🔹 درس همسرپرستی 🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری ✅ منتشرشده در ماهنامهٔ خانواده ✔️ فایل پی دی اف، اسفند ۱۴۰۱ و فروردین ۱۴۰۲ ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

🐛 موریانه‌های ذهنمان را فعال نکنیم! 🖋 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری 🗝 نپرسیدن؛ کلید آرامش! سخنی معروف می‌گوید: «پرسیدن، کلید دانش است.» آیا این سخن، درست است؟ آری؛ تا اندازه‌ای درست است. پرسیدن، در افزایش دانش، مؤثر است. در کاستن مجهولات، اثر دارد. اما و هزار اما: آیا هر پرسشی روا است؟ آیا هر سؤالی، کلید دانش است؟ آیا دانستن همهٔ امور، پسندیده است؟ نه! چطور؟ 💠 معجزهٔ یک آیه برخی از آیه‌های قرآن، معجزه است. معجزه می‌کند. پاره‌ای از حدیث‌ها نیز چنین است. این آیه را ببینید: «لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»؛۱ دربارهٔ چیزهایی که اگر برایتان آشکار شود، حالتان را بد می‌کند، نپرسید. پرسش دربارهٔ برخی از مسائل، آگاهی بر پاره‌ای از مطالب، جان انسان را آلوده می‌کند. ذهن آدمی را آشفته می‌نماید. حال انسان را خراب می‌کند. دانستن پاره‌ای از امور، حقا که ناحق است! این نمونه را ببینید: ⭕️ آرامشم تباه شده! 🔹 از زبان مشاور 🔸 مشاورهٔ خانواده ❓ پرسش خانمی یا آقایی (که از سؤالش برنیامد که خانم است یا آقا) گفته و پرسیده است: از زمان نوجوانی به ما یاد داده‌اند که همسر باید از همهٔ کارهای همسرش باخبر باشد تا بتواند او را همراهی و یاوری کند. اما این آموزش، بلای جان من شده. آرامشم را گرفته. هفت‌سال است زندگی مشترک داریم. در این زمان هفت‌ساله، سعی کرده‌ام همه‌چیز همسرم را بدانم. تقریباً در این کار موفق بوده‌ام. اگرچه ایشان مسائل غیر ضروری و غیر مربوط به من را کمتر بیان می‌کند، اما من با سؤال‌های بسیارم، بر مسائلی آگاه می‌شوم که هیچ فایده‌ای برایم ندارد. همراهی و یاوری هم نمی‌توانم بکنم. به رونق زندگی‌مان هم کمکی نمی‌کند، اما ذهن من را پریشان می‌کند. مضطرب می‌شوم. نگرانم می‌کند. دارم در آن آموزهٔ خانوادگی و اجتماعی، تردید می‌کنم که می‌گفت: «همسر باید از همه‌چیز همسرش باخبر باشد.» لطفاً راهنمایی‌ام می‌فرمایید؟ 🔻 پاسخ ما آن آموزهٔ مشهور، درست نیست. «رُبَّ مَشْهُور لا أَصْلَ لَهُ»؛ ای‌بسا مطلب مشهوری که ریشه ندارد. گوش و چشم‌گشودن بر کثیری از مسائل، ناروا است. آزارنده است. صلاح کار، آن است که آدمی بر بسیاری از اطلاعات، گوش و چشم بپوشاند. ما طاقت دانستن همهٔ امور را نداریم. راحتی در ندانستن بسیاری از خبرها است. ۲. ظرف ذهن، محدود است. حساس است. زودجوش است. زودرنج است. از این روست که می‌گوییم: باید مظروف این ظرف، اندک باشد؛ فقط به اندازهٔ ضرورت. نیز پاکیزه باشد. سؤال از چیزهایی که سبب تراکم آزاردهندهٔ ذهن می‌شود، نابه‌جا است. پاسخ‌های دریافتی از سؤل‌های نابه‌جا، آلوده