✳️ تفسیر حدیث: تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُمْ 6 - وبِهَذَا الإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ رَفَعَه قَالَ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ (ع) يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ لِي إِلَيْكُمْ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي قَالُوا قُضِيَتْ حَاجَتُكَ يَا رُوحَ اللَّه فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُمْ فَقَالُوا كُنَّا نَحْنُ أَحَقَّ بِهَذَا يَا رُوحَ اللَّه فَقَالَ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْخِدْمَةِ الْعَالِمُ إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هَكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُمْ ثُمَّ قَالَ عِيسَى ع بِالتَّوَاضُعِ تُعْمَرُ الْحِكْمَةُ لَا بِالتَّكَبُّرِ وكَذَلِكَ فِي السَّهْلِ يَنْبُتُ الزَّرْعُ لَا فِي الْجَبَلِ ... ماجرای شستن پای حواریان توسط عیسی (ع) در انجیل مسیحیان بازتاب یافته است که در این جا متن انجیل یوحنا را ذکر می کنیم: «عیسی با اینكه میدانست كه پدر همه چیز را به دست او داده است و از نزد خدا آمده و به جانب خدا میرود 4 از شام برخاست و جامة خود را بیرون كرد و دستمالی گرفته به كمر بست. 5 پس آب در لگن ریخته شروع كرد به شستن پایهای شاگردان و خشكانیدن آنها با دستمالی كه بر كمر داشت. 6 پس چون به شمعون پطرس رسید او به وی گفت: “ای سرور تو پایهای مرا می‌شویی؟” 7 عیسی در جواب وی گفت: “آنچه من میكنم الآن تو نمیدانی لكن بعد خواهی فهمید.” 8 پطرس به او گفت: “پایهای مرا هرگز نخواهی شست.” عیسی او را جواب داد: “اگر تو را نشویم تو را با من نصیبی نیست.” 9 شمعون پطرس گفت: “ای سرور نه پایهای مرا و بس بلكه دستها و سر مرا نیز.” 10 عیسی بدو گفت: “كسی كه غسل یافت محتاج نیست مگر به شستن پایها بلكه تمام او پاك است. و شما پاك هستید لكن نه همه.” 11 زیرا كه تسلیم كنندة خود را میدانست و از این جهت گفت: “همگی شما پاك نیستید.” 12 و چون پایهای ایشان را شست رخت خود را گرفته باز بنشست و بدیشان گفت: “آیا فهمیدید آنچه به شما كردم؟ 13 شما مرا استاد و سرور میخوانید و خوب میگویید زیرا كه چنین هستم. 14 پس اگر من كه سرور و معلّم هستم پایهای شما را شستم بر شما نیز واجب است كه پایهای یكدیگر را بشویید. 15 زیرا به شما نمونه‌ای دادم تا چنانكه من با شما كردم شما نیز بكنید. 16 آمین‌آمین به شما میگویم غلام بزرگتر از سروری خود نیست ونه رسول از فرستندة خود. 17 هرگاه این را دانستید خوشابحال شما اگر آنرا به عمل آرید.» (انجیل یوحنا، فصل 13، آیات 4 – 17) از مقایسه میان آن چه در کافی شریف بازتاب یافت با آن چه با تفصیل در انجیل یوحنا انعکاس یافته می توان شبهات های ذیل را میان آنها برشمرد: یک؛ بر اساس آن چه در انجیل یوحنا آمده که نظیر آن در برخی یگر از اناجیل نیز گزارش شده است، آن چه رخ داد، شستن پای حواریان توسط عیسی مسیح (ع) بود و نه بوسیدن آنها و این امر قرائت رایج کافی شریف شریف که در آن در فراز «فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُمْ» واژه «فغسل» آمده را تقویت می کند. دو؛ در انجیل یوحنا نیز همصدا با کافی شریف تاکید می شود که عیسی (ع) کار شستن پا را علی رغم میل حواریون انجام داد و هدف ایشان تعلیم تواضع به آنان بوده است. سه؛ طبق هر دو کتاب عیسی (ع) نخست هدف خود از شستن پای حواریان را بیان نفرمود، بلکه در پایان توضیح داد که مقصود ایشان تعلیم تواضع به انان بوده است. چهار؛ از آن چه در کافی شریف و نیز انجیل یوحنا به یکصدا بازتاب یافته است، بر می آید مقصود حضرت عیسی (ع) خصوص شستن پا نبود، بلکه این کار نمادین نشانه ای بود از بالاترین سطح تواضع استاد و بلکه هر فردی که از مرتبه برتری نسبت به زیردستان خود برخوردار است. فقره «به شما میگویم غلام بزرگتر از سروری خود نیست ونه رسول از فرستندة خود» در انجیل یوحنا ناظر به این نکته است. به رغم این شباهت ها در نقل داستان شستن پای حواریان، میان این دو منبع تفاوت هایی هم دیده می شود که عبارتند از: یک؛ ماجرا در انجیل یوحنا با تفصیل آمده است، اما در گزارش کافی کوتاه است و البته این امر طبیعی است؛ زیرا سبک اناجیل بیان تفصیلی حوادث زندگانی حضرت عیسی است. دو؛ در انجیل یوحنا افزون بر شستن پای حواریان از خشک کرد آنها نیز گفتگو شده است، اما در کافی شریف فقط به شستن پای آنان اشاره شده است. سه؛ گفتار پایانی حضرت عیسی (ع) خطاب به حواریان که در کافی شریف بازتاب یافته است: «ثُمَّ قَالَ عِيسَى (ع) بِالتَّوَاضُعِ تُعْمَرُ الْحِكْمَةُ لَا بِالتَّكَبُّرِ وكَذَلِكَ فِي السَّهْلِ يَنْبُتُ الزَّرْعُ لَا فِي الْجَبَلِ» در اناجیل وجود ندارد و نقطه قوت نقل قول کافی شریف است؛ زیرا با بیانی بسیار لطیف رفتار نمادین حضرت عیسی (ع) را مدلل و مبین ساخت. برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

