#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن و 49- لا يتتبّع العورة؛ زشتي هاي ديگران را پي گيري نمي كند، تا خدا پي گير زشتي هاي او نباشد؛ زيرا اگر خدا پي گير عيوب كسي باشد بالاخره او را رسوا خواهد كرد: «لا تتبّعوا عورات المؤمنين فإنّه من تتبّع عوْرات المؤمنين تتبّع الله عورته ومن تتبّع الله عورته فَضَحَه ولوْ فى جوْف بيته»[3]. 50- وقوراً؛ بسيار با وقار است. 51- صبوراً؛ بسيار صابر است. =========== [3]ـ پي گير زشتي هاي مؤمن نباشيد؛ زيرا هر كس از زشتي هاي مؤمن پي گيري كند خداوند پي گير زشتي هاي او خواهد بود و هر كس كه خداوند از زشتي هايش پي گيري كند، او را رسوا مي كند، هر چند كه در داخل خانه اش باشد (بحار، ج72، ص214). ادب فنای مقربان ج 1 ص 285 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 52- رضيّاً؛ هميشه راضي است؛ زيرا مي داند خداي حكيم و مهربان، شرايط موجود را براي او پسنديده است گر چه طبق وظيفه سعي و كوشش مي كند. به دستْ آهك [آهن] تفته كردن خمير بِهْ از دست بر سينه پيش امير عمر گران مايه در اين صرف شد تا چه خورم صيف و چه پوشم شتا اي شكم خيره به ناني بساز تا نكني پشت به خدمت دوتا[1] =========== [1]ـ گلستان، ص49، باب اول، حكايت 36. ادب فنای مقربان ج ۱ ص 285 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 53- شكوراً؛ بسيار شكرگزار است. ادب فنای مقربان ج ۱ ص ۲۸۶ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 54- قليل الكلام؛ كم حرف است؛ زيرا مراعات حدود الهي از كلام آدمي مي كاهد. علي (عليه السلام) فرمود: اگر عقل انسان، كامل شود و بخواهد رعايت ضوابط شرعي بكند از كلام او كاسته مي گردد؛ «إذا تمّ العقل نقص الكلام»[2] . كلام، وسيله‌ي ارتباط انسان با ديگران است تا نيازمندي هاي او را برطرف و خواسته هايش را به ديگران منتقل كند. از اين روپيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به ابوذر فرمود: زوايد كلام را ترك كن و تنها به مقداري كه رفع حاجت از تو مي كند، اكتفا كن؛ «أُترك فضول الكلام وحسبك من الكلام ما تبلغ به حاجتك»[3]. =========== [2]ـ نهج البلاغه، حكمت 71. [3]ـ بحار، ج74، ص85. ادب فنای مقربان ج ۱ ص ۲۸۶ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 55- برّاً؛ نيكوكار است. 56. مصوناً؛ [از انحرافات فكري، اخلاقي و عملي و همچنين آبروي او] محفوظ است. 57- حليماً؛ بُردبار است. حليم را بُردبار گويند، چون بار صبر و شكيبايي آن قدر وزين است كه حمل آن دشوار خواهد بود لذا بُردن چنين بار وزيني ميسور هركس نيست. ادب فنای مقربان ج ۱ ص 286 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 58- رفيقاً؛ نرم خو، خوش خلق و مدارا كننده است. 59- عفيفاً؛ اهل عفت است. 60- شريفاً؛ با شرافت است. 61- لا لعّان؛ اهل لعن و نفرين نيست، بلكه همانند پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) براي همگان رحمت است: «إنى لم أُبعث لعّاناً وإنّما بُعثت رحمةً»[1]. =========== [1]ـ صحيح مسلم، ج8، ص24. ادب فنای مقربان ج ۱ صص 286 و 287 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 62- لا كذّاب؛ دروغگو نيست. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به ابوذر فرمود: واي بر كسي كه هنگام سخن گفتن، دروغ مي گويد تا ديگران را بخنداند، واي بر او، واي بر او، واي بر او؛ «يا أباذرّ ويلٌ للّذى يحدّث فيكذب ليضحك به القوم ويلٌ له، ويلٌ له، [ويلٌ له[»[2]. =========== [2]ـ بحار، ج74، ص88. ادب فنای مقربان ج ۱ ص 287 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 63- لا مغتاب؛ اهل غيبت نيست؛ چون غيبت برادر مؤمن، به مثابه خوردن گوشت مرده‌ي اوست: (أيحبّ أحدكم أن يأكل لحم أخيه ميتاً)[3] . غيبت نابود كننده‌ي حسنات است: «الغيبة تأكل الحسنات كما تأكل النّار الحطب»[4]. =========== [3]ـ سوره‌ي حجرات، آيه‌ي 12. [4]ـ غيبت، حسنات را مي خورد، چنان كه آتش، هيزم را مي خورد (بحار، ج72، ص257). ادب فنای مقربان ج ۱ ص 287 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 64- لا سبّاب؛ اهل سبّ و ناسزا نيست؛ زيرا سبّ مسلمان موجب فسق است: «سباب المسلم فسوقٌ وقتاله كفرٌ»[5]. =========== [5]ـ بحار، ج74، ص89. ادب فنای مقربان ج ۱ ص 287 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 65_ لا حسود؛ حسود نيست. حسادت آن است كه متنعم بودن ديگران، باعث رنجش خاطر انسان شود و خواهان زوال نعمت از آنان باشد. شور بختان به آرزو خواهند مُقبلان را زوال نعمت و جاه گر نبيند به روز «شب پره چشم» چشمه‌ي آفتاب را چه گناه؟ راست خواهي، هزار چشم چنان كورْ بهتر كه آفتاب سياه[6] =========== [1]ـ صحيح مسلم، ج8، ص24. [2]ـ بحار، ج74، ص88. [3]ـ سوره‌ي حجرات، آيه‌ي 12. [4]ـ غيبت، حسنات را مي خورد، چنان كه آتش، هيزم را مي خورد (بحار، ج72، ص257). [5]ـ بحار، ج74، ص89. [6]ـ گلستان، ص21، باب اول، حكايت 5. حسادت نه نفعي به حال حسود دارد: «لا راحة لحسود»[1] ، الحسود لا يسود[2] و نه ضرري به ديگران مي رساند، بلكه به خودش آسيب مي رساند: إصبر علي حسد الحاسد فإنّ صبرك قاتله فالنار تأكل نفسها إن لم تجد ما تأكله[3] توانم آن كه نيازارم اندرون كسي حسود را چه كنم؟ كه او ز خود به رنج است بمير تابرهي اي حسود، كه اين رنجي است كه از مشقّت آن جز به مرگ نتوان رست[4] بنابر اين، مؤمنْ حسود نيست، ولي غبطه مي خورد و خدا را بر نعمتي كه به برادر ديني او داده، شكر مي گزارد و همان نعمت را براي خويش نيز طلب مي كند. =========== [1]ـ حسود، هرگز راحتي را نخواهد ديد (بحار، ج70، ص257). [2]ـ حسود به سيادت و آقايي نمي رسد (همان، ص262). [3]ـ بر حسادت حسود صبر كن؛ زيرا صبر تو قاتل اوست. چنان كه آتش اگر چيزي براي خوردن پيدا نكند، خودش را مي خورد (بحار، ج70، ص261). [4]ـ گلستان، ص21، باب اول، حكايت 5. ادب فنای مقربان ج ۱ صص 287 و 288 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 66- لا بخيل؛ بخيل نيست. 67- هشّاشاً؛ نرم خوست. 68- بشّاشاً؛ خوش روست و هميشه لبخند بر لب دارد. 69- لا حسّاس؛ اهل تحسّس و محسوس كردن نهان و نهاد ديگران نيست. 70- لا جسّاس؛ تجسّس كننده نيست؛ زيرا جاسوسي نه تنها خود گناه است، بلكه زمينه‌ي بسياري از گناهان ديگر را فراهم مي كند. ادب فنای مقربان ج ۱ ص 288 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خصال_نشانه‌ی_کمال_مؤمن 71- يطلب من الأُمور أعلاها؛ از ميان كارها برترين و بالاترين آن را انتخاب مي كند، همت بلند دارد و براي امور بزرگ همت مي گمارد. از امام صادق (عليه السلام) رسيده است: خداوند كارهاي بزرگ و همّت هاي بلند را دوست مي دارد و از كارهاي حقير و پست ناخرسند است؛ «إنّ الله عزّ وجلّ يحبّ معالي الأُمور ويكره سفسافها»[1]. قيامت كه بازار مينو نهند منازل به اعمال نيكو دهند ادب فنای مقربان ج 1 صص 288 و 289 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402