است. فشاردهنده است. برانگیزانندهٔ اضطراب است. آفرینندهٔ انسان، که او را ساخته و همهٔ ابعاد وجودی او را کاملاً می‌شناسد، فرموده است: «لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»؛۲ دربارهٔ آنچه که اگر برایتان آشکار شود، حالتان را بد می‌کند، نپرسید. ۳. موریانه‌های ذهن‌تان را فعال نکنید. در ذهن آدمی موریانه‌هایی خفته‌اند که اگر بیدار شوند، گزند می‌زنند. شرط عقل است که آن‌ها را بیدار نکنیم. که اگر بیدار شوند، می‌لولند. لولیدن آن موریانه‌ها ذهن و دل را برمی‌آشوبد. یکی از سبب‌های دانه‌درشت فعال‌کردن آن موریانه‌ها، پرسیدن است. کنجکاوی نابه‌جا است. باخبرشدن از خبرهای تلخ است. ۴. حیاط خلوت ما، در نوشته‌ها و مشاوره‌هایمان، می‌نویسیم و می‌گوییم: هر یک از همسران، حق دارد، بلکه برای او ضروری است که یک حیاط‌خلوت داشته باشد. دست کم بیست‌درصد از مسائل خود را آنجا نگه دارد. دیگری نباید به آن بیست‌درصد، ورود کند، هر اندازه هم که صمیمی باشند. بنابراین از اکنون دیگر دربارهٔ غیر ضروری‌ها هیچ سؤال نکنید. کنجکاوی نکنید. دریچهٔ ذهن و دلتان را بر اطلاعات غیر لازم ببندید، تا آسوده‌خاطر و آرام‌دل شوید. به امید خدا! از امیر مؤمنان پرسیدند: چگونه به این جایگاه بلند رسیدید؟ ایشان فرمود: «کُنتُ بَوّابًا عَلیٰ قَلبی»؛ دلم را دروازه‌بانی کردم! سلام الله علیه! ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ ۱. سورهٔ مائده، آیهٔ ۱۰۱ ۲. سورهٔ مائده، آیهٔ ۱۰۱ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

🔹 دعای مستجاب پدر 🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری ✅ منتشرشده در ماهنامهٔ خانواده ✔️ فایل پی دی اف، اسفند ۱۴۰۱ و فروردین ۱۴۰۲ ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

🌹 قانون‌گذاری انبوه 🖌 #نویسنده: #مریم_یوسفی_عزت؛ کارشناس ارشد زبان و ادبیات انگلیسی، مدرس زبان ⭕️ ریشه‌های طلاق (۱۲) 🔹 از زبان مشاور 🔸 مشاورهٔ خانواده امروز، خانم نظمی نزدم آمد. مانند همیشه از شلختگی همسرش می‌نالید. گفت: دیروز که همسرم به خانه آمد، کلیدش را روی میز گذاشت. گفتم: چرا کلیدت را در باکس کلیدها نمی‌گذاری؟ ناگهان با تندی جواب داد: مگر من بچه‌ام که مدام دستور می‌دهی؟ گفتم: ما روز اول قرار گذاشته‌ایم که مدیریت خانه با من باشد، پس باید هرآنچه که من می‌پسندم، انجام دهی. ناراحت شد، اما هیچ نگفت. خانم یوسفی، مگر حق با من نیست؟ مدیر خانه من هستم. و من بهتر می‌دانم که چه چیزی، کجا باشد. مردها چرا بزرگ نمی‌شوند؟ من با این تربیت نادرستی که مادرش داشته، چه کنم؟ دیگر اعصابم نمی‌کشد. 🔻 پاسخ ما گفتم: یادت هست که هشدار داده بودم در نظم‌دهی خانه، افراطی نباشید؟ آسان‌گیر باشید. این همه قانون تعیین نکنید. درست است که مدیر داخل خانه، زن است و مدیر خارج از خانه، مرد است، اما برای شمای نوعروس، نکته‌ای دارم: تا زمانی که همسرتان یادش نیست که قانون‌گذاری کند، شما به یاد ایشان نیندازید. بدانید که اگر ایشان قانون‌گذاری را یاد بگیرد، برای شما در بیرون از خانه قانون‌گذاری می‌کند. زیراکه ایشان مدیر خارج از خانه هستند. و مطمئن باشید که اگر ایشان برای شما قانون تعیین کند، آزادی شما دیگر نخواهد بود و شما بیش از او عذاب خواهید کشید؛ زیرا قانون‌هایی سخت‌تر از تعیین مکان کلید و لباس و ... وجود دارد. از ایشان پرسیدم: شما را مادرتان تربیت کرده است. آیا شما همان هستید که مادرتان خواسته است؟ خانم نظمی گفت: شباهت زیادی داریم، اما کاملا مانند هم نیستیم. گفتم: شما و مادرتان از یک ریشهٔ ژنتیکی و یک خانواده هستید. از زمان کودکی در همان محیط پرورش یافته‌اید. حالا چطور انتظار دارید که فردی از جنس دیگر (آقا)، با ژنتیک و خانواده و فرهنگی متفاوت، همان بشود که شما می‌خواهید، آن هم در این سن؟ هیچ دو انسان یکسانی، در این کرهٔ خاکی، یافت‌ نمی‌شوند. در نظر بگیرید که تغییر عادت‌ها در نوجوانی آسان‌تر است؛ نه برای شما که دیگر بزرگسال شده‌اید. نکته‌ای دیگر: حالا ابتدای زندگی‌تان است. شیرینی‌ها و لذت‌های اولیه، طعم تلخ انتقادها را می‌پوشاند. و اگر شما همچنان به روش افراطی ادامه دهید، تلخی‌ها زهرآگین‌تر خواهند شد. آن‌وقت است که خطر فروپاشیدن زندگی، تهدید‌آمیز خواهد بود. مراقب فاصله‌ها باشید. مراقب روان سالم و شادابی‌تان باشید. همسرتان، همسری شاداب و جوان را در نزد خود می‌طلبد، نه یک پیرزن‌ فرسوده و غرغرو را! ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

📚 و اینک کتاب‌هایمان! ناشران کتاب‌هایمان در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ✅ انتشارات نورالزهرا ✅ نشر جمال ✅ انتشارات بوستان کتاب ✅ انتشارات هجرت ✅ انتشارات خادم‌الرضا نام‌ها و ناشران کتاب‌هایمان ۱. جوانان و انتخاب همسر (ازدواج، گزینش همسر، ...)، موسسۀ بوستان کتاب، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۳؛ چاپ چهل و یکم (در جامه‌ای نو)، نورالزهرا، قم: ۱۴۰۱، کتاب برگزیدۀ کشوری، ترجمه و منتشرشده به چند زبان زندۀ جهان. ۲. جوانان و دوران نامزدی (مسائل دوران فرخندۀ نامزدی و عقد)، پارسایان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۱؛ چاپ چهاردهم: ۱۳۹۲. ۳. هشدارهای تربیتی (چهل مسألۀ مهمّ تربیتی، راهنمای پدران، مادران، مربّیان)، هجرت، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۴؛ چاپ دوازدهم: ۱۴۰۱. ۴. از اوج آسمان (شرح ادبی، عرفانی هفتاد و هفت حدیث قدسی)، قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۷؛ چاپ سوم: ۱۳۸۸. ۵. از ژرفای حج (بیان سخن عارفانۀ امام سجاد دربارۀ فلسفۀ عرفانی مناسک حج)، دارالحدیث، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۵. ۶. این‌گونه زندگی کنیم (ترجمه و توضیح نامۀ امیرمؤمنان (ع) به امام حسن (ع)، نامۀ ۳۱ نهج‌البلاغه)، قدسیان، قم، چاپ دوم: ۱۳۹۱. ۷. شیوۀ شهریاری (ترجمه و توضیح پیام‌های حکومتی و مدیریتی امیرمؤمنان (ع) به مالک اشتر، نامۀ ۵۳ نهج‌البلاغه)، پارسایان، قم، چاپ اول: ۱۳۹۰؛ چاپ دوم: ۱۳۹۱. ۸. نهج‌البلاغۀ پارسی (گزیده‌ای از زیباترین و شورانگیزترین خطبه‌ها، نامه‌ها، و حکمت‌‌های نهج‌البلاغه، با ترجمه و توضیح فارسی)، کتاب قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۵؛ چاپ سوم: ۱۳۹۲. ۹. زیارت خدا (پژوهشی پیرامون عیادت در اسلام)، با مهدی رضایی، مرکز تحقیقات اسلامی جانبازان، چاپ اوّل: ۱۳۷۵؛ چاپ دوم: ۱۳۷۶. ۱۰. نهج‌الفصاحه (ترجمه و نگارش متن کامل نهج‌الفصاحه)، کتاب قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۷؛ چاپ چهارم: ۱۳۹۳. ۱۱. نهج‌البلاغه (ترجمه و نگارش فاخر و شیوای متن کامل نهج‌البلاغه)، جمال، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۹؛ سپس (در جامه‌ای نو) متعدد، نیز به‌نشر، تهران، چاپ‌های متعدد. آخرین چاپ: ۱۴۰۲. ۱۲. نبرد بی‌برنده (نخستین و تنها کتاب مستقل دربارۀ مجادلۀ همسران)، خادم‌الرضا، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۹؛ چاپ یازدهم: ۱۴۰۱، کتاب برگزیدۀ وزارت ورزش و جوانان، در موضوع خانواده. ۱۳. آداب عشق‌ورزی (آموزه‌هایی دربارۀ رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)، با دکتر عفت‌السادات مرقاتی خویی، نورالزهرا، قم، چاپ اول: ۱۳۹۲؛ چاپ هشتم: ۱۳۹۷. ۱۴. فرهنگ خانواده (بایدها و نبایدهای زندگی خانوادگی، بررسی همه‌جانبۀ مسائل خانواده، آموزش مهارت‌های زندگی خانوادگی)، نورالزهرا، قم، چاپ اول: ۱۳۹۳؛ چاپ سوم: ۱۴۰۰. ۱۵. دختران و انتخاب همسر (آموزه‌هایی دربارۀ مشارکت حیامندانۀ دختران در گزینش همسر خویش، ناگفته‌هایی از موانع ازدواج به‌هنگام دختران و راهکارهایی در رفع آن‌ها)، عطش، قم، چاپ اول: ۱۳۹۵. ۱۶. از زبان مشاور (ارکان پنج‌گانۀ زندگی خانوادگی)، بوستان کتاب، قم، چاپ اول: ۱۳۹۹؛ چاپ دوم (در جامه‌ای نو)، نشر جمال، قم: ۱۴۰۱. ۱۷. خانه‌ای در بهشت (ارکان پنجگانۀ خانواده)، نشر جمال، قم، چاپ اول: ۱۴۰۰. ۱۸. برای دختران‌مان (راه‌کارهای انتخاب همسر و زندگی خجسته برای دختران‌مان)، نشر جمال، قم، چاپ اول: ۱۴۰۱. ۱۹. جنگ و صلح همسران (رازهای زندگی سعادتمندانه برای همسران)، نشر جمال، قم، چاپ اول: ۱۴۰۱. ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

🔹 موریانه‌های ذهن‌مانی را فعال نکنیم (۲) #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری 🔰 وقتی «موریانه‌های ذهنمان را فعال نکنیم» را می‌نوشتم، می‌دانستم که مطلب، کامل نیست و ذهن خوانندگان هوشمند را برخواهد انگیخت که مطالب بیشتری بدانند. و چنین شد. بازتاب‌های آن نوشته، گسترده بود و امیدبخش. بازتاب‌ها و پرسش‌ها، سه‌گونه بود: ۱. کسانی آفرین‌مان گفتند و تحسین کردند. ایشان را سپاس