eitaa logo
دکتر محمدرضا کرامتی
519 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
1.9هزار ویدیو
55 فایل
دکتر رشته علوم قرآن و حدیث از دانشگاه فردوسی مشهد «نشر مطالب کانال، فقط همراه لینک آن رواست» نکات تفسیری نقد ترجمه‌های قرآن، آثار متفکران و... مفردات قرآن معرفی کتاب فرق کلمات طرح سؤال عقاید امامیه اخلاق احکام و... @mohammadrezakaramatitafsirdoost
مشاهده در ایتا
دانلود
فهم «تفصیل، قاطع شرکت است» هرچند سه عنوان «وهن»، «ضعف» و «استكانت» لازم مشترك دارند؛ ليكن تفصيلْ قاطع شركت است، لذا براي هريك از عناوين مزبور معناي خاص ذكر شده است كه تكرار نباشد، مانند: نهراسيدن از تهاجم، احساس سستي نكردن بر اثر كمي عدّه آن ها و زيادي دشمن، حالت تباهي و بد نداشتن و در برابر بيگانه خضوع و درخواست كمك نكردن. تسنيم 73/15 (تفسیر آیه‌ی 146 آل عمران) https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402
(برای مشکل‌پسندان) تغلیب چیست؟ «تغلیب» به معنای اعطای حکمِ یک لفظ به لفظ دیگر و لفظ غالب را در هر دو به کار بردن و آن دو را که مختلف هستند همچون یکی به حساب آوردن است. مثال: تعبير از «والد و والده» به «والِدَيْنِ» تغليب مذكّر بر مؤنث است به لحاظ علامت تأنيث، و تعبير از آن دو به أَبَوَيْنِ، تغليب است به لحاظ مادّه‌ی كلمه؛ نظير شمسَيْنِ كه تعبيري از شمس و قمر است. برخي بر آن اند كه كلمه «أبَه» در برابر «أب» بر مادر اطلاق مي شود. در اين صورت تغليب مزبور فقط به لحاظ علامت تأنيث است. تسنيم 500/17 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402
مورد، مخصّص نیست. ‌[کرامتی: «مورد، مخصّص نیست» یعنی مثلا اگر گفته شده است این آیه در مورد فُلان نازل شده است، با فرض صحت این شأن نزول، مطلب آیه، اختصاص به او ندارد و ممکن است شامل افراد دیگر در زمان و مکان دیگر هم بشود.] اشاره: أ. مفسران عامه اين آيات را بر مطلق مهاجران تطبيق كرده اند[2] ؛ ولي طبق اين روايت درباره اميرمؤمنان، علي(عليه‌السلام) و همراهان آن حضرت نازل شده اند. آري مورد مخصّص نيست و اطلاق و عموم آيه حجّت است، پس شامل همه مصاديق مي شود، هرچند شمول آن نسبت به جريان حضرت علي(عليه‌السلام) و همراهان ايشان يقيني است. =========== [2]ـ ر.ك: الدر المنثور، ج2، ص413. تسنيم، ج 16 ص 657 کرامتی: 1- مراد از مفسران عامه، مفسران أهل سنت است. 2- مراد از این آیات، آیات پایانی سوره‌ی آل عمران است. 3- مراد از این روایت، روایت موجود در تفسیر برهان ج 2 ص 146 است. 4- منظور از آیه، آیه‌ی 191 آل عمران است. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402
اسما و صفات الهی که در پایان آیات یاد می‌شوند، در حکم تعلیل و برهان مطلب آیه‌اند. تسنيم 575/30 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402