مطلع عشق
وارد گروه شدم؛ حدود هفتاد، هشتادتا پیام آمده بود. با حوصله شروع کردم به خواندنشان: سمیر: شیعیان مر
🍃🌹🍃
🌹🍃
🍃
🌹رمان امنیتی، انقلابی #خط_قرمز
جلد اول ؛ رفیق
جلد دوم ؛ خط قرمز (رمان بلند)
🕊 #قسمت #بیست_وپنج
حواسش نبود؛ اصلاً نفهمید.
وقتی رسیدم بالای سرش و حکم ماموریت را گذاشتم روی میز، تازه متوجه حضورم شد و لبهایش کش آمدند:
-به! سلام عباس جون! شما کجا اینجا کجا؟ مگه قرار نبود الان سوریه باشی؟ چی شد پس؟
آخ دلم میخواست بزنم لهش کنم...
داغ دلم تازه شد. نفس عمیقی کشیدم و گفتم: -فضولیش به تو نیومده عزیزم. شما فعلاً نیروی منی، کارت دارم. مزه هم نریز.
سعی کرد خندهاش را جمع و جور کند و نگاهی به حکم بیندازد.
خندهخنده گفت:
-آقا چرا با من این کار رو میکنین؟ من نمیام زیر دست تو، تو خطرناکی.
و بلند خندید؛
اما من انقدر ذهنم درگیر پرونده بود که فقط لبخند زدم. امید از پشت شیشه کلفت عینکش نگاهم کرد؛
چشمانش مثل همیشه قرمز بودند.
یعنی نشد من این بشر را ببینم و چشمانش به خون ننشسته باشند؛ بس که بیخوابی میکشد و در صفحه مانیتور نگاه میکند.
گفت:
-خب، فرمایش؟
کاغذی را گذاشتم روی میزش و گفتم:
-میخوام دل و قلوه این اکانتها رو برام بکشی بیرون؛ تا ظهر هم وقت داری. باشه؟
نگاهی به کاغذ انداخت و لبهایش را کج و کوله کرد:
-الان مثلاً بگم نمیشه، فایده داره؟
زدم سر شانهاش:
-آفرین پسر خوب. خوشم میاد گیراییت بالاست!
دمش گرم...
سر ظهر هرچه میخواستم را در آورده و فرستاده بود روی سیستمم.
فایل را باز کردم.
درباره اکانت سمیر نوشته بود:
-سمیر خالد آلشبیر، متولد امارات متحده، فعلاً ساکن ایران. پدرش از تجار اماراتیه و مادرش عربستانی. بیست و نُه ساله، مجرد. دانشجوی الکترونیک دانشگاه ملی اردن بوده؛ ولی وسط کار رها کرده و رفته عربستان و اونجا تحصیلات دینیش رو در حوزههای علمیه سَلَفی ادامه داده. الان دو سال هست که اومده ایران. پدر و مادرش هم امارات زندگی میکنند. سوءسابقه نداره؛ ولی قبل از ورودش به ایران، با سلفیها ارتباط داشته و ارتباط و هواداریش نسبت به جریان سلفی رو بارها به اشکال مختلف ابراز کرده.
نمیدانم چرا؛
ولی سمیر به نظرم آدم بیاهمیت و نچسبی آمد. با وجود این که داشت با حرفها و شبهههایش، جوانهای کنجکاو را میکشاند به سمت داعش و یک کانال چندهزارنفری و سوپرگروه را سر انگشتش میچرخاند،
با این که حتم داشتم در اردن و عربستان، فقط با سلفیها در ارتباط نبوده و حتماً سرویسهای امنیتی بیگانه هم دارند ساپورتش میکنند که انقدر شاد و خندان فعالیت میکند،
باز هم مطمئن بودم سمیر فقط یک ویترین و پوشش است. اصلاً اگر سمیر مهره اصلی و مهم بود که پرونده میشد هلو بپر توی گلو و لازم نبود انقدر همه چیز را امنیتی نگاه کنیم!
رفتم سراغ نفر بعدی؛
یک حساب کاربری با نام جلال که او هم مدیر گروه بود؛ ولی کمتر حرف میزد و بیشتر در نبود سمیر، کسانی که انتقاد میکردند را از گروه حذف میکرد، مطلب میگذاشت و گاهی گروه را میبست:
شماره به نام فردی به نام جلال کریمی،
متولد و ساکن ایران، شهد اصفهان. متاهل و فاقد فرزند، مدرک دیپلم، کارگر سابق یک کارگاه مبلسازی و در حال حاضر بیکار، فاقد سوءسابقه کیفری.
مطلع عشق
💞 #ݐلاڪ_ݐنـــــہان💞 💠قسمت #بیست_وچهار ــ سمانه خاله برا چی میری،الان دیگه نتایج انتخابات اعلام م
💠قسمت #بیست_وپنج
سمانه وکمیل خیره به تجمع کنار دانشگاه،
که دانشجویان،پوستر به دست، ضد نامزدی که رئیس جمهور شده بود، بودند.
سمانه شوکه از دیدن بچه های #بسیج، بین دانشجویانی که تظاهرات کرده بودند،خیره شد.😱😨
سمانه یا خدایی گفت،
و سریع در را باز کرد،که دستی سریع در را بست،سمانه به سمت کمیل برگشت که با اخم های کمیل مواجه شد.