💢 ضرورت اصلاح دیدگاه و تحول بینش در حوزه های علمیه/ متقدسین مانع می شوند 🚫 اصلاح دیدگاه و تلقی صحیح از علم و روش علمی و به کارگیری علوم و فنون روز برای تبلیغ دین و بیان تکالیف حکمرانی مسوولانه و تبیین نظریه سعادت و پاسخ به نیازهای صادق مردم و کشور از امور ضروری است. 🔺 گاهی امور بدیهی و اساسی در حوزه های علمیه با استدلال به اینکه متقدسین اعتراض می کنند(!!) ترک می شود در حالی که به جای انفعال باید فعال عمل کنیم و اثر گذار باشیم. 💯 گرچه به برکت نظام جمهوری اسلامی، تحولات بزرگی در حوزه ها صورت گرفته است اما هنوز صدها مساله در خصوص چگونگی حکمرانی و مسولیت و مبانی قدرت و سیاست و مسایل جدید مربوط به حکومت در حوزه الهیات و فقه اکبر و فقه احکام وجود دارد که حوزه ها باید تکلیف آن را روشن نمایند. 🔹 مرحوم آیت الله سید رضی شیرازی می گوید: [سالها قبل] به مناسبت فوت مرحوم آقا ميرزا عبدالهادي شيرازي، به عتبات مشرف شدم. خدمت آيت‌الله خويي رسيدم. در اين باره با ايشان، صحبت مفصّلي كردم. از جمله: از ايشان سوال كردم: فايده حوزه چيست؟ 📚 ايشان با تعجب پرسيد: «اين چه سوالي است؟» اشاره كرد به آقا سيد علاءالدين بحر‌العلوم، كه در آن جلسه حضور داشت و گفت: «فايده‌اش، تربيت دهها نفر مانند ايشان و نوشتن كتابها و تقريرها و ...» 🔊 گفتم: پاسخ سوال من داده نشده. با اين همه كه فرموديد؛ ما چند نفر داريم كه بتواند اسلام را در دنيا، به صورت منطقي و درست تبليغ كند؟ فرمود: «زياد هستند.» گفتم: «ممكن است نام ببريد.» 🖋 فرمود: «آقا سيد محمدباقر صدر، شيخ محمدرضا مظفر» ... ايشان، ديگر اسم كسي را نبردند. ⁉️ گفتم: آيا اين افراد را برنامة‌ حوزه تربيت كرده است، يا خودشان انگيزه داشته‌اند؟ فرمود: «خودشان برنامه داشته‌اند.» گفتم: كار خوبي كرده‌اند؟ فرمود: «بله» گفتم: پس چرا شما آن را تعقيب نمي‌كنيد؟ فرمود: «نمي‌شود» ⭕️ گفتم: شما آقاي طباطبائي را مي‌شناسيد؟ فرمود: «بله، از رفقاست.» گفتم: ايشان در قم همين روش را دارند. ايشان افرادي را كه پاسخگوي نياز زمان باشند، تربيت مي‌كند، به جاي متخصص شدن در فقه و اصول. فرمود: « ايشان تك است و خود را تضحيه (قربانی) كرده است.» ❌ گفتم: پس ما از نجف مأيوس باشيم. فرمود: «نه. من به سهم خود، حاضرم هرچه را شما بگوييد، انجام دهم؛ ولي، مانعي وجود دارد و آن، متقدسين هستند. يك وقتي ما خواستيم يكي از همين افرادي را كه اهل تحقيق و نوشتن مقاله دربارة مسائل روز بود، [منظور ايشان آقاي محمدتقي جعفري بود] كمك كنيم و مورد تشويق قرار بدهيم، مورد اعتراض برخي از اين متقدّسين واقع شديم، به طوري كه گفتند: سهم امام را در ترويج غيرفقه و اصول به كار مي‌برد!» ‎ 🔀 بسیاری از امور مهم در حوزه قم و نجف با همین اعتراض ها ترک شده است؛ در حالی که همه می دانند این مخالفت ها دلیل نمی باشد و باید به اصلاح دیدگاه و تحول بینش بپردازیم. ✍️ محمد جواد حیدری، عضو هیات علمی گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه قم 🇮🇷 کانال حکمرانی مسوولانه @hokmrani_masoulaneh