می‌گوییم. این قدرشناسان گفتند که خواندن آن مطلب، آرامشمان داد. تلاش بیهوده‌مان را برای کسب اطلاعات ویرانگر، متوقف کرد. دانا شدیم که تلاش برای تحصیل بسیاری از اطلاعات، فرساینده بود و زیان آن، کشنده. خدا را بر این نعمت هدایت، شکرگزاریم. ۲. عزیزانی دیگر تفسیر و تشریح بیشتر آن مطلب را خواسته‌اند. خواستهٔ ایشان را بر دیده می‌نهیم. ۳. و کسانی دیگر بیان مصداق طلبیده‌اند. گفته‌اند مگر آن همسر، چه اطلاعاتی از همسرش می‌خواست و چه دریافت می‌کرد که سبب آشفتگی ذهن و پریشانی حالش می‌شد؟ خواسته‌اند آن «کلی» را بشکافیم و آن «درشت» را ریز و باز کنیم. اینک بر ما فریضه است که به این خوانندگان فرهیخته‌مان پاسخ گوییم و خواسته‌های به‌حق‌شان را برآوریم. اکنون این نمونه را ببینید؛ پاره‌ای از پرسش‌های مطرح‌شده را پاسخ می‌گوید و بخشی از خواسته‌ها را برآورده می‌کند: 🔻 نه به قهرمانگی زن، آری به ریحانگی او 🔹 اضطراب خودساخته 🔸 از زبان مشاور 🔸 مشاورهٔ خانواده 📌 تفکیک وظایف زن و شوهر آقا و خانم البرزی، که سال نخست زندگی مشترکشان را می‌گذراندند، برای حلّ چند مسأله، به مشاوره آمدند. آقا آرام بود و خانم ناآرام. آقا اندک سخن می‌گفت و خانم بسیار. صدای آقا کوتاه بود و صدای خانم بلند. از ایشان خواستم مسأله اصلی مشاوره‌ای‌شان را به‌وضوح بیان کنند. و ابتدا از آقا، که ساکت و آرام بود، خواستم سخن بگوید. او گفت: «زندگی ما به روال عادی است و دارد سیر طبیعی‌اش را می‌پیماید و رشد می‌کند. ما، مانند بیشتر زوج‌هایی که تازه ازدواج می‌کنند، مسائلی داریم؛ مانند اقساط وام، تهیهٔ منزل شخصی، تکمیل وسایل رفاهی، خرید اتومبیل. این کارها دارد، به‌تدریج و با روال طبیعی، پیش می‌رود و صبوری می‌طلبد. من دارم این امور را مدیریت می‌کنم و مشکلی نمی‌بینم، اما خانم کم‌صبری می‌کند. بهتر است خودشان توضیح دهند.» از خانم خواستم سخن و نظرش را بگوید. خانم گفت: «‌من از آرام‌بودن ایشان اذیت می‌شوم. ما خیلی وام داریم. هنوز خانه شخصی نداریم. وسایل زندگی‌مان ناقص است. ماشین نداریم. اما ایشان کاملا آرام‌اند، اما من حرص می‌خورم.» به خانم گفتم: مسائل و کمبودهایی که شما گفتید، دقیقا همان‌هایی است که همسرتان گفتند؛ بی‌کم‌وبیش. اما ایشان با آرامش گفتند و شما با نگرانی و اضطراب. ایشان با نگاه «مسأله» به آن‌ها می‌نگرند و شما با نگاه «مشکل». ایشان آن‌ها را مسائلی می‌دانند که جزء زندگی‌اند و شما آن‌ها را مشکلاتی می‌بینید که فلج‌کننده زندگی‌اند. اطلاع شما هردو دربارهٔ مسائلتان به یک‌اندازه است، اما «بینش»‌هایتان متفاوت است. پس مسئله اصلی‌تان «تفاوت بینش» است، نه وجود مسأله موجود. 