ــ با این تظاهراتی که اتفاق افتاده، میخواید برید؟؟
ــ یه چیزی اینجا #اشتباهه،ما به بچه ها گفتیم که نتایج هر چیزی شد نباید بریزن تو خیابون اما الان...
خودش هم نمی دانست که چرا برای کمیل توضیح می دهد ،به پوستر و بنرها اشاره کرد؛
ــ ببینید پوسترایی که دستشونه همش #آرم_بسیج و #سپاه داره،اصلا یه نگاه به پوسترا بندازید همش #توهین و #تهمت به نامزدیه که الان رئیس جمهوره، وای خدای من
دیگر اجازه ای به کمیل نداد،
و سریع از ماشین پیاده شد.از بین ماشین ها عبور کرد و به صدای کمیل که او را صدا می زد توجه ای نکرد.
چندتا از دخترهای بسیج را کنار زد،
و به بشیری که وسط جمعیت در حال شعار دادن بود رسید،و با صدای عصبانی فریاد زد:
ــ دارید چیکار میکنید؟؟قرار ما چی بود؟مگه نگفتیم هیچ کاری نکنید...!!؟!😡😵
بشیری با تعجب به او خیره شده بود
ــ ولی خودتون..😟
سمانه مهلت ادامه به او نداد:
ــ سریع پوستر و بنرارو از دانشجوها جمع کنید سریع..! 😡
خودش هم به سمت چندتا از خانما رفت، و پوسترا و بنرها را جمع کرد.
نمی دانست چه کاری باید بکند،
این اتفاق،اتفاق بزرگ و بدی بود، میدانست الان کل #رسانه ها این تجمع را پوشش داده اند.😱📡
متوجه چندتا از پسرای تشکیلات شد،
که با عصبانیت در حال جمع کردن پوستر ها بودند،
نفس عمیقی کشید،
چشمانش را بست وسط جمعیت ایستاد و سعی کرد میان این غلغله که صدای شعار و از سمتی صدای جیغ و فریاد آمیخته بود ،تمرکز کند،تا چاره ای پیدا کند چطور این قضیه را جمع کنند،
اما با برخورد کسی به او،
بر روی زمین افتاد ،از سوزش دستش چشمانش را بست ،
مطمئن بود اگر بلند نشود،
بین این جمعیت له خواهد شد، اما با صدای آشنایی که مردمی که به سمتش می آید را کنار می زد، تا با او برخورد نداشته باشند، چمشانش را باز کرد .
حیرت زده به اطرافش خیره شده بود،
با تعجب به دنبال شخصی که مردم اطرافش را کنار زده بود می گشت، اما اثری از او پیدا نکرد،
ولی سمانه مطمئن بود صدای خودش بود.
صدا ،صدای کمیل بود.....
💠نویسنده؛ بانو فاطمه امیری زاده
💠 #کپی_باذکرنام_نویسنده
🌟قسمت #بیست_وپنج
(مصطفی)
سه ترک پشت موتور میپرند.
خیالشان راحت است که جان ندارم بروم سراغشان؛ کور خواندهاند. با هر نفس، درد در قفسه سینهام میپیچد. تمام تنم درد میکند. خون صورتم را گرفته.
دستی به دیوار میگیرم تا روی پایم بایستم. درد شدت میگیرد، اما الان وقت نشستن نیست.
مادر و پدر، درس، مسجد، الهام، زندگی، سیدحسین، مریم و مرتضی، کار، هیئت، بسیج، عروسی...!
ته مانده رمقم را میریزم در پاهایم و قبل از اینکه راه بیفتند، با تمام نیرو به موتور ضربه میزنم.
صدای فریاد یا علی(ع) در حنجره و گوشم میپیچد.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه...!
صدای بچهها نزدیکتر میشود.
صدای عباس است. این بار نمیتوانم موتور را واژگون کنم. دست میاندازم به کاپشن و شال گردن نفر سومی که ترک موتور نشسته. با تمام نیرویم میکشمش به سمت خودم.
دوباره فریاد یا علی...!
واژگون میشود و روی زمین میخورد؛
اما عباس و بچهها انقدر نزدیکند که دوستانش منتظرش نمیشوند. بدجور زمین خورده اما انقدر گیج نیست که برایم چاقو نکشد. من هم دست انداختهام و قلچماق ترینشان را زمین زدهام!
-بچهها سید! برین کمکش... یا زهرا!
قبل از اینکه چاقویش شکمم را بدرد دستش را میگیرم.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه...!
انقدر میپیچانم که از درد، چاقو را رها کند. با دست دیگرم چاقو را به سمتی پرت میکنم.
علی میرسد بالای سرم:
- یا زهرا! سید چی شدی؟ بچهها بیاین کمک!
فریاد میکشم:
-بگیرینشون... دوتاشون در رفتن... بگیرینشون.
چندنفر جلوتر میدوند ،
دنبال آن دونفر و من سرجایم رها میشوم. صدای آژیر میآید. لختههای خون همراه سرفه از دهانم بیرون میریزد.
علی صدایم میزند، نفس ندارم که جواب بدهم خوبم.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه.
مادر، الهام، مریم، خون و خرد شیشه.
🇮🇷ادامه دارد...
✍️نویسنده خانم فاطمه شکیبا