هیئت مدیریّه بحث جنجالی
۵)👤سوالی که در آن فرمودید: 《جمع مضاف ظهور در عموم دارد یعنی چی؟ با مثال می فرمایید؟》 🔊پاسخ سوال فوق
۶)👤سوالی که در آن فرمودید: 《مراد از کلمه 《حلول》 در افعال حلولی مع الوقوع و محض چیست؟ چگونگی دال این افعال بر ازمان ثلاثه چگونه است؟
(لطفا در مورد فرق بین صدوری مع الوقوع و حلولی مع الوقوع و محض توضیح بیشتر و منبع معرفی می فرمایید)》
🔊پاسخ سوال فوق:
📝افعال و رفتار انسانى از حيث انتساب به فاعل، تقسيماتى دارد؛ توضیح آن که رفتار انسانى از حيث ميزان وابستگى فعل به فاعل، به دو دسته قيامى (حلولى) و بروز در خارج (صدورى) تقسيم مى‌شود؛ #فعل_قيامى، آن است كه موجوديتش به حُلول در فاعل متّكى است: مثل {حُزن} که یک امر حُلولی است یعنی در نهان شخص حزن و غمگینی حلول می کند و عارض می شود و مانند خواب، موت، حيات و...؛ #اما فعل صدورى، رفتارى است كه از فاعل صادر مى‌شود و حضور فاعل به گونه قيامى و حلولی و این که بر آن عارض شود، نيست مثل {ضَرب} که برای تحقُّق در خارج می بایست حدث زدن از شخصی صادر گردد نه این که عارض شود و مانند خوردن، آشاميدن و... که می بایست در عالم خارج صادر گردند.
❓مراد از کلمه 《حلول》 در افعال حلولی مع الوقوع و محض چیست؟
💢حلول در هر دو مورد یعنی {حلولی مع الوقوع و محض}، یکی است با این تفاوت که در حلولی مع الوقوع، حیثیّت وقوعی (مفعول به) لحاظ می شود و در دیگری فقط حیثیّت فاعلی لحاظ می شود مثل {عرف زید بکراً: شناخت زید بکر را} و {حزن زید: غمگین شد زید}
❓ چگونگی دال این افعال بر ازمان ثلاثه چگونه است؟
💢دلالت این افعال بر ازمان سه گانه، به همان صورتی است که در کتب بیان گردید یعنی به همان اختلاف نظراتی که در کتب مطرح شده است. {رجوع شود کتاب الحدائق الندیه مرحوم سیّد علی خان مدنی}.
❓لطفا در مورد فرق بین صدوری مع الوقوع و حلولی مع الوقوع و محض توضیح بیشتر و منبع معرفی می فرمایید
💢فرق این دو، طبقِ تعریفی که در اصلِ تحقیق بیان شده و البته اکنون نیز بیان گردید، روشن است زیرا صدوری با صادر شدن و بروز حدث سروکار دارد مثل فعلِ {ضَرَبَ} ولی حلولی با حلول و عارض شدنِ حدث سروکار دارد مثل فعل {عرف} و #فرق میان {مع الوقوع} و {محض} نیز روشن است زیرا یکی حیثیّت وقوعی می پذیرد و دیگری نمی پذیرد؛
🗣 #امّا نسبت به آن جا که فرمودید منبع معرفی بفرمایید، گفته می شود: برخی از شارحین کتابِ شریفِ صمدیّه، {چنین مطلبی را ارائه کرده اند که در حال حاضر کتابی از ایشان در دسترس نمی باشد} لکن اگر اندکی میان افعالی که اهل محاوره استعمال نموده اند، فکر کرد، چنین تقسیم بندی ای کشف می گردد لذا اهل محاوره و استعمالات ایشان، بهترین منبع هستند یعنی قرار نیست برای هر امری به دنبال منبعِ کتابی بگردیم زیرا مثلاً اگر یک نظریّه جدیدی ایجاد شود، آن گاه سخنِ از منبعِ کتابی هم به میان آید، در این صورت هیج تولیدِ علمی صورت نمی گیرد.