🟢 راه حل و چارهٔ کار ۱. تصحیح بینش خانم راهکارهایی برای تصحیح و تغییر بینش خانم بیان شد؛ برای نگران‌نشدن دربارهٔ مسائل طبیعی زندگی، نگریستن به جنبهٔ مثبت قضایا، مضطرب‌نشدن در برابر سختی‌های طبیعی زندگی این‌جهانی ... . ۲. مرزبندی مدیریتی زندگی به آقا و خانم البرزی گفتم: مسائل زندگی خانوادگی، سه‌گونه‌اند: یکم. مسائلی که مرزپذیر نیستند؛ مدیریت آقا و خانم در آن‌ها یکسان است؛ هر دو باید از آن‌ها با خبر باشند و به‌گونهٔ مشترک آن‌ها را مدیریت کنند؛ مانند تدبیر مسائل کلان زندگی، تربیت فرزند، ارتباط با خویشان و دوستان. دوم. مسائلی که در حیطهٔ مدیریت و وظیفهٔ مرد است؛ مانند تأمین هزینه‌های مالی زندگی و ادارهٔ امور اقتصادی منزل. سوم. مسائلی که در حیطۀ مدیریت و وظیفهٔ زن است. مانند ادارهٔ امور داخلی خانواده، ایجاد رابطهٔ عاطفی میان اعضای خانواده. البته هر کدام می‌تواند در انجام وظیفهٔ دیگری، او را یاری کند، اما نباید خود را چنان درگیر کند که کلافه شود. از عواملی که استرس می‌زاید و دلواپسی می‌افزاید، ورود در مسائلی است که مسئولیت آن بر عهدهٔ آدمی نیست و نمی‌تواند در حلّ آن‌ها کاری انجام دهد. سپس به آقا گفتم: مسائلی را که می‌دانید خانم را نگران و مضطرب می‌کند، به ایشان نگویید؛ مانند تأخیر در پرداخت اقساط وام‌ها، خبرهای ناگوار بیرونی، مشکلات کاری و شغلی. آن‌گاه آن سخن حضرت امیر علیه‌السلام را بیان کردم که سفارش کرده‌اند کارهای خارج از طاقت خانم را بر عهدهٔ او نگذارید، زیرا او «ریحانه» است نه میدان‌دار: «المَرأةٌ ریحانة و لیست بقهرمانة». (نهج البلاغه، نامهٔ ۳۱) 👇👇👇

💠 در کار پرخطر، عجله نباید! 🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری ⭕️ طلاق‌های ناروا (۱۰) 🔹 از زبان مشاور 🔸 مشاورهٔ خانواده ذات طلاق، خطردار است. شرط خردمندی است که در آن عجله نکنیم. ببینید: 👇 لیلا و مرتضی، زوجی جوان و اندکی عجول و گاهی لجوج‌اند. در زندگی ایشان، مسائلی رخ داد. خانم، برای حل مسائل‌شان به مشاوره می‌آمد، اما آقا فقط یک‌بار آمد و دیگر نیامد. چون آقامرتضی نمی‌آمد، مشاوره‌مان سرعت مطلوب را نداشت. تا این که جدا شدند؛ نه طلاق، بلکه از خانه‌شان بیرون شدند. چند ماه جدای از هم بودند. از ایشان زمزمه‌های طلاق شنیده شد. هردو به طلاق فکر می‌کردند، اما من به‌شدت مخالفت کردم. می‌گفتم نمی‌گذارم این طلاق واقع شود. حتماً نمی‌گذارم. زندگی‌تان قابل اصلاح است. فکرتان به طلاق، «ناروا» است از همان چهارتا از پنج‌تا است. آنچه زندگی‌شان را رنج می‌داد و سبب نزاع‌هایشان می‌شد، دو عامل بود: ۱. کودک‌صفتی هردو بچگی می‌کردند؛ ناپختگی، بهانه‌های بیهوده، جدال‌های بی‌ریشه؛ همان «نبرد بی‌برنده». ۲. نابلدی هردو نیازمند آموزش بودند. کارهایی ناروا می‌کردند که ریشه در نابلدی‌شان داشت. لیلاخانم، صادق بود. اشتباه‌های خود را می‌پذیرفت، بلکه خودش بیان می‌کرد، اما آقامرتضی، چون به مشاوره نمی‌آمد، شخصیت او را نمی‌شناختم، اما بدجنس نبود. از گفته‌های همسرش می‌فهمیدم. در دوران قهرشان، به خانم می‌گفتم: چون آقامرتضی، خوش‌جنس است و استفادهٔ سوء نمی‌کند، صریح بگویید که من طلاق نمی‌خواهم. همسرم را دوست دارم (می‌دانستم که دوست دارد). می‌خواهم زندگی‌مان را حفظ و بازسازی کنیم. این مطلب را به خویشاوندانی که از زندگی‌تان خبر دارند و می‌توانند کمک کنند نیز اعلام کنید. زمان قهرشان اندکی طولانی شد، اما من می‌گفتم نمی‌گذارم جدا شوید. همسران خوبی هستید. زندگی‌تان آن جانمایه را دارد که باز بر پا بایستد. از عواقب طلاق برایشان می‌گفتم. نمونه‌هایی از طلاق‌های ناروا و پیامدهای تلخ آن را بیان می‌کردم. تصمیم به طلاق‌شان را به تأخیر می‌انداختم. این راهکار؛ یعنی به‌تأخیرانداختن، را مفید، بلکه لازم می‌دانستم. 🌹 فرجام نیکو دیروز خانم پیام داد: «به لطف خدا ما با هم آشتی کردیم.» این است نتیجهٔ عجله‌نکردن در طلاق. به‌تأخیرافکندن طلاق. خردمندی. صبوری. سهم لیلاخانم، در حاصل‌شدن این ثمرهٔ نیکو، بزرگ‌تر است. درود بر ایشان. مبارکا بادا بر هردوی‌ ایشان! اکنون باید هر دو به مشاوره آیند تا آیندهٔ زندگی‌شان را بهتر و بهتر سازند. به امید خدا. بیایید برای عاقبت‌به‌خیری‌مان، عاقبت‌اندیش باشیم. ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

🌹 ذکاوت مشاورانه‌ (۱) 🖌 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری ⭕️ ریشه‌های طلاق (۱۳) 💠 برخی مشاوران ما، همیشه و برای همهٔ کارها، مراجعهٔ به مشاور را توصیه می‌کنیم و بر آن تاکید می‌ورزیم، اما دو صفت را برای مشاور، بیان می‌کنیم: یکی «دانابودن» و دیگری «توانابودن». اگر مشاور، دانا و توانا نباشد، ممکن است یا هیچ نتیجه نگیریم، یا نتیجهٔ معکوس بگیریم؛ کارمان خراب‌تر شود. این بیان، دربارهٔ مسائل خانواده و نیز ازدواج، شایان‌تر است. یعنی مشاوره با مشاوران «نادانا» و «ناتوانا»، زیان‌دار است؛ زیان‌های کوچک، بزرگ، و گاهی ویرانگر و بی‌جبران. در زبان برخی از مردمان، این سخن هست که: «مشاوران، زود دستور به طلاق می‌دهند.» این سخن، دربارهٔ برخی از مشاوران، صادق است. واقعاً پاره‌ای از مشاوران، زود رأی به طلاق می‌دهند. ما می‌گوییم: طلاق را باید در ردیف یازدهم نهاد. ده راه قبل از آن را باید پیمود؛ با حوصله‌ورزی، شکیبایی، بررسی همه‌جانبه. طلاق، عمل جراحی است. طبیب حاذق، برای دست‌بردن به چاقوی جراحی، عجله ندارد. راه‌های درمانی دیگر را لحاظ می‌کند؛ آزمایش‌ها، دارودرمانی، غذادرمانی، بستری‌کردن در بخش، مشورت با همکاران، سپس به جراحی می‌اندیشد. این را فراوان دیده‌ایم و شنیده‌ایم که با تأخیر عمل جراحی و مراجعهٔ به متخصصان دیگر، جراحی به‌کلی منتفی شده است و درد بیمار، درمان شده است. طلاق نیز همین‌گونه است. فراوان و فراوان دیده و شنیده‌ایم که با پیمودن ده راه قبل از طلاق، زندگی‌ها به‌سامانه شده و طلاق، منتفی گشته است. ❇️ سخنی با همکاران مشاور ما مشاوران، هادیان جامعه‌ایم. به فرمودهٔ حضرت امیر، هادیان، بر هدایت مردمان، بانشاط و شکیبایند: «نَشَاطاً فِي