد گوئیا که جان زینب دفن شد بر مزار دختر شاه غریب خوانده زینب تابه صبح اَمَّنْ یُجیب آه«مداح»زینب از دل ناله زد ناله ها از داغ آن سه ساله زد. شعر:علی اکبراسفندیار«مداح» https://eitaa.com/Madahankhomein

#مرثیه_امام_حسن_مجتبی زمین گدای عطای علی الدوام حسن زمانه ریزه خور لطف مستدام حسن بهشت مست کرامات ناتمام حسن به نام باب نجات بشر به نام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن به نام او که به ما اعتبار بخشیده به پای هر یک ما صدهزار بخشیده تمام هستی خود را سه بار بخشیده فدای جود و جوانمردی و مرام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن بهار لطف و عنایاتش از ازل جاریست شکوه و هیبت او از رخ جمل جاریست ببین ز مکتبش اهلا من العسل جاری است به غیر مهر و وفا نیست در کلام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن به لطف هرم نفسهای او زمین زنده است به لطف عزت او نام مومنین زنده است به لطف صلح حسن راه و رسم دین زنده است معامله نبود با عدوپیام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن حسن کریم حسن مهربان حسن دلخواه حسن معز الائمه حسن عزیز الله حسین شمس دل فاطمه حسن هم ماه پیمبران همه در حسرت مقام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن حسن حکیم حسن دلربا حسن والا حسن حلیم حسن دل نشین حسن اعلا به غیر او که نشسته ست با جذامی ها؟ فدای عاطفه و منطق و مرام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن فدای او که فراوان غم و بلا دیده از آشنا و غریبه فقط جفا دیده شنیده های مرا بین کوچه ها دیده نگه نداشت کسی شان و احترام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن فدای او که ندارد رواق و صحن و سرا ضریح و گنبد و گلدسته ای به رنگ طلا نه خادمی نه غلامی نه زائری حتی خدا کند که بگیریم انتقام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن به وقتش ای گل زهرا به ظلم می تازیم بقیع، صحن و سرا و ضریح میسازیم فقط به آل علی صبح و شام مینازیم تمام هستی ما نذر یک سلام حسن حسن امام من است و منم غلام حسن 🔸شاعر: #محمود_یوسفی https://eitaa.com/Madahankhomein

#زمینه_شهادت #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام مدینه خیلی وقته / که مو سپیدم کردند تو اون کوچه با سیلی / منو شهیدم کردند مگه میره یادم ... که مادرم جون داد یه جوری زد نامرد ... باسر زمین افتاد روضه روضه ی دل بی چاره دنیا رو سرم دیگه آواره دیدم روی خاک مونده گوشواره مدینه منکه رفتم ولی نبود این رسمش بابام چقدر مظلومه که بازی شد با اسمش غریبم و دشمن ... همه با همدیگن رو منبرا لعنه ... بابامو هی میگن خیلی ناسزا ، شنیدم اما سوختم از غم ، علی و زهرا تنها موندمو ، بی کس و تنها __ مدینه خوب میدونی / غریبه ی این شهرم به کی بگم این دردو / که همسرم داد زهرم شد جگرم پاره ... رنگ تنم سبزه می ریزه خون لخته ... از لبم هر لحظه روضه م روضه ی ، روز عاشورا ست دور قتلگاه ، محشر کبرا ست حرف از غارته ، خیمه زنهاست... #حسین_رحمانی #شهادت_امام_حسن #بیست_و_هشتم_صفر https://eitaa.com/Madahankhomein

#مرثیه_امام_حسن ای نگارِ واجبُ التعظیم آقایِ حسن ای بساطِ دائم التکریم دنیای حسن چاکرانت در عَجم داراترینِ مردمند خوب جایی زندگی دارند، در پای حسن مادرش را اختیارِ هر دو عالم داده اند اختیار نار و جنت را به بابای حسن حا و سین و یا و نونی را که عالم عاشقست حا و سین و نون آن نامِ دل آرای حسن هفت شهر عشق را عطّار گشتی بی سبب آنچه را دیدی ببین در سیرِ سیمای حَسن شهر را تعطیل میکرد "راه رفتن های" او راه بندان ، بارها شد از تماشای حسن بخت یارست در دو دنیا با گدایان کریم روزی آنهاست در دستِ توانای حسن نذر کردم پای نذری های مادر تا روم یکصد و هجده سفر تا صحن زیبای حسن ارث از بابا رسیده بر کریمانِ حرم کربلا پُر بود از شهدِ گوارای حسن دست ما و دامنت شه زاده قاسم الدخیل ای که دستت میرسد بر قدِّ رعنای حسن گرچه راه انداخته است دنیای امروز مرا دیدنی تر دستگیری های فردای حسن 🔸شاعر: #سیدحسین_میرعمادی https://eitaa.com/Madahankhomein

#امام_حسن_مجتبی_ع_شهادت هفت صفر ! آغاز تلخ یک زمستان بود چشم زمین در انتظار اشک باران بود صبح شهادت، ایستگاه کوچه ی مسجد آکنده از عطر نفس های نریمان بود کم کم صدای دسته ها از دور می آمد این "یا حسین" و "یا حسن"ها ختم قرآن بود تکرار شور "یا حسن"از بس حلاوت داشت کمتر کسی دیگر به فکر قند و قندان بود هر کس که می آمد بنوشد چای ، غم می خورد با عکس تابوتی که بر پهلوی فنجان بود تابوت از جان دادن مردی خبر می داد مردی که در ابر رحمت و باران احسان بود هفتاد شاخه گل ...به جای چوبه های تیر... مرثیه خوان مجتبی، مظلوم دوران بود مردی که از جور و جفای همسرش حتی حتی حیاط خانه اش هم مثل زندان بود مشتی حسن با پرچم "یا مجتبی" آنروز مشغول تعظیم شعائر ؛ پخش لیوان بود شور و هیاهو را که دیدم با خودم گفتم ای کاش قبر مجتبی هم در خراسان بود! شاعر: حجت‌الاسلام #محمد_موحدی https://eitaa.com/Madahankhomein