گنجور » مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۹۳ https://ganjoor.net/moulavi/shams/ghazalsh/sh1393

ضرورت باز خوانی احادیث پزشکی اسلام دین کامل وتامین کننده سلامت وسعادت انسان است سلامت از نگاه اسلام به دو حوزه سلامت روحی و سلامت جسمی تقسیم می‌شود، روایات طبی نیز ناظر به این دو حوزه صادر شده‌اند. از آن جا که هدف آموزه‌های وحیانی اسلام هدایت و تربیت آدمیان است که بالطبع با مقوله روح و روان آنان به عنوان ماهیت اصلی وجود انسان، سر و کار دارد و از این جهت بدن انسان از محدوده این هدف خارج است، آن بخش از طب و درمان که با بدن انسان سر و کار دارد، خارج از قلمروی دین قلمداد می‌گردد و بازتاب آنها در آموزه‌های دینی از باب ارتباط بدن با روان است. روایات طبی بسان سایر روایات به شمار می‌روند و از این جهت در اعتبار سنجی آنها باید از روش بررسی صدوری و متنی بهره جست. بر این اساس آن دست از روایات طبی وپزشکی که در منابع معتبر بازتاب یافته و دارای صحت صدور بوده و متن آنها با دستاوردهای قطعی علم مخالفت نداشته باشند، صحیح و قابل استناد خواهند بود. چهار؛ روایات طبی با فرض صحت صدور از معصومان، دارای اعتبار و حجیت بوده و شبهه راهیافت خطا در آنها از هر جهت مردود است

متن کامل مناجات شعبانیه با ترجمه + فایل pdf | فضیلت ماه شعبان ایین تعامل با خداوند کریم https://salamdonya.com/religious/shabaniyah-munajat-prayer

عنوان: قاعده‌ی اختلال نظام و پیوند آن با نظریه‌ی سعادت در نظام‌های فقهی و حقوقی چکیده: قاعده‌ی «وجوب حفظ نظام و حرمت اخلال به آن» از اصول بنیادین فقه اسلامی است که در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی کاربرد دارد. طبق این قاعده، هرگونه اختلال در نظم جامعه و محیط زیست نه تنها حرام است، بلکه مستوجب مسئولیت‌های مدنی و کیفری می‌باشد. اختلال در نظام‌های مختلف، به‌ویژه در حوزه‌ی سلامت و سعادت انسان، می‌تواند تهدیدات جدی برای سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد کند. بنابراین، تحقق سعادت فردی و اجتماعی به‌طور مستقیم وابسته به حفظ یک نظام منظم و متوازن در عرصه‌های مختلف است. آلودگی محیط زیست، بی‌عدالتی اجتماعی و آسیب‌های اقتصادی از جمله عواملی هستند که نظم جامعه را مختل کرده و مسیر سعادت انسانی را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازند. از این رو، دولت‌ها و نهادهای حاکمیتی باید تمام امکانات خود را برای تأمین نظام سلامت و سعادت انسان بسیج کنند. این سیاست‌گذاری‌ها باید بر مبنای قاعده‌ی «حفظ نظام» تنظیم شوند تا علاوه بر تأمین سلامت جسمانی، عدالت اجتماعی و رفاه عمومی نیز به‌طور همزمان تحقق یابند. بر اساس این قاعده، مسؤولیت‌های مدنی و کیفری برای افرادی که به‌طور عمدی یا از روی کوتاهی موجب اختلال در نظام محیط زیست هوا وفضا واب وخاک وطبیعت می گردند سلامت و سعادت جامعه را مختل می کنند، ضروری است در زمینه‌های آلودگی محیط زیست، کمبود امکانات بهداشتی و نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی، تدوین قوانینی با ضمانت اجرایی قوی لازم است تا از این اختلالات پیشگیری شود. کشوری که در اندیشه توسعه وپیشرفت به سر می برد نخست باید به توسعه در اندیشه نائل گردد واز نظام سلامت وسعادت حفاظت نماید واین مهم امکان ندارد مگر انکه به طراحی نظام محیط زیست پایدار وحفاظت از ان بپردازد واز هرچه موجب اختلال نظام محیط زیست هوا وفضا ودریا واب وخاک وجنگل ومنابع طبیعی می گردد پیشگیری نماید این پژوهش نشان می‌دهد که برای حفظ نظام و سعادت انسان، باید سیاست‌ها و قوانین به‌طور جامع و یکپارچه به حوزه‌های سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و زیست‌محیطی توجه داشته باشند. تنها در این صورت است که می‌توان به جامعه‌ای سالم و توسعه‌ای متوازن دست یافت، جایی که سعادت فردی و اجتماعی در پیوند با حفظ نظم اجتماعی و زیست‌محیطی قرار گیرد محمد جواد حیدری ۲۴بهمن ۱۴۰۳ واژگان کلیدی: اختلال نظام، حفظ نظام، فقه اسلامی، نظریه‌ی سعادت، سلامت عمومی، مسئولیت مدنی و کیفری، آلودگی محیط زیست.