هُدًى» (نهج‌البلاغه، خطبهٔ ۱۹۳) هدایت، صبوری می‌طلبد. اگر هادی، شکیبا نباشد، نمی‌تواند به نیکویی هدایت کند. پیامبران، که هادیان امّتان‌اند، همگی صبور و بانشاط بوده‌اند. مشاوران نیز که رهنمای مردمان‌اند، باید در رهنمایی مراجعان، شکیبایی ورزند. صبوری و نشاط، شرط مشاورت است. ۲. سخن ما بر ذهن مراجعان‌مان، اثری مؤثر دارد. ای‌بسا که زندگی‌شان را دگرگون کند. پاره‌ای از مراجعان، بنا را بر این می‌گذارند که هرچه مشاور گفت، همان را عمل می‌کنم. ایشان گاهی چنان حیران‌اند که راه به جایی نمی‌برند. درماندهٔ محض‌اند. چشم و گوش و عقل‌شان را پاک در اختیار ما می‌گذارند و با خود می‌گویند: من دیگر عقلم به جایی نمی‌رسد. تنها راه نجاتم آن است که مشاور بگوید. اکنون که چنین است و سرنوشت زندگی او به راهکار ما بسته است، شرط حکمت، انصاف، ایمان، و وجدان است که مراقب باشیم تا مبادا او را به بیراهه برانیم. ۳. سخن اکنونی‌مان در طلاق است. خانمی یا آقایی یا هر دو، بر اثر عواملی گوناگون، به لبهٔ پرتگاهی هولناک ایستاده‌اند، اما تردید دارند که خود را به پایین پرتاب کنند یا راه دیگری هم هست؟ اینجاست که دست مشاور، یا او را به اعماق درّه پرتاب می‌کند؛ با یک «هُل‌دادن». یا پسِ یقه‌اش را می‌گیرد و او را به عقب می‌کشاند. یعنی اینجا مرز زندگی یا مرگ است. اندکی به جلو هُل‌دادن یا اندکی به عقب‌کشاندن، آیندهٔ او را رقم می‌زند. شرط حکمت آن است که در هُل‌دادن، درنگ کنیم. نخست او را به عقب بکشانیم تا با تأمل بیشتر، مسأله‌اش را بکاویم تا شاید راه نجاتی بیابیم. زوج‌هایی که به طلاق می‌اندیشند، یا پا در راه فراق نهاده‌اند، بیشترشان عصبانی‌اند. از همدیگر رنجیده‌اند. در فضای خشم یا لجاجت یا حیرت، به سوی جدایی رفته‌اند. اگر ایشان را اندکی یا بیشتر، به درنگ واداریم و امیدشان دهیم و عواقب طلاق را به ایشان بنمایانیم، بازاندیشی می‌کنند و بسیاری‌شان منصرف می‌شوند و چندی بعد خبرمان می‌دهند که عزم‌شان بر طلاق، ناحق بوده است. بنده از ایشان فراوان دیده‌ام. حکایت برخی‌شان را در همین نوشته‌ها و دیگر آثارمان آورده‌ام. چارهٔ کار برخی از زوج‌های عصبانی، به‌تأخیرافکندن تصمیم‌شان است. بنابرمثال: دانه‌درشت‌ترین عامل انصراف لیلا و مرتضی از طلاق، که حکایت‌شان در پست طلاق‌های ناروای ۱۰ گذشت، همین به‌تأخیرافکندن بود. از هر پنج طلاق، چهارتای آن ناروا است. بنابراین شرط ایمان و وجدان است که ما دربارهٔ مراجعان طلاقی‌مان، ابتدا بنا را بر آن چهارتایی‌بودن بگذاریم و آن یک «روا» را در آخرها بنشانیم. جایگاه شمایان؛ مشاوران دانا و توانا را در اصلاح امور بندگان خدا، ارج می‌نهم. قدرتان را می‌دانم. پاداش‌تان بر خداوند مهرورز باد. ۶ خرداد ۱۴۰۲ {ادامهٔ مطلب را در پست بعد بخوانید} ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